WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	st. sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2016r. w S.

odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 12 sierpnia 2015 r. Nr (...)

w sprawie J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty socjalnej

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo J. K. do renty socjalnej od dnia 1 sierpnia 2015 roku do 31 lipca 2017 roku.

Sygn. akt IV U 1091/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 12 sierpnia 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.4 ustawy z 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej odmówił J. K. prawa do renty socjalnej wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. K. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu odwołania podniósł, że wbrew ustaleniom organu rentowego spełnia wszystkie przesłanki do przyznania renty socjalnej (odwołanie k.1-2 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wskazując, że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 6 sierpnia 2015r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy nowych okoliczności uzasadniających zmianę decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3-4 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Do 31 lipca 2015r. ubezpieczony J. K. uprawniony był do renty socjalnej (decyzja z 24 lipca 2012r. o przyznaniu renty socjalnej na okres do 31 lipca 2015r. k.38 akt rentowych). W dniu 29 czerwca 2015r. wpłynął do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniosek ubezpieczonego o przyznanie renty socjalnej na dalszy okres (wniosek k.68-69 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 17 lipca 2015r. ustalił, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 17 lipca 2015r. k.71 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 6 sierpnia 2015r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.25 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 6 sierpnia 2015r. k.73 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 12 sierpnia 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty socjalnej (decyzja z 12 sierpnia 2015r. k.74 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 30 lat. Posiada wykształcenie wyższe z zakresu zarządzanie i marketing, ukończył również kurs informatyczny. Obecnie ubezpieczony jest zatrudniony w Kancelarii (...) w S.. Ma elastyczny czas pracy, pracę wykonuje w domu, polega ona na aktualizacji stron internetowych (zaświadczenie o dochodach k.64-65 akt rentowych, wyjaśnienia ubezpieczonego k.28v akt sprawy).

Ubezpieczony cierpi na chorobę psychiczną - schizofrenię paranoidalną, która zdiagnozowana została w 2007r. (w wieku 22 lat - w okresie odbywania przez ubezpieczonego studiów wyższych) Intelektualnie funkcjonuje w granicach normy. Dotychczasowy przebieg choroby, z przewagą tzw. objawów ubytkowych oraz okresowym nawracaniem przeżyć psychotycznych w istotny sposób zaburzył codzienne funkcjonowanie ubezpieczonego we wszystkich aspektach życia. W sferze emocjonalno-społecznej ubezpieczony jest blady afektywnie, bierny, mało aktywny, wycofany społecznie. W kontaktach z innymi ludźmi cechuje go wysoki poziom nieufności, ksobność, podejrzliwość, niska odporność na sytuacje stresowe oraz niska motywacja do aktywności i nawiązywania relacji społecznych, co w istotny sposób pogarsza codzienne funkcjonowanie badanego i wymaga oddziaływań terapeutycznych, których rodzajem jest dla niego np. praca. Wykonywanie przez ubezpieczonego pracy w warunkach domowych nie świadczy o odzyskaniu przez ubezpieczonego zdolności do zatrudnienia. Warunki i rodzaj wykonywanej pracy każą traktować te pracę jako jedną z metod wielokierunkowych oddziaływań terapeutycznych. Dlatego mimo zatrudnienia ubezpieczony pozostaje osobą całkowicie niezdolną do pracy. Jego funkcjonowanie pogarszają stosowane neuroleptyki o działaniu sedatywnym oraz nawracające przeżycia psychotyczne. Całkowita niezdolność ubezpieczonego do pracy istnieje nadal ,tj. od 1 sierpnia 2015r., a przewidywany okres jej trwania to 31 lipca 2017r. (opinia biegłego psychiatry i psychologa k.8, 10-12 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego J. K. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.4 ust.1 ustawy z 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (t. j. Dz. U. z 2013 poz. 982 ze zm.) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało: przed ukończeniem 18. roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25. roku życia albo w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. Stosownie do treści art.5 powyższej ustawy ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje się na zasadach i w trybie określonych w ustawie z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.), przy czym zgodnie z art. 12 ust.2 tej ostatniej ustawy całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty socjalnej wymagało ustalenia czy ubezpieczony jest nadal osobą całkowicie niezdolną do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało w jednym z w/w okresów. W tym celu Sąd zasięgnął opinii biegłych z zakresu psychiatrii oraz psychologii. Ze złożonej przez biegłych opinii wynika, że od co najmniej 2007r. ubezpieczony cierpi na schizofrenię paranoidalną. Choroba ta w istotny sposób zaburzyła codzienne funkcjonowanie ubezpieczonego we wszystkich aspektach życia, w tym w sferze emocjonalno-społecznej, w której ubezpieczony jest blady afektywnie, bierny, mało aktywny, wycofany społecznie, a w kontaktach z innymi ludźmi cechuje go wysoki poziom nieufności, ksobność, podejrzliwość, niska odporność na sytuacje stresowe oraz niska motywacja do aktywności i nawiązywania relacji społecznych. Dodatkowo funkcjonowanie ubezpieczonego pogarszają stosowane przez niego neuroleptyki o działaniu sedatywnym oraz nawracające przeżycia psychotyczne. Taki stan – w ocenie biegłych – powoduje, że ubezpieczony jest nadal całkowicie niezdolny do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 lipca 2017r.

Analizując opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że ocena biegłych co do całkowitej niezdolności ubezpieczonego do pracy jest trafna. Biegli są specjalistami z zakresu schorzeń dotykających ubezpieczonego, a sporządzenie opinii poprzedzone zostało zapoznaniem się biegłych ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz badaniem ubezpieczonego.

Biegli wskazali, że ustalenia co do dalszej całkowitej niezdolności ubezpieczonego do pracy nie podważa fakt wykonywania przez niego pracy. Praca ta wykonywana jest w domu i w ocenie biegłych oddziałuje na ubezpieczonego terapeutycznie. Jednocześnie z uwagi na warunki pracy nie jest on narażony na kontakty z osobami z zewnątrz, co ma znaczenie w świetle tego, że ubezpieczony ujawnia niską odporność na sytuacje stresowe i niską motywację do nawiązywania relacji społecznych. Dlatego, w ocenie Sądu, stopień zdolności do utrzymywania relacji z otoczeniem, przy uwzględnieniu rodzaju schorzeń, na które cierpi ubezpieczony, powinien mieć istotne znaczenie przy ustaleniu, czy ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy. Opinia biegłych uwzględnia ten aspekt choroby ubezpieczonego. Z przedstawionych względów Sąd nie uwzględnił wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych (zgłoszony w piśmie na k.20 akt sprawy), w którym organ rentowy wskazuje na wykonywanie przez ubezpieczonego pracy. Na marginesie wskazać należy, że ubezpieczony wykonywał pracę na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w W. w latach 2011-2013, kiedy to organ rentowy orzekł o ustaleniu dalszego prawa ubezpieczonego do renty socjalnej -na okres od 1 lipca 2012r. do 31 lipca 2015r. (zaświadczenie k.34 akt rentowych i decyzja z 24 lipca 2012r. o ustaleniu prawa do renty k.38 akt rentowych).

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzje i orzekł jak w sentencji wyroku.