Sygn. akt VI W 5814/15
(...)
Dnia 09 marca 2016 r.
Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia w VI Wydziale Karnym
w składzie:
Przewodniczący: SSR Anna Kegel
Protokolant: Justyna Tsaykler
po rozpoznaniu sprawy z oskarżenia publicznego Komisariatu Policji W.
przeciwko
M. M. córce S. i J. z d. D., ur. (...) w L.
obwinionej o to, że: w dniu 10 sierpnia 2015r. około godz. 11:35 we W. na ul. (...) nie zastosowała się do sygnalizatora S-5, przechodząc po wyznaczonym przejściu dla pieszych przy palącym się świetle czerwonym,
tj. o czyn z art. 92 § 1 kw
I. uznaje obwinioną M. M. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. wykroczenia z art. 92 § 1 kw i za to na podstawie art. 92 § 1 kw wymierza jej karę grzywny w wysokości 100 (stu) złotych ;
II. na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 616 § 2 kpk w zw. z art. 119 kpw obciąża obwinioną kosztami postępowania w wysokości 100 zł oraz wymierza jej opłatę w kwocie 30 zł.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 10 sierpnia 2015 r. około godziny 11.35 obwiniona M. M. przechodziła przez przejście dla pieszych na skrzyżowaniu ul. (...). Grunwaldzkiego. Obwiniona poruszała się od strony Mostu G. w kierunku Mostu Z., a na wyznaczone przejście weszła w czasie, gdy sygnalizator świetlny nadawał dla jej kierunku ruchu sygnał czerwony.
Dowód: zeznania świadkaMichała B. k. 15 - 16
notatka urzędowa k. 5
M. M. nie była dotychczas karana sądownie.
Dowód: dane o karalności k. 13
Przesłuchana w toku czynności wyjaśniających M. M. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Wyjaśniła, że interweniujący wobec niej policjant musiał się pomylić, ponieważ stał w znacznej odległości od przejścia i nie mógł dokładnie widzieć, jaki sygnał świetlny był nadawany. Stanowczo stwierdziła też, że przejście dla pieszych pokonała przy palącym się dla niej świetle zielonym.
Wezwanie na rozprawę skierowane do M. M. na podany przez nią adres, po dwukrotnym awizowaniu, zostało zwrócone jako niepodjęte w terminie, co uprawniało Sąd do uznania go za doręczone w myśl przepisu art. 139 § 1 kpk w zw. z art. 38 § 1 kpw i rozpoznania sprawy zaocznie na podstawie art. 71 § 4 kpw.
Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionej, traktując je wyłącznie jako wyraz przyjętej przez nią linii obrony. Relacji M. M. przeczyły w sposób zdecydowany zeznania świadka M. B. – funkcjonariusza Policji, który podejmował wobec obwinionej interwencję na miejscu zdarzenia.
Świadek nie miał wątpliwości co do faktu niezastosowania się przez obwinioną do sygnału świetlnego zabraniającego wejścia na przejście dla pieszych, czym zrealizował znamiona wykroczenia z art. 92 § 1 kw.
Wbrew twierdzeniom obwinionej, M. B., kierując motocyklem z całą pewnością obserwował sygnały nadawane dla uczestników ruchu i potrafił należycie ocenić, jaki sygnał był nadawany dla pieszej, w czasie gdy przekraczała jezdnię. Sąd nie znalazł powodów, dla których świadek miałby podejmować wobec M. M. nieuzasadnioną interwencję, a następnie bezpodstawnie ją obciążać.
Nie mając – w świetle zgromadzonych dowodów – wątpliwości co do sprawstwa i winy M. M. w zakresie czynu objętego wnioskiem ukaranie, Sąd uznał, że wymierzenie jej grzywny w wysokości 100 zł będzie reakcją adekwatną tak do stopnia jej zawinienia, jak i społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuściła.
Kara w tym wymiarze powinna też zrealizować stawiane jej cele represyjne, wychowawcze i prewencyjne.
Orzeczeniu grzywny w tej wysokości nie sprzeciwiał się też przepis art. 24 § 3 kw, zważywszy, że obwiniona posiada stałe źródło dochodu, a grzywna – na jej wniosek – może zostać rozłożona na raty, podobnie jak koszty postępowania, o których orzeczono zgodnie z art. 118 § 1 kpw.