UZASADNIENIE

(...) S.A. w W. pozwem z dnia 30 października 2015 r. wniósł o zasądzenie od pozwanej M. G. (1) kwoty 60.588,86 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22 września 2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż zawarł z pozwaną umowę odnawialnego kredytu konsumpcyjnego, która była automatycznie przedłużona o kolejne miesiące. Pozwana nie wywiązała się ze swojego zobowiązania. Wobec zadłużenia powód pismem z dnia 9 lipca 2014 r. wypowiedział umowę wzywając do zapłaty wszystkich należności. W dniu 21 września 2015 r. powód sporządził wyciąg z ksiąg bankowych zgodnie, z którym na kwotę dochodzoną pozwem składa się 51.862,88 zł tytułem należności głównej, 3.393 zł tytułem odsetek umownych od kapitału za okres od 10.04.2014 r. do 13.10.2014 r., 5.027,73 zł tytułem odsetek karnych umownych naliczonych za okres od 14.10.2014 r. do 21.09.2015 r., 305,25 zł tytułem kosztów opłat i prowizji. Powód wskazał, iż wnosi również o zasądzenie dalszych odsetek ustawowych w wysokości 8% w skali roku naliczonych od dnia następującego po wystawieniu wyciągu z ksiąg bankowych tj. od 22.09.2015 r. do dnia zapłaty.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana w terminie złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty podnosząc, iż powód nie udowodnił wysokości roszczenia, brak istnienia wierzytelności oraz przedawnienie.

Postanowieniem z dnia 17 grudnia 2015 r. sprawa została przekazana do tutejszego Sądu.

W piśmie z dnia 30 marca 2016 r. pozwana przyznała, iż zawarła z powodem umowę kredytu odnawialnego. Zaprzeczyła jednak, iż umowa ta została wypowiedziana Podkreśliła, iż wypowiedzenie zostało wysłane na adres ul. (...), (...)-(...) T., podczas gdy pozwana zamieszkiwała w Ł.. Nadto podniosła, iż powód nie wypełnił ustawowego wymogu formalnego tzn. nie podjął próby polubownego załatwienia sprawy przed wytoczeniem powództwa.

W piśmie z dnia 25 kwietnia 2016 r. powód uznał za bezpodstawny zarzut nie podejmowania prób polubownego zakończenia sprawy. Zaznaczył, iż pismem z dnia 9.07.2014 wzywał poznaną do zapłaty, wskazywał, iż brak zapłaty skutkować będzie wypowiedzeniem umowy. Z uwagi na upływ terminów płatności umowa z pozwaną została rozwiązana. Z ostrożności procesowej, przy założeniu, że umowa nie została wypowiedziana w dniu 13.10.2014 r. powód wskazał, iż należy uznać, iż oświadczenie o wypowiedzeniu zostało złożone najpóźniej we wniesionym pozwie w dniu 29.02.2016 r.

Nadto w odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał swoje dotychczasowe wnioski i twierdzenia. Zaznaczył, iż wysokość dochodzonego roszczenia oraz istnienie wierzytelności potwierdza wyciąg z ksiąg bankowych. Nadto na potwierdzenie wysokości należności przedłożył elektroniczne zestawienie operacji na rachunku bankowych. Podkreślił, iż całkowicie bezzasadny jest zarzut przedawnienia roszczenia, gdyż pomiędzy datą wymagalności roszczenia tj. 13.10.2014 r. a datą złożenia pozwu tj. 30.10.2015 r. nie upłynął trzyletni termin przedawnienia.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 8 listopada 2011 r. M. G. (1) zawarła z (...) S.A. w W. (wcześniej (...) Bank S.A. w W.) umowę kredytu - odnawialny kredyt konsumpcyjny. Spłata kredytu miała nastąpić w ratach obejmujących spłatę kredytu z odsetkami i kosztami obsługi kredytowej.

Dowód: umowa kredytu k. 28-32,

regulamin udzielania kredytów k. 34-35

Zgodnie z §17 Bank może wypowiedzieć umowę, zaś okres tego wypowiedzenia wynosi 30 dni i liczony jest od dnia doręczenia wypowiedzenia Kredytobiorcy wysłanego pod adres podany przez Kredytobiorcę, zarejestrowany w systemie Banku. M. G. (1) jako adres zamieszkania podała ul. (...), (...)-(...) Ł..

Dowód: umowa kredytu k. 28-32,

M. G. (3) nie regulowała terminowo należności wynikających z umowy kredytu

Dowód: elektroniczne zestawienie operacji k. 41-93v

(...) S.A. w W. pismem skierowanym na błędny adres tj. ul. (...), (...)-(...) T. wzywał M. G. (3) do zapłaty należności. Przesyłka została zwrócona nadawcy z adhortacją „adresat nieznany”.

Dowód: wezwanie i potwierdzenie odbioru k. 36-38

(...) S.A. w dniu 21 września 2015 r. sporządził Wyciąg z Ksiąg Bankowych.

Dowód: wyciąg z ksiąg bankowych k. 39

Sąd zważył co następuje:

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych, dokumentów przedłożonych przez powoda.

Sąd w pełni dał wiarę dowodom w postaci dokumentów zgromadzonych w toku procesu, albowiem ich prawdziwość nie budziła w ocenie Sądu jakichkolwiek wątpliwości. Były one opatrzone wymaganymi pieczęciami i podpisami.

Pomiędzy stronami bezspornym było, iż doszło do zawarcia umowy kredytu – odnawialny kredyt konsumpcyjny. Spór dotyczył natomiast skuteczności wypowiedzenia umowy przez Bank.

Sąd przyznał rację pozwanej, iż umowa kredytu nie została wypowiedziana pismem z dnia 9 lipca 2014 r. Należy bowiem wskazać, iż przedmiotowe pismo zostało wysłane na adres T. ul. (...), podczas gdy pozwana zamieszkiwała w Ł. przy ul. (...). Taki też adres widniał na zawartej przez nią umowie, a strona powodowa nie wykazała, aby doszło do zmiany adresu zamieszkania pozwanej. Nadto przedmiotowa przesyłka nie została doręczona adresatowi o czym świadczy adnotacja doręczyciela na kopercie „adresat nieznany”. Pomimo otrzymanej informacji powód nie zweryfikował jednak błędnego adresu i nie wysłał ponownie wezwania na prawidłowy adres pozwanej. Wobec powyższego w ocenie Sądu nie można uznać, iż wypowiedzenie umowy pismem z dnia 9 lipca 2014 r. było skuteczne wobec pozwanej. Niemniej należy stwierdzić, iż wypowiedzenie umowy kredytu stało się skuteczne wobec pozwanej w dniu 31 grudnia 2015 r. W dniu 30 października 2015 r. powód złożył bowiem pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie. W toku postępowania w dniu 18 listopada 2015 r. wydany został nakaz zapłaty, który pozwana odebrała w dniu 1 listopada 2015 r. Mając na względzie orzecznictwo należy stwierdzić, iż w chwili odebrania nakazu zapłaty wraz z pozwem pozwanej złożone zostało oświadczenie o wypowiedzeniu umowy ( uchwała SN z 11.09.1997 r. III CZP 39/97). Z uwagi jednak, iż zgodnie z postanowieniami umowy staje się ono skuteczne po upływie 30 dni za dzień skutecznego wypowiedzenia umowy przez powoda należy uznać 31 grudzień 2015 r.

Sąd nie przychylił się natomiast do podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia.

Zgodnie z brzmieniem art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie (art. 120§1 k.c.). Przepis art. 123 § 1 pkt 1 k.c. wymienia natomiast okoliczności, w których następuje przerwanie biegu przedawnienia zaliczając do nich: każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia; uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje oraz wszczęcie mediacji. Zgodnie zaś z art. 124 § 1 k.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.

Wskazać należy, iż w myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z procedurą cywilną nie do Sądu należy zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności spornych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.) a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne.

Skoro zatem pozwana podniosła zarzut przedawnienia do powoda należało wykazanie, że roszczenie stało się wymagalne i że nie upłynął jeszcze termin jego przedawnienia.

W ocenie Sądu powód wykazał, iż nie doszło do przedawnienia roszczenia. Pozwana w dniu 8 listopada 2011 r. zawarła umowę kredytu – odnawialny kredyt konsumpcyjny, którego nie spłacała w terminie. Pozwem złożonym w dniu 30 października 2015 r. powód złożył pozwanej oświadczenie o wypowiedzeniu umowy oraz dokonał jednocześnie przerwania biegu termin przedawnienie roszczenia

Reasumując należy stwierdzić, iż nie nastąpiło przedawnienie przedmiotowego roszczenia W tym stanie rzeczy podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia należy uznać za niezasadny.

Rozważając zasadność złożonego powództwa należy wskazać, iż powód zawarł z pozwaną umowę kredytu a pozwana nie wywiązała się z obowiązku spłaty kredytu w terminie. W ocenie Sądu mając na względzie treść umowy kredytu, wyciąg z ksiąg bankowych oraz elektroniczne zestawienia operacji na rachunku bankowym pozwanej nie ma wątpliwości co do zasadności powództwa. Należność dochodzą przez powoda stanowi kwota 51.862,88 zł tytułem kapitału, 3.393 zł tytułem odsetek, 5.027,73 zł tytułem odsetek karnych oraz 305,25 zł tytułem kosztów opłat i prowizji, Wobec jednak ustalenia, iż umowa została skutecznie wypowiedziana pozwanej dopiero w dniu 31 grudnia 2015 r. brak jest podstaw do zasądzenia na rzecz powoda kwoty 5.027,73 zł tytułem odsetek karnych umownych naliczonych za okres od 14.10.2014 r. do 21.09.2015 r.

Z tych względów zasądzono na rzecz powoda dochodzoną kwotę 55.561,13 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. zł do dnia zapłaty na mocy art. 353 § 1 kc, art. 359§ 1 i 2² kc, 481 § 1 i 2² kc. W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo.

O kosztach orzeczono stosownie do treści art. 100 k.p.c., przy czym Sąd uznał, że powód uległ jedynie co do nieznacznej części żądania i dlatego orzeczono obowiązek zwrotu całości kosztów od pozwanej. Koszty powoda to: 758 zł tytułem opłaty od pozwu, 3.600 zł kosztów zastępstwa procesowego, 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od złożonego pełnomocnictwa oraz 7.58 zł tytułem opłaty manipulacyjnej. Łącznie koszty powoda wyniosły 4.382,58 zł.

Przewodniczący:	SSR Katarzyna Karpińska
Protokolant:	st. sekr. sądowy Kamila Salamońska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE