UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2013 roku Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w sprawie z powództwa A. B. przeciwko M. C., (...) sp. z o.o. w (...) S.A. w K. o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji zwolnił od egzekucji samochód osobowy V. (...) zajęty przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy S. J. w sprawie egzekucyjnej z wniosku (...) S.A. w K. w dniu 27 czerwca 2012 roku oraz przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy J. G. w sprawie egzekucyjnej z wniosku M. C. w dniu 5 lipca 2012 roku (pkt 1), oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt 2), zasądził od pozwanych (...) S.A. w K. na rzecz powoda kwoty po 2.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt 3), zasądził od powoda na rzecz pozwanego (...) sp. z o.o. w T. kwotę 2.417 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt 4) oraz rozstrzygnął w przedmiocie kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa (pkt 5 i 6). Sąd wskazał, że komornicy dokonując zajęcia samochodu V. (...) w toku postępowań egzekucyjnych prowadzonych przeciwko małżonce powoda K. B. winni dysponować - wobec sprzeciwu powoda -
tytułem wykonawczym także przeciwko powodowi, skoro pojazd wchodzi w skład wspólności majątkowej małżeńskiej. Takim tytułem dysponował do dnia zamknięcia rozprawy jedynie pozwany (...) sp. z o.o. w T., bowiem sąd nadał prawomocnym postanowieniem klauzulę wykonalności tytułowi egzekucyjnemu wystawionemu przeciwko K. B. także przeciwko A. B. z ograniczeniem jego odpowiedzialności do majątku objętego wspólnością majątkową. Pozostali

1

pozwani - do dnia zamknięcia rozprawy - nie wykazali by dysponowali takim tytułami wykonawczymi przeciwko powodowi.

Z uwagi na powyższe sąd I instancji - powołując się na regulację zawartą w art. 841 § kpc - wskazał, że powód jako osoba trzecia mógł domagać się zwolnienia przedmiotu spod egzekucji, gdyż skierowanie do niego egzekucji naruszało jego prawa w przypadku pozwanych (...) S.A. w K. i oddalił powództwo w stosunku do pozwanego (...) sp. z o.o. w T., gdyż pozwany ten dysponuje tytułem wykonawczym przeciwko powodowi.

O kosztach procesu sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 § 1 kpc) i obciążył nimi odpowiednio te strony, które przegrały proces, wskazując, że rozliczeniu podlegają koszty zastępstwa procesowego obliczone od wskazanej w pozwie wartości przedmiotu sporu.

Powód złożył pismo procesowe, które nazwał zażaleniem, ale pismo to w istocie sprowadzało się do zaskarżenia orzeczenia sądu I instancji co do kosztów procesu (doprecyzował to na rozprawie apelacyjnej pełnomocnik powoda). Podwód podniósł, że pozwani (...) S.A. w K. winni być dodatkowo obciążeni obowiązkiem zapłaty na rzecz powoda kwotami po 375 złotych każdy z tytułu kosztów procesu (powód poniósł bowiem wydatek w postaci opłaty od pozwu w kwocie 1.500 zł, co winno zostać po równo rozdzielone między 4 pozwanych), a nadto za niesprawiedliwe uznał obciążenie go kosztami procesu zasądzonymi od niego na rzecz pozwanego (...) sp. z o.o. w T. w kwocie 2.417 zł, gdyż pozwany uzyskał tytuł wykonawczy przeciwko powodowi dopiero w toku procesu, w chwili wniesienia powództwa było ono zatem uzasadnione. Powód nie kwestionował we wniesionym środku zaskarżenia orzeczenia merytorycznego co do żądania zwolnienia przedmiotu spod egzekucji. Także wskazana wartość przedmiotu zaskarżenia (3.167 zł) wskazuje, że wniesiony środek zaskarżenia dotyczy wyłącznie rozstrzygnięcia sądu co do kosztów procesu.

2

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd odwoławczy w pierwszej kolejności wskazuje, że mylne oznaczenie pisma procesowego nie stanowi przeszkody do nadania mu biegu i rozpoznania go w trybie właściwym (art. 130 § 1 kpc).0 rodzaju środka odwoławczego decyduje zaś przedmiot rozstrzygnięcia, a nie postać, jaką sąd nadał swemu orzeczeniu (por. uchwała połączonych Izb Sądu Najwyższego: Cywilnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 6 marca 1972 roku, III CZP 27/71). W wypadku zaskarżenia orzeczenia co do istoty sprawy, strona zaskarża orzeczenie o kosztach jednocześnie z zaskarżeniem (apelacją), bez potrzeby wnoszenia zażalenia, przy czym termin do wniesienia apelacji odnosi się również do zaskarżenia kosztów. Jeżeli zaś strona nie zaskarża orzeczenia co do istoty sprawy, to może wnieść oddzielne zażalenie na postanowienie o kosztach. W tym ostatnim wypadku obowiązuje jednak siedmiodniowy termin przewidziany w art. 394 § 2 kpc.

W niniejszej sprawie pełnomocnik powoda otrzymał - na swe żądanie - odpis wyroku z uzasadnieniem w dniu 29 kwietnia 2013 roku (k. 287), termin do wniesienia zażalenia upłynął zatem z dniem 6 maja 2013 roku. Powód nadał w urzędzie pocztowym przesyłkę zawierająca zażalenie w dniu 13 maja 2013 roku (k. 305), zatem z uchybieniem siedmiodniowego terminu określonego w art. 394 § 2 kpc. Wobec powyższego zażalenie - jako spóźnione - należało odrzucić (art. 373 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc).