Sygn. akt IV U 951/12
Dnia 10 września 2013r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
|
Przewodniczący |
SSO Jacek Witkowski |
|
Protokolant |
st. sekr. sądowy Iwona Chojecka |
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2013r. w S.
odwołania K. K.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
z dnia 17 października 2012 r. (Nr (...) )
w sprawie K. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
o prawo do emerytury
zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje K. K. prawo do emerytury od 1 stycznia 2013 r.
Decyzją z dnia 17.10.2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy K. K. prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153 poz. 1227) w związku z przepisami rozporządzenia rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.), albowiem wnioskodawca nie wykazał na dzień 1.01.1999 roku 15 letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych a ponadto nie rozwiązał stosunku pracy.
Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony K. K., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury. Odwołujący się argumentował, iż pozwany organ rentowy bezzasadnie odmówił zaliczenia do kategorii zatrudnienia w warunkach szczególnych okresu pracy w Przedsiębiorstwie (...) S.A.” od dnia 01.12.1978 roku do dnia 1.03.1992 roku na stanowisku operatora sprzętu ciężkiego.
W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie.
Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:
Ubezpieczony K. K. ur. (...) złożył w dniu 31.08.2012 roku wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych świadectw pracy pozwany Oddział ZUS uznał za udowodniony na dzień 01.01.1999 roku okres zatrudnienia w warunkach szczególnych od dnia 01.03.1992 roku do dnia 31.12.1998 roku tj. 6 lat 5 miesięcy i 19 dni. Organ rentowy nie zaliczył do tej kategorii zatrudnienia okresu pracy wnioskodawcy od dnia 1.12.1978 roku do 1.03.1992 roku w Przedsiębiorstwie (...) S.A.” w L., ponieważ pracodawca nie określił charakteru prac zgodnie z wykazem A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 roku oraz nie powołał przepisów resortowych a ponadto stwierdził, że wnioskodawca nie rozwiązał umowy o pracę z dotychczasowym pracodawcą. W związku z tym decyzją z dnia 17.10.2012 r. odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do emerytury (k. 62 a.e.).
W toku postępowania odwoławczego ubezpieczony popierał odwołanie i zeznał, że w okresie od 1.12.1978 roku do 1.03.1992 r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) S.A.” w L. na stanowisku operatora koparki jednonaczyniowej. Przedsiębiorstwo to zajmowało się budowaniem kanalizacji i oczyszczaniem i swoją pracę jako operator koparki wykonywał na budowach (k. 8 – 8v i 19v a.s.). Ponadto K. K. zeznał, iż uprawnienia operatora koparki uzyskał w lipcu 1976 roku. W legitymacji ubezpieczeniowej, którą okazał na rozprawie znajdował się wpis operator koparki. Zeznał on również, że był zwyczaj w tym Przedsiębiorstwie, że w umowach o pracę i w innych dokumentach pisano operator sprzętu ciężkiego. K. K. zeznał, iż nie należy do Otwartego Funduszu Emerytalnego i w dalszym ciągu pozostaje w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy.
W toku postępowania Sąd przeprowadził dowód z akt osobowych ubezpieczonego. Analiza tych akt wskazuje, że pracodawca określając w dokumentach nazwę stanowiska pracy posługiwał się różnym nazewnictwem. W umowie o pracę wymienione jest stanowisko maszynisty maszyn budowlanych, w innych zaś dokumentach widnieje nazwa operator sprzętu ciężkiego lub maszynista sprzętu ciężkiego a także operator koparki (akta osobowe ubezpieczonego).
W ocenie Sądu Okręgowego materiał dowodowy w postaci zeznań ubezpieczonego jak i dokumentów zawartych w aktach osobowych daje podstawę do ustalenia, że wnioskodawca w całym okresie zatrudnienia w wymienionym wyżej przedsiębiorstwie wykonywał faktycznie pracę jako operator koparki. Ten rodzaj pracy wymieniony jest jako praca w warunkach szczególnych w rozumieniu Działu 5 pkt. 3 wykazu A stanowiącym załącznik cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. mianowicie przepis ten brzmi „prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych”. Bezsporne jest, iż koparka jednonaczyniowa należy do ciężkich maszyn budowlanych. W tej sytuacji Sąd przyjął, że cały sporny okres zatrudnienia wnioskodawcy kwalifikuje się do zaliczenia jako pracy w warunkach szczególnych, albowiem K. K. wykonywał swoją pracę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Po doliczeniu tego okresu do okresu uznanego przez ZUS 6 lat 5 miesięcy i 19 dni łączny okres zatrudnienia w warunkach szczególnych przekracza znacznie wymagany próg 15 lat na dzień 1.01.1999 roku. W związku z tym Sąd przyjął, że wnioskodawca K. K. spełnia na dzień 1.01.2013 roku wszystkie przesłanki do nabycia prawa do emerytury w wieku obniżonym określone w art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o FUS w związku z § 2 ust. 1, § 3 i § 4 ust. 1 pkt. 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r.
Mając na względzie powyższe Sąd na mocy art. 477 14 § 2 kpc orzekł jak w sentencji.