UZASADNIENIE

J. S. (1) w dniu 21 kwietnia 2015 r. wniósł odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 31 marca 2015 r., znak: (...)odmawiającej przyznania mu prawa do wcześniejszej emerytury
z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący podniósł, że do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy winien zaliczyć okres od dnia 31 października 1989 r. do dnia
7 października 1991 r., gdyż był wtedy zatrudniony na kontrakcie w L.poprzez firmę (...) S.A. na stanowisku tokarza-frezera oraz szlifierza ( k. 2 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi
na odwołanie z dnia 12 maja 2015 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477¹⁴§ 1 k.p.c. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż z akt sprawy wynika, że odwołujący nie spełnił wymogu 15 lat pracy w warunkach szczególnych do dnia 1 stycznia 1999 r. W ocenie Oddziału ubezpieczony udokumentował jedynie 14 lat, 8 miesięcy i 8 dni pracy w warunkach szczególnych. Przy ustalaniu okresu pracy w warunkach szczególnych nie uwzględnił okresów niewykonywania pracy, za które odwołujący otrzymał po dniu 14 listopada 1991 r. zasiłek chorobowy lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy ( k. 7 a. s.).

Sąd postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2016 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty ds. BHP J. P. celem ustalenia,
czy odwołujący w okresie od dnia 31 października 1989 r. do dnia 7 października 1991 r. wykonywał pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( k. 53 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący w dniu 5 stycznia 2015 r. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W. wniosek o emeryturę ( k. 1 a. e.).

Organ rentowy po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego ustalił,
że ubezpieczony wykazał łączny staż pracy na dzień 1 stycznia 1999 r. w wymiarze 27 lat,
9 miesięcy i 3 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 14 lat, 8 miesięcy i 8 dni stażu pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy na mocy zaskarżonej decyzji z dnia 31 marca 2015 r., znak: (...) odmówił odwołującemu prawa
do wcześniejszej emerytury, gdyż nie został udowodniony wymagany 15-letni okres pracy
w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Oddział przy ustalaniu okresów pracy w warunkach szczególnych nie uwzględnił okresów niewykonywania pracy, za które odwołujący otrzymał po dniu 14 listopada 1991 r. zasiłek chorobowy lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych do pracy w warunkach szczególnych uwzględnił okresy: od dnia 17 czerwca 1980 r. do dnia 29 października 1989 r., od dnia 8 stycznia 1992 r., do dnia 24 lipca 1992 r., od dnia 4 sierpnia 1992 r. do dnia 20 września 1992 r., od dnia 1 października 1992 r. do dnia 24 sierpnia 1993 r., od dnia 29 sierpnia 1993 r. do dnia 24 stycznia 1994 r., od dnia
31 stycznia 1994 r. do dnia 12 kwietnia 1994 r., od dnia 26 kwietnia 1994 r. do dnia 10 maja 1994 r., od dnia 2 lipca 1994 r. do dnia 21 maja 1995 r., od dnia 16 czerwca 1995 r. do dnia 14 grudnia 1995 r., od dnia 21 grudnia 1995 r. do dnia 20 czerwca 1996 r., od dnia
28 czerwca 1996 r. do dnia 20 stycznia 1997 r., od dnia 30 stycznia 1997 r. do dnia
14 kwietnia 1997 r., od dnia 21 kwietnia 1997 r. do dnia 20 sierpnia 1997 r. oraz od dnia
31 sierpnia 1997 r. do dnia 29 września 1997 r. ( k. 85 a. r.).

Z zaświadczenia wystawionego przez (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia
19 marca 1999 r. wynika, że odwołujący był zatrudniony na budowie eksportowej w L.
na podstawie umowy o pracę zawartej od dnia 31 października 1989 r. do dnia 7 października 1991 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku tokarz ( akta ZUS).

Odwołujący na kontrakcie w L. wykonywał prace zlecane, do których zaliczało się głównie toczenie tarcz hamulcowych, wytaczanie bębnów hamulcowych, szlifowanie głowic silników samochodowych i naprawa urządzeń kuchennych. Przy wykonywaniu powyższych prac unosił się pył żeliwa oraz toczenie z chłodziwem, co powodowało nieodwracalne skutki zdrowotne ( zeznania świadka J. B. i odwołującego k. 33-34 i 52-53 a. s.).

W oparciu o opinię biegłego sądowego Sąd ustalił, że wykonywane przez odwołującego prace szlifierskie związane z ostrzeniem narzędzi, noży do mięs i głowic silników odpowiadają rodzajowi prac wymienionemu w Dziale III – w hutnictwie i przemyśle metalowym pod pozycją 78 Wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Natomiast typowe prace tokarskie i frezerskie nie są objęte Wykazem stanowiącym załącznik do wymienionego rozporządzenia. Prace wykonywane przez odwołującego w okresie od dnia 31 października 1989 r. do dnia 7 października 1991 r. spełniały przesłanki do zaliczenia ich do okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych, albowiem w spornym okresie ubezpieczony przemiennie wykonywał prace objęte ww. Wykazem stanowiącym załącznik do ww. rozporządzenia Rady Ministrów ( opinia biegłego sądowego J. P. k. 57-62 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie złożonych do akt dokumentów, w tym akt rentowych, akt osobowych, opinii biegłego J. P., zeznań świadka J. B. oraz przesłuchania odwołującego w charakterze strony. Dokumenty przedłożone przez strony niniejszego postępowania stanowiły obiektywny oraz
w pełni wiarygodny materiał dowodowy. Zeznania świadka oraz odwołującego były logiczne i spójne oraz korelowały z materiałem dowodowym w postaci dokumentów i opinią biegłego, zatem Sąd uznał je za wiarygodne i przyjął za podstawę ustaleń faktycznych niniejszej sprawy. Sąd jednocześnie pominął zeznania świadka J. S. (2), gdyż w spornym okresie czasu nigdy nie pracował z odwołującym w jednym zakładzie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie J. S. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 31 marca 2015 r., znak: (...) jest zasadne i zasługuje
na uwzględnienie.

Art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2015 r., poz. 748 j. t.) zwanej dalej ,,ustawą’’ stanowi,
że ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura
po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32. 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1. okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2. okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia
do Otwartego Funduszu Emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w Otwartym Funduszu Emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wykaz prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze o których mowa w powołanym art. 184 ustawy nie podlega wykładni rozszerzającej. Prace te ściśle
i jasno zostały określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze ( Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz. 43). Jednakże nabycie uprawnień
z tytułu wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym, charakterze podlega dalszym ograniczeniom. Aby daną pracę uznać za wykonywaną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, pracownik musi ją wykonywać stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku pracy. Dodatkowo, zgodnie
z powołanym rozporządzeniem mężczyzna nabywa prawo do emerytury po spełnieniu wszystkich przesłanek wymienionych w § 3 w zw. z §4 ust. 1 pkt 1 i 3 rozporządzenia, gdy:

1. legitymuje się 25-letnim okresem pracy liczonym łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia;

2. wykonuje pracę wymienioną w wykazie A (Prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego), będącym załącznikiem
do rozporządzenia;

3. osiągnie wiek emerytalny wynoszący 60 lat;

4. zatrudniony jest przez co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach.

W niniejszej sprawie spornym było, czy praca wykonywana przez odwołującego
na kontrakcie w L. od dnia 31 października 1989 r. do dnia 7 października 1991 r. miała charakter i podlegała zaliczeniu do pracy w warunkach szczególnych. Spełnienie innych warunków, od których zależy przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury pozostawało bezsporne. Nie podlegało wątpliwości, że z dniem 2 czerwca 2015 r. ubezpieczony osiągnął wiek 60 lat. Nadto, strony nie kwestionowały faktu, że odwołujący posiada 25-letni okres składkowy i nieskładkowy oraz nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Sąd w oparciu o treść sporządzonej opinii biegłego sądowego, zeznań świadka J. B. oraz przesłuchanie odwołującego przyznał przedmiotowe świadczenie
i przyjął sporny okres do pracy w warunkach szczególnych. Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 477¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.

Jednakże Sąd doszedł do przekonania na etapie sporządzania uzasadnienia,
że wyrok zapadły w niniejszej sprawie został wydany błędnie. Sąd przyznając odwołującemu prawo do wcześniejszej emerytury posiłkował się głównie treścią sporządzonej opinii przez biegłego sądowego J. P., który jest wysokiej klasy specjalistą posiadającym bogate doświadczenie w badaniu podobnych spraw. Na skutek oczywistej omyłki, Sąd stwierdził,
iż praca wykonywana przez odwołującego została zaliczona przez ww. biegłego do okresu
w warunkach szczególnych. W związku z brakiem zastrzeżeń i uwag do opinii biegłego sądowego, należało oddalić odwołanie w niniejszej sprawie zgodnie z art. 477¹⁴ § 1 k.p.c.

Zarządzenie: (...).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE