UZASADNIENIE

A. P. (2), matka małoletniego powoda A. P. (1), wniosła w dniu 14 stycznia 2016 r. pozew przeciwko babce – L. P., domagając się zasądzenia na rzecz małoletniego powoda kwoty po 450 zł miesięcznie tytułem renty alimentacyjnej, płatnej do rąk matki małoletniego do 10-tego dnia każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności każdej z rat.

Matka małoletniego powoda uzasadniła swoje stanowisko m.in. tym, że małoletni jest synem Ł. P., syna pozwanej. Ojciec małoletniego powoda, pomimo zasądzonych alimentów na jego rzecz w kwocie po 450 zł na mocy wyroku Sądu Rejonowego w. T. w sprawie (...), nie wywiązywał się z tego obowiązku. Prowadzona przeciwko niemu egzekucja komornicza okazała się bezskuteczna. Matka małoletniego powoda podała również, iż pozwana L. P. obiecywała jej, iż ojciec dziecka zacznie spłacać i płacić bieżące alimenty na małoletniego powoda.

W piśmie procesowym z dnia 2 lutego 2016 r. uzupełniającym braki formalne oraz piśmie z dnia 17 lutego 2016 r. matka małoletniego wskazała, iż od dnia 1.10.2014 r. do 31.12.2015 r. doszło do zadłużenia alimentacyjnego na kwotę 3.450 zł. Wskazała też, że razem z rodziną mieszka w. I. gdzie małoletni powód uczęszcza do szkoły. Matka małoletniego nie pracuje, zajmuje się wychowaniem 3-letniego syna z kolejnego związku małżeńskiego i jej obecny mąż, R. P., jest jedynym żywicielem rodziny. Matka małoletniego podała, iż w styczniu i lutym 2016r. otrzymała alimenty na małoletniego powoda.

W odpowiedzi na pozew z dnia 17 marca 2016 r. pełnomocnik pozwanej wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej zwrotu kosztów procesu – kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu podano, iż brak jest podstaw do uwzględnienia powództwa. Zobowiązany do alimentacji Ł. P. – ojciec małoletniego powoda – podjął zatrudnienie, które umożliwia mu świadczenie alimentów. Od dnia 7 stycznia 2016 r. jest zatrudniony w spółce (...) Sp. z o.o. jako agent sprzedaży. Ojciec dziecka ma możliwość świadczenia alimentów, wobec czego żądanie pozwu nie znajduje uzasadnienia. W miesiącu styczniu, lutym i marcu 2016r. alimenty zostały zapłacone.

Pełnomocnik pozwanej wskazała również, że sytuacja materialna i majątkowa pozwanej nie pozwala na świadczenie alimentów na rzecz małoletniego wnuka. 3 stycznia 2016 r. zmarł mąż pozwanej pozostawiając zobowiązania kredytowe, które pozwana będzie spłacała do 2020 r – wysokość miesięcznej raty kredytowej to 308,89 zł Pozwana zatrudniona jest w Wojewódzkiej (...) w T. na stanowisku bibliotekarza. Miesięczne uposażenie pozwanej wynosi 2.325,28 zł netto. Pod opieką pozwanej pozostaje jej ponad osiemdziesięcioletnia matka, która z uwagi na stan zdrowia wymaga opieki oraz wsparcia finansowego pozwanej. Matka pozwanej cierpi na poważne nadciśnienie tętnicze oraz tętniaka. Pozwana zmuszona jest wspierać finansowo własną matkę. Pozwana partycypuje też w kosztach utrzymania studiującego syna M., który nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać.

W uzasadnieniu wskazano, iż z uwagi na swój stan zdrowia pozwana ponosi znaczne koszty związane z leczeniem. Choruje ona kardiologicznie - przeszła poważny zabieg ablacji serca z uwagi na napadowe częstoskurcze, nadto choruje na poważne nadciśnienie tętnicze, zakwaszenie żołądka oraz żylaki zakwalifikowane do ingerencji chirurgicznej. Miesięczny koszt leków, które w przypadku pozwanej są lekami ratującymi życie, wynosi 300 zł. Podobny jest koszt leków, które pozwana wykupuje dla swojej matki. Po śmierci męża pozwana zdana jest wyłącznie na siebie, co czyni jej sytuację szczególnie trudną. Czynsz za mieszkanie wynosi 564 zł miesięcznie, opłaty na rzecz (...) – 99 zł miesięcznie, opłata za telefon komórkowy 68,80 zł miesięcznie, opłata za miejsce parkingowe 100 zł miesięcznie. Ponadto pozwana spłaca pożyczkę zakładową zaciągniętą na remont mieszkania w kwocie 197 zł miesięcznie oraz opłaca ubezpieczenie w kwocie 50 zł miesięcznie. Pozwana nie posiada żadnych oszczędności ani wartościowego majątku. Poza mieszkaniem pozwana jest właścicielką kilkunastoletniego samochodu i płaci ubezpieczenie OC w kwocie 600 zł rocznie. Po zsumowaniu bieżących i stałych opłat pozwanej pozostaje niewielka suma, która nie pozwala na zaspokojenie podstawowych potrzeb pozwanej.

W odpowiedzi na pozew podano, iż sytuacja materialna i majątkowa rodziny małoletniego powoda jest nieporównywalnie lepsza niż pozwanej. Egzystują oni na bardzo dobrym poziomie. Wysokość świadczeń rodzinnych wypłacanych w. I. oraz wynagrodzenie męża matki małoletniego powoda pozwalają rodzinie na godne życie bez niedostatku. Podkreślono, iż mimo bezskuteczności egzekucji matka małoletniego powoda nie jest uprawniona do świadczeń z Funduszu Alimentacyjnego, co pozwala stwierdzić, że sytuacja rodziny jest dobra.

Na rozprawach w dniu 7 kwietnia 2016 r. oraz w dniu 24 maja 2016 r. strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletni powód A. P. (3) urodził się dnia (...) Jest synem A. P. (2) i Ł. P. z ich małżeństwa. Pozwana jest matką ojca małoletniego powoda – Ł. P. , a tym samym jego babką.

/okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

odpis skrócony aktu urodzenia, k. 6/

Alimenty na rzecz małoletniego powoda ostatni raz ustalone zostały wyrokiem Sądu Rejonowego w. T. z dnia 22 września 2008 r. w sprawie (...). W wyroku tym podwyższono rentę alimentacyjną na rzecz małoletniego A. P. (1) od Ł. P. do kwoty po 450 zł. miesięcznie. Pozwany nie płacił alimentów. Matka małoletniego powoda złożyła wniosek o egzekucję komorniczą, która okazała się bezskuteczna. Zaległość alimentacyjna na dzień 16.02.2016 r. wynosiła 4.018,90 zł. Aktualnie, od stycznia 2016 r. pozwany regularnie płaci alimenty.

/dowód:

- akta sprawy (...) Sądu Rejonowego w. T.,

- informacja komornika o stanie zaległości – k. 14,

- zeznania matki mał. powoda – k.41-41v.,

- potwierdzenia wpłat alimentów – k. 62 /

Obecnie małoletni powód A. P. (3) ma 14 lat. Razem z matką, jej mężem i 3-letnim bratem zamieszkuje w. I., gdzie uczęszcza do szkoły, 2 klasy college. Małoletni przyjeżdża do Polski m.in. na wakacje. W. I. uczęszcza na zajęcia kikboksu, które kosztują 20 euro za tydzień. Był z rodziną na wakacjach w Chorwacji.

Matka małoletniego nigdzie nie pracuje. Zajmuje się wychowaniem 3-letniego syna ze związku małżeńskiego z R. P.. Razem z rodziną mieszka w. I.. Zarówno na swojego 3-letniego syna jak i na małoletniego A. otrzymuje zasiłek rodzinny od państwa w kwocie po 140 euro na każde z dzieci. Jej mąż pracuje, zarabia 1.800 euro miesięcznie. Za wynajem mieszkania płacą 800 euro miesięcznie, dodatkowo uiszczają opłaty, m.in. gaz, prąd. W sumie koszty wynajmu mieszkania to 1.100 euro miesięcznie. Matka małoletniego wraz z mężem są właścicielami samochodu z 1997 r., którego koszt utrzymania to 230 euro miesięcznie – na kwotę tę składają się koszty benzyny ok. 80 euro, podatek drogowy w wysokości 50 euro i ubezpieczenie 108 euro. A. P. (2) jest właścicielką mieszkania lokatorskiego, w którym obecnie mieszka jej kuzynka i to ona ponosi wszelkie opłaty związane z tym mieszkanie oraz opłaca kredyt. Mąż matki małoletniego powoda, R. P., jest właścicielem mieszkania położonego w G., które nie jest wynajmowane. Mieszka w nim ktoś, kto uiszcza wszystkie opłaty za mieszkanie i opłaca kredyt. A. P. (2) leczy się ginekologicznie, ma też wysoką wadę wzroku, światłowstręt i zanik widzenia. Na wizyty do lekarza chodzi prywatnie w Polsce.

/dowód:

-zeznania matki mał. powoda – k. 41-41v. /

Pozwana L. P. ma 60 lat. Pracuje w Wojewódzkiej (...). Jej wynagrodzenie to 2.325,28 zł netto miesięcznie. Z kwoty tej potrącana jest składka na ubezpieczenie oraz 200 zł miesięcznie tytułem spłaty pożyczki zaciągniętej w pracy na remont mieszkania. Po tych potrąceniach na konto pozwanej przelewana jest kwota 1.752,20 zł miesięcznie. Jej mąż zmarł rok temu, ma po nim rentę w wysokości 1.190 zł miesięcznie. Mieszka sama. Opłaty to czynsz 560 zł miesięcznie, prąd ok. 100 zł miesięcznie, opłata za garaż 100 zł miesięcznie, media 99 zł miesięcznie, telefon ok. 50-60 zł miesięcznie. Pozwana jest właścicielką samochodu z 2000 r., którego koszt utrzymania to ok. 300 zł miesięcznie w okresie letnim. W okresie zimowym pozwana nie korzysta z samochodu i wtedy na dojazdy do pracy wydaje ok. 100 zł miesięcznie. Dodatkowo dochodzi koszt ubezpieczenia OC samochodu w wysokości 600 zł rocznie. Pozwana jest właścicielką działki rekreacyjnej, za którą roczna opłata wynosi 250 zł rocznie. L. P. poza swoim ubezpieczeniem opłaca też ubezpieczenie swojej matki i syna, łącznie jest to kwota 170 zł miesięcznie. Jej młodszy syn studiuje, ma rentę po zmarłym ojcu w wysokości 1.000 zł miesięcznie jednak nie jest się w stanie sam utrzymać i pozwana czasem mu pomaga finansowo. Pozwana spłaca kredyt po zmarłym mężu, którego rata wynosi 308 zł miesięcznie. Kredyt będzie spłacany do 2020 r. Pozwana jest osobą schorowaną. Ma skaczące nadciśnienie tętnicze, miała zabieg ablacji serca i musi pozostawać pod opieką kardiologa. Do kardiologa chodzi prywatnie, koszt wizyty to ok. 100 zł, wizyty są cztery w ciągu roku. Chodzi również do ginekologa i stomatologa. Na swoje leki wydaje ok. 300 zł miesięcznie. Pozwana zajmuje się swoją matką, która ma 81 lat i ma tętniaka aorty. Matka pozwanej ma emeryturę, która nie wystarcza jej na utrzymanie, pozwana dokłada jej do leków. Pozwana przekazuje małoletniemu powodowi pieniądze na święta i urodziny. Ostatnio dostał od niej 100 zł, na urodziny dostał 40 zł. Pieniądze daje mu też czasem matka pozwanej, ostatnio była to kwota 150 zł. Pozwana kupowała wnukowi ubrania.

/dowód:

-zaświadczenie o dochodach k. 27-28,

- potwierdzenie przelewu z ZUS – k. 29,

-zaświadczenie lekarskie k. 30,

- potwierdzenie spłaty kredytu – k. 31

- potwierdzenia przelewów z tytułu opłat – k. 32-36,

- zeznania pozwanej – k. 41 v. – 42 /

Ojciec małoletniego, Ł. P., ma 38 lat. Ma zasądzone alimenty na syna A. P. (1) w kwocie po 450 zł miesięcznie. Ma zaległość alimentacyjną jednak obecnie płaci alimenty na bieżąco. Ojciec małoletniego pracuje na umowę zlecenie. Jego wynagrodzenie zostało zajęte przez komornika i w chwili obecnej nie otrzymuje od pracodawcy wynagrodzenia. Będzie je otrzymywał dopiero wtedy, gdy zostanie spłacona zaległość alimentacyjna. Z synem nie ma kontaktu, ostatni raz widział go we wrześniu 2015 r. Alimentów nie płacił, bo nie miał stałej pracy, załamał się po śmierci ojca.

/dowód:

- potwierdzenia wpłat alimentów – k. 62,

- zeznania świadka Ł. P. – k. 63-63v. /

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych przez strony w niniejszej sprawie, akta sprawy (...) Sądu Rejonowego w. T., oraz przesłuchanie świadka Ł. P., matki mał. powoda i pozwanej.

Sąd przyjął za wiarygodne dowody w postaci dokumentów złożonych przez strony do akt sprawy, albowiem nie było podstaw do ich podważenia. Strony również nie kwestionowały ich wiarygodności i autentyczności.

Sąd przyznał walor wiarygodności też twierdzeniom matki powoda oraz pozwanej co do ich własnej sytuacji majątkowej oraz potrzeb małoletniego. Ich zeznania były spójne i logiczne. Większość okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy znalazło potwierdzenie w dokumentach lub wyjaśniło się w toku przesłuchania stron.

W ocenie Sądu na miano wiarygodności nie zasługują twierdzenia matki powódki odnośnie istnienia po stronie pozwanej możliwości zarobkowych i majątkowych, które pozwalają jej na realizację obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletniego.

Sąd miał na uwadze, że strony starały się w sposób jak najbardziej dla siebie korzystny przedstawić okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Na podstawie art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie i innych pismach procesowych, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym zgromadzonym w sprawie.

Przechodząc do rozważań prawnych należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie matka powoda domagała się alimentów na rzecz małoletniego od babki ze strony jej ojca, argumentując, iż zobowiązany nie realizował swojego obowiązku alimentacyjnego względem powoda, egzekucja świadczeń okazała się bezskuteczna i powstała zaległość alimentacyjna.

Zgodnie z art. 128, 129 i art. 133 § 1 kro obowiązek alimentacyjny względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a nie posiada majątku przynoszącego dochód, obciąża rodziców. Z powyższego wynika, iż rentę alimentacyjną względem dziecka w pierwszej kolejności zobowiązani są płacić rodzice.

Z kolei obowiązek alimentacyjny dziadków, tj. osób zobowiązanych w dalszej kolejności, względem wnuka, powstaje dopiero wtedy, gdy zajdzie jedna z trzech alternatywnych przesłanek określonych w przepisie art. 132 kro, a mianowicie: 1) gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności (np. nie żyje, zaginęła) albo 2) gdy osoba ta istnieje, ale nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub 3) gdy uzyskanie od takiej osoby na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami. Sąd Najwyższy wskazuje nadto, iż „obowiązek alimentacyjny dalszego krewnego może powstać także wtedy, gdy bliższy krewny mimo posiadania możliwości wypełniania tego obowiązku, nie wywiązuje się ze swoich obowiązków” (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 1962 r. 2 CR 167/62, OSNCP 1963, nr 4, poz. 91).

W praktyce, obowiązek dostarczania dziecku alimentów przez osoby zobowiązane w dalszej kolejności powstaje najczęściej w sytuacji, gdy rodzic(e) dziecka uchyla(ją) się od tego obowiązku względem dziecka, w związku z czym z mocy art. 132 kro aktualizuje się obowiązek alimentacyjny dziadków. Kwota alimentów należnych dziecku od dziadków, zależy jednak, w myśl art. 135 § 1 kro, od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. O ile więc dziadkowie mają możliwości majątkowe lub zarobkowe, zaś wnuk – niezaspokojone usprawiedliwione potrzeby, w opisanej powyżej sytuacji dziadkowie zobowiązani są dostarczać dziecku środki utrzymania.

Samo spełnienie przesłanek z art. 135 § 1 kro jest jednak niewystarczające, albowiem uprawniony musi wykazać, że pozostaje w niedostatku. Poza wypadkiem określonym w art. 133 § 1 kro, uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest bowiem tylko ten, kto znajduje się w niedostatku (art. 133 § 2 kro). Jak wskazuje analiza orzecznictwa, w sytuacji, gdy w grę wchodzi subsydiarny obowiązek dalszych krewnych, a w szczególności dziadków (art. 128 i 129 kro) uprawniony musi wykazać istnienie po jego stronie niedostatku (uchwała SN z 1982.01.08, III CZP 58/81, OSNC 1982/5-6/70; wyrok SN z 1974.04.22, III CRN 66/74, LEX nr 7468).

W świetle orzecznictwa, pojęcie niedostatku z art. 133 § 2 kro obejmuje zarówno wypadki, gdy uprawniony do alimentacji nie ma żadnych środków utrzymania, jak również taką sytuację materialną, w której osoby uprawnione nie mogą lub nie potrafią samodzielnie w pełni zaspokoić swych usprawiedliwionych potrzeb na poziomie zbliżonym do minimum socjalnego w zakresie utrzymania i wychowania (wyrok SN z 1974.02.20, III CRN 388/73, OSNC 1975/2/29). Jednocześnie jednak należy zauważyć, że popadnięcie w niedostatek pozwala żądać alimentów jedynie wówczas, gdy nie stało się to umyślnie lub też gdy nie jest ono efektem hulaszczego trybu życia. W przeciwnym razie żądanie alimentów może być uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 5 kc) (wyrok SN z 1974.04.22, III CRN 66/74, LEX nr 7468).

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, analiza zgromadzonego materiału procesowego wskazuje, że brak jest podstaw do zasądzenia alimentów, albowiem powyższe przesłanki nie zostały spełnione.

Należy zauważyć, iż względem powoda, jako dziecka niemogącego się samodzielnie utrzymać, zobowiązanymi do płacenia alimentów są przede wszystkim rodzice - jego ojciec Ł. P. oraz jego matka A. P. (2). Obowiązek ten obciąża ich w tej samej kolejności i nie jest zależny od pozostawania dziecka w niedostatku, lecz zależy wyłącznie od jego potrzeb oraz od możliwości zarobkowych i majątkowych każdego z rodziców. Oznacza to, iż w sytuacji, gdy jedno z rodziców nie wywiązuje się ze swojego obowiązku alimentacyjnego, obowiązek zaspokojenia jego usprawiedliwionych potrzeb obciąża w pierwszej kolejności drugiego z nich, gdy ma on możliwość realizacji tego obowiązku. Dopiero, gdyby żadne z rodziców nie było w stanie wypełnić swego obowiązku alimentacyjnego, wejdzie w grę posiłkowy obowiązek krewnego dalszego (wyrok SN z dnia 16.03.1967r., II CR 88/67, Lex Polonica nr 316377).

Matka powoda realizuje prawidłowo swój obowiązek, zapewniając małoletniemu utrzymanie i czyniąc osobiste starania celem jego wychowania. Natomiast ojciec powoda wprawdzie uchylał się od obowiązku alimentacyjnego i powstała z tego tytułu zaległość alimentacyjna a egzekucja komornicza okazała się bezskuteczna, jednak w chwili obecnej pozwany podjął pracę i egzekucja komornicza zaległych alimentów stała się skuteczna. Ponadto ojciec małoletniego od stycznia 2016r. regularnie przelewa alimenty na rzecz małoletniego. Tymczasem, zgodnie z art. 132 kro, alimentów od dalszych krewnych można domagać się, gdy zobowiązany w bliższej kolejności przedmiotowego obowiązku nie spełnia.

Sąd nie kwestionuje stanowiska matki powoda, że dziecko ma duże potrzeby i są one uzasadnione. Małoletni bowiem dorasta, uczęszcza do szkoły. Ponadto, ojciec małoletniego nie wywiązywał się z obowiązku alimentacyjnego względem niego. Jednakże okoliczność ta nie może automatycznie stanowić podstawy do nałożenia na pozwaną – babkę obowiązku alimentacyjnego względem wnuka – powoda. Jak wyżej zaznaczono, zakres świadczeń alimentacyjnych zależy także od „zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego”.

W zakresie bieżących kosztów utrzymania powoda, koszty te w usprawiedliwionym zakresie są możliwe do pokrycia przez matkę powoda, bez konieczności zasądzenia subsydiarnie alimentów od pozwanej. W takim zakresie, zdaniem Sądu, powód nie jest w niedostatku. A. P. (2) jest w stanie pokryć bieżące koszty utrzymania syna, szczególnie, iż obecnie jego ojciec spełnia swój obowiązek. Wobec tego, że ojciec małoletniego podjął pracę, dochody przez niego uzyskiwane będą pozwalały na pokrywanie przez ojca małoletniego ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.

Odnośnie pozwanej stwierdzić należy, że jej sytuacja materialna nie jest aż tak dobra, aby móc dodatkowo płacić alimenty na rzecz wnuka. Pracuje ona Wojewódzkiej (...) i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie 1.752,20 zł i dodatkowo otrzymuje rentę po zmarłym mężu w wysokości 1190 zł. Pozwana jest jednak osobą schorowaną. W ostatnim czasie przeszła poważną operację serca, ma problemy z nadciśnieniem, konieczne są regularne wizyty u lekarza i przyjmowanie leków. Na same leki dla siebie pozwana wydaje 300 zł miesięcznie. Opiekuje się również swoją ponad osiemdziesięcioletnią matką, która cierpi na tętniaka aorty i której leki są równie kosztowne, co leki pozwanej. Otrzymywana emerytura nie wystarcza jej na pokrycie wszystkich potrzeb i pozwana pomaga jej finansowo, m.in. dokłada do leków, opłaca ubezpieczenie. Pozwana pomaga też swojemu młodszemu synowi, który studiuje i nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. L. P. spłaca też kredyt po zmarłym mężu, którego rata wynosi 308 zł miesięcznie. Po uiszczeniu wszystkich niezbędnych opłat pozostaje jej niewielka suma, która nie pozwala na zaspokojenie podstawowych potrzeb pozwanej

Wskazać też należy, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie wskazuje na to, by małoletni powód znajdował się w niedostatku w rozumieniu przepisu art. 133 § 2 kro. Małoletni powód znajduje się na utrzymaniu matki, która co prawda nie pracuje, jednak prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z mężem, który pracuje i zarabia 1.800 euro miesięcznie. Nie jest on co prawda zobowiązany do alimentowania małoletniego, jednak rodzina mieszka razem i małżonkowie prowadzą wspólne gospodarstwo domowe, w związku z czym faktycznie łoży on na utrzymanie dziecka. Wszystko to przemawia za uznaniem, że powód nie znajduje się w niedostatku, strona powodowa w toku niniejszego procesu nie wykazała przed Sądem, aby miało to miejsce.

Mając powyższe na uwadze, Sąd oddalił powództwo o zasądzenie alimentów, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

W punkcie II sentencji Sąd zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanej L. P. kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów procesu na podstawie art. 98 kpc.

Sąd w punkcie III sentencji wyroku kosztami sądowymi obciążył Skarb Państwa.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE