Sygnatura akt II K 1261/15
Dnia 19 kwietnia 2016 r.
Sąd Rejonowy w Ostrowie W.., II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SR W. B. (1)
Protokolant : st. sekr. sąd. Katarzyna Pecold
w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Ostrowie W.. P. K.
po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2016r. sprawy karnej
K. L. (P. (...)), s. K. i A. z d. K., ur. (...) w O. W..
oskarżonego o to, że:
1.W dniu 31 października 2014 roku w O. W.. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawiciela firmy (...) Sp. z o.o. co do swojego zatrudnienia w firmie (...) zs/s w O. W.., a następnie zawarł umowę pożyczki o numerze (...) na kwotę 600 zł czym działał na szkodę (...) Sp. z o.o.
tj. o czyn z art. 286 § 1 kk
2.W dniu 02 stycznia 2015 r. w O. W.. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z nn mężczyzną doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem firmę (...) w ten sposób, że w trakcie zawierania umów telekomunikacyjnych o nr (...) i (...) przez nn mężczyznę, który na przedmiotowych umowach podrobił podpisy F. K. (1), wprowadził w błąd pracownika salonu (...) w O. W.. co do tożsamości tego mężczyzny posługującego się dowodem osobistym F. K. (1) o nr (...) w wyniku czego zawarto umowy powodując straty w wysokości 1636,26 zł z tytułu wyłudzonych usług telekomunikacyjnych i dotacji do urządzeń na szkodę firmy (...) z/s w W.
tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk
I.Oskarżonego K. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt. 1, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk i za to na zasadzie tego przepisu skazuje go na karę 6 /sześciu/ miesięcy pozbawienia wolności.
II.Oskarżonego K. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt. 2, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na zasadzie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk skazuje go na karę 7 /siedmiu/ miesięcy pozbawienia wolności.
III.Na zasadzie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk i art. 86 § 1 kk w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec oskarżonego w pkt. I i II wyroku orzeka karę łączną 7 /siedmiu/ miesięcy pozbawienia wolności.
IV.Na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.
/-/ W. B.
Sygn. akt II K 1261/15
ograniczone w oparciu o art. 423 § 1a kpk do czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie 2 aktu oskarżenia kwalifikowanego z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk i art. 11 § 2 kk
Oskarżony K. L. utrzymywał znajomość ze swoją byłą sąsiadką D. B. zamieszkałą w O. W.. przy ul. (...) oraz F. K. (1) – osobą schorowaną i uzależnioną od alkoholu zamieszkałą w O. W.. przy ul. (...).
Oskarżony wielokrotnie, także gdy się wyprowadził już z ul. (...), korzystał z komputera D. B. za jej zgodą. W związku z tym mógł mieć dostęp do maila skrzynki pocztowej D. B. o treści: (...)
K. L. odwiedzał też, i to wraz z innymi osobami F. K. (1). F. K. (1) dysponował kiedyś starym, nabytym w lombardzie telefonem komórkowym. Nie dysponował też żadnym sprzętem RTV. Pod koniec 2014r. trafił do szpitala i już wtedy nie miał dowodu osobistego ani legitymacji emeryta. Po raz kolejny do szpitala trafił w 2015r. Od początku 2015r. F. K. (1) mieszkania nie opuszczał.
Oskarżony K. L. często odwiedzał salon z telefonami sieci P. w O. W.. Przy ul. (...). Nabywał tam karty sim, interesował się też samymi telefonami. W związku z tym znany był pracownikom tego salonu (...).
W dniu 02 stycznia 2015r. oskarżony przybył do salonu z mężczyzną, przedstawiając go jako F. K. (1). Oskarżony twierdził, że to jego dziadek i może mieć problemy z podpisywaniem się. Oskarżony też dysponował dowodem osobistym i legitymacją emeryta na nazwisko F. K. (1). W. J. dokonała kserokopii dowodu osobistego F. K. i od początku miała wątpliwości, z uwagi na różnice wzrostu mężczyzny przedstawianego jako F. K. (1) ze wzrostem podanym w dowodzie osobistym oraz rozbieżności w zakresie zgodności podpisu na umowie z podpisem widniejącym na dowodzie osobistym F. K. (1). Umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych podpisywał mężczyzna w towarzystwie którego K. L. przyszedł do salonu. W oparciu o tą umowę nastąpiła aktywacja karty sim nr abonenckiego na nazwisko F. K. (1) z wydaniem za 1 zł telefonu komórkowego H. (...) z mobilnym internetem dotowanego przez operatora kwotą 619 zł. W umowie jako adres F. K. (1) wpisano O. W.. ul. (...).W tym samym czasie w identycznych okolicznościach i w identyczny sposób zawarta została też druga umowa dotycząca drugiej identycznej usługi oraz telefonu z innym numerem abonenckim też dotowanego przez operatora w kwocie 619 zł. Jako adres e-mail do korespondencji i przesyłania faktur w obu umowach wskazano adres (...).pl. (...) te nie zostały wykonane przez abonenta w jakimkolwiek zakresie - także świadczonych usług telekomunikacyjnych. Z tego tytułu spółka (...) w W. poniosła łączne straty na kwotę 1636,26 zł. Już po zawarciu umów z udziałem oskarżonego, pracownica sklepu (...) poinformowała kierownika sklepu o stwierdzonych wątpliwościach co do autentyczności osoby przedstawianej jako F. K. (1).
Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał w oparciu o umowy na k. 5-12 i k. 13-20, pismo ZUS k. 35 akt prokuratora, pisemną opinię biegłego A. D. (1) k. 83-88 akt prokuratora oraz zeznania świadków D. B. k. 14-15, W. J. k. 15, J. G. k. 15-16 i 94, F. J. k. 16, C. R. k. 15 i 53-54 oraz protokoły przesłuchań F. K. (1) k. 44-45 i J. G. k. 94-95 akt głównych i akt prokuratora.
Oskarżony K. L. w złożonych, odczytanych na rozprawie wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w pkt. 2 aktu oskarżenia (k. 110 zbioru A akt prokuratora), podając jedynie, że F. K. (1) poznał w sytuacji, kiedy wzywał dla niego karetkę pogotowia. Dalszych wyjaśnień co do tej części zarzutu oskarżony nie składał. Sąd w uzasadnianym zakresie całkowicie odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego, uznając je za przyjętą linię obrony ukierunkowaną na uniknięcie odpowiedzialności karnej za zarzucany czyn.
Wszystkie poza protokołem wyjaśnień oskarżonego przeprowadzone przed Sądem bezpośrednio lub ujawnione dowody o charakterze osobowym i dokumentarnym tworzą jasną, wzajemnie się uzupełniającą zdarzeniowo i logicznie - przekonywującą całość. Dają one bezwątpliwą podstawę do stwierdzenia, że oskarżony w związku ze stanem zdrowia i uzależnieniem F. K. (1) w sposób nielegalny wszedł w posiadanie jego dowodu osobistego i legitymacji emeryta, a następnie z udziałem innej osoby, którą przedstawiał jako F. K. (1), działając wspólnie i w porozumieniu z tą osobą dopuścił się zarzucanego mu w pkt. 2 aktu oskarżenia przestępstwa. Osoby tej, która zarazem podpisywała się na umowach imieniem i nazwiskiem F. K. (1) nie zidentyfikowano i nie ujęto. W związku z tym nie sposób stwierdzić, że opinia grafologiczna biegłego A. D. jest bądź opinią nierzetelną, bądź – jak postuluje to oskarżony – opinią, która ma przesądzać jego niewinność. Przeprowadzanie w związku z powyższym w sprawie kolejnego dowodu z opinii biegłego grafologa nie znajduje żadnego uzasadnienia, zważywszy, że świadkowie – pracownicy salonu – stanowczo zeznawali, iż podpisy na umowie nie składał oskarżony lecz osoba, którą przedstawiał jako swojego dziadka – F. K. (1). Sąd analizując dowody obciążające oskarżonego, miał również na uwadze to, iż są to dowody obiektywne. Dotyczy to przede wszystkim świadków – W. J. i J. G., którzy przecież mogli zatajać niekorzystną dla siebie okoliczność, że w sumie doprowadzili do zawarcie umów z osobą co do tożsamości, której jawiły się poważne, uzasadnione wątpliwości. Tym samym nie sposób stwierdzić, by którykolwiek z obciążających oskarżonego dowodów przedstawiał okoliczności nieprawdziwe - ukierunkowane na bezpodstawne pomawianie oskarżonego.
Przenosząc zaprezentowane ustalenia i oceny na grunt kodeksu karnego, Sąd stwierdza, iż oskarżony swoim zachowaniem objętym zarzutem pkt. 2 aktu oskarżenia wyczerpał znamiona dwóch artykułów kodeksu karnego tj. art. 286 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk i art. 11 § 2 kk. Przepisy te składają się na przestępstwo oszustwa zawierające zarazem w sobie przestępstwo fałszowania dokumentów, poprzez co zastosować należało też stosować art. 11 § 2 kk mówiący o wyczerpaniu jednym zachowaniem przestępczym znamion dwóch lub więcej przepisów części szczególnej kodeksu karnego. Zgodnie z § 3 ostatniego z powołanych przepisów, w takiej sytuacji podstawą wymiaru kary jest przepis przewidujący surowsze zagrożenie karne, a takim w analizowanym zakresie jest art. 286 § 1 kk. Na podstawie tego właśnie przepisu Sąd za zarzucane oskarżonemu przestępstwo wymierzył mu karę 7 miesięcy pozbawienia wolności. Zważa przy tym Sąd, że najniższe ustawowe zagrożenia wynosi 6 miesięcy, zaś oskarżony przypisanego mu czynu dopuścił się będąc sześciokrotnie karanym, w tym pięciokrotnie jeszcze przed popełnieniem czynu mu obecnie przypisanego, i to za przestępstwa przeciwko mieniu. Tą ostatnią okoliczność Sąd poczytał oskarżonemu jako okoliczność obciążającą. Tak samo Sąd potraktował sprytny i podstępny sposób, w jaki oskarżony analizowany mu czyn zrealizował. W tych warunkach orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności za ten czyn nie sposób uznać za karę niewspółmierną i surową. Jest to kara w ocenie Sądu wyważona i niezbędna do tego, by oskarżony w końcu zrozumiał, iż nie można popełniać wielu przestępstw i za każdym razem liczyć na to, że nie zostanie się za nie pozbawionym wolności. Gdyby Sąd zawiesił warunkowo oskarżonemu karę pozbawienia wolności, to wydany wyrok nie tylko, że nie spełniałby swoich funkcji represyjno – wychowawczych i zapobiegawczych, ale jednocześnie obrażałby powagę wymiaru sprawiedliwości i nie mógł liczyć na akceptacje w społecznym odbiorze. Oskarżony przypisanego mu czynu dopuścił się pod rządem ustawy karnej obowiązującej do dnia 30.06.2015r. Okoliczność ta in concreto nie ma żadnego znaczenia dla oskarżonego w tym sensie, żeby w sprawie odstąpić od reguły art. 4 § 1 kk, to jest stosowania nowych regulacji karnych (obowiązujących od 01.07.2015r.), bowiem na gruncie jednego jak i drugiego ustawodawstwa Sąd orzekłby wobec oskarżonego identyczną co do rodzaju i wymiaru karę, także karę łączną. Gdy chodzi o tą ostatnią to również i ona jest karą wyważoną i sprawiedliwą, zważywszy, że Sąd ukształtował jej wymiar na zasadzie pełnej absorbcji – pochłonięcia kary łagodniejszej przez karę surowszą.
Zważywszy na sytuację osobistą, dochodową i rodzinną oskarżonego (posiadanie na utrzymaniu dzieci i dopiero co rozpoczęcie pracy), Sąd na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa.
SSR W. B.