UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2016 r. Sąd Rejonowy w Zgierzu w sprawie z wniosku W. P. z udziałem K. W. oraz D. P. o wpis w dziale II kw (...), na skutek skargi uczestnika D. P. na wpis referendarza sądowego z dnia 3 listopada 2015 roku nr dz.kw.10282/15 utrzymał w mocy zaskarżony wpis oraz orzekł o kosztach postępowania.

Powyższe rozstrzygnięcie zaskarżył uczestnik postępowania D. P., zarzucając mu naruszenie:

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, że istniała podstawa faktyczna i prawna do ujawnienia w księdze wieczystej prawa własności W. P. do ½ części i jednoczesne wykreślenie prawa własności K. P.;

- art. 626 ⁸§ 2 k.p.c. poprzez wadliwą analizę przytoczonych w żądaniu (...) okoliczności, które nie mogły być podstawą do dokonania żądanego w nim wpisu, tj. oparcie na umowie darowizny, która jest bezskuteczna w stosunku do wnioskodawcy z uwagi na toczące się postępowanie w sprawie o sygn. akt I Ns 903/15 w Sądzie Rejonowym w Zgierzu.

W oparciu o powyższe zarzuty, apelujący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie zmianę postanowienia Sądu Rejonowego w Zgierzu, V Wydział Ksiąg Wieczystych i uchylenie w całości orzeczenia Referendarza Sądowego będącego podstawą czynności wpisu do Księgi Wieczystej o nr (...) na podstawie żądania LDlG/ (...) oraz dokonanie wpisu ostrzeżenia na podstawie art. 626 ¹³ § 1 k.p.c. z uwagi na niezgodność stanu prawnego ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, a także zasądzenie od uczestników na rzecz wnioskodawcy kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane na podstawie prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, które to ustalenia Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne, jak również w wyniku prawidłowo zastosowanych przepisów prawa materialnego.

Istota zarzutów apelacji stanowi w zasadzie powielenie wątpliwości zgłoszonych przez apelującego w skardze na wpis referendarza sądowego, o których zasadnie orzekł Sąd Rejonowy. Należy zatem powtórzyć, że sąd rozpoznając sprawę w postępowaniu wieczystoksięgowym bada jedynie treść wniosku, treść i formę dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej (art. 626 ⁸§ 2 k.p.c.). W okolicznościach niniejszej sprawy złożony wyrok orzekający rozwód z dnia 25 września 2006 r. oraz umowa darowizny z dnia 24 września 2015 r. za Rep. A 1704/2015 stanowiły wystarczającą podstawę do wpisu prawa własności W. P. do ½ części, wykreślenia prawa własności K. P. (obecnie J.-W.) i ujawnienia prawa własności D. P. do ½ części.

Podnoszona przez apelującego okoliczność, że w chwili obecnej toczy się przed Sądem Rejonowym w Zgierzu postępowanie w sprawie o podział majątku dorobkowego D. P. i K. W., sygn. akt I Ns 903/15, w toku którego zostały zgłoszone wnioski o ustalenie nierównych udziałów w majątku dorobkowym małżonków, o tyle nie ma znaczenia dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, że nie została ona zakończona prawomocnym orzeczeniem. Apelujący niezasadnie zakłada, że umowa darowizny – będąca podstawą wpisu- jest bezskuteczna w stosunku do wnioskodawcy z uwagi na ww. postępowanie. Tylko bowiem prawomocne postanowienie Sądu ustalające nierówne udziały w majątku małżeńskim będzie podstawą do dokonania zmiany wpisu w księdze wieczystej. Dopiero prawomocne merytoryczne rozstrzygnięcie sądu cywilnego korzysta z powagi rzeczy osądzonej (art. 366 k.p.c.) i wiąże strony oraz sąd, który je wydał jak również inne sądy i organy państwowe (art.365 § 1 k.p.c.).

Orzeczenie sądu o ustaleniu nierównych udziałów w majątku wspólnym, jak to przyjmuje Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 listopada 1976 r., II CR 268/76 (OSNCP 1977/10/188), wywołuje skutek ex tunc, tj. od chwili ustania wspólności. Taki skutek ustalenia nierównych udziałów określa zarazem odmienny stan prawny składnika majątku objętego dotychczasowym wpisem do księgi wieczystej, a co za tym idzie stanowi samoistną podstawę jego wykreślenia i zastąpienia nowym.

W chwili obecnej stan prawny księgi wieczystej jest zatem zgodny z rzeczywistym stanem prawnym, stąd niezasadnym jest również twierdzenie apelującego o konieczności dokonania wpisu ostrzeżenia na podstawie art. 626 ¹³ § 1 k.p.c.

Mając na uwadze wszystko powyższe, Sąd Okręgowy oddalił apelację jako bezzasadną na podstawie art. 385 k.p.c.