UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 15 marca 2016 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu w sprawie III RC 711/15 z powództwa małoletniej Z. W. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową J. S. przeciwko D. W. o alimenty: zasądził od pozwanego D. W. alimenty na rzecz małoletniej Z. A. (dwojga imion) W. urodzonej (...) w kwocie po 650,00 (sześćset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, poczynając od dnia 28 września 2015 r. płatnych do 10–go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek raty do rąk J. S. jako ustawowej przedstawicielki małoletniego powoda (punkt I wyroku); dalej idące powództwo oddalił (punkt II wyroku); umorzył postępowanie w zakresie cofniętego powództwa (punkt III wyroku); nakazał pobrać od pozwanego D. W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 390,00 (trzysta dziewięćdziesiąt) złotych tytułem należnej opłaty sądowej (punkt IV wyroku); koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie zniósł (punkt V wyroku); wyrokowi w punkcie I nadał rygor natychmiastowej wykonalności (punkt VI wyroku).

Sąd Rejonowy wydał rozstrzygnięcie na podstawie następujących ustaleń faktycznych:

Małoletnia powódka Z. W. urodzona (...) jest córką J. S. i D. W..

Małoletnia Z. W. mieszka wraz z matką J. S., do 11 maja 2015 roku w mieszkaniu wynajmowanym wraz z pozwanym, następnie po rozstaniu rodziców małoletniej wraz z rodzicami J. S., a dziadkami małoletniej, następnie we W. wraz z bratem J. S.. Małoletnia zamieszkuje wraz z matką, która jest w nowym związku i koszty utrzymania dzieli z partnerem. Miesięczny koszt utrzymania dwupokojowego mieszkania to: czynsz najmu 1200 zł powiększony o rachunki w łącznej kwocie około 600 zł.

Matka małoletniej powódki J. S. przebywa na urlopie macierzyńskim i osiąga z tego tytułu zasiłek w kwocie średnio 3 000 zł netto miesięcznie (kwota waha się od około 2 900 zł do 3 040 zł miesięcznie). Matka małoletniej powódki, przed urodzeniem córki, zaciągnęła kredyt studencki z którego kwotą 550 zł opłaca czesne za studia. Opłaty za studia w Szkole Wyższej Psychologii (...) wynoszą 750 zł miesięcznie, przez 10 miesięcy w roku, gdzie studiuje na IV roku, na kierunku psychologia. Matka powódki będąc już w ciąży z małoletnią rozpoczęła działalność gospodarczą, zajmowała się sprzedażą kosmetyków, wyszukiwaniem w internecie poszukiwanych przez klientów towarów. Wcześniej pracowała w kancelarii bankowej za wynagrodzeniem 1280 zł netto miesięcznie. Matka powódki sama podjęła decyzję o rezygnacji z zatrudnienia.

Matka powódki na swoje utrzymanie przeznacza około 1 700 zł na kwotę tą składają się wydatki na: wyżywienie - ok. 800 złotych, odzież i obuwie - ok. 300 złotych, środki higieny, chemia - 100 złotych, leki i witaminy - ok. 60 złotych miesięcznie, siłownia - 150 złotych miesięcznie, fryzjer i kosmetyczka - 200 złotych miesięcznie, telefon - 100 złotych miesięcznie. Matka powódki korzysta z dwóch numerów telefonów komórkowych, jeden z nich, który związany jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, opłaca kwotą 30 zł.

J. S. korzysta z pomocy finansowej swoich rodziców.

Koszty miesięcznego usprawiedliwionego utrzymania małoletniej powódki wynoszą około 1250 zł i obejmują: mleko - 150 złotych, pozostałe wyżywienie 300 zł, ubranie, obuwie 150 zł, chemia, kosmetyki ( w tym butelki i smoczki) 80 złotych, pieluszki 120 zł, lekarze i leki 100 zł, zabawki, w tym edukacyjne, rozrywka 80 zł.

Małoletnia partycypuje również kwotą 50 zł w kosztach eksploatacji samochodu (benzyna) oraz kwotą 200 zł w kosztach utrzymania mieszkania. Małoletnia ubezpieczona jest przez matkę, w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

Małoletnia w pierwszym półroczu życia korzystała ze szczepień – jej kalendarz szczepień obejmował również szczepionki zalecane, płatne, zgodnie z kalendarzem szczepień szczepienia nie odbywają się co 6 tygodni, a małoletnią czekają dawki przypominające około 15-18 miesiąca życia oraz zalecane szczepienie przeciwko ospie.

J. S. w 2014 roku osiągnęła przychód w wysokości 26 450,03 zł (dochód 7 720,20 zł).

Pozwany D. W. zamieszkuje wraz ze swoją rodziną – mamą, bratem i babcią w domu stanowiącym własność jego matki. D. W. jest zawodowym żołnierzem, jest dowódcą plutonu, w plutonie saperów, za wynagrodzeniem netto 3 785,32 zł miesięcznie, brutto 4 605,49 zł. Otrzymuje również dodatki związane ze służba np. w związku z pełnieniem funkcji oficera dyżurnego (41zł), diety. We wrześniu 2015r. D. W. uzyskał wynagrodzenie w kwocie 3 994,30 zł netto, w październiku 2015r. 3 832,94 zł, w listopadzie 2015r. 3 408,74 zł. Pozwany ma 1 400 zł oszczędności. Pozwany partycypuje kosztach utrzymania domu kwota 600-700 zł miesięcznie. Kwotą tą pokrywa zarówno rachunki jak i wydatki tzw. życia codziennego. Pozwany na swoje miesięczne utrzymanie przeznacza: jedzenie i suplementy diety - 800 złotych, fizjoterapeuta 300 złotych, siłownia - 120 zł, środki czystości 150 zł, odzież i obuwie - 300 złotych, telefon wraz z internetem - 150 złotych, koszt utrzymania samochodu - 500 złotych miesięcznie, leki, witaminy - ok. 50 złotych, fryzjer - ok. 50 złotych.

Do czasu wydania orzeczenia w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia pozwany faktycznie nie partycypował w kosztach utrzymania małoletniej, w toku rozmów rodziców małoletniej o kosztach jego partycypacji w utrzymaniu małoletniej Z. pozwany deklarował uiszczanie kwoty 400 zł i taką kwotę zdecydował się przekazywać matce powódki. Następnie realizował zabezpieczoną kwotę – 600 zł miesięcznie tytułem alimentów. Przed urodzeniem małoletniej częściowo partycypował w kosztach związanych z jej utrzymaniem – przygotowaniem wyprawki, zakupił kocyki, ubranka dla noworodka, przekazał małoletniej również otrzymaną używaną odzież (za łączną kwotę 400 zł), zakupił wózek, materac do łóżeczka.

Pozwany D. W. ma liczne zobowiązania, w tym część powstałych przed związaniem się z J. S.. Żaden z kredytów nie został przeznaczony na utrzymanie małoletniej Z., były przeznaczane na bieżące potrzeby pozwanego, w tym zakup samochodu w kwocie 15 000 zł, utrzymanie domu jego matki,

Pozwany faktycznie nie utrzymuje kontaktu z małoletnią powódką, nie spędza z nią czasu, nie zajmuje się nią. Spotkania z córką są sporadyczne.

Przed urodzeniem się małoletniej J. S. i D. W. zamieszkali wspólnie, jednak mieszkanie wynajmowali jedynie przez okres 2 miesięcy, ze względu na konieczność zachowania okresu wypowiedzenia. J. S. uiściła kaucję, D. W. czynsz najmu za 2 miesiące, otrzymał zwrot kaucji w wysokości 1 miesięcznego czynszu, jednak nie zwrócił go matce powódki.

Przy tak ustalonym stanie faktyczny, po dokonaniu wykładni art. 133 i 135 k.r.o., oraz uwzględniając przede wszystkim brzmienie art. 100, 203, 204, 333, 355 k.p.c. i art. 113 u.k.s.w. Sąd Rejonowy uznał, że powództwo należało częściowo uwzględnić i orzec jak w punkt III-VI w pozostałym zakresie.

Sąd Rejonowy zważył w szczególności, że po stronie pozwanego istnieje obowiązek alimentacyjny wobec małoletniej Z.. Nie budzi bowiem wątpliwości, że powódka nie posiadając dochodów z majątku wystarczających na pokrycie kosztów jej utrzymania i wychowania, nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Niewątpliwie zatem żądanie małoletniej powódki co do zasady należało uznać za usprawiedliwione.

Sąd I instancji uznał, że przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Będzie to mieć wpływ na rozstrzygnięcie, w jakiej mierze możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego będą wzięte pod uwagę przy oznaczaniu zakresu obowiązku alimentacyjnego. Zawsze jednak każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia, kształcenie podstawowe i zawodowe oraz na ochronę jego osoby i majątku. Odnosząc się zaś do spornej między stronami niniejszego postępowania kwestii zakresu obowiązku alimentacyjnego rozumianego jako wysokość kwoty świadczenia alimentacyjnego, które pozwany ma obowiązek łożyć na rzecz powódki, Sąd Rejonowy miał na uwadze, że w świetle całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego zasadne jest przyjęcie, że miesięczny koszt utrzymania małoletniej powódki kształtują się na poziomie około 1250 zł. Na kwotę tą składają się wydatki na mleko - 150 złotych, pozostałe wyżywienie 300 zł, ubranie, obuwie 150 zł, chemia, kosmetyki 80 złotych, pieluszki 120 zł, lekarze i leki 100 zł, zabawki, w tym edukacyjne, rozrywka 80 zł. Małoletnia partycypuje również kwotą 50 zł w kosztach eksploatacji samochodu (benzyna) oraz kwotą 200 zł w kosztach utrzymania mieszkania.

Sąd Rejonowy podane przez przedstawicielkę ustawową małoletniej powódki kwoty związane z utrzymaniem małoletniej powódki urealnił oceniając je przez pryzmat doświadczenia życiowego oraz potrzeb małoletniej i możliwości zarobkowych zobowiązanych do alimentacji. Sąd I instancji uznał za zawyżone kwoty wskazane przez matkę powódki które miałaby ona przeznaczać na wyżywienie małoletniej w łącznej kwocie 760 zł, w szczególności okoliczność taka nie znajduje potwierdzenia w przedłożonych przez matkę małoletniej fakturach i rachunkach. Zarówno z treści pozwu jak i zeznań matki małoletniej wynika, że małoletnia żywiona jest wyłącznie tzw. „słoiczkami” jednak brak jest takich pozycji w przedłożonych fakturach, choć wobec potrzeby ich zakupu w tak dużej ilości inny one stanowić znaczną część wymienionych na fakturach produktów. Zgromadzony materiał dowody nie potwierdza również, aby małoletnia wymagała aż tak wysokich środków na zakup żywności, choć oczywistym jest, że spożywa ona kaszki – co jest typowe dla niemowląt – czy pije mleko, jednak nie w wielkościach wskazanych przez matkę powódki. Również zakup mleka w łącznej kwocie 200 zł Sąd uznał za zawyżony, bowiem z przedłożonych rachunków wynika, że matka powódki zakupuje duże opakowania tego produktu za kwotę między 50 zł a 70 zł około 2 razy w miesiącu. Ponadto małoletnia rośnie i jej dieta nie opiera się już wyłącznie na spożywaniu mleka. Podobnie wydatki na pieluszki 160 zł miesięcznie – z załączonych rachunków wynika, że matka powódki zakupuje zarówno droższe pieluszki (...), jednak głównie bazuje na ich tańszym odpowiedniku pieluszkach (...), z tego powodu również ta kwota została urealniona (120 zł), w kwestii wydatków na odzież małoletniej to kwota wskazana w pozwie 300 zł została przez samą matkę powódki zmodyfikowana i zeznając podała ona, że na ten cel przeznacza 150-200 zł miesięcznie. Sąd Rejonowy mając na uwadze wiek powódki uznał za adekwatną kwotę 150 zł. Wydatki na lekarzy i leki mając na uwadze comiesięczne wydatki na zakup wskazanych przez matkę powódki produktów w. (...) i leku na florę jelitową w kwocie około 50 zł Sąd I instancji uznał, że pozostała kwota 50 zł miesięcznie pozwoli na zaspokojenie potrzeb małoletniej w zakresie opieki medycznej w tym na okazjonalne wizyty u lekarza prywatnie i sporadyczne już szczepienia (suma rocznie 1200 zł). Sąd Rejonowy mając na uwadze, żęe małoletnia przebywa pod opieką matki i nie korzysta obecnie w szerokim zakresie z opieki medycznej uznał za adekwatną kwotę partycypacji małoletniej w kosztach utrzymania samochodu (benzyna) kwotą 50 zł miesięcznie, również wynajem mieszkania i opłaty z tym związane nie mogą zostać w ocenie Sądu w sposób równy podzielone między zamieszkujących wspólnie lokal. Matka powódki niezależnie bowiem od małoletniej musiałaby zaspokoić swoje potrzeby mieszkaniowe. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że kwota 200 zł partycypacji w kosztach utrzymania mieszkania jest kwotą adekwatną.

Tak urealnione wydatki były w ocenie Sądu Rejonowego, adekwatne do potrzeb osoby w wieku powódki.

Tak ustalona kwota 1250 zł, niezbędna do pokrycia potrzeb małoletniej powódki została podzielona między rodziców powódki, na których wspólnie ciąży obowiązek alimentacyjny. Sąd Rejonowy uznał, że pozwany winien partycypować w utrzymaniu powódki w kwocie 650 zł. Dokonując powyższych ustaleń wskazać należy, że pozwany ma stabilną sytuację finansową i zawodową, oprócz małoletniej powódki nie ma nikogo na swoim utrzymaniu, choć Sąd Rejonowy miał na uwadze, że pozwany wskazywał na trudną sytuację swojej matki i konieczność partycypowania w kosztach utrzymania i remontu jego domu rodzinnego oraz konieczność spłaty licznych zobowiązań finansowych. Nie sposób jednak uznać, aby te wydatki miały pierwszeństwo przed potrzebami małoletniej powódki. Sąd Rejonowy zważył również na fakt, że matka powódki sprawuje nad nią codzienną pieczę i na bieżąco troszczy się o jej zdrowie, wychowanie.

Mając na uwadze powyższe Sąd Rejonowy uznał, że pozwany może partycypować w części w kosztach utrzymania małoletniej powódki, a to w kwocie 650 zł, a jeżeli w ramach tych alimentów nie znajdują pokrycia wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionej do alimentacji powódki, to utrzymanie w pozostałym zakresie powódce jest zobowiązana zapewnić matka.

Biorąc pod uwagę wszystkie omówione wyżej okoliczności Sąd Rejonowy orzekł jak w punkcie I wyroku, oddalając powództwo w pozostałej części jako nieuzasadnione, w tym w zakresie żądania małoletniej powódki o zobowiązanie pozwanego do uiszczenia zaległych alimentów w łącznej kwocie 2 500 zł za okres od 22 kwietnia 2015 roku do 28 września 2015 roku, tj. do daty wniesienia pozwu. Pamiętać bowiem należy, iż z uwagi na charakter świadczeń alimentacyjnych, przeznaczonych na bieżące utrzymanie osoby uprawnionej, domaganie się ich za okres poprzedzający wytoczenie powództwa może być uzasadnione tylko wówczas, gdy pozostają z tego okresu niezaspokojone potrzeby lub zobowiązania zaciągnięte przez uprawnionego względem osoby trzeciej na pokrycie tychże potrzeb (tak SN w wyroku z dnia 8 czerwca 1976 r. III CRN 88/76). Jak wynika natomiast z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w objęty żądaniem okresie, małoletnia miała zaspokojone wszystkie potrzeby, w szczególności nie wykazała ona okoliczności aby taki niezaspokojone potrzeby pozostały, zaś matka powódki, choć deklarowała, że zaciągnęła wobec swoich rodziców dług w kwocie 5000 zł na utrzymanie córki zeznając podała, że rodzice faktycznie wspierają ją finansowo, jednak nie zostały pomiędzy nimi ustalone warunki zwrotu tych środków, ani data, kiedy matka powódki winna zwrócić wskazane środki, ani zaś warunki na jakich zostały one pożyczone matce powódki. Sąd uznał, że wobec powyższego stanowiska matki powódki przesłuchiwanie na tą okoliczność świadków jest zbędne w szczególności wobec potrzeby wykazania powyższych okoliczności dokumentami. Ponadto skoro matka powódki nie zna warunków na jakich jej rodzice udzielili jest wsparcia finansowego, nie sposób oczekiwać, że zostaną one przedstawione przez jej rodziców. Niezależnie od tego czy pomoc ta została udzielona jednorazowo – jak zostało to wskazane w pozwie kwotą 5 000 zł, czy też w stosunku miesięcznym to umowa pożyczki, której wartość przenosi pięćset złotych, powinna być stwierdzona pismem. A takiej umowy matka powódki nie przedłożyła, z jej zeznań wynika, że nie została ona nigdy sporządzona.

W punkcie III wyroku Sąd Rejonowy umorzył postępowanie w zakresie cofniętego powództwa tj. kwoty 300 zł alimentów wobec cofnięcia w tym zakresie powództwa przez matkę małoletniej powódki na rozprawie w dniu 08 marca 2016 roku na co pozwany wyraził zgodę. W punkcie IV wyroku Sąd Rejonowy obciążył pozwanego opłatą od pozwu, od której małoletnia powódka była zwolniona (650*12*5%). Orzeczenie o kosztach zastępstwa procesowego (pkt V) oparto o regułę, zgodnie z którą w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. W oparciu o przepis art. 333 § 1 pkt 1 kpc wyrokowi w punkcie I nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego wniosła powódka zaskarżając go w części, to jest w zakresie punktu II i V. Podjętemu rozstrzygnięciu skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, a to art. 233 § 1 k.p.c, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez dowolną ocenę dowodów oraz dokonanie ustaleń sprzecznych z zasadami doświadczenia życiowego poprzez:

- ustalenie, że koszty utrzymania mieszkania przypadające na małoletnią powódkę wynoszą 200 zł, w sytuacji, gdy wynoszą one 1/3 z całości kosztów, tj. 600 zł; koszt zakupu mleka B. to 150 zł, podczas gdy jest to 200 zł; koszt pozostałego wyżywienia 300 zł, podczas gdy jest to 450 zł; chemia, kosmetyki, w tym butelki i smoczki 80 zł, podczas gdy jest to 150 zł; koszt lekarzy, leków i szczepionek 100 zł, podczas gdy jest to 200 zł, a w konsekwencji ustalenie, że suma kosztów utrzymania małoletniej powódki Z. W. wynosi 1250 zł, w sytuacji gdy materiał dowodowy oraz doświadczenie życiowe wskazuje, że koszty te wynoszą po 1800 - 2000 zł miesięcznie;

- ustalenie, że dochody uzyskiwane przez pozwanego to kwota około 3785,32 zł, podczas gdy pozwany uzyskuje liczne dodatki: za brak mieszkania, „mundurówkę", 13 pensję, dodatki funkcyjne, rozłąkowe, a zatem jego wynagrodzenie jest znacznie wyższe i wynosi około 4300 zł miesięcznie;

- ustalenie, że koszty utrzymania pozwanego w zakresie utrzymania mieszkania wynoszą 600-700 zł miesięcznie w sytuacji, gdy pozwany mieszka u swojej matki w bezczynszowym lokalu, a koszty rachunków przypadających na jedną osobę nie przekraczają 300 zł miesięcznie;

- ustalenie, że matka powódki nie zaciągnęła zobowiązania na potrzeby utrzymania dziecka, podczas gdy pieniądze na kilkumiesięczne utrzymanie córki pożyczyli jej rodzice.

Nadto skarżąca zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie przepisu prawa materialnego, tj. art. 135 § 2 k.r.o. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, tj. uznanie, że koszty utrzymania małoletniej Z. rodzice powinni ponosić po połowie w sytuacji, gdy wyłącznie matka powódki czyni osobiste starania na jej rzecz, a pozwany nie opiekuje się nią w ogóle i praktycznie nie utrzymuje kontaktu z córką.

Mając na uwadze powyższe zarzuty, powódka wniosła o:

- zmianę zaskarżonego wyroku w pkt II poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej powódki dalszej kwoty po 850 zł (łącznie 1500 zł) miesięcznie, poczynając od dnia wniesienia pozwu płatne z góry do 10-go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletniej; a także zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej Z. W. kwoty 2500 zł tytułem zaległych alimentów za okres od 22 kwietnia 2015 r. do daty złożenia pozwu;

- zmianę zaskarżonego wyroku w pkt V poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przypisanych;

- zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa prawnego za postępowanie przed Sądem II instancji według norm przypisanych.

W odpowiedzi pozwany wniósł o oddalenie apelacji powódki w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Apelacja powódki nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w pierwszej kolejności zważył, że Sąd I instancji w prawidłowy sposób określił mającą zastosowanie w sprawie podstawę prawną (co też nie było zasadniczym przedmiotem zarzutów skarżącego). W tej kwestii wskazać jedynie należy, że istotą zgłoszonego w sprawie żądania jest określenie wysokości należnych dziecku od ojca alimentów. Wysokość ta stanowi zasadniczo wypadkową dwóch okoliczności – wysokości usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych i finansowych zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r.o.)

Odnosząc się do zarzutów dotyczących usprawiedliwionych potrzeb powódki, Sąd Okręgowy wskazuje, że Sąd I instancji we właściwy sposób określił potrzeby małoletniej, które winny być zaspokajane przez jej rodziców (uwzględniając przy tym okoliczność, że J. S. uzyskuje pomoc materialną od swoich rodziców). Sąd Rejonowy nie tylko w precyzyjny sposób wymienił wydatki składające się na te potrzeby, ale także przez zastosowanie metody enumeracji uzasadnił swoje rozstrzygnięcie w kwestiach związanych z tym, dlaczego nie dał w pełni wiary wyrażanemu przez inicjatorkę sporu stanowisku. Sąd Okręgowy przyjmując więc wyjaśnienia Sądu Rejonowego za swoje własne uznał za niezasadne zarzuty skarżącej dotyczące niewłaściwego określenia wysokości usprawiedliwionych potrzeb Z. W.. Kwota około 1.250,00 zł odpowiada nie tylko indywidualnym wydatkom na dziecko, ale także mieści się w granicach typowych kosztów utrzymania małoletnich w wieku Z. W.. Dodatkowym argumentem przemawiającym za jej ustaleniem w tej wysokości była bez wątpienia okoliczność, że część wydatków na dziecko jest ponoszonych z środków uzyskiwanych przez J. S. od rodziny.

Za niezasadne Sąd Okręgowy uznał także argumenty wskazujące na błędne ustalenie przez Sąd Rejonowy wysokości zarobków pozwanego. Zważyć bowiem należało, że stan faktyczny sprawy jest ustalany na podstawie przedkładanych przez strony dowodów, nie zaś samych twierdzeń. Tym samym niewystarczające dla ustalenia wyższych zarobków pozwanego były twierdzenia skarżącej co do tego, że otrzymuje on świadczenia dodatkowe do wynagrodzenia. Nadto argumentacja powódki w tym zakresie opiera się na zbyt ogólnych wskazaniach – to jest na przyjęciu, że wynagrodzenie pozwanego powinno być uznane o co najmniej 500,00 zł wyższe niż ustalono.

Nade wszystko Sąd Okręgowy wskazuje, że Sąd Rejonowy zasadnie z punktu widzenia możliwości zarobkowych matki powódki oraz dodatkowo okoliczności objętych hipotezą art. 135 § 2 k.r.o. ustalił udział ojca w kosztach utrzymania dziecka. Sąd Okręgowy zważył, że w toku procesu nie zostało wykazane, aby decyzja J. S. o niepodejmowaniu zatrudnienia była usprawiedliwiona. Matka małoletniej jest zdolna do pracy. Nie jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna. Może nadal prowadzić działalność gospodarczą. Oznacza to, że jako osoba posiadająca pewne doświadczenie zawodowe, powinna odnaleźć się na rynku pracy i uzyskać pracę pozwalającą na utrzymania własne oraz na poniesienie części kosztów utrzymania dziecka.

Wobec powyższych okoliczności Sąd Okręgowy uznał ustalenia i zważania Sądu Rejonowego prowadzące do ustalenia udziału ojca w utrzymaniu dziecka w kwocie 650,00 zł za zasadniczo prawidłowe.

W związku z art. 385 k.p.c. orzeczono więc jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE