Sygn. akt II K 534/16
Dnia 24 sierpnia 2016 r.
Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SR D. S.
Protokolant: A. P.
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 24 sierpnia 2016 r.
sprawy D. K. (1) , urodzonego (...) w P., syna T. i G. z domu Ł.,
oskarżonego o to, że:
w dniu 6 maja 2016 roku w B., woj. (...), po uprzednim wyważeniu drzwi do pomieszczenia mieszkania gospodarczego dostał się do jego wnętrza, z którego dokonał kradzieży spawarki marki I. (...) wartości 998 złotych na szkodę T. K., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,
1. w miejsce zarzucanego czynu uznaje oskarżonego D. K. (1) za winnego popełnienia tego, że w dniu 6 maja 2016 roku w B., woj. (...), po uprzednim wyważeniu drzwi do pomieszczenia mieszkalno - gospodarczego dostał się do jego wnętrza, skąd dokonał kradzieży spawarki marki I. (...) wartości 998,70 (dziewięćset dziewięćdziesiąt osiem złotych 70/100) złotych na szkodę T. K., uznając czyn ów za wypadek mniejszej wagi, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 283 kk i za to na podstawie art. 283 kk i art. 33 § 2 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;
2. na podstawie art. 69 § 1, 2 kk, art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu D. K. (1) na okres próby 2 (dwóch) lat;
3. na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazuje zwrócić pokrzywdzonemu T. K. spawarkę marki (...) zabezpieczoną podczas przeszukania lombardu przy ulicy (...) w B. w dniu 15 lipca 2016 roku;
4. na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 6 maja 2016 roku, godzina 22.30 do dnia 7 maja 2016 roku, godzina 18.55;
5. wymierza oskarżonemu D. K. (1) 160 (sto sześćdziesiąt) złotych opłaty oraz zasądza od niego na rzecz Skarbu Państwa 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem wydatków.
II K 534/16
wyroku w zakresie odnoszącym się do oskarżonego D. K. (1), wobec którego uwzględniono wniosek Prokuratora złożony w trybie art. 335 § 2 kpk (art. 343 kpk). Uzasadnienie, stosownie do dyspozycji przepisu art. 424 § 3 kpk, ograniczone zostało do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć – mimo złożenia przez Prokuratora Rejonowego w Bełchatowie wniosku o sporządzenie uzasadnienia całości wyroku. Sąd Rejonowy stoi bowiem na stanowisku, iż możliwość ograniczenia uzasadnienia wyroku {„(…) uzasadnienie powinno zawierać co najmniej (…)”} do elementów wskazanych w art. 424 § 3 kpk dotyczy każdego z trybów konsensualnych, i to zawsze, niezależnie od oświadczenia zawartego we wniosku o uzasadnienie wyroku wydanego w tym trybie. Zakres uzasadnienia wyroku zapadłego w trybie konsensualnym może być ograniczony niezależnie od tego, w jakim zakresie zostanie złożona apelacja (P. Rogoziński: Komentarz do art. 424 Kodeksu postępowania karnego, stan prawny 30.01.2016 r., Nb 14, LEX OMEGA dla Sądów 2015).
Sąd zważył, co następuje :
Z uwagi na fakt, iż Prokurator w przedmiotowej sprawie skierował do Sądu wobec oskarżonego D. K. (1) w trybie art. 335 § 2 kpk wniosek o wydanie wyroku oraz orzeczenie uzgodnionych z nim kar, Sąd uwzględnił wniosek na posiedzeniu, nie przeprowadzając postępowania dowodowego (art. 335 § 1 kpk w zw. z art. 343 § 1, 2, 3, 4 kpk), albowiem okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego nie budziły wątpliwości, zaś postawa oskarżonego wskazywała, że cele postępowania zostaną osiągnięte. W trakcie postępowania sądowego Prokurator dokonał modyfikacji swego wniosku w stosunku do D. K. (1) (k. 29), przy czym zmiany zostały zaakceptowane przez zainteresowanego oskarżonego (k. 46).
W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na przypisanie D. K. (1) popełnienia czynu zabronionego polegającego na tym, że w dniu 6 maja 2016 roku w B., woj. (...), po uprzednim wyważeniu drzwi do pomieszczenia mieszkalno - gospodarczego dostał się do jego wnętrza, skąd dokonał kradzieży spawarki marki I. (...) wartości 998,70 złotych na szkodę T. K., przy czym czyn ów stanowił wypadek mniejszej wagi, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 283 kk.
Sąd dokonał zmiany opisu czynu w stosunku do wersji zaproponowanej przez Prokuratora, albowiem w wersji prokuratorskiej nieprawidłowo określono nazwę spawarki i jej wartość (k. 5).
Oskarżony dokonał zaboru w celu przywłaszczenia spawarki stanowiącej własność jego ojca T. K.. Uczynił to poprzez wyważeniu drzwi do pomieszczenia mieszkalno – gospodarczego, tj. przez usunięcie przeszkody oznaczającej, że wejście do pomieszczenia jest zabronione dla osób do tego nieupoważnionych.
W ocenie Sądu czyn sprawcy stanowił wypadek mniejszej wagi określony w art. 283 kk. Za tego rodzaju stanowiskiem przemawia relatywnie niewysoka wartość zabranego mienia oraz odzyskanie rzeczy przez pokrzywdzonego.
D. K. (2) popełnił przypisane mu przestępstwo w sposób zawiniony. Nic nie ograniczało jego wolności w zakresie podjęcia decyzji co do popełnienia czynu zabronionego.
Na korzyść wskazanego oskarżonego poczytano jego dotychczasową niekaralność sądową, konsekwentne przyznanie się przez niego do dokonania zarzucanego przestępstwa (wyjaśnienia oskarżonego - k. 13-14), jak również odzyskanie mienia przez T. K..
Istotną okolicznością obciążającą D. K. (1) był fakt, iż przedmiotowego czynu dopuścił się on na szkodę swego ojca, z którym zamieszkiwał.
Całość okoliczności podmiotowo-przedmiotowych przypisanego oskarżonemu czynu pozwala na przyjęcie, iż stopień jego społecznej szkodliwości jest znaczny. Okoliczności i sposób popełnienia przestępstwa również wskazują na wysoki stopień jego społecznej szkodliwości. Zachowania oskarżonego wymierzone zostały bowiem w jedno z podstawowych dóbr chronionych prawem, a mianowicie mienie. Działał on w zamiarze przemyślanym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Mając na względzie powyższe rozważania i ustalenia wymierzono D. K. (2) karę 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz (na podstawie art. 33 § 2 kk ) karę grzywny w ilości 50 stawek dziennych, ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 10 złotych.
Wymierzając karę grzywny Sąd miał na względzie fakt, że sprawca działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i taką korzyść osiągnął. Przy ustalaniu liczby stawek dziennych wzięto przede wszystkim pod uwagę znaczny stopień zawinienia i społecznej szkodliwości przypisanego czynu, o czym powyżej była mowa. Określając zaś wysokość stawki uwzględniono to, że oskarżony jest osobą bezrobotną, utrzymującą się z prac dorywczych. W ocenie Sądu jest on jednak w stanie uiścić grzywnę, zwłaszcza wobec możliwości rozłożenia jej na raty.
Wymierzona D. K. (1) (przy uwzględnieniu wskazanych powyżej okoliczności) kara trzech miesięcy pozbawienia wolności uczyni – w ocenie Sądu – zadość i ugruntuje społeczne przekonanie, że przestępców spotyka zasłużona kara, zasługująca na miano sprawiedliwej. Spełni ona również swe zadania w zakresie prewencji indywidualnej.
U podstaw decyzji w przedmiocie warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 kk legło przekonanie, że mimo jej niewykonania zarówno cele postępowania, jak i samej kary, zostaną osiągnięte, a oskarżony będzie przestrzegał prawa i nie popełni w przyszłości przestępstwa. Wskazują na to bowiem jego właściwości i warunki osobiste, w szczególności dotychczasowa niekaralność. W ocenie Sądu 2-letni okres próby będzie zaś skuteczną ochroną przed powrotem oskarżonego na drogę przestępstwa.
Sąd nie orzekał o obowiązku naprawienia szkody z uwagi na odzyskanie zabranej rzeczy (podczas przeszukania lombardu przy ulicy (...) w B. w dniu 15 lipca 2016 roku), którą na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazano zwrócić pokrzywdzonemu T. K..
W oparciu o art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono oskarżonemu okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 6 maja 2016 roku, godzina 22.30 do dnia 7 maja 2016 roku, godzina 18.55 (k. 8-9).
Sąd zdaje sobie oczywiście sprawę, jaki błąd (niestety) popełnił (powielając nieprawidłowe stanowisko Prokuratora), przy wydawaniu wyroku w sprawie. Uchybienie treści art. 72 § 1 in principio kk (nie nałożenie na oskarżonego żadnego z obowiązków określonych przez wskazany przepis) jest aż nadto widoczne. Sąd nie potrafi w żaden sposób wytłumaczyć swej omyłki. Wyraża jednak nadzieję, iż przedmiotowe orzeczenie uda się „uratować” w postępowaniu odwoławczym poprzez sięgnięcie do art. 343 § 3 kpk, wedle którego Sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku z art. 335 kpk od dokonania w nim przez prokuratora wskazanej przez siebie zmiany, zaakceptowanej przez oskarżonego.
Rozstrzygnięcie odnośnie kosztów procesu zapadło w oparciu o art. 627 kpk, przy czym wysokość opłaty określona została na mocy art. 2 ust. 1 pkt 1 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych (t.j.: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.).