UZASADNIENIE

Powódka (...) (...) (...) w G. domagała się zasądzenia od pozwanych B. W. i J. W. solidarnie kwoty 14.757 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 listopada 2015r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Wskazała, że pozwani, jako właściciele lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ulicy (...), w okresie od stycznia 2011 r. do listopada 2015 r. nie regulowali opłat na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej. Na wysokość dochodzonej kwoty składa się: należność główna w wysokości 12.733,70 zł oraz odsetki ustawowe naliczone za okres od 9 maja 2014 r. do 17 listopada 2015 r. w wysokości 2.023,30 zł.

Na rozprawie w dniu 19 lipca 2016 r. pozwany J. W. nie zakwestionował powództwa, przyznał, iż wskazana w pozwie należność istnieje. Wskazał, iż powodem powstania zaległości było agresywne zachowanie członków wspólnoty. Podniósł, iż rok wcześniej stracił pracę. Wskazał, iż tydzień wcześniej uiścił dwie wpłaty po 100 zł. Wskazał również, że jego żona – pozwana B. W. przebywa na stałe za granicą od czterech lat. Stwierdził, że żyją z żona oddzielnie, pozostając w przyjacielskich stosunkach.

Sąd zarządzeniem wydanym na rozprawie w dniu 19 lipca 2016 r. zobowiązał pełnomocnika powoda do przedstawienia aktualnego adresu pozwanej B. W. w terminie 7 dni pod rygorem zawieszenia postępowania.

Powódka wniosła o zakreślenie dodatkowego terminu celem wykonania wskazanego zobowiązania oraz o wydanie w stosunku do pozwanego J. W. wyroku częściowego zgodnie z art. 317 k.p.c.

Pozwany na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2016 r. podniósł, że w aktach sprawy brak jest podstawy dla naliczenia odsetek we wskazanej wysokości.

Powódka na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2016 r. złożyła oświadczenie o cofnięciu pozwu, co do kwoty 200 zł wraz z odsetkami od dnia 18 listopada do dnia zapłaty z uwagi na uiszczanie przez pozwanego dwóch wpłat na łączną kwotę we wskazanej wysokości oraz wniosła o wydanie wyroku częściowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. W. i B. W. są (...) lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ulicy (...) w G..

/bezsporne/

Od stycznia 2011 r. do listopada 2015 r. właściciele lokalu mieszkalnego numer (...) przy ul. (...) w G. nie uiszczali regularnie opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną. Łączna zaległość z tego tytułu wyniosła 12.733,70 zł.

/bezsporne, nadto dowód: wyciąg z konta od 1 stycznia 2011 do 18 listopada 2015 r. – k. 7 – 10, dokumentacja rozliczeniowa wspólnoty – k. 39 - 56/

W dniach 18.07.2016 r. 9.08.2016 r. pozwany zapłacił powódce tytułem spłaty części zadłużenia łącznie kwotę 200 zł.

/bezsporne, nadto dowody: potwierdzenia wykonania przelewu – k. 110 – 112/

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie w oparciu o dokumenty złożone do akt sprawy przez stronę powodową. Są one w pełni jednoznaczne i przekonujące, a nadto nie były kwestionowane przez strony co do swej autentyczności, zatem brak jest podstaw, by odmówić im przymiotu wiarygodności.

Z uwagi na fakt, iż stronie powodowej nieznane jest miejsce zamieszkania pozwanej B. W., Sąd zakreślił powódce termin 21 dni na wskazanie jej adresu zamieszkania. Z tego też względu na podstawie art. 317 § 2 k.p.c. Sąd wydał wyrok częściowy przeciwko J. W..

Na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2016 r. powódka złożyła oświadczenie o cofnięciu powództwa w zakresie kwoty 200 zł, z uwagi na uiszczenie wpłaty w tej kwocie przez pozwanego w trakcie trwania procesu. Uznając cofnięcie pozwu w niniejszej sprawie za dopuszczalne w świetle art. 203§ 1 k.p.c., Sąd na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. orzekł jak w punkcie I wyroku.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie był w zasadzie bezsporny. Pozwany nie negował roszczenia ani co do zasady, ani co do wysokości. Wskazywał jedynie, że powstanie zaległości wynikało z agresywnego zachowania członków wspólnoty wobec niego, a także z faktu, iż nie był w stanie regulować na bieżąco swoich zobowiązań z uwagi na brak pracy i ograniczone możliwości finansowe. Nadto wskazał, iż jego zdaniem skapitalizowane odsetki zostały naliczone w zbyt dużej wysokości przez powódkę.

Ze zgromadzonych w sprawie dowodów wynikało, że w okresie od stycznia 2011 r. do listopada 2015 r., tj. w okresie, za który strona powodowa domaga się zapłaty, J. W. był właścicielem lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w budynku przy ul. (...) w G.. Zgodnie z treścią art. 13 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany (…) uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Jako właściciel lokalu pozwany zobowiązany był uiszczać zaliczki w formie bieżących opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, płatne z góry do 10 dnia każdego miesiąca (art. 15 ust. 1 ustawy). Na koszty te składają się w szczególności:

1) wydatki na remonty i bieżącą konserwację,

2) opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,

3) ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,

4) wydatki na utrzymanie porządku i czystości,

5) wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy (art. 14 powołanej ustawy).

Obowiązek uiszczania powyższych opłat jest niezależny od tego czy właściciel korzysta z lokalu i w jakim zakresie to czyni. Dla jego powstania wystarczającym jest, że dana osoba jest właścicielem samodzielnego lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu. Natomiast opłaty związane z utrzymaniem lokalu mieszkalnego wynikające z jego użytkowania właściciele ponoszą w pełnej wysokości, płacąc zaliczki ustalane uchwałami Wspólnoty, które są następnie rozliczane stosowanie do zużycia.

Pozwany nie zgłaszał żadnych merytorycznych zarzutów co do zestawienia zaległych opłat przedłożonego przez powódkę. W tej sytuacji brak było podstaw do kwestionowania wiarygodności przedłożonego przez powódkę zestawienia.

Podkreślić należy, iż okoliczności podnoszone przez pozwanego w trakcie rozprawy, a odnoszące się do niesprecyzowanej przez niego agresji członków wspólnoty względem pozwanego oraz faktu utraty pracy przez pozwanego rok wcześniej, nie miały znaczenia w przedmiotowej sprawie.

Odnosząc się zaś do kwestii wysokości odsetek, podkreślić należy, iż pozwany nie uzasadnił w żaden sposób twierdzeń, jakoby wyliczone i żądane przez powódkę skapitalizowane odsetki były zbyt wysokie. Powódka wskazała bowiem okres, za który żądała naliczonych odsetek (9.05.2014 r. do 17.11.2015r.), a swoje żądanie oparła na art. 481 § 1. k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Przy czym jeżeli stopa odsetek nie była oznaczona, zgodnie z § 2. powołanego przepisu należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej (...) i 5,5 punktów procentowych. Kwota wskazana przez powódkę w pozwie została wyliczona w oparciu o wskazane przepisy w sposób prawidłowy i tym samym Sąd nie znalazł podstawy do jej zakwestionowania.

W oparciu o przytoczone powyżej okoliczności na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali zasądzono od pozwanego na rzecz powódki kwotę 14.557 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na mocy art. 481 § 1 k.c. i 482 § 1 k.c. Pozew w niniejszej sprawie został wniesiony do Sądu dnia 1 grudnia 2015 r.; norma wyrażona w art. 482 § 1 k.c. pozwala zaś dochodzić odsetek za opóźnienie od zaległych odsetek dopiero od momentu wytoczenia powództwa. Dlatego też Sąd zasądził odsetki od dochodzonej należności od dnia 01 grudnia 2015r. oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, uznając powódkę za stronę wygrywającą w całości. Na koszty poniesione przez powódkę składała się opłata w kwocie 738 zł, koszty zastępstwa prawnego w kwocie 2.400 zł zgodnie z § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

WYROK CZĘŚCIOWY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE