Sygn. akt II K 359/15
Dnia 15 czerwca 2016 roku
Sąd Rejonowy w Świdnicy w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Marek Żurawski
Protokolant Sylwia Domańska
po rozpoznaniu w dniach 21 marca 2016 roku i 13 czerwca 2016 roku sprawy karnej
Z. M. (1)
ur. (...) w Ż.
syna K. i A.
oskarżonego o to, że:
1. w okresie od listopada 2013 roku do 28 kwietnia 2015 roku w W., wielokrotnie znieważał oskarżycielkę prywatną U. S. (1) słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe „ty szmato”, „ty kurwo”, „suko jebana”,
tj. o czyn z art. 216 § 1 kk
2. w okresie od listopada 2013 roku do 28 kwietnia 2015 roku w W., wielokrotnie naruszał nietykalność cielesną oskarżycielki prywatnej U. S. (1) w ten sposób, że uderzał ją pięścią w tył głowy, a w dniu 8 sierpnia 2015 roku uderzył ją laską w plecy,
tj. o czyn z art. 217 § 1 kk
I. oskarżonego Z. M. (1) uznaje za winnego czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 216 § 1 kk, z tym, że przyjmuje, iż oskarżony działał od listopada 2013 roku do września 2015 roku i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;
II. oskarżonego Z. M. (1) uznaje za winnego czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 217 § 1 kk, z tym, że przyjmuje, iż oskarżony działał od listopada 2013 roku do września 2015 roku. i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;
III. na podstawie art. 87 § 1 kk łączy wyżej wymierzone oskarżonemu Z. M. (2) kary ograniczenia wolności i pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, przyjmując, iż jeden miesiąc kary ograniczenia wolności równa się 15 (piętnastu) dniom pozbawienia wolności;
IV. na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesza oskarżonemu Z. M. (2) wykonanie kary łącznej 1 (jednego) roku pozbawienia wolności na okres próby 3 (trzech) lat;
V. na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17.1 ust. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego Z. M. (1) od ponoszenia kosztów sądowych w tym opłaty, zaliczając wszelkie poniesione tymczasowo wydatki na rachunek Skarbu Państwa; zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżycielki prywatnej U. S. (1) kwotę 564 (pięćset sześćdziesiąt cztery złote) zł tytułem poniesionych kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Z. M. (2) i U. S. (1) są rodzeństwem. O. zamieszkują w W. przy ul. (...). U. S. (1) zamieszkuje na piętrze budynku, a parter zajmuje Z. M. (2) z synem M., matka państwa M. A. oraz drugi brat K. M.. Od wielu lat, bracia oraz matka skłóceni są z U. S. (1) oraz z druga siostrą B. K., tłem konfliktu jest spadek po ojcu. W wyniku postępowania spadkowego U. S. (1) w testamencie otrzymała całość spadku po ojcu, co stało się powodem konfliktu w rodzinie. Z. M. (2) ma za złe siostrze, że ona otrzymała piętro domu tzn, „majątek po ojcu a on nie”. Na tle tego konfliktu dochodzi do szeregu awantur powodowanych przez Z. M. (1) i stawających po jego stronie pozostałych członków rodziny, najczęściej wtedy, gdy pozostaje on pod wpływem alkoholu.
Po stronie Z. M. (1) staja jego matka A. M. (1) oraz brat K. M.. Z. M. (2) przy każdej nadążającej się okazji starał się dokuczyć siostrze za pomocą np., głośnego słuchania muzyki oraz utrudniania jej korzystania z części wspólnych nieruchomości. Z. M. (2) był m.in skazany przez Sąd Rejonowy w Świdnicy wyrokiem z dnia 27 marca 2015r sygnatura akt II W 176/18 za wykroczenie z art. 78 kw. za płoszenie psa petardami.
Znamiennym jest, iż w wywiadach policyjnych sporządzanych na potrzeby postępowania sądowego, członkowie rodziny wystawiają U. S. (1) negatywną opinie, podczas gdy jedynie ona pracuję, samotnie wychowała syna i nie wchodzi w jakikolwiek konflikt z prawem. W miejscu zamieszkania U. S. (1) dochodziło do częstych interwencji policji, powodem wzywania policji było wszczynanie awantur pod wpływem alkoholu przez Z. M. (1). Jak wypowiadała się wobec interweniujących policjantów matka pokrzywdzonej A. M. (2) „ to córka awanturuje się i niepotrzebnie pijanego syna prowokuje do awantur”.
Awantury te nasiliły się po miesiącu listopadzie 2013r i trwały nie krócej niż do 28 kwietnia 2015r. w tym czasie Z. M. (2) znieważał U. S. (1) słowami powszechnie uznanymi za obelżywe takimi jak. „ty szmato, , ty kurwo, suko jebana”.
W tym samym okresie czasu Z. M. (2) wielokrotnie naruszał nietykalność cielesną U. S. (1) poprzez uderzanie jej pięścią w tył głowy, tak aby nie pozostawić śladów. W styczniu 2014 r spowodował u U. S. (1) szereg obrażeń ciała skutkujących naruszeniem czynności narządu ciała na okres poniżej siedmiu dni. Stało się to wtedy gdy Z. M. (2) wyłączył światło U. S. (1) a ta udała się do licznika sprawdzić co się stało. Doszło wtedy do szamotaniny pomiędzy nią a Z. M. (2). W tym czasie w mieszkaniu U. S. (1) była jej siostra B. K., która brała udział w końcowej części zajścia. W dniu 08 sierpnia 2015 r Z. M. (2) uderzył U. S. (1) laską w plecy. Na skutek tego zdarzenia U. S. (1) doznała podbiegnięcia krwawego, wewnętrznej strony przedramienia prawego oraz niewielkiego obrzęku i zaczerwienienia skóry ramienia lewego.
W związku z powyższymi zdarzeniami U. S. (1) wniosła prywatny akt oskarżenia do Sądu Rejonowego w Świdnicy.
Dowody:
Zeznania U. S. k; 3-4,42,
Oświadczenie Ł. S. k; 30,
Wywiad policji k; 37,
Zaświadczenie lekarskie k; 39,40.
Zeznania K. S. k;67-68,
Zeznania K. S. k; 68,
Zeznania B. G. k; 69,
Zeznania Ł. S. k; 69,
Oskarżony Z. M. (2) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że nigdy nie wyzywał siostry, może czasami się pokłócili. Nigdy nie używał wobec siostry siły fizycznej. Zdaniem oskarżonego siostra „chce go posadzić”, żeby nie mieszkał w domu rodzinnym. Zdaniem oskarżonego nie nadużywa on alkoholu, lecz czasami „wypije przy okazji”.
Z. M. (2) nie był dotychczas karany za przestępstwo, w miejscu zamieszkania tzn. w zasadzie wśród członków własnej rodziny cieszy się opinia pozytywną.
Dowody:
Wyjaśnienia Z. M. k; 41,
Informacja z K. k; 22,
Wywiad policji k; 36,
Sąd zważył co następuję:
Sąd nie miał wątpliwości, że Z. M. (2) w zarzucanym mu okresie czasu zrealizował znamiona przypisanych mu czynów. Ustalając stan faktyczny sprawy sąd starał się opierać przede wszystkim na źródłach osobowych pochodzących z poza kręgów skłóconej rodziny M.. Z tego więc względu za szczególnie cenne dowody uznano zeznania funkcjonariusza policji K. S. (3) oraz sąsiadki stron K. S. (4). To świadek S. rzuciła światło na wyjątkowo niekorzystne dla pokrzywdzonej stosunki w domu rodzinnym, gdzie uważa się, iż to ona prowokuje awantury rodzinne ponieważ” prowokuje pijanego” – Z. M. (1). Członkowie najbliższej rodziny pokrzywdzonej: bracia i matka, - pokrzywdzeni rzekomo w postępowaniu spadkowym wystawiają U. S. (1) negatywne opinie gdy żąda tego Policja. Jednak w ocenie sąsiadów U. S. (1) to osoba godna szacunku, która za życia ojca się nim opiekowała a w chwili obecnej zamieszkuje wśród osób nadużywających alkoholu, przy czym Z. M. (2) w miejscu publicznym / sklep / oświadcza głośno, że on „tej kurwie pokaże”.
Wersje zdarzeń przedstawionych przez pokrzywdzoną popierają także świadkowie: B. G. (2) i Ł. S. (2). Fakty te znajdują także potwierdzenie w zaświadczeniach lekarskich.
Znamiennym jest, że Z. M. (2) złożył wnioski dowodowe o przesłuchanie w charakterze świadków: brata K. M., matki A. M. (2) i swojego syna M. M. (3) oraz W. D., lecz sąd wniosków tych nie uwzględnił skoro jak stwierdził oskarżony, świadkowie ci mieli zeznawać „ co naprawdę działo się w naszym domu rodzinnym”, oraz o „sytuacji na naszej posesji”, Konkretyzując na wezwanie sądu wnioski dowodowe, po pouczeniu, iż mają one dotyczyć przedmiotu postępowania karnego tj. czynów objętych zarzutami a/o, na rozprawie w dniu 13 czerwca 2016r oskarżony wyjaśnił, że jego syn M. M. (3) ma zeznawać ma okoliczność pobicia K. M. przez U. S. (1) a W. D. zaś na okoliczność „co robiła U. S. (1) z gazem”.
Wyjaśnienia oskarżonego sąd uznał za niewiarygodne, albowiem stanowią one w zasadzie niczym nie poparte zaprzeczenia. Oskarżony nie widział potrzeby przeprowadzania dowodów broniąc się przed zarzutami pokrzywdzonej, lecz oczekiwał roztrząsania rodzinnej historii spadkowej oraz sposobu zachowania się U. S. (1) wobec jego brata i matki. Nie stanowiło to jednak przedmiotu postępowania. Oskarżony zaprzeczał także faktom oczywistym tzn, nadużywaniu alkoholu - co bezspornie zdaniem sądu wynikało z częstych interwencji policji a także oświadczenia jego własnej matki, która wobec policji twierdziła, że pokrzywdzona „prowokuje pijanego syna” i dlatego wzywana jest policja.
Oskarżonemu zarzucono czyny z art. 216 § 1 kk i 217 § 1 kk. Zgodnie z treścią art. 216 § 1 kk odpowiedzialności karnej z tego przepisu podlega ten, kto „ znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła . Na podstawie art. 217 § 1 kk odpowiada zaś ten, kto „ uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną”.
(...) to o ubliżenie komuś słowem lub czynem, ciężka obraza. Najczęściej zewnętrzną jej postacią są słowo (epitet), gest, pismo, rysunek, a nawet – zachowanie (np. odwrócenie się plecami). To, czy dane słowo, gest bądź zachowanie uznane zostanie za zniewagę, zależy od reguł obyczajowych występujących w danej społeczności (środowisku).
„Naruszenie nietykalności cielesnej” to każde bezprawne dotknięcie innej osoby czy inny krzywdzący kontakt. Wchodzą tu w grę wszelkie kontakty fizyczne, które są obraźliwe, kłopotliwe czy po prostu niepożądane.
Biorąc pod uwagę ustalenia co do stanu faktycznego w niniejszej sprawie sąd nie miał wątpliwości co do tego, że Z. M. (2) swoim działaniem zrealizował wszystkie znamiona zarzucanych mu czynów, w okresie czasu o którym mowa w akcie oskarżenia
Wymierzając karę oskarżonemu Z. M. (2), sąd brał pod uwagę przede wszystkim to, że strony postępowania są dla siebie osobami najbliższymi, a przestępstwa w całości miały miejsca pośród członków rodziny. Sąd jest świadomy tego, że po orzeczeniu, które zapadło w niniejszej sprawie, żadna że stron nie zmieni swojego miejsca zamieszkania a strony będą nadal „ skazane” na współżycie we wspólnej nieruchomości. W tym stanie rzeczy sąd dążył do tego aby wymierzona kara pozostając karą nie antagonizowała w sposób nadmierny stron rodzinnego konfliktu.
Jako okoliczność łagodzącą sąd brał pod uwagę to, iż Z. M. (2) nie był do tej pory karany za przestępstwo, innych okoliczności łagodzących sąd nie dostrzegł. Za okoliczność obciążającą uznano dopuszczenie się przez oskarżonego w tym samym czasie dwóch przestępstw, jak również działanie na szkodę własnej siostry.
Za czyn z art. 216 kk wymierzono oskarżonemu kare ograniczenia wolności w rozmiarze w ocenie sądu adekwatnym do okoliczności sprawy i stopnia zawinienia sprawcy. Za czyn z art. 217 kk wymierzono Z. M. (2) karę siedmiu miesięcy pozbawienia wolności, wychodząc z założenia, że czyn ten był czynem o znacznie wyższej społecznej szkodliwości niż zniewagi. Sąd orzekł jednocześnie karą łączną jednego roku pozbawienia wolności kierując się zasadami określonymi w art. 87 § 1 kk.
Biorąc pod uwagę niekaralność oskarżonego oraz dążąc do umożliwienia stronom naprawy stosunków rodzinnych panujących pomiędzy nimi, sąd uznał, iż wskazanym będzie zawieszenie wykonania kary łącznej pozbawienia wolności na okres próby lat trzech.
O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o przepisy wskazane w części dyspozytywnej wyroku.