WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 sierpnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR B. P.

Protokolant st. sekr. sąd R. S.

Przy udziale Prokuratora ----------------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2016 roku, 23 sierpnia 2016 roku

sprawy z oskarżenia publicznego

przeciwko J. P., urodzonemu (...) w P., synowi Z. i H. z domu B.,

oskarżonego o to, że w dniu 26 listopada 2014 roku w bliżej nieustalonym miejscu woj. (...), dokonał zaboru w celu przywłaszczenia całej palety kosmetyków firmy (...) o wartości (...) złotych, którą to pobrał z terenu firmy (...) w S., ul. (...), a miał dostarczyć do firmy (...) z/s w S., czego nie uczynił, czym działał na szkodę E. M.

tj. o czyn z art. 278§1 k.k.

orzeka

1.  uznaje J. P. za winnego tego, że w dniu 26 listopada 2014 roku w bliżej nieustalonym miejscu woj. (...), dokonał przywłaszczenia w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, powierzonej mu do przewozu całej palety kosmetyków firmy (...) o wartości (...) złotych, którą to pobrał z terenu firmy (...) w S., ul. (...), a miał dostarczyć do firmy (...) z/s w S., czego nie uczynił, czym działał na szkodę E. M. tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 284 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. wymierza mu karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny po 10 (dziesięć) złotych każda;

2.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonej E. M. poprzez zapłatę kwoty 1000 (jeden tysiąc) złotych;

3.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 100 (sto) złotych tytułem opłaty oraz 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem poniesionych w sprawie wydatków.

Sygn. akt II K 403/16

UZASADNIENIE

J. P. w 2014 roku został zatrudniony w firmie (...) na stanowisku kierowcy. Firma (...) zajmuje się usługami transportowymi. W dniu 25 listopada 2014 roku J. P. udał się (...) do firmy (...) znajdującej się w S. przy ul. (...), w celu odbioru palet z towarem, które miały trafić do magazynu firmy (...) położonego w S.. W dniu 26 listopada J. P. odebrał z (...) w S. towar wraz z paletą z kosmetykami firmy (...) numer (...) o wartości (...) zł. Następnie J. P. udał się do magazynu firmy (...) w S. gdzie nie przekazał przedmiotowej palety z kosmetykami. Po przyjeździe do firmy (...) zapytała oskarżonego, gdzie ma dokumenty potwierdzające zdanie towaru. Na zadane pytanie J. P. odpowiedział, że albo je zgubił albo zapomniał wziąć.

(dowód: zeznania E. M. k. 44, k. 2, zeznania R. M. k. 43-44, k. 7 odw., częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 60, k.18, potwierdzenie odbioru towaru k. 4)

W dniu 07 stycznia 2015 roku przedstawiciel Spółki (...) poinformował E. M., że paleta z kosmetykami nie została dostarczona przez J. P. do ich firmy.

(dowód: pismo z firmy (...) k. 3)

W związku z powyższym pismem R. M. wraz z J. P. pojechał do S. i S. wyjaśnić sytuację. W wyniku przejrzenia monitoringu R. M. ustalił, że całą pewnością J. P. odebrał paletę z kosmetykami z S.. Natomiast w magazynie firmy (...) przesyłka numer (...) nie została zeskanowana, co oznacza, że nie została przyjęta.

(dowód: zeznania E. M. k. 44, k. 2, zeznania R. M. k. 43-44, k. 7 odw.)

(...) firmy (...) generuje kody, które są nalepiane na przesyłki mające trafić do ich magazynu. Skoro przesyłka w postaci palety z kosmetykami miała wygenerowany numer (...) to nie ma możliwości by została przyjęta na magazyn i nie został zeskanowany jej numer. Niezeskanowanie przedmiotowego numeru oznacza, że paleta numer (...) nie została dostarczona do magazynu firmy (...) w S.. Nie ma też możliwości by ta przesyłka pojechała do innego magazynu.

(dowód: zeznania D. W. k. 61, k. 51-52)

E. M. dostała odszkodowanie od firmy ubezpieczeniowej w kwocie (...).

(dowód: pismo (...) k. 58)

J. P. miał kłopoty finansowe związane z egzekucjami komorniczymi. W lutym 2015 roku złożył wypowiedzenie z pracy u E. M.. Pozwał E. M. do Sądu Pracy o zapłatę.

(dowód: zeznania E. M. k. 44, k. 2, wyjaśnienia oskarżonego k. 60)

J. P. jest rozwiedziony, ma na utrzymaniu dwoje dorosłych dzieci. Nie był leczony psychiatrycznie ani neurologicznie. Nie był wcześniej karany. W toku postępowania nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Potwierdził, że z S. zabrał przesyłkę w postaci palety z kosmetykami. Nie wie co się z nią następnie stało. Stwierdził, że jest to zemsta firmy (...) za złożenie przeciwko E. M. pozwu do Sądu Pracy.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 60, k.18, karta karna k. 21)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zebrany materiał dowodowy dał Sądowi podstawę do przypisania oskarżonemu przestępstwa przywłaszczenia. Przede wszystkim Sąd opierał się na zeznaniach świadków E. M., R. M. oraz D. W.. Zeznaniom tym należy przypisać walor wiarygodności gdyż korespondują one ze sobą. Nie budzi żadnych wątpliwości, że J. P. w dniu 26 listopada 2014r zabrał siedziby firmy (...) w S. przesyłkę w postaci palety z kosmetykami. Wynika to nie tylko z wskazanych wyżej depozycji świadków, ale również z dokumentu w postaci potwierdzenia odbioru - k.4. Nie można tracić z pola widzenia faktu, że i sam oskarżony potwierdził pobranie przedmiotowej przesyłki z S.. Zatem Sąd uznał ten fakt za niebudzący wątpliwości. Rozbieżności pojawiły się między zeznaniami świadków E. M. i R. M., a wyjaśnieniami J. P. w kwestii dostarczenia przedmiotowej przesyłki do magazynów firmy (...) mających swoją siedzibę w S.. Według Sądu tłumaczenia oskarżonego są przyjęta linią obrony, która w konfrontacji z pozostałymi dowodami nie wytrzymuje krytyki. Świadczą o tym następujące okoliczności:

- po pierwsze oskarżony odebrał przedmiotową przesyłkę;

- nie potrafił w racjonalny sposób wyjaśnić co się z nią stało. W tym miejscu zaznaczyć należy, że nie jest to towar o małych gabarytach, który tak po prostu mógł zginąć, czy wypaść podczas transportu,

-nie przedstawił E. M. dokumentów potwierdzających dostarczenie towaru do S. tłumacząc, że zgubił te dokumenty albo zapomniał zabrać. Zdaniem Sądu gdyby J. P. zdał cały towar wiedział by ze 100% pewnością czy wziął dokumenty potwierdzające zdanie towaru i następnie je zgubił czy też zapomniał zabrać z magazynu w S.. Fakt ten wzmacnia dodatkowo tezę oskarżenia wskazując, że oskarżony celowo nie wziął dokumentów potwierdzających zdanie towaru bo od razu okazałoby się, że brakuje palety z kosmetykami,

-z zeznań D. W. (który przecież jest osobą obiektywną, niezainteresowaną wynikiem procesu) wynika, że skoro paleta miała nadany numer i nie została zeskanowana w magazynie w S., to znaczy, że nie została do niego dostarczona. Nieprawdopodobne jest również to, żeby pojechała do innego magazynu,

-oskarżony miał motyw by przywłaszczyć przedmiotową paletę z uwagi na swoje kłopoty finansowe – egzekucje komornicze,

-wreszcie nie można tracić z pola widzenia faktu, że przywłaszczone zostały kosmetyki czyli towar pożądany na „czarnym rynku” oraz bardzo łatwy do sprzedaży.

Wszystkie wymienione wyżej okoliczności w sposób jednoznaczny wskazują, że J. P. musiał przywłaszczyć przedmiotową paletę z kosmetykami. Nieprawdopodobne jest bowiem, żeby zginęła ona podczas transportu czy na magazynie. Tej wersji zdarzenia nie są w stanie zanegować twierdzenia oskarżonego, że E. M. złożyła zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa z zemsty, za pozwanie jej do Sądu Pracy. Dla Sądu zrozumiałym jest bowiem, że E. M. chciała wyjaśnić sprawę początkowo we własnym zakresie tym bardziej, że J. P. był dobrym pracownikiem. Dopiero kiedy okazało się, że najprawdopodobniej to J. P. przywłaszczył przedmiotową paletę złożyła zawiadomienie do Prokuratury.

W związku z tym Sąd uznał, że J. P. w dniu 26 listopada 2014 roku w bliżej nieustalonym miejscu woj. (...), dokonał przywłaszczenia w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, powierzonej mu do przewozu całej palety kosmetyków firmy (...) o wartości (...) złotych, którą to pobrał z terenu firmy (...) w S., ul. (...), a miał dostarczyć do firmy (...) z/s w S., czego nie uczynił, czym działał na szkodę E. M.. Swoim zachowaniem wypełnił zatem dyspozycję art. 284 § 2 k.k. Zdaniem Sądu Prokurator błędnie zakwalifikował przedmiotowy czyn z art. 278 § 1 k.k. Przestępstwo kradzieży od przestępstwa przywłaszczenia odróżnia sposób wejścia w posiadanie rzeczy. Jeżeli oskarżonemu powierzono do przewozu przedmiotową paletę, to należy uznać, że wszedł legalnie w jej posiadanie, a następnie postąpił z nią jak właściciel nie doręczając jej do magazynu w S.. Spowodowało to konieczność zmiany opisu i kwalifikacji prawnej czynu z art. 278 § 1 k.k. na art. 284 § 2 k.k. Sąd Rejonowy podziela tu pogląd prezentowany przez Sąd Najwyższy zgodnie, z którym różnica między przestępstwem kradzieży (...) a przestępstwem przywłaszczenia (...) polega na tym, że sprawca kradzieży zabiera z posiadania innej osoby cudze mienie ruchome w celu przywłaszczenia, natomiast sprawca przestępstwa określonego w art. 204 § 1 k.k. [z 1969 r., obecnie art. 284 k.k.] przywłaszcza sobie cudze mienie ruchome, które znalazło się już w jego legalnym, nie bezprawnym, posiadaniu” (wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1978 r., Rw 285/78, OSNKW 1978, nr 10, poz. 118). Sąd przyjął kwalifikowaną postać czynu z art. 284 § 2 k.k. bowiem mienie zostało powierzone oskarżonemu do przewozu.

Zważywszy, że w sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności zdolne wyłączyć, bądź ograniczyć winę oskarżonego – należało zatem stwierdzić, że dopuścił się on występku bezprawnego, karygodnego i zawinionego.

Zgodnie z treścią art. 53 § 1 kk czynnikami limitującymi rozmiar sankcji karnej za popełnione przestępstwo są stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu, których wymierzana w granicach sędziowskiego uznania kara nie powinna przekraczać. Wymierzając karę należy nadto mieć na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Stosownie do § 2 powołanego wyżej przepisu, uwzględnić należy w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że sankcją właściwą będzie kara grzywny w rozmiarze 100 stawek dziennych po 10 złotych każda. Pamiętać należy, że kara grzywny jest najłagodniejszą z kar przewiedzianych przez kodeks karny. Sąd na korzyść oskarżonego poczytał jego uprzednią niekaralność oraz niewysoką wartość mienia. Sąd skorzystał z dobrodziejstwa art. 37 a k.k. gdyż wymierzenie kary pozbawienia wolności nawet z warunkowym zawieszeniem jej wykonania byłoby nadmiernie surowe. Orzeczona kara grzywny jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Co do wysokości stawki dziennej grzywny Sąd kierował się sytuacją finansową oskarżonego.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł od oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w kwocie 1000 zł. Jako wartość szkody Sąd przyjął różnicę między wartością przywłaszczonej palety, a wysokością otrzymanego przez E. M. odszkodowania, która wynosi właśnie 1000 zł

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk. Zasadnym było zasądzenie od oskarżonego kosztów w kwocie 70 zł. Oskarżony ma stałe zatrudnienie, co pozwoli mu na uiszczenie przedmiotowej kwoty. Opłatę wymierzono stosowanie do art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. 1983 r. Nr 49 poz. 223).