WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSO Grzegorz Ślęzak
Sędziowie	SSO Arkadiusz Lisiecki SSO Stanisław Łęgosz (spr.)
Protokolant	st. sekr. sąd. Beata Gosławska

po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa małoletniej K. S. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową J. K.

przeciwko J. S.

o alimenty

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 26 kwietnia 2013 roku, sygn. akt III RC 201/13

zmienia zaskarżony wyrok w punktach pierwszym i drugim sentencji w ten sposób, że zasądzone alimenty w kwocie po 250 miesięcznie podwyższa do kwoty po 400 ( czterysta) złotych miesięcznie a w pozostałej części apelację oddala.

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Ca 475/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2013 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. zasądził od pozwanego J. S.na rzecz jego małoletniej córki K. S. urodzonej (...)w P. (...)., alimenty w kwocie po 250 zł miesięcznie, poczynając od dnia 25 marca 2013 roku, a w pozostałej części powództwo oddalił.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

K. S. jest córką J. S. i J. K.. J. K. ma 43 lata, posiada wykształcenie wyższe ekonomiczne. Pracuje w Urzędzie Miasta P. z wynagrodzeniem 1989,23 zł netto. Oprócz powódki ma na utrzymaniu córkę M. K., która ma 22 lata i studiuje w systemie dziennym w Ł.. Otrzymuje ona alimenty w wysokości 200 zł miesięcznie. J. K. daje starszej córce kwotę 500 zł miesięcznie, aby mogła zaspokoić swoje potrzeby. Mieszka wraz z córkami w domu jednorodzinnym swojej matki, której dokłada się do utrzymania domu. Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki wydaje na zakup żywności około 700 zł miesięcznie a ponadto spłaca kredyt, zaciągnięty na zakup mieszkania w ratach po 370 zł miesięcznie.

Małoletnia K. S. uczęszcza do przedszkola za które opłata wynosi 250 zł. Powódka uczestniczy w dodatkowych zajęciach z rytmiki, języka angielskiego i plastyki, za które matka płaci łącznie 100 zł miesięcznie. Często choruje na infekcje górnych dróg oddechowych i w związku z ich leczeniem matka ponosi wydatki rzędu około 100 zł miesięcznie. Na zakup środków czystości, kosmetyków i ubrań matka małoletniej wydaje około 100 zł miesięcznie.

Pozwany J. S. ma 45 lat, wykształcenie podstawowe. Nie posiada zawodu a jedynie uprawnienia na wózki widłowe. Do 2009 roku pracował jako spiker w Centrum Handlowym (...). Z powodu redukcji etatów został zwolniony z pracy w 2009 roku. W latach 2010-2012 odbywał karę pozbawienia wolności za spowodowanie wypadku drogowego. Aktualnie pracuje dorywczo. Od 01 maja 2013 roku zamierza podjąć pracę w K. jako animator z wynagrodzeniem najniższym krajowym. Na zakup żywności przeznacza kwotę około 400 zł miesięcznie zaś na zakup środków czystości około 150 zł. Posiada zadłużenie alimentacyjne oraz bankowe w kwocie 70000 zł a także zobowiązanie z tytułu wypadku drogowego, którego był sprawcą w kwocie 17 000 zł.

W ocenie Sądu Rejonowego zważył powództwo jest zasadne w części. Podstawę prawną żądania powódki stanowi art. 133 § 1 kro, w myśl którego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W niniejszej sprawie jest poza sporem, iż spełnione zostały wszystkie w/w przesłanki warunkujące konkretyzację w drodze orzeczenia sądowego obowiązku alimentacyjnego. Niewątpliwie bowiem powódka jest małoletnia i nie jest w stanie samodzielnie zapewnić sobie stosownych środków utrzymania. Nie posiada także majątku

Przy ustalaniu zakresu obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci należy wziąć pod uwagę, iż obowiązani są oni dostarczać dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych ( wyżywienia, mieszkania, odzież, środki higieny osobistej i leczenia) jak i duchowych ( kulturalnych). Należy przy tym mieć na uwadze, iż w drodze świadczenia alimentacyjnego zaspokojeniu podlegają jedynie usprawiedliwione potrzeby dziecka. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego są usprawiedliwione trzeba uwzględnić z jednej strony zakres i rodzaj tych potrzeb, z drugiej zaś możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanego ( art. 135 kro).

Sąd określił usprawiedliwione potrzeby K. S. na kwotę około 500 zł miesięcznie. Kwota ta obejmuje wydatki na zakup wyżywienia, środków czystości, ubrania, opłatę przedszkola i jest adekwatne są do przeciętnego standardu życia rodziców powódki.

Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody jakie by osiągał przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody zobowiązanego.

Mając powyższe na uwadze oraz fakt, że pozwany jest zdrowym człowiekiem sąd uznał, że jest on w stanie osiągać co najmniej minimalne miesięczne wynagrodzenie za pracę, które od 01.01.2013 roku wynosi 1600 zł brutto.

Ustalone świadczenie alimentacyjne od pozwanego w kwocie 250 zł miesięcznie realizuje zasadę prawa do równej stopy życiowej dzieci oraz rodziców a także nie przekracza możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego.

Pozostałą część usprawiedliwionych potrzeb powódki pokrywać będzie z własnych dochodów jej matka, która także obciążona jest obowiązkiem alimentacyjnym i która posiada większe możliwości finansowe niż pozwany albowiem ma wykształcenie wyższe i stałą pracę, w szerszym więc zakresie niż pozwany może partycypować w kosztach utrzymania małoletniej powódki.

Od powyższego wyroku apelację wniosła przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki. Zaskarżyła go w części oddalającej powództwo.

Zarzuciła w niej błędne ustalenie nieusprawiedliwionych potrzeb powódki na kwotę około 500 zł, gdy tymczasem potrzeby te wynoszą 1000 zł miesięcznie. Zarzuciła również ustalenie alimentów w oparciu o obecny status zawodowy pozwanego, gdy tymczasem winny być brane pod uwagę jego potencjalne możliwości zarobkowe, jakie mógłby uzyskiwać przy pełnym wykorzystaniu swoich sił fizycznych i umysłowych.

Występując z tymi zarzutami wnosiła o zmianę zaskarżonego wyroku i ustalenie obowiązku alimentacyjnego pozwanego w kwocie 500 zł miesięcznie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja jest w znacznej części uzasadniona. Stosownie do przepisu art.135§1krio zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, z drugiej strony zaś możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Współzależność między tymi dwoma czynnikami wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokojone w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego (por. wyr. SN z 10.10.1969 r., III CRN 350/69, OSNPG 1970, Nr 2, poz. 15). Dopiero więc ustalenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, następnie zaś porównanie tych wartości umożliwia ustalenie, czy i w jakim zakresie potrzeby uprawnionego mogą być zaspokojone przez zobowiązanego

Rację ma skarżąca, że przyjęta przez sąd pierwszej instancji kwota 500 zł jako suma usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki jest zaniżona. W dodatku nie koresponduje z tą częścią ustaleń sądu pierwszej instancji, w której wymienia się, że miesięczne opłaty za przedszkole do którego uczęszcza powódka wynoszą 350 zł ( opłata za przedszkole oraz płatne dodatkowe zajęcia) zaś miesięczne koszty leczenia, ubrań, środków czystości to kwota 200 zł. A przecież nie są to wszystkie usprawiedliwione potrzeby małoletnie powódki.

W ocenie sądu drugiej instancji usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki wynoszą kwotę około 700 zł. Z tej kwoty pozwany winien łożyć na utrzymanie powódki 400 zł. Jest to kwota odpowiednia do jego możliwości zarobkowych i majątkowych. W pełni odpowiada wskazaniom przepisu art. 135 krio.

Dlatego też Sąd Okręgowy w uwzględnieniu apelacji na podstawie art. 386 § 1 kpc zmienił zaskarżony wyrok podwyższając alimenty do kwoty 400 zł, zaś dalej idącą apelację jako bezzasadną oddalił na podstawie art. 385 kpc.