UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wezwał wnioskodawczynię M. R. do uiszczenia kwoty 800 zł tytułem uzupełnienia opłaty od wniosku o ogłoszenia upadłości, stanowiącej różnicę pomiędzy opłatą w wysokości 1000 zł określoną w art. 74 pkt. 1 ustawy dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych o kosztach sądowych a uiszczoną przez wnioskodawczynię kwotą 200 zł. Sąd Rejonowy zważył, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy z dnia 28 lutego 2003 Prawo upadłościowe i naprawcze do wniosku skarżącej zastosowanie mają przepisy o upadłości przedsiębiorców, a nie upadłości konsumenckiej.

W zażaleniu skarżąca M. R. wniosła o uchylenie zarządzenia. Skarżąca zakwestionowała podstawę prawną wymiaru opłaty twierdząc, iż do złożonego przez nią wniosku zastosowanie znajdzie art. 75 pkt 5 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, tym samym iż uczyniła ona zadość obowiązkowi uiszczenia opłaty w kwocie 200 zł. Zdaniem skarżącej interpretacja powołanego przepisu prowadząca do wniosku, że jeżeli ktoś prowadził działalność gospodarczą to płaci wyższą opłatę nie ma uzasadnienia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Skarżąca M. R.prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą (...) oraz (...)do 11 grudnia 2012 roku, zaś wniosek o ogłoszenie upadłości złożyła do Sądu Rejonowego w Bydgoszczy 22 marca 2013 roku. Rację ma zatem Sąd Rejonowy twierdząc, iż w związku z faktem, że od zaprzestania przez skarżącą prowadzenia działalności gospodarczej do dnia złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej nie upłynął rok, na mocy art. 8 Prawa upadłościowego i naprawczego do skarżącej winno się stosować przepisy o upadłości przedsiębiorców. Dlatego prawidłowe jest oparcie wymiaru opłaty na art. 74 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, która to opłata wynosić ma 1000 zł, a tym samym wezwanie skarżącej do uzupełnienia różnicy w wysokości 800 zł .

Nie ma racji skarżąca, kwestionując interpretację art. 75 pkt. 5 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Wysokość opłaty nałożonej przez Sąd Rejonowy na skarżącą jest bowiem wynikiem interpretacji art. 74 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w związku z art. 8 Prawa upadłościowego i naprawczego, przy zastosowaniu, której powoływany przez skarżącą przepis w ogóle nie znajdzie zastosowania.

Mając na uwadze powyższe, zażalenie skarżącej jako nieuzasadnione należało oddalić, o czym orzeczono na podstawie art. 385 k.p.c w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

				Dnia		30 września 2013r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy w składzie następującym :
Przewodniczący Sędziowie			SSO Barbara Jamiołkowska (spr.) SSO Marek Tauer SSO Elżbieta Kala

po rozpoznaniu w dniu		30 września 2013 r.			w Bydgoszczy
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa:		M. R.

	o ogłoszenie upadłości
na skutek zażalenia wnioskodawcy od zarządzenia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt XV GU 37/13 postanawia : oddalić zażalenie
Sygn. akt VIII Gz 88/13 UZASADNIENIE Zaskarżonym zarządzeniem Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wezwał wnioskodawczynię M. R. do uiszczenia kwoty 800 zł tytułem uzupełnienia opłaty od wniosku o ogłoszenia upadłości, stanowiącej różnicę pomiędzy opłatą w wysokości 1000 zł określoną w art. 74 pkt. 1 ustawy dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych o kosztach sądowych a uiszczoną przez wnioskodawczynię kwotą 200 zł. Sąd Rejonowy zważył, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy z dnia 28 lutego 2003 Prawo upadłościowe i naprawcze do wniosku skarżącej zastosowanie mają przepisy o upadłości przedsiębiorców, a nie upadłości konsumenckiej. W zażaleniu skarżąca M. R. wniosła o uchylenie zarządzenia. Skarżąca zakwestionowała podstawę prawną wymiaru opłaty twierdząc, iż do złożonego przez nią wniosku zastosowanie znajdzie art. 75 pkt 5 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, tym samym iż uczyniła ona zadość obowiązkowi uiszczenia opłaty w kwocie 200 zł. Zdaniem skarżącej interpretacja powołanego przepisu prowadząca do wniosku, że jeżeli ktoś prowadził działalność gospodarczą to płaci wyższą opłatę nie ma uzasadnienia. Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Skarżąca M. R.prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą (...) oraz (...)do 11 grudnia 2012 roku, zaś wniosek o ogłoszenie upadłości złożyła do Sądu Rejonowego w Bydgoszczy 22 marca 2013 roku. Rację ma zatem Sąd Rejonowy twierdząc, iż w związku z faktem, że od zaprzestania przez skarżącą prowadzenia działalności gospodarczej do dnia złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej nie upłynął rok, na mocy art. 8 Prawa upadłościowego i naprawczego do skarżącej winno się stosować przepisy o upadłości przedsiębiorców. Dlatego prawidłowe jest oparcie wymiaru opłaty na art. 74 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, która to opłata wynosić ma 1000 zł, a tym samym wezwanie skarżącej do uzupełnienia różnicy w wysokości 800 zł . Nie ma racji skarżąca, kwestionując interpretację art. 75 pkt. 5 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Wysokość opłaty nałożonej przez Sąd Rejonowy na skarżącą jest bowiem wynikiem interpretacji art. 74 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w związku z art. 8 Prawa upadłościowego i naprawczego, przy zastosowaniu, której powoływany przez skarżącą przepis w ogóle nie znajdzie zastosowania. Mając na uwadze powyższe, zażalenie skarżącej jako nieuzasadnione należało oddalić, o czym orzeczono na podstawie art. 385 k.p.c w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE