UZASADNIENIE

Pozwem, który wpłynął do Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. w dniu 27 października 2015 roku małoletnia S. K., reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową A. K., wniosła o zasądzenie od G. W. na swoją rzecz alimentów w kwocie po 2000 złotych miesięcznie, płatnych do rąk A. K. z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od października 2015 roku.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki mieszka wraz z nią u swojej matki. Nie posiada żadnego źródła dochodu i finansowo wspiera ją rodzina. Pozwany mieszka i pracuje w Norwegii, gdzie zarabia około 10 000 złotych miesięcznie. Nie uczestniczy on w żaden sposób w osobistych staraniach w wychowaniu małoletniej powódki.

W odpowiedzi na pozew z dnia 23 maja 2016 roku pozwany uznał powództwo do kwoty po 500 złotych miesięcznie, płatnych do dnia 22-go każdego miesiąca. W pozostałym zakresie wniósł o oddalenie powództwa.

W odpowiedzi na pozew wskazano, że mimo konfliktu istniejącego między pozwanym a przedstawicielką ustawową małoletniej powódki łoży on regularnie na rzecz S. K. kwotę 500 złotych miesięcznie. Podniósł, że żądanie alimentów od października 2015 roku jest bezzasadne z uwagi na partycypowanie przez pozwanego w kosztach utrzymania powódki. Podniesiono, że A. K. uzyskuje kwotę 500 złotych z programu 500+ i niedługo będzie mogła rozpocząć pracę zawodową. Pozwany jest obecnie osobą bezrobotną i utrzymywał się ze zleceń o charakterze dorywczym. Nie uzyskuje wynagrodzenia o którym wspomina A. K. w treści pozwu, a wręcz jest zadłużony.

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki podtrzymała powództwo.

Pełnomocnik pozwanego podtrzymał swoje stanowisko jak w odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia S. K., urodzona (...) w P., jest córką A. K. i G. W..

/dowód: odpis zupełny aktu urodzenia – k.10/

A. K. nie pozostaje w związku małżeńskim z pozwanym. Do marca 2015 roku rodzice powódki mieszkali wspólnie w Norwegii przez około rok czasu. Wynajmowali mieszkanie. Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki nie pracowała, pozostawała na utrzymaniu pozwanego. W marcu 2015 roku wróciła do Polski.

/dowód: zeznania A. K. z rozprawy z dnia 30 maja2016 roku – czas nagrania 00:10:20 00:26:20 – k.67v-68, zeznania G. W. z rozprawy z dnia 30 maja 2016 roku – czas nagrania 00:26:20 – 00:39:25 – k.68-69/

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki ma 29 lat, nie ma zawodu, nie ukończyła gimnazjum. Jest zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w P.. jako osobą bezrobotna od dnia 19 maja 2015 roku, bez prawa do zasiłku. Nie kontynuuje edukacji. Korzysta z pomocy finansowej Miejskiego Ośrodka Pomocy w Rodzinie w P.. W okresie od 01 stycznia 2016 roku do 06 września 2016 roku otrzymuje świadczenie rodzicielskie na małoletnią S. K. w kwocie po 1000 złotych miesięcznie.

A. K. nie figuruje w ewidencji podatników podatku rolnego na terenie Miasta P..

Nie posiada zadłużenia.

/dowód: zeznania A. K. z rozprawy z dnia 30 maja2016 roku – czas nagrania 00:10:20 00:26:20 – k.67v-68, zaświadczenie (...) w P.. – k.57, zaświadczenie – k.23, zaświadczenie – k.24/

A. K. mieszka z małoletnią powódką w mieszkaniu swojej matki, wspólnie z mamą, która jest rencistką oraz siostrą i jej dzieckiem. Na zakup żywności i utrzymania mieszkania daje swojej matce kwotę 400 złotych miesięcznie. Na opłaty związane z eksploatacją mieszkania składają się kwoty: 400 złotych miesięcznie tytułem czynszu, 170 złotych co dwa miesiące za opłatę energii elektrycznej, 50 złotych miesięcznie za gaz, 18 złotych miesięcznie za wywóz śmieci za A. K. i małoletnią S. K.. Wydatki związane z wyżywieniem przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki to kwota 200 złotych miesięcznie, na odzież przeznaczyła ona kwotę 50 złotych przez ostatnie 5 miesięcy.

Na koszty utrzymania małoletniej powódki składają się wydatki na zakup: pampersów - 200 złotych miesięcznie, mleka - 44 złotych za opakowanie, które wystarcza na półtora tygodnia, kaszek -50 złotych miesięcznie, obiadków w słoiczkach -60 złotych, płynu do kąpieli - 40 złotych, witaminy dla małoletniej około 56 złotych, ubranek – około 150 – 200 złotych miesięcznie, zabawek - 250 – 300 złotych na dwa miesiące. Małoletnia często choruje na zapalenie górnych dróg oddechowych, ostatni koszt leczenia stanowił kwotę 60 złotych.

/dowód: zeznania A. K. z rozprawy z dnia 30 maja2016 roku – czas nagrania 00:10:20 00:26:20 – k.67v-68/

Pozwany odwiedził małoletnią w pierwszym tygodniu jej życia, później nie widywał się z powódką. Kolejną próbę podjął w grudniu 2015 roku, ale z uwagi na konflikt z matką A. K., więcej nie zjawił się u małoletniej. Nie godził się na spotkania podczas spacerów. Nie interesował się po tym okresie jej sytuacją.

/dowód: zeznania A. K. z rozprawy z dnia 30 maja2016 roku – czas nagrania 00:10:20 00:26:20 – k.67v-68, zeznania G. W. z rozprawy z dnia 30 maja2016 roku – czas nagrania 00:26:20 – 00:39:25 – k.68-69/

Przez pierwsze 3-4 miesiące życia małoletniej powódki pozwany przekazywał do rąk A. K. kwotę 1000 złotych miesięcznie, po tym okresie do chwili obecnej łoży kwoty po 500 złotych miesięcznie tytułem alimentów na małoletnią powódkę.

/okoliczność bezsporna/

Pozwany ma 32 lata, jest z zawodu technikiem budowlanym. Mieszka na stałe w Norwegii od 2013 roku. Wynajmuje tam pokój. Od lutego 2014 roku był zatrudniony w firmie (...). W okresie 01 września 2015 roku do 30 kwietnia 2016 roku uzyskiwał on dochody około 23672 koron miesięcznie. Od tej kwoty uiszcza podatek w wymiarze 35 %. Pracował jako budowlaniec na umowę zlecenia. Ponadto kupował i sprzedawał samochody, z czego uzyskiwał dochód w kwocie 1000 – 2000 koron. Nie posiada innego źródła dochodu. Od maja 2016 roku pozostaje bezrobotny. Przysługuje mu kwota 12500 koron z tego tytułu. Ponosi opłaty związane z najmem mieszkania w kwocie 6000 koron. Posiada samochód marki B. rok produkcji 1998. Rocznie uiszcza opłaty związane z użytkowaniem samochodu w wysokości 20 000 – 25 000 złotych. Ponadto ponosi koszty związane z opłatą na TV, Internet w kwocie od 80 do 200 koron miesięcznie. Posiada zadłużenie z tytułu prowadzonej w przeszłości działalności gospodarczej w Polsce, na rzecz ZUS, Urzędu Skarbowego i banku na łączną kwotę 135 000 – 140 000 złotych.

Pozwany na wyżywienie przeznacza kwotę 4 000 – 5000 koron miesięcznie, na odzież 500 – 600 koron miesięcznie. Opłaca przejazdy z Norwegii do Polski. Koszt biletu w jedną stronę to kwota 1500 koron. W 2016 roku był w Polsce 3 razy.

W 2015 roku pozwany uległ wypadkowi w Danii. Miał uszkodzony kręgosłup. Nie ma orzeczonego stopnia niepełnosprawności. Nie otrzymał z tego tytułu odszkodowania.

/dowód: zeznania G. W. z rozprawy z dnia 30 maja 2016 roku – czas nagrania 00:26:20 – 00:39:25 – k.68-69, potwierdzenia przelewów bankowych – k.106-108, zaświadczenie o zarobkach – k.93-93v, przegląd rachunku bankowego – k.111-118/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dokumentów oraz zeznań stron, które pozostawały spójne i logiczne.

Sąd nie uwzględnił przedstawionych przez pozwanego dokumentów w języku Norweskim, gdyż odczytanie treści w nich zawartych wymagałoby wiadomości specjalnych, do których niezbędne byłoby powołanie biegłego sądowego tłumacza. Na okoliczności w nich zawarte pozwany zeznał w toku niniejszej sprawy, a jego twierdzenie pokrywały się z twierdzeniami przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki, w związku z czym pozostawały wiarygodne i kierując się zasadami ekonomiki procesowej, powołanie biegłego sądowego nie było wskazane. Sąd uwzględnił jedynie potwierdzenia przelewów bankowych przedstawionych przez pozwanego, gdyż widniała na nich data, kwota oraz tytuł przelewu w języku polskim oraz zaświadczenie o zarobkach pozwanego, którego istotna treść została przetłumaczona przez tłumacza przysięgłego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne w części.

Podstawę prawną żądania powoda stanowi art. 133 § 1 kro, w myśl którego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W niniejszej sprawie jest poza sporem, iż spełnione zostały wszystkie w/w przesłanki warunkujące konkretyzację w drodze orzeczenia sądowego obowiązku alimentacyjnego. Niewątpliwie bowiem powódka jest małoletnia i nie jest w stanie samodzielnie zapewnić sobie stosownych środków utrzymania. Nie posiada także majątku. Okoliczności tych nie kwestionował także pozwany.

Do rozważenia pozostało, zatem ustalenie zakresu świadczeń alimentacyjnych obciążających pozwanego.

Przy ustalaniu zakresu obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci należy wziąć pod uwagę, iż obowiązani są oni dostarczać dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych ( wyżywienia, mieszkania, odzież, środki higieny osobistej i leczenia) jak i duchowych ( kulturalnych).

Należy przy tym mieć na uwadze, iż w drodze świadczenia alimentacyjnego zaspokojeniu podlegają jedynie usprawiedliwione potrzeby dziecka.

Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego są usprawiedliwione trzeba uwzględnić z jednej strony zakres i rodzaj tych potrzeb, z drugiej zaś możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanego ( art. 135 kro).

Przy ustalaniu zakresu usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki Sąd wziął także pod uwagę, iż ma ona prawo do równej stopy życiowej z rodzicami i to zarówno wtedy, gdy żyje ona z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyje oddzielnie.

Na usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej S. K., z uwagi na jej wiek składają się wydatki na leczenie małoletniej, na zakup wyżywienia w postaci mleka, kaszek i obiadów, środków higienicznych, takich jak pampersy, płyny do kąpieli, zabawek edukacyjnych oraz partycypacja w kosztach utrzymania lokalu. Sąd określił usprawiedliwione potrzeby S. k.na kwotę około 900 -1000zł miesięcznie. Kwota ta jest adekwatne są do przeciętnego standardu życia rodziców powódki.

Kolejnym czynnikiem warunkującym wysokość świadczenia alimentacyjnego są możliwości zarobkowe i majątkowej obowiązanego. Pozwany obecnie mieszka i pracuje w Norwegii. Wykonuje prace budowlane, z czego uzyskiwał dochód 23 672 koron. Zgodnie z kursem walutowy NBP z dnia 17 czerwca 2016 roku 0,47, uzyskiwane przez niego wynagrodzenie po przeliczeniu stanowiło około 11 126 złotych miesięcznie. Ponadto posiadał nieregularny dodatkowy dochód ze sprzedaży samochodów w wysokości 1000 – 2000 koron. Jak podnosił obecnie nie pracuje. Sąd jednak ustalając wysokość alimentów nie uwzględnia aktualnie otrzymywanych dochodów, a możliwości zarobkowe i majątkowe obowiązanego. Jest on młodym mężczyzną, który nie posiada orzeczenia o niezdolności do pracy, wobec czego należy ustalić, iż jest on osobą, która posiada możliwość zarobkowania. Uwzględnić należy, iż mieszkając w Norwegii G. W. ponosi wysokie koszty utrzymania, przy czym sam wynajem pokoju stanowi koszt 6000 koron, a koszt wyżywienia 4000 złotych, eksploatacja samochodu 20 000 – 25 000 złotych rocznie. Do tego należy doliczyć koszty odzieży i środków higieny. Uwzględnić należy również uiszczany przez niego podatek od wynagrodzenie w wymiarze 35%. Pozwany posiada również zadłużenie na kwotę około 130 000- 140 000 złotych w Polsce. Wobec wszystkich tych czynników, w ocenie Sądu, jest on w stanie partycypować w kosztach utrzymania małoletniej powódki w kwocie po 650 złotych miesięcznie, a więc w wysokości 1383 koron miesięcznie.

Pozostałą część usprawiedliwionych potrzeb powódki pokrywać będzie z własnych dochodów jej matka, która także obciążona jest obowiązkiem alimentacyjnym, a który realizuje także w formie osobistych starań w wychowanie małoletniej powódki.

Na podstawie treści art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2014 roku, poz. 1025 z późń. zm.) Sąd, mając na uwadze charakter niniejszej sprawy oraz sytuację materialną przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki oraz pozwanego, nie obciążył ich nieuiszczonymi kosztami sądowymi – A. K. od oddalonej części powództwa, G. W. od uwzględnionej części powództwa, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Na podstawie treści art. 100 k.p.c. Sąd wzajemnie zniósł koszty procesu między stronami.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi w punkcie zasądzającym alimenty rygor natychmiastowej wykonalności.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE