Sygn. akt. II K 201/16
Ds 225/16
Dnia 9 wrzesień 2016 r.
Sąd Rejonowy w Lipnie w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Dorota Aleksińska
Protokolant st.sekr.sądowy Katarzyna Korowicka
w obecności Asesor Prokuratury Rejonowej we Włocławku delegowana do Prokuratury Rejonowej w Lipnie Karolina Błądek- Majcherek
po rozpoznaniu dnia 29.06. 2016r 09. 09. 2016r. sprawy
J. G. (1) (...)
oskarżonego o to, że :
w dniu 15 stycznia 2016 roku w L. woj. (...)- (...) będąc uczniem Zespołu Szkół (...) w L. znieważył nauczyciela wymienionej szkoły P. K. kierując pod jego adresem słowa wulgarne i powszechnie uznawane obelżywymi oraz rzucił w jego kierunku ulepioną ze śniegu kulę- śnieżkę, podczas i w związku z popełnieniem przez wymienionego obowiązków zawodowych nauczyciela tj. o przestępstwo z art. 226 § 1kk
orzeka
I. Oskarżonego J. G. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu tj. przestępstwa z art. 226§1 kk i za to na podstawie art. 226§1kk zw. z art.34§1 i §1a pkt1kk i art.35§1kk wymierza mu karę 3 (trzech)miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w rozmiarze 20 ( dwudziestu ) godzin w stosunku miesięcznym
II. zasądza od Skarbu Państwa /Kasa Sądu Rejonowego w Lipnie/ na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. S. Z. kwotę 1008,00 złotych oraz kwotę 231,84złotych tytułem podatku VAT, łącznie kwotę 1239,84 złote tytułem udzielonej oskarżonemu obrony z urzędu
III. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów procesu.
Sygn. akt II K 201/16
J. G. (1) chodził i nadal chodzi do szkoły – Zespołu Szkół (...) w L.. Mieszka niedaleko szkoły. W szkole tej pracuje jako nauczyciel P. K..
Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k: 35v, k: 29
W dniu 15.01.2016r P. K. wspólnie i nauczycielem L. K. pełnił dyżur na długiej przerwie na zewnątrz szkoły na alejce przy szkole . Przed wejściem do szkoły stał J. G. (1) i inni nieustaleni uczniowie.
Dowód: zeznania świadka P. K. k: 1-2, k: 3-4, k: 32-33 k. 35 akt sądowych
P. K. stał w pewnej odległości jednak w towarzystwie (...). Wokół nauczycieli nikt nie stał. W oddali przy wejściu do szkoły stała grupa uczniów wśród których był J. G. (1).
Dowód: zeznania świadka P. K. k: 1-2,k: 3-4, k:32-33 k. 35 akt sądowych
L. K. dobrze zna J. G. (1) bo go uczy. W pewnym momencie J. G. (1) zaczął używać słów wulgarnych „spadaj, spieprzaj”. Nauczyciele zaczęli zwracać uwagę uczniowi zarówno J. K. jak i L. K. .
Dowód: zeznania L. K. k:8 k.41 i v akt sądowych
W pewnym momencie J. G. (2) zaczął lepić ze śniegu pigułę i zwrócił się do nauczyciela P. K. „ wypierdolę Ci w te okularki, aż spadną”. Po czym rzucił śnieżką celując w kierunku P. K. ponad jego głowę.
Dowód: zeznania świadka P. K. k:1-2, 3-4, k:32-33 k. 35 akt sądowych
L. K. widział jak J. G. (1) lepi śnieżką . Nie słyszał wszystkiego co mówili J. G. (1) i P. K. stał kilka metrów dalej. Później widział jak J. G. (1) wchodzi do szkoły .
Dowód: zeznania świadka L. K. k:8, k:41 i 41v akt sądowych
Kilka dni wcześniej P. K. pełnił dyżur nauczycielski zwrócił uwagę J. G. (1), żeby nie pluł przed szkołą. Ten nie zareagował więc zaprowadził ucznia do pedagoga szkolnego. W kilka dni później miał wbitą w oponę śrubę. Nie wie dokładnie kto to zrobił.
Dowód: zeznania świadka P. K. k:1-2, 3-4 , k: 35, k:32-33, k.35 akt sądowych
Oskarżony J. G. (1) w postępowaniu sądowym ( k: 35v) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Odmówił składania wyjaśnień. Po odczytaniu mu wyjaśnień z postępowania przygotowawczego stwierdził „skoro jest tak napisane to składałem takie wyjaśnienia”.
Na pytanie Sądu odpowiadał, że gdyby coś takiego zrobił to poszedłby i przeprosił. Takie zdarzenie nie miało miejsca. Zna pokrzywdzonego jako nauczyciela ze szkoły , jednak pokrzywdzony go nie uczył. Nie jest z nim w konflikcie, nie jest również w konflikcie z żadnym z nauczycieli. Gdyby coś takiego zrobił to by pamiętał .
Na pytanie obrońcy odpowiadał , że 15 stycznia to środa , czwartek lub piątek , to chyba ostatni weekend przed feriami . Na długiej przerwie był chyba w domu coś zjeść. Mieszka niedaleko szkoły. Na piętnastominutowej przerwie może wyjść i wrócić na dzwonek. Nie pamięta czy tego dnia widział pokrzywdzonego.
W postępowaniu przygotowawczym ( k: 29) nie przyznał się do stawianego zarzutu. Wyjaśniał, że w nauczyciela nie rzucił śnieżką i nie kierował pod jego adresem słów nieprzyzwoitych. Nie przypomina sobie takiej sytuacji. Chodzi do szkoły cały czas i nie przypomina sobie takiej sytuacji opisanej w zarzucie.
ROZWAŻANIA
Ustalając stan faktyczny w przedmiotowe sprawie Sąd dał wiarę zeznaniom P. K. . W dniu zdarzenia nauczyciel P. K. pełnił dyżur na długiej przerwie przed szkołą (...) w L. . Razem z nim pełnił dyżur L. K.. Na zwróconą uwagę oskarżony zareagował słowami skierowanymi wobec P. K. „wypierdolę Ci w te okularki aż spadną”. P. K. nie dowierzał, że słowa te są kierowane do niego- że w ten sposób uczeń może zwrócić się do nauczyciela. P. K. stał niedaleko L. K. nikt więcej obok nich nie stał. Z dwojga nauczycieli to P. K. nosi okulary co Sąd mógł zauważyć na sali rozpraw. Słowa te zatem były kierowane właśnie do P. K. .Następnie oskarżony ulepił kulę śniegową i rzucił ponad głową pokrzywdzonego . Świadkiem tego zdarzenia był L. K. który jak zeznał w postępowaniu przygotowawczym „ stałem kilka metrów od nich i mogłem nie słyszeć wszystkiego co mówili”. Faktycznie zatem L. K. mógł nie słyszeć słów kierowanych pod adresem kolegi , stąd nie zacytował słów w swoich zeznaniach przed Sądem. L. K. widział jak J. G. (1) lepił pigułę ze śniegu nie pamiętał jednak czy oskarżony rzucił pigułą. To jednak nie oznacza, że zdarzenia nie było. Sąd nie podziela stanowiska obrońcy oskarżonego , że jest to słowo przeciwko słowu, oskarżony - pokrzywdzony i z uwagi na brak innych dowodów są przesłanki do uniewinnienia oskarżonego ( stanowisko obrońcy).
Głównym świadkiem a zarazem pokrzywdzonym jest P. K. któremu Sąd dał wiarę. P. K. nie uczy oskarżonego , nie ma z nim kontaktu. Jedynie wcześniej 2 tygodnie przed zdarzeniem zwrócił uwagę oskarżonemu na niewłaściwe zachowanie – plucie przed szkołą i zaprowadził go do pedagoga.
Zeznania P. K. potwierdza L. K. który jednak stojąc kilka metrów dalej wszystkiego nie słyszał i nie widział. Nie słyszał słów wulgarnych kierowanych do pokrzywdzonego jednak słyszał słowa wulgarne wypowiadane przez oskarżonego na które zareagował zwracając mu uwagę. Właśnie zeznania L. K. uwiarygadniają wersje pokrzywdzonego. Sąd uznał oskarżonego J. G. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu tj. przestępstwa z art. 226§1kk. Niewątpliwie P. K. jako nauczyciel korzysta z ochrony przewidzianej dla funkcjonariusza publicznego. Przy czym czyn oskarżonego był dokonany podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych.
P. K. pełnił dyżur nauczycielski na dużej przerwie, była zwrócona uwaga uczniowi J. G. (1) i jego zachowanie było reakcją na uwagę nauczycieli.
Wymierzając karę Sąd kierował się dyrektywami sędziowskiego wymiaru sprawiedliwości.
Zgodnie z treścią art. 53 § 1. Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
§ 2.Wymierzając karę, Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.
Wymierzając karę Sąd wziął pod uwagę niekaralność oskarżonego i wywiad środowiskowy . Oskarżony jest kawalerem . Mieszka z ojcem i bratem w wynajętym domu. W domu panuje ogólny bałagan. Rodzice oskarżonego rozeszli się . Oskarżony mieszka z ojcem i bratem, zaś matka z dwoma córkami. Po rozstaniu rodziców oskarżony zmienił się na gorsze. Jest uczniem (...) jednak będzie powtarzał II K. . Twierdzi ,że to z uwagi na wykluczenie z praktyk jednak nie kryje , że nie chodził na zajęcia prócz w-f nie otrzymał żadnej pozytywnej oceny. Ma lekceważące podejście do nauki. Oskarżony jako młoda osoba jest nacechowana negatywnymi działaniami wieku młodego. W trakcie przeprowadzanego wywiadu potrafił być grzeczny a za chwilę chamsko odpowiadać na pytania kuratora lub bekać. Sąsiedzi mówią , że nie zakłóca ich spokoju. Widywany jest z kolegami ze środowiska patologicznego . Nie jest widywany pod wpływem alkoholu. Dzielnicowy podał, że on i koledzy mają negatywne zdanie na temat oskarżonego - jest niegrzeczny , chamski i krnąbrny.
Sąd przewidywał możliwość warunkowego umorzenia postępowania ( k. 34) . J. G. (1) nie wyraził zgody . Sąd musiał go doprowadzić na termin rozprawy. Sąd nie zgadza się ze stanowiskiem obrońcy oskarżonego „ takie mamy czasy i takie zachowanie i słowa uczniów”.
Czasy nie usprawiedliwiają zachowania uczniów ale przede wszystkim nie oznaczają że Sąd ma się godzić i akceptować wulgarne , naganne zachowanie uczniów wobec nauczycieli.
Sąd nie akceptuje takiego zachowania . Uznaje , że należy się szacunek ucznia dla nauczyciela. To powinno być zasadą. Oskarżony cały proces uważał za coś śmiesznego . Sąd zauważył jego niestosowne wypowiedzi i zachowanie.
Sąd uznał, iż oskarżony musi ponieść karę za swoje zachowanie i wymierzył mu karę w dolnych granicach zagrożenia 3 miesięcy ograniczenia wolności. po 20 godzin w stosunku miesięcznym. Kara polegająca na pracy na cele społeczne winna mu uzmysłowić naganność jego zachowania. Oskarżony nie pracuje , uczy się , jest na utrzymaniu ojca.
Sąd o kosztach orzekł na podstawie art. 17 ust .1 ustawy z dnia 23. 06. 1973r „ o opłatach w sprawach karnych „ Dz. U. Nr. 49 poz. 226 z 1983r ze zm. i art. 624 kpk
O kosztach obrońcy z urzędu Sąd orzekł na podstawie §2 , §4 ust 1 i 3 , §17 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r „ w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( DZ. U. 2015.1801)