WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 września 2016r. w S.

odwołania J. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 1 kwietnia 2016 r. Nr (...)

w sprawie J. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu J. R. przysługuje prawo do emerytury od dnia 01 lutego 2016r.

Sygn. akt IV U 338/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 1 kwietnia 2016 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił J. R. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, by do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy nie zaliczył ubezpieczonemu żadnego okresu zatrudnienia jako pracy w warunkach szczególnych, gdyż J. R. nie przedłożył stosownych świadectw wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. R. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. Ubezpieczony wskazał, iż do pracy w warunkach szczególnych powinny mu zostać zaliczone okresy pracy: w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. od 17 lipca 1978 r. do 26 września 1993 r. oraz w (...) w S. od 27 września 1993 r. do 12 czerwca 1996 r. J. R. podał, iż w zakładach tych pracował jako monter konstrukcji żelbetowych, co znajdzie potwierdzenie w treści zeznań zawnioskowanych przez niego świadków (odwołanie k.1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. R. w dniu (...). ukończył 60-ty rok życia. W dniu 25 lutego 2016 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (k. 1-4 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy, uzupełniony pracą w rolnictwie, w wymiarze 25 lat, z czego okresy składowe wynoszą 23 lata, 2 miesiące i 18 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony nie udowodnił żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych. Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie zaliczył ubezpieczonemu okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. od 17 lipca 1978 r. do 26 września 1993 r. oraz w (...) w S. od 27 września 1993 r. do 12 czerwca 1996 r. z uwagi na brak świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Ze względu na nieudowodnienie wymaganego ustawą 15 –letniego stażu pracy w warunkach szczególnych, zaskarżoną decyzją z 1 kwietnia 2016 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja k.45 akt emerytalnych).

Ubezpieczony od dnia 17 lipca 1978 r. został zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na czas nieokreślony na stanowisku montażysty konstrukcji żelbetowych w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. (poprzednia nazwa (...) Kombinat Budowlany (...) w S.). Ubezpieczony przez cały okres zatrudnienia w tym przedsiębiorstwie tj. do 26 września 1993 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę montażysty konstrukcji żelbetowych. Do jego obowiązków należało rozłożenie zaprawy betonowej, ustawianie płyt żelbetowych oraz (...) na metalowych markach oraz sprawdzenie, czy płyty te zostały odpowiednio ułożone w pionie. Pracę tę ubezpieczony wykonywał na wysokości przy budowie bloków mieszkalnych czteropiętrowych do jedenastopiętrowych. (...) bloków mieszkalnych prowadzone były przez cały rok. W brygadzie, w której pracował ubezpieczony oprócz montażystów pracowali również spawacze i osoby wykonujące prace przygotowawcze przy rozrabianiu betonu. Brygady pracowały w akordzie, dlatego sporadycznie, w ramach potrzeb, ubezpieczony zajmował się również rozrabianiem betonu

W okresie od 1 stycznia 1993 r. do 31 marca 1993 r. ubezpieczony korzystał z urlopu bezpłatnego.

Od dnia 27 września 1993 r. ubezpieczony został zatrudniony również jako montażysta konstrukcji żelbetowych w Zakładzie (...) w S. (następnie, tj. od 1 kwietnia 1994 r. (...) Budowlane (...) i inni S. A. w S.). Pracę na tym stanowisku ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy będąc zatrudnionym do dnia 12 czerwca 1996 r. Będąc zatrudnionym u tego pracodawcy J. R. wykonywał taką samą pracę jak w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S..

W okresie od 18 września 1995 r. do 12 czerwca 1996 r. ubezpieczony był niezdolny do pracy i korzystał ze zwolnień lekarskich.

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczności niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę -k. 2 akt emerytalnych).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w postaci dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego za okres jego zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S., w tym m. in. skierowania do pracy, zaświadczenia o ukończeniu instruktażu montażowego w zakresie montażu wielkiej płyty z dnia 14 marca 1980 r., protokołu z egzaminu z dnia 9 lipca 1980 r., umowy o pracę z dnia 15 lipca 1978 r., angaży, świadectwa pracy, umów o pracę k. 23-25 akt rentowych, świadectw pracy k. 26-27 akt rentowych, wypowiedzenia i informacji k.28-29 akt rentowych, dowodu z zeznań świadków: W. S. (k.19v) i Z. W. (k. 19v-20), zeznań ubezpieczonego w charakterze strony (k.20), które Sąd obdarzył wiarygodnością.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie J. R. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 wyżej wymienionej ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl art. 32 ust.1 i 4 przywołanej wyżej ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z § 3 i § 4 ust.1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ukończył wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia tj. co najmniej 20 lat w przypadku kobiety i 25 lat w przypadku mężczyzny a w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu 15 lat pracy w warunkach szczególnych według stanu na dzień 1 stycznia 1999 r. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 23 października 2014 r., nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy.

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że ubezpieczony w okresie od 17 lipca 1978 r. do 26 września 1993 r. (z wyłączeniem urlopu bezpłatnego od 01.01.1993 r. do 31.03.1993 r.) stale i w pełnym wymiarze świadczył pracę w warunkach szczególnych będąc zatrudnionym jako montażysta konstrukcji żelbetowych w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S.. Fakt wykonywania pracy przez ubezpieczonego na powyższym stanowisku potwierdzają dokumenty znajdujące się w aktach osobowych ubezpieczonego m.in. umowa o pracę, angaże, świadectwa pracy jak również zeznania ubezpieczonego oraz zatrudnionych w tym samym zakładzie pracy i podobnym okresie świadków W. S. oraz Z. W.. Zeznania te są logiczne, korespondują ze sobą oraz są spójne z dokumentacją znajdującą się w aktach osobowych ubezpieczonego za powyższy okres zatrudnienia. Co prawda, w części angaży oraz w świadectwie pracy stanowisko ubezpieczonego określono jako „montażysta”, jednak jak wyraźnie wynika z treści zeznań wymienionych osób oraz z umowy o pracę, skierowania do pracy jak również części angaży, ubezpieczony pracował jako monter konstrukcji żelbetowych na budowach bloków z tzw. „wielkiej płyty”. W trakcie zatrudnienia ubezpieczony odbył m. in. stosowne kursy montażu wielkiej płyty oraz zdał egzamin w zakresie montażu płyt (zaświadczenie o ukończeniu instruktażu montażowego z dnia 14 marca 1980 r. i protokół z egzaminu z dnia 9 lipca 1980 r.- akta osobowe z (...) w S.).

W okresie od 27 września 1993 r. do 12 czerwca 1996 r. J. R. kontynuował zatrudnienie na stanowisku montera konstrukcji żelbetowych będąc zatrudnionym najpierw w Zakładzie (...) w S., a następnie, tj. od 1 kwietnia 1994 r. (...) Budowlane (...) i inni S. A. w S.. Ubezpieczony wykonywał taką samą pracę jak będąc zatrudnionym w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S.. Na ustalenia te pozwalają zeznania ubezpieczonego, które znajdują swoje potwierdzenie w zgromadzonych w aktach rentowych umowach o pracę oraz ogólnym świadectwie pracy, w których wskazano na stanowisko montera konstrukcji żelbetowych. Dlatego też zeznania i dokumenty te zasługują na wiarygodność.

Bez wątpienia, okresy świadczonej przez ubezpieczonego pracy na stanowisku montera konstrukcji żelbetowych z wyłączeniem okresu przebywania przez niego na urlopie bezpłatnym od 1 stycznia 1993 r. do 31 marca 1993 r., powinny zostać uznane za pracę w warunkach szczególnych gdyż powyższa praca została wymieniona w wykazie A, dziale V poz. 5 załącznika do powyższego rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. (tj. praca przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości) oraz w dziale V poz. 5 pkt 2 załącznika do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty -monter konstrukcji żelbetowych i prefabrykowanych na wysokości.

Zatem łącznie ubezpieczony na datę 1 stycznia 1999 r. udowodnił staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 17 lat i 7 miesięcy, 24 dni.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że ubezpieczony udowodnił wszystkie, wyrażone w art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przesłanki do przyznania mu emerytury w obniżonym wieku.

Wobec powyższego odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że J. R. przysługuje prawo do emerytury od 1 lutego 2016 r. tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę.