UZASADNIENIE

Wnioskodawcy T. W. i B. W. wnieśli o stwierdzenie, że z dniem 10 listopada 2012 r. na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej nabyli przez zasiedzenie własność nieruchomości obejmującej działki (...) położonej w B., Gmina N., obręb (...), dla której Sąd Rejonowy w Kłodzku VII Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste nr (...) o wartości 70 000 zł oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wniosku wskazali, że na podstawie aktu nadania z 21 października 1953 r. Powiatowa (...) w K. nadała na własność ojcu wnioskodawcy gospodarstwo położone na działce nr (...) w B. o pow. 3,04 ha, K. W. zmarł, a nieruchomość odziedziczyła po nim jego żona W. W.. Wnioskodawcy wskazali, że wnioskodawca zamieszkiwał w nieruchomości od urodzenia, a wnioskodawczyni od zawarcia związku małżeńskiego i zarówno matka wnioskodawcy jak i wnioskodawcy traktowali nieruchomości jak swoją własność czyniąc na nie nakłady.

W odpowiedzi na wniosek uczestnik postępowania Gmina N. wniosła o jego oddalenie. W uzasadnieniu podała, że W. W. otrzymała działkę (...), a nie (...). Ponadto w ocenie uczestnika wnioskodawcy nie zachowywali się jak właściciele bowiem m.in. nie ogrodzili działki nie uiszczali także za nią zobowiązań podatkowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Rodzice wnioskodawcy K. i W. W. przeprowadzili się z miejscowości Ś. do B., ponieważ aktem nadania z dnia 21 października 1953 r. nr (...) Powiatowa (...) w K. nadała na własność ojcu wnioskodawcy K. W. gospodarstwo - działkę nr (...) położone w B. o pow. 3,04 ha. W dniu 2 listopada 1967 r. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w N. wydało orzeczenie o wykonaniu aktu nadania w części ustalenia warunków nabycia gospodarstwa. Zamieszkali w budynku o numerze porządkowym (...) W budynku pod numerze (...) zamieszkiwała inna rodzina. Gdy budynek o numerze (...) zwolnił się rodzice wnioskodawcy załatwiali formalności w Gromadzkiej Radzie Narodowej w Ś., by przeprowadzić się do budynku nr (...) i następnie się do tego budynku wprowadzili, zaś z budynku o numerze (...) urządzili budynek gospodarczy, ponieważ był on w złym stanie, był zniszczony. Wnioskodawca urodził się w (...) r. i od urodzenia zamieszkiwał w budynku mieszkalnym o numerze (...). Jego matka W. W. w dowodzie osobistym jako miejsce zameldowania miała wskazaną B. nr (...). Na terenie działki przylegającej do budynku nr (...) rodzice wnioskodawcy urządzili sobie ogród, posadzili drzewka owocowe. Dbali o obie działki. Wśród sąsiadów rodzice wnioskodawcy byli traktowani jako właściciele działki z budynkiem o nr (...) i działki z ogrodem.

Dowód:

- uzasadnienie orzeczenia o wykonaniu aktu notarialnego z dnia 02.11.1967 r. k.6

- zeznania wnioskodawcy T. W. k.123 verte – 124

- zeznania wnioskodawczyni B. W. k.124

- kserokopia dowodu osobistego W. W. k.18

- zeznania świadka Z. B. k.123

- zeznania świadka B. S. k.122 verte - 123

- zeznania świadka M. L. k.122

Dla opisanego w orzeczeniu o wykonaniu aktu nadania gospodarstwa wraz zabudowaniami została założona księga wieczysta nr (...), do której następnie dopisano działkę o nr (...) o pow. 0,18 ha i łącznie nieruchomość stanowiąca własność K. W. obejmowała powierzchnię 3,22 ha.

Dowód:

⚫: postanowienie z dnia 25.01.1968 r. k. 7
⚫: zawiadomienie z dnia 23.09.1969 r. k .8

K. W. zmarł w dniu 21 czerwca 1973 roku i udział w gospodarstwie rolnym objętym wspólnością ustawową małżeńską nabyła jego żona W. W. w całości.

Dowód:

⚫: postanowienie SR w Kłodzku z dnia 16.03.1978 r. k. 9

Matka wnioskodawcy jako właścicielka gospodarstwa rolnego z zabudowaniami o powierzchni 3,22 ha została wpisana jako właściciel. Gospodarstwo obejmowało działki o nr (...).

Dowód:

- zawiadomienie z dnia 24.05.1978 r. k.10

Decyzją z dnia 12 sierpnia 1980 r. Naczelnik Gminy N. przejął w zamian za rentę na rzecz Państwa od W. W. gospodarstwo rolne z wyłączeniem zabudowań o pow. 3,22 ha składające się z działek nr (...). Z księgi wieczystej Kw (...) odłączono grunty przejęte na rzecz Skarbu Państwa.

Dowód:

⚫: decyzja z dnia 12.08.1980 r. wraz z załącznikiem k. 11 – 12
⚫: zawiadomienie z dnia 13.11.1980 r. k.13

Następnie decyzjami z dnia 4 czerwca 1990 r. i z dnia 24 lutego 1992 r. Wójt Gminy N. nadał nieodpłatnie W. W. działkę budowlaną nr (...) o pow. 0,15 ha i grunty bez zabudowań w granicach działki nr (...) o pow. 0,30 ha.

Dowód:

⚫: decyzja z dnia 04.06.1990 wraz z opisem i mapą k. 14 - 15
⚫: decyzja z dnia 24.02.1992 wraz z opisem i mapą k. 16 - 17

B. W. do budynku o numerze porządkowym (...) na działce nr (...) wprowadziła się w 1982 r. Uważała, że właścicielem jest teściowa W. W., ponieważ matka wnioskodawcy mówiła, że jest właścicielem gospodarstwa. Wnioskodawcy, od kiedy zamieszkali razem na nieruchomości uprawiali razem z W. W. ogród, dokonywali remontów budynku mieszkalnego, płacili podatki za nieruchomość. Wnioskodawcy zamieszkując razem z W. W. doprowadzili wodę do budynku, założyli centralne ogrzewanie, wydzielili łazienkę, dokonywali napraw budynku, dachu, zmodernizowali centralne ogrzewanie. Ani W. W. ani wnioskodawcy nie zwracali się do nikogo o zgodę na prowadzenie remontów. Na działce nr (...) na której znajdował się budynek gospodarczy trzymali kury i krowę,

Dowód:

⚫: zeznania świadka M. L. k.122- 122 verte
⚫: zeznania świadka B. S. k.122 verte - 123
⚫: zeznania świadka Z. B. k. 123 – 124 verte
⚫: 4 zdjęcia nieruchomości k.19, 20, 100 - 101
⚫: rachunki k. 31-32, 35-59
⚫: umowa o wykonanie instalacji i dostarczanie gazu płynnego k.33 - 34
⚫: zamówienia umowy dzierżawy pojemnika na odpady k.60
⚫: kwit wywozu odpadów k.61

- kserokopia dowodu osobistego wnioskodawczyni k.30

- zeznania wnioskodawcy T. W. k.123 verte – 124

- zeznania wnioskodawczyni B. W. k.124

W dokumentacji gminnej istniały błędne oznaczenia co do numerów porządkowych i uczestnik postępowania Gmina N. wystąpił do Starostwa Powiatowego w K. o uporządkowanie numeracji wskazując, że działka nr (...) położona w B. oznaczona jest numerem porządkowym (...), a działka nr (...) numerem porządkowym (...)

Dowód:

- uproszczony wypis z rejestru gruntów k.99

- pismo UG N. z dnia 10.02.2016 k.98

- informacja z rejestru gruntów z 14.01.2015 r. k.95

W dniu 22 marca 2012 r. Gmina N. wystąpiła o założenie ksiąg wieczystych obejmujących m. in. działki nr (...) powołując się na decyzję z 8 kwietnia 1991 r. o nieodpłatnym nabyciu z mocy prawa nieruchomości położonej w B. nr (...). Księga wieczysta (...) obejmuje m. in. działkę nr (...), zaś księga wieczysta (...) obejmuje m.in. działkę nr (...).

Dowód:

- wnioski o założenie księgi wieczystej z 22.03.2012 r., decyzji z 08.04.1991 r., wypis rejestru gruntów dot. Działki nr (...) - akta ksiąg wieczystych (...) (kopie sporządzone z akt księgi wieczystej 102 – 121)

- odpisy ksiąg wieczystych (...) k.21 – 26

- wypis z rejestru gruntów k.27 i 28

- kopia mapy ewidencyjnej k.29

Wnioskodawcy zamierzali przeprowadzić remont dachu i zmienić jego strukturę, lecz musieli wykazać swoje prawa do nieruchomości. Zgłosili się więc do uczestnika postępowania o stosowne dokumenty i wówczas okazało się, że W. W. nie była właścicielem przedmiotowych działek nr (...).

Dowód:

- zeznania wnioskodawcy T. W. k.123 verte – 124

- zeznania wnioskodawczyni B. W. k.124

Gmina N. wezwała wnioskodawcę pismem z dnia 16 stycznia 2015 r. do zawarcia umowy dzierżawy działki nr (...) oraz do okazania tytułu prawnego do działki nr (...). W dniu 1 kwietnia 2015 r. wnioskodawca zawarł z uczestnikiem postępowania umowę dzierżawy działki nr (...).

Dowód:

- pismo Wójta Gminy N. z dnia 16.01.2015 r. k.62

- umowa dzierżawy nr (...) k.73 - 76

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek o zasiedzenie zasługiwał na uwzględnienie.

Zasiedzenie jest instytucją, prowadzącą do nabycia prawa na skutek upływu czasu. Umożliwia ono, sankcjonując stan faktyczny, usunięcie długotrwałej niezgodności między stanem prawnym a stanem posiadania. Na skutek zasiedzenia, które następuje ex lege, dotychczasowy uprawniony traci swoje prawo, a nabywca uzyskuje je niezależnie od niego; jest więc ono pierwotnym sposobem nabycia prawa podmiotowego.

Stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie może nastąpić tylko na rzecz osoby, która nie jest właścicielem i która była posiadaczem samoistnym nieruchomości w chwili upływu terminu zasiedzenia.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o dowody zaoferowane przez strony postępowania, w szczególności dowody z dokumentów oraz z zeznań świadków i przesłuchania wnioskodawców.

Z dowodów w postaci dokumentów znajdujących się w księgach wieczystych wynika jednoznacznie, że działki nr (...) zostały nabyte przez uczestnika postępowania Gminę N. na mocy tzw. decyzji komunalizacyjnych, które w niniejszej sprawie stanowiły decyzje z dnia 8 kwietnia 1991 r., wcześniej zaś działki te stanowiły własność Skarbu Państwa.

Jednak z pozostałych dokumentów i zeznań świadków wynika jednoznacznie, że działki o nr (...) w istocie od 1953 r. pozostawały w posiadaniu samoistnym poprzedników prawnych wnioskodawców, a następnie wnioskodawców.

W pierwszej kolejności określić należało jakie działki znajdowały się w posiadaniu poprzedników prawnych wnioskodawców. Jak wynika z zeznań wnioskodawcy, był pewien, że działki (...) stanowiły własność jego matki W. W., a ponadto przychodziły nakazy płatnicze na nazwisko matki. Dokonując analizy kopii mapy ewidencyjnej k.29, Sąd zauważa, że numerem porządkowym (...) oznaczono budynek położony na działce ewidencyjnej nr (...), obok której położona jest działka nr (...). Działka nr (...) położona vis a vis działki nr (...) oznaczona jest numerem porządkowym (...).

Zgodnie z § 28 ust. 1 pkt 1, 4, 5, 6 i 8 a – e rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa treść mapy ewidencyjnej stanowią następujące elementy:

1) granice: państwa, jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, jednostek ewidencyjnych, obrębów, działek ewidencyjnych;

4) kontury klas bonitacyjnych, ustalone w wyniku gleboznawczej klasyfikacji gruntów, zwane dalej "konturami klasyfikacyjnymi", i ich oznaczenia;

5) kontury budynków i bloki budynków;

6) numery działek ewidencyjnych;

8) dane opisowo-informacyjne, a w szczególności:

a) nazwy jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa,

b) oznaczenia jednostki ewidencyjnej i obrębu,

c) nazwy ulic, placów, uroczysk, cieków, zbiorników wodnych i innych obiektów fizjograficznych,

d) numery dróg publicznych nadane na podstawie przepisów o drogach publicznych,

e) numery porządkowe i ewidencyjne budynków.

W związku z tym wskazane elementy jak numery ewidencyjne przedmiotowych działek, oznaczenie klasy bonitacyjnej oraz numery porządkowe budynków wynikają z kopii mapy ewidencyjnej, jednak to oznaczenie z kopii mapy ewidencyjnej nie odpowiada opisowi wynikającemu z wypisu z rejestru gruntów, w którym wskazano, że działka nr (...) została opisana jako grunt rolny zabudowany i pastwiska trwałe, a działka nr (...) jako pastwiska trwałe. Wprawdzie opis na kopii mapy co do nr działek i klas bonitacyjnych, lecz niezgodność z opisem z wypisu z rejestru gruntów występuje co do oznaczenia budynku na działce nr (...), a nie nr (...). Z pisma UG N. z dnia 10 lutego 2016 r. wynika, że w istocie działka nr (...) jest zabudowana i posiada nr porządkowy (...). W tym zakresie Sąd już po zamknięciu rozprawy skorzystał ze strony internetowej (...)i choć nie jest ona żadnym dokumentem może służyć pomocniczo do określenia usytuowania budynku nr (...). Zatem wydaje się, że zamiast wpisać w księdze wieczystej oraz wypisie z rejestru gruntów, że działka nr (...) jest zabudowana, wpisano wbrew kopii mapy ewidencyjnej i wbrew wyrysowi z mapy ewidencyjnej, że to działka nr (...) jest działką zabudowaną.

Niezależnie od tego, jednoznacznie wynika z przeprowadzonych dowodów, że rodzice wnioskodawcy zajęli działkę z posadowionym na niej budynkiem o nr porządkowym (...) oraz sąsiadującą z nią działkę, na której mieli ogród, które to działki mają obecnie numery (...) i (...). Naprzeciwko tych działek posiadanych najpierw przez rodziców wnioskodawcy, a później przez wnioskodawców, po drugiej stronie drogi położona jest działka nr (...) z ruinami budynku gospodarczego, który początkowo użytkowany był przez K. i W. W. jako mieszkalny i następnie działka nr (...), które zostały przekazane W. W. decyzjami z 4 czerwca 1990 r. i 24 lutego 1992 r. Działki (...) uprzednio wchodziły m. in. w skład nadanego K. W. gospodarstwa. W tym zakresie zeznania M. L., B. S. i Z. B. oraz wnioskodawców są spójne i logiczne. Z zeznań tych wynika, wprost, iż najpierw rodzice wnioskodawcy wraz z dziećmi, w tym z wnioskodawcą oraz wnioskodawczyni po zawarciu związku małżeńskiego z wnioskodawcą w 1982 r. zamieszkiwali w budynku pod nr (...), zachowywali się jak właściciele podejmując samodzielne decyzje co do remontów bieżących, a następnie większych, takich jak założenie centralnego ogrzewania, doprowadzeniu wody, wyodrębnieniu łazienki, wymianie okien, remontach dachu, kolejnej modernizacji c.o., podnosili standard swojego mieszkania. Ponadto świadek B. S. zeznał, że jest sąsiadem zamieszkującym pod numerem (...) i jego ogród sąsiaduje z ogrodem wnioskodawców, a więc działka nr (...). Ich wzajemne usytuowanie wynika kopii mapy ewidencyjnej. Zeznania w/w świadków w pełni korelują z zeznaniami wnioskodawców co do zakresu ich posiadania działek nr (...) oraz rodzaju tego posiadania, a uczestnik postępowania nie przedstawił żadnych dowodów przeciwnych.

Te wszystkie elementy wskazują jednoznacznie na samoistne posiadanie działek nr (...) przez wnioskodawców, a wcześniej ich poprzedników prawnych W. W. i K. W.. Uczestnik postępowania Gmina N. nie przedstawiła żadnego dowodu, który obaliłby twierdzenia wnioskodawców o samoistnym posiadaniu. Uczestnik postępowania wskazał, powołując się na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2013 r. III CSK 12/13, że w przypadku istnieje konieczność zamanifestowania swojego władztwa nad rzeczą, uzewnętrznienie jej, aby władztwo to nie ograniczało się do samej świadomości posiadacza. W ocenie Sądu, przeprowadzone dowody wykazały, że po pierwsze wnioskodawcy, jak i wcześniej matka wnioskodawcy i jego ojciec byli przekonani o przysługującym im prawie własności działek nr (...) wynikającym z zajęcia budynku nr (...) w B. po uzgodnieniu z gromadzka Radą Narodową i w związku ze swoim przekonaniem podejmowali, bez uzyskiwania jakichkolwiek zgód, decyzje o remontach i modernizacjach budynku, urządzeniu ogrodu na działce obok, obsadzenia go drzewami owocowymi. W oczach sąsiadów byli postrzegani jako właściciele, a więc manifestowali przez lata swe władztwo nad przedmiotowymi nieruchomościami. Nie wpływają na tę ocenę podniesione przez uczestnika postępowania w odpowiedzi na wniosek twierdzenia, zwłaszcza dotyczące kwestii numeracji powołującej się na informację z rejestru gruntów z dnia 14 stycznia 2014 r., gdzie wskazano, że działka nr (...) to B. nr (...), ponieważ wnioskodawcy pismem z dnia 10 lutego 2016 r. wykazali, że uczestnik postępowania zwrócił się do Starostwa Powiatowego w K. w celu uporządkowania stanu prawnego poinformowała, że działka nr (...) w ewidencji nadanych numerów porządkowych oznaczona jest jako (...), a działka nr (...) jako B. (...). Samoistnym posiadaczem nieruchomości w rozumieniu art. 172 k.c. jest ten, który nią włada jak właściciel (art. 336 k.c.), czyli wykonuje uprawnienia składające się na treść prawa własności (art. 140 k.c.); korzysta z nieruchomości z wyłączeniem innych osób, pobiera pożytki i dochody, a także uważa się za uprawnionego do rozporządzenia nią.

O braku samoistnego posiadania nie przesądza umowa dzierżawy nr (...) z dnia 1 kwietnia 2015 r. dotycząca działki nr (...) wydzierżawionej na cele ogrodu przydomowego. Słusznie podnieśli wnioskodawcy w piśmie z dnia 5 sierpnia 2016 r., że zasiedzenie nieruchomości przez wnioskodawców nastąpiło wcześniej, wg wnioskodawców w 2012 r. i zgodnie z powołaną przez nich tezą postanowienia Sądu Najwyższego Sądu Najwyższego z dnia 11 października 2012 r. III CSK 316/11 orzeczenie o zasiedzeniu ma charakter deklaratoryjny, a nabycie ma charakter pierwotny. Posiadanie samoistne jako jego przesłanka ma znaczenie do chwili zasiedzenia; kto nawet utracił posiadanie nieruchomości, czy też stał się posiadaczem zależnym po upływie terminu zasiedzenia nie przestaje być właścicielem i po potwierdzeniu tego nabycia może przenieść własność na osobę trzecią. Każdy też następca prawny właściciela "z tytułu zasiedzenia" może powołać się na tego rodzaju nabycie, gdyż w innym wypadku nie mógłby wykazać swego pochodnego nabycia prawa własności, przy czym obojętnie jest, czy ten następca ma nieruchomość w posiadaniu.

W niniejszej sprawie Sąd nie miał wątpliwości w kontekście przeprowadzonych dowodów, że spełnione zostały ustawowe przesłanki zasiedzenia nieruchomości położonej w B., lecz niewątpliwym też jest, że posiadanie prowadzące do zasiedzenia było posiadaniem samoistnym w złej wierze, wobec braku jakiegokolwiek dokumentu na piśmie potwierdzającego nabycie własności.

Stwierdzić jednak należy, że nie mogło dojść do zasiedzenia w dacie, jaką wskazali wnioskodawcy, bowiem do dnia 1 października 1990 r. własność Skarbu Państwa była wyłączona od zasiedzenia. Mając natomiast na uwadze dokonaną nowelizację przepisów kodeksu cywilnego bieg terminu zasiedzenia nieruchomości rozpoczął się z dniem 1 października 1990 r., ponieważ zgodnie z przepisem art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1990 r. Nr 55, poz.321 ze zm.), jeżeli przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy istniał stan, który według przepisów dotychczasowych wyłączał zasiedzenie nieruchomości, a według przepisów obowiązujących po wejściu w życie tej ustawy prowadzi do zasiedzenia, zasiedzenie biegnie od dnia wejścia jej w życie; jednakże termin ten ulega skróceniu o czas, w którym powyższy stan istniał przed wejściem w życie ustawy, lecz nie więcej niż o połowę. Zgodnie z linią orzeczniczą Sądu Najwyższego przepisy te dotyczyły również mienia komunalnego przekazywanego przez Skarb Państwa jednostkom samorządu terytorialnego.

Na mocy wyżej cytowanej ustawy zmianie uległ również przepis art. 172 k.c., zgodnie z którym posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze. Wcześniej terminy te wynosiły odpowiednio 10 i 20 lat.

Zdaniem Sądu, posiadanie samoistne obu działek rozpoczęło się jeszcze za życia K. W. w trakcie trwania związku małżeńskiego i było kontynuowane przez jego żonę po jego śmierci, a po śmierci W. W. w 2004 r. przez wnioskodawców. Kodeks cywilny wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1965r., wprowadził w przepisie art. 172 k.c. termin zasiedzenia przy dobrej wierze – 10 lat, przy złej wierze – 20 lat i terminy te obowiązywały do zmiany art. 172 k.c., wprowadzonej ustawą z dnia 28 lipca 1990r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 55, poz. 321 ze zm.), na mocy której terminy te wynoszą, jak już wskazano, 20 i 30 lat. Mając na względzie przepis art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny to termin 30 – letni winien być skrócony o czas, w którym powyższy stan istniał przed wejściem w życie ustawy, lecz nie więcej niż o połowę. Okres posiadania samoistnego poprzedników prawnych wnioskodawców w ocenie Sądu to czas między 1953 r. a 1 października 1990 r. a więc 30 lat i 7 miesięcy, lecz może być skrócony maksymalnie o połowę, przy czym 30 - letni termin zasiedzenia rozpoczął swój bieg 1 października 1990 r. i upłynąłby 1 października 2020 r., lecz ulega on skróceniu o 15 lat, zatem zasiedzenie nastąpiło z dniem 1 października 2005 r. Sąd zatem nie podzielił poglądu wnioskodawców co do terminu początkowego zasiedzenia. Postępowanie o stwierdzenie zasiedzenia ma szczególny charakter, gdyż jego celem jest określenie stosunków własnościowych nieruchomości. Dlatego toczy się ono w trybie nieprocesowym, a sąd nie jest związany żądaniem zawartym we wniosku, lecz ma obowiązek wydania orzeczenia odpowiadającego stanowi prawnemu, jaki wynika z dokonanych w toku postępowania ustaleń (art. 610 § 1 w zw. z art. 677 k.p.c.). Nie jest zatem wykluczone również stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości w innym rozmiarze, niż wynika to ze zgłoszonego żądania. (tak w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 8 października 2014 r. II CSK 666/13).

O kosztach postępowania orzeczono na mocy art.520 § 3 k.p.c. mając na względzie sprzeczność interesów wnioskodawców i uczestnika postępowania. Na koszty te składają się opłata sądowa 2 000 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł i koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3 600 zł zgodnie z § 5 pkt 1 i § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych jako 50 % stawki 7 200 zł obliczonej od wartości nieruchomości.

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE