UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa wS. aktem oskarżenia z dnia 18 kwietnia 2011 roku oskarżyła B. B. (1) o to, że w okresie od stycznia 2001 roku do kwietnia 2006 roku w miejscowości P. gm. M. pełniąc funkcję głównego księgowego w (...) z Chorobą Alzhaimera oraz działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru przywłaszczyła sobie pieniądze w kwocie 120.519,30 zł na szkodę (...) Stowarzyszenia Pomocy Osobom z Chorobą Alzhaimera oraz pieniądze w kwocie 49.144,76 zł na szkodę pensjonariuszy przebywających w (...) dla Osób z Chorobą Alzheimera w wyżej wymienionej miejscowości,

tj. o czyn z art. 284 §1 kk w zw. z art. 12 kk.

Sąd Rejonowy w Siedlcach VII Wydział Karny wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2013 roku uznał B. B. (1) za winną dokonania zarzuconego jej czynu z tym, że ustalił, ze czynu tego dopuściła się od 1 lutego 2001 roku do 30 kwietnia 2006 roku i przyjął, że czyn wyczerpuje dyspozycję art. 284 §1 kk w zw. z art. 12 kk i za czyn ten na podstawie art. 284 §1 kk skazał ją na karę roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności, której to kary wykonanie - na podstawie art. 69 §1 i 2 kk oraz art. 70 §1 pkt 1 kk – warunkowo zawiesił na okres 3 lat tytułem próby. Na podstawie art. 46 §2 kk orzekł od B. B. (1) na rzecz A. K. nawiązkę w kwocie 300 zł oraz na podstawie art. 72 §2 kk nałożył na nią obowiązek naprawienia szkody w części poprzez uiszczenie na rzecz (...) dla Osób z Chorobą Alzheimera w P. kwoty 80.000 zł w terminie 3 lat od daty uprawomocnienia się wyroku. Zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 złotych tytułem opłaty oraz obciążył ją kosztami postępowania w sprawie w kwocie 68.715,40 zł.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca na zasadzie art. 438 pkt 2 kpk zarzucając obrazę przepisów postępowania mających wpływ na treść orzeczenia,

1. art. 4, 7 i 424 §1 pkt 1 kpk przez dokonanie sprzecznej z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego oceny materiału dowodowego z pominięciem istotnych okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonej, a w szczególności:

- bezzasadnej dyskwalifikacji wyjaśnień oskarżonej B. i zbieżnych z jej wyjaśnieniami zeznaniami S. B.,

- w zastąpieniu ustaleń, które mogły być wywiedzione z istniejących dowodów,

- przypuszczeniami Sądu, sugestiami co do prezentacji przez oskarżoną odpowiedniej do jej sytuacji procesowej wersji obrony wspomaganej zeznaniami S. B.,

- zastąpienie przez Sąd dowodów wyłącznie spekulacjami dowodowymi, które nie mogą stanowić samoistnej podstawy uznania winy i w konsekwencji skazania;

2. art. 5 §1 i 2 kpk przez uwzględnienie wyłącznie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonej i uczynienie jej odpowiedzialną w całości za wynik finansowy wynikający z opinii biegłej w sytuacji, co jest niekwestionowane, gdy w Stowarzyszeniu panował bałagan dokumentacyjny i co najmniej kompletny brak nadzoru.

Na zasadzie art. 438 pkt 3 kpk skarżący zarzucił również błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia polegający na wadliwym ustaleniu, iż poszczególne działania oskarżonej B. B. (1) wyczerpały dyspozycję przypisanych jej artykułów w sytuacji, kiedy brak jest jednoznacznych i nie budzących wątpliwości dowodów potwierdzających, iż działanie oskarżonej wyglądało tak, jak to przedstawiono w ramach „koncepcji” stanu faktycznego. Podnosząc te zarzuty skarżący wniósł o zmianę wyroku przez uniewinnienie oskarżonej B. B. (1) od dokonania zarzucanego i przypisanego jej czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy jest częściowo zasadna, ale pisemne jej wnioski nie zasługują na uwzględnienie, bowiem zebrane dowody pozwalają sądowi odwoławczemu na zmianę orzeczenia po myśli art.437§2kpk.

Ustalenia Sądu Rejonowego w Siedlcach, poza wysokością przywłaszczonej kwoty są prawidłowe i nie naruszają żadnych podstawowych zasad kodeksu postępowania karnego. Stwierdzić należy, że poza wyjaśnieniami oskarżonej i potwierdzającymi je zeznaniami S. B. (męża oskarżonej) , wbrew wywodom obrońcy, Sąd I instancji przeprowadził szereg dowodów wskazujących na przestępcze działanie B. B. (1). Zgodzić się należy z obrońcą, że wyżej wskazane dowody, zeznania dyrektora (...) dla Osób z Chorobą Alzheimera w P. dr K. K., zeznania M. L. oraz opinia biegłej J. P. były kluczowymi dowodami podlegającymi ocenie Sądu. Nie sposób jednak nie zauważyć, że w niniejszej sprawie przesłuchano w charakterze świadków kilkadziesiąt osób, które były następcami prawnymi pensjonariuszy (...) lub osobami im bliskimi. Zeznania tych osób nie tylko mają wpływ na ocenę w/w kluczowych dowodów, ale również wskazują okoliczności rzutujące na zakres odpowiedzialności karnej B. B. (1). Wywody skarżącego obrońcy są bardzo ogólnikowe, choć to samo zarzuca on Sądowi I instancji. Powołane w apelacji orzeczenie Sądu Najwyższego jest powszechnie znane i dotyczy sposobu sporządzenia uzasadnienia. Przytoczona teza od wielu lat jest oczywista i Sąd I instancji sprostał swoim obowiązkom, o czym przekonuje lektura uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia. W obszernych motywach, zgodnych z treścią art. 424kpk, Sąd wskazał, które dowody uznał za wiarygodne, a którym odmówił wiary i w jakiej części. Wyjaśnieniom oskarżonej B. B. (1) Sąd Rejonowy także dał wiarę, ale tylko częściowo, a mianowicie: w zakresie zatrudnienia w Stowarzyszeniu, zakresu obowiązków, sposobu rozwiązania stosunku pracy. W podobnym zakresie ocenione zostały zeznania jej męża, który ciężar odpowiedzialności za nieprawidłową gospodarkę finansową przerzuca na świadka K. K.. Wskazuje zarówno oskarżona, jak i jej mąż, że za braki faktur była odpowiedzialna wyłącznie Dyrektor (...) dla Osób z Choroba Alzheimera w P.. Stanowisko to wzbudza zastrzeżenia, zważywszy już tylko na fakt, że to właśnie K. K. ujawniła nieprawidłowości i zawiadomiła organy ścigania. Sąd I instancji wskazał również, że dał wiarę świadkom – członkom rodzin pensjonariuszy (...). Wbrew wywodom obrońcy, taka ocena zeznań znajduje oparcie w art. 7 kpk i nie może być skutecznie kwestionowana. W sprawie nie zostały ujawnione jakiekolwiek powody, dla których zeznania tych osób mogłyby zostać uznane za niewiarygodne. Zeznania K. K. i M. L. także zostały uznane za wiarygodne mimo, że oskarżona i jej mąż S. B. przedstawili inną ocenę sytuacji w (...). M. L., która z zawodu jest biegłym rewidentem wykonywała audyt na rzecz (...) dla Osób z Chorobą Alzheimera w P. na polecenie Dyrektor (...). Zarówno wyżej wskazana świadek, jak i K. K. ustaliły mechanizm wyprowadzenia pieniędzy taki, jak ustaliła biegła J. P.. Sąd I instancji w tym zakresie przyjął prawidłowość wskazań zarówno świadka L., jak i biegłej P. i stwierdził ostatecznie, że były trzy sposoby przywłaszczania pieniędzy przez oskarżoną B., a mianowicie :

- podpinanie paragonów pod właściwe faktury w sytuacji, gdy paragon jest odrębnym dokumentem,

- wypłacanie pieniędzy z kont pensjonariuszy,

- zakupy na faktury, czy rachunki produktów niedotyczących (...) np. papierosy.

Wyżej wskazane osoby podkreślają również, że kontrole Starostwa Powiatowego w Stowarzyszeniu nigdy nie wykazały nieprawidłowości, bowiem dotyczyły wydatkowanych w ramach dotacji kwot, a te dokumenty z kolei były prawidłowo prowadzone. Były to jedyne systematyczne kontrole pracy oskarżonej B. B. (1). Kontrole z ramienia Sądu w ogóle nie dotyczyły gospodarki finansowej (...), a opieki nad pensjonariuszami. Prawidłowość wyżej wskazanych kontroli nie zaprzecza pozostałym uchybieniom ujawnionym w niniejszej sprawie.

Oskarżona podjęła pracę 14 sierpnia 2000 roku jako główny księgowy w (...) dla Osób z Chorobą Alzheimera w P. w nienormowanym wymiarze pracy i na te warunki wyraziła zgodę. Początkowo w jej pracy nie stwierdzono żadnych uchybień i to spowodowało, że cieszyła się zaufaniem Dyrektor (...) K. K.. W dniu 1 stycznia 2001 roku przyjęła na siebie odpowiedzialność materialną za powierzone środki pieniężne oraz zobowiązała się do przestrzegania instrukcji dotyczącej gospodarki kasowej w (...) w P.. Na k. 223 znajduje się zakres obowiązków B. B. (1), której powierzono również sprawy kadrowe i administracyjne formułując również szereg obowiązków, które oskarżona przyjęła i za nie ponosiła odpowiedzialność. Jeżeli zatem obrońca twierdzi, że w Stowarzyszeniu panował bałagan, to należy się z tym zgodzić. Pamiętać przy tym jednak należy, że właśnie ten „bałagan” powodowała oskarżona B. B. (1) i dzięki temu przestępcze działania były tak rozciągnięte w czasie. B. B. (1), do której obowiązków jako głównej księgowej należało organizowanie i nadzorowanie prawidłowej działalności księgowej, nadzór nad gospodarką materiałową, prawidłowe prowadzenie gospodarki finansowej, prowadzenie bieżącej księgowości, sprawdzanie dokumentów pod względem formalno – rachunkowym, prowadzenie kadr, nie wykonując powyższych obowiązków, uchybiała nie tylko prawom pracownika, ale przede wszystkim był to sposób prowadzący do zagarnięcia mienia i w konsekwencji popełnienia przestępstwa, a efektem tego jest aktualny wyrok w stosunku do niej. Wprawdzie B. B. (1) podaje, że wszystkie obowiązki wykonywała w sposób właściwy, to jednak szereg dokumentów księgowych znajdujących się w aktach sprawy, zeznania świadków oraz opinia biegłej J. P. prowadzi do innej konstatacji. W obszernej opinii na k. 10368-10439 biegła wskazuje nie tylko na obowiązki B. B. (1), ale również na obieg dokumentów w (...) dla Osób z Chorobą Alzheimera w P. i skutki nierzetelnie prowadzonej księgowości. Opinia biegłej została uznana przez Sąd I instancji za rzetelną i fachową i z tym stwierdzeniem należy się zgodzić. Biegła wprost podaje, że obowiązki księgowego Stowarzyszenia i instrukcja w zakresie gospodarki kasowej w (...) była zgodna z obowiązującymi w tym okresie przepisami i winna być przestrzegana przez głównego księgowego jednostki. Jeżeli na dokumencie – w ramach kontroli wewnętrznej -znajduje się podpis głównej księgowego, oznacza to, że księgowy sprawdził, iż operacja została uznana przez właściwych rzeczowo pracowników za prawidłową pod względem merytorycznym, nie zgłasza zastrzeżeń do legalności operacji i rzetelności dokumentu, w którym operacja ta została ujęta, stwierdził formalno – rachunkową prawidłowość dokumentu dotyczącego tej operacji. Gdyby dokumenty zaopatrzone w klauzulę o następującej treści :

„Sprawdzono pod względem merytorycznym

dnia ……. … podpis …………

Sprawdzono pod względem formalno – rachunkowym

Dnia …….. podpis……….

Zatwierdzono do wypłaty

zł………

słownie zł ……...

dnia …………. „.

były prawidłowo prowadzone, popełnienie jakiegokolwiek czynu przestępczego byłoby wykluczone.

Rzetelne potwierdzenie powyższej klauzuli, jak twierdzi biegła, zabezpiecza wymogi w zakresie uznania dowodu księgowego za prawidłowy. Wskazuje to jednoznacznie, że gdyby wszystkie obowiązki były przestrzegane przez B. B. (1), to nie byłoby „bałaganu”, o jakim mowa w apelacji obrońcy. Uchybienia w tym zakresie pojawiły się już w 2001 roku. Mając jednak na względzie fakt, że z uwagi na niemożność przesłuchania K. K. – Dyrektora (...) dla Osób z Chorobą Alzheimera w P., wątpliwości w zakresie akceptacji wypłaty przez Dyrektora należało uwzględnić na korzyść oskarżonej. Sąd I instancji w tym zakresie poczynił odmienne ustalenia, dlatego słuszność ma obrońca twierdząc, że reguły art. 5 §2 kpk zostały naruszone. Zgodnie z treścią tego przepisu niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. W niniejszej sprawie wątpliwości co do akceptacji Dyrektora mogłaby rozwiać ocena bądź treść zeznań K. K.. W sytuacji jednak, gdy wobec jej śmierci zeznania zostały jedynie ujawnione, to nie można uznać, że wypłata środków zaakceptowana przez Dyrektora, nie potwierdzona przez kontrolę merytoryczną i nie potwierdzona przyjęciem zakupu lub wykonania usługi, nie miała miejsca. Z tych względów należało skorygować na korzyść oskarżonej kwotę zagarniętego mienia na rzecz (...) Stowarzyszenia Pomocy Osobom z Chorobą Alzheimera w następujący sposób:

2001 rok

kwiecień 724,57 zł

maj 375,83 zł

czerwiec 282,88 zł

listopad 725,48 zł

łącznie 2.111,76 zł

2002 rok

styczeń 1.820,75 zł

luty 494,07 zł

marzec 1.537,15 zł

kwiecień 794,66 zł

maj 449,45 zł

czerwiec 454,29 zł

sierpień 200,00 zł

wrzesień 1.476,15 zł

październik 206,80 zł

listopad 30,37 zł

grudzień 1.729,54 zł

łącznie 9.193,23 zł

2003 rok

styczeń 943,23 zł

marzec 2.175,89 zł

kwiecień 5.407,56 zł

maj 496,53 zł

czerwiec 965,80 zł

lipiec 144,00 zł

sierpień 1.786,56 zł

wrzesień 1.278,58 zł

październik 475,21 zł

listopad 421,28 zł

grudzień 1.726,29 zł

łącznie 15.820,93 zł

2004 rok

styczeń 482,78 zł

luty 926,83 zł

marzec 382,14 zł

kwiecień 562,84 zł

maj 2.809,23 zł

czerwiec 1.049,67 zł

lipiec 1.504,78 zł

sierpień 1.938,17 zł

wrzesień 633,95 zł

październik 1.152,86 zł

listopad 1.092,35 zł

grudzień 1.945,17 zł

łącznie 14.480,77 zł

2005 rok

styczeń 4.325,25 zł

luty 2.619,27 zł

marzec 1.325,93 zł

kwiecień 1.812,48 zł

maj 1.643,30 zł

czerwiec 2.345,05 zł

lipiec 822,92 zł

sierpień 2.685,69 zł

wrzesień 1.681,52 zł

październik 1.092,72 zł

listopad 1.195,40 zł

grudzień 1.814,39 zł

łącznie 23.363,92 zł

2006 rok

styczeń 969,27 zł

luty 1.527,54 zł

marzec 831,66 zł

kwiecień 3.660,13 zł

łącznie 6.988,60 zł

2001 rok - 2.111,76 zł

2002 rok - 9.193,23 zł

2003 rok - 15.820,93 zł

2004 rok - 14.480,77 zł

2005 rok - 23.363,92 zł

2006 rok - 6.988,60 zł

łącznie 71.959,21 zł

Powyższa kwota stanowi wynik sumowania wszystkich dokumentów księgowych, które zawierają braki w zakresie potwierdzenia kontroli merytorycznej, potwierdzenia przyjęcia zakupu lub wykonania usługi, ewentualnie brak akceptacji ze strony Dyrektora. Na powyższe dokumenty składają się między innymi rachunki za pobyty wypoczynkowe oskarżonej w S., K., spływ D., rozliczenie kosztów związanych z utrzymaniem gospodarstwa domowego, zakup paliwa, czy ubranka do chrztu szczegółowo wymienione w stanie faktycznym ustalonym przez Sąd I instancji, który w tym zakresie został zaakceptowany przez sąd odwoławczy.

Podobny mechanizm działania dotyczył wypłat z depozytów. Depozyty pensjonariuszy powstawały w ten sposób, że kwota przekazywana na utrzymanie pensjonariusza w wysokości 70 % była przekazywana na rzecz (...) dla Osób z Chorobą Alzheimera w P., zaś 30 % tej sumy stanowiło osobisty depozyt pensjonariusza. Wypłaty z depozytów pensjonariuszy mogły być dokonywane na rzecz określonej osoby z jej podpisem czytelnym, bądź nieczytelnym, ale z adnotacją o numerze dokumentu tożsamości, bądź z adnotacją „osoba znana”. Wypłata z depozytu winna być także akceptowana przez Dyrektora (...). Bloczek, z którego następowały wypłaty stanowił druk ścisłego zarachowania i winien być ponumerowany. Dokonując wglądu w poszczególne dowody wypłat zauważa się brak akceptacji ze strony Dyrektora i nieczytelne pokwitowania pobrania gotówki. Było to zamierzonym działaniem oskarżonej, która pieniądze z depozytów przywłaszczała dla siebie. Znamienny jest w tym zakresie fragment zeznań M. L. na k.10924: „ Zaskoczeniem było dla mnie, jak wzięłam bilans i nie było tam w ogóle pieniędzy pensjonariuszy, były wybrane. My robimy lokatę pensjonariuszom i oddajemy je potem rodzinie. A tam nie było ani złotówki, to niemożliwe…” Podnieść również należy, że większość pensjonariuszy (...) nie mogło w sposób dowolny rozporządzać gotówką, bo do tego uprawnieni byli ich opiekunowie prawni skutecznie zniechęcani przez główną księgową do ewentualnych wypłat. Niemniej jednak, ze zgromadzonych dowodów wynika, a w szczególności z zeznań A. K., I. G., G. B. i D. B., że niektóre kwoty pieniędzy zostały wypłacone na ich rzecz, chociaż w sposób nieprawidłowy zostały te wypłaty zaewidencjonowane. A. K. potwierdza i wręcz na k. 10853 składa rozliczenie, z którego wynika, że sześciokrotnie pobrała pieniądze z depozytu matki J. R. z tym, że pięciokrotnie pobrała gotówkę w następującej wysokości: 400 zł, 300 zł, 800 zł, 600 zł, 600 zł, czyli łącznie 2.700 zł za życia matki, a po jej śmierci 4 kwietnia 2003 roku pobrała 549,24 zł. Łącznie pobrana została kwota 3.249,24 zł z konta J. R.. Nikt inny nie wypłacał pieniędzy z konta J. R., bowiem A. K. była jej prawną opiekunką. Jeśli zatem prześledzić wypłaty z konta J. R., to poza wyżej wskazaną kwotą wypłacono kwotę 2.000 zł. Ta ostatnia kwota została wprost przywłaszczona przez główną księgową, czyli oskarżoną. I. G. – córka B. H. potwierdza (k. 10499, k. 10759v), że po śmierci matki, która w (...) w P. przebywała od grudnia 1999 roku do 25 września 2001 roku, otrzymała pieniądze w kwocie około 1.600 zł. Z dokumentów zgromadzonych w sprawie wynika, że w październiku 2001 roku w pozycji 16/27 KW (...) z 4 października 2001 widnieje kwota 1.635,18 zł wypłacona I. G., ale potwierdzona w nieprawidłowy sposób. Kolejny świadek G. B. (k. 147v, k. 10756v) potwierdza wypłatę kwoty około 400 zł z konta matki H. W., która zmarła 2 grudnia 2001 roku. Za grudzień 2001 w pozycji 18/44 numer KW (...) w dacie 27 grudnia 2001 r. widnieje nieprawidłowo potwierdzona, ale wypłacona kwota 426,89 zł pokwitowana przez G. B.. Świadek D. B. (k. 10501, k. 10759-10759v) córka I. K. potwierdziła, że w trakcie pobytu matki w (...) dla Osób z Chorobą Alzheimera w P. otrzymała łącznie z konta matki 1.000 zł, a po jej śmierci około 84 zł. Przegląd dokumentów wypłat z depozytu I. K. potwierdza wypłatę kwoty 1.000 zł w dniu 28 maja 2003 r. numer pozycji 99/5 KW (...), natomiast 3 stycznia 2005 r. znajduje się wypłata w kwocie 103,65 zł z konta I. K. numer pozycji 9/01/05 KW (...). Powyższe kwoty, choć nieprawidłowo potwierdzone należało uznać za wypłacone osobom uprawnionym, a w konsekwencji uwzględnić je w ramach obniżenia przywłaszczonej przez B. B. (1) kwoty na jej korzyść. Łączna wysokość kwot wypłaconych z depozytów dla wyżej wskazanych świadków wyniosła 6.414,96 zł, a zatem o tę kwotę należało zmniejszyć szkodę na rzecz pensjonariuszy domu. Z zeznań wszystkich w zasadzie świadków wynika, że większość z nich wiedziała o przelewanych na depozyty pensjonariuszy kwotach pieniędzy. Wypłata z konta nie była jednak prosta, co potwierdza w szczególności A. K., bowiem księgowa (...) czyniła wypłaty niechętnie. Niektórzy świadkowie, w szczególności W. K. mimo, że jest wymieniony w pobranych depozytach, to jednak temu zaprzecza, stwierdzając, że nie otrzymał ani on, ani jego bliscy żadnych pieniędzy. Niektórzy pensjonariusze skarżyli się do osób bliskich, że nie mogą korzystać z konta. Kolejni zaś byli informowani, że na kontach depozytowych brak gotówki, ewentualnie darowali pozostałe kwoty na rzecz (...) w formie darowizn, a w istocie rzeczy pieniądze te zostały przywłaszczone przez oskarżoną. Świadek A. J. syn E. J. potwierdził, że wypłacono za mało pieniędzy z depozytu, ale nie chciał zawiadamiać policji, bo odradził mu to brat. Z zeznań T. Ł. syna H. Ł. (k. 10260v, k. 10834v) wynika, że matka przed 2006 rokiem cały czas skarżyła się, że nie może wypłacać z konta pieniędzy. H. Ł. nie była dotknięta chorobą Alzheimera, tylko cierpiała na depresję, a zatem należy uznać, że zeznania T. Ł. w części niemożności wypłacania pieniędzy z kont pensjonariuszy są wiarygodne i stanowią przekaz spostrzeżeń jego matki. Większość świadków była zadowolona z opieki nad ich rodzicami bądź krewnymi, nie zgłaszali żadnych uwag, ani nie domagali się jakichkolwiek wyjaśnień. Zwykle odwiedzali swoich bliskich w dni weekendowe i wówczas z żadnymi osobami z administracji nie mieli kontaktu, co ułatwiało przestępczą działalność oskarżonej. Trudno na podstawie zeznań świadków ustalić kwoty darowizn na rzecz (...) z kont osobistych, ale jest niewątpliwe, że takowe darowizny miały miejsce. Łącznie z kont osobistych pensjonariuszy B. B. (1) zagarnęła kwotę 42.729,80 zł. Nie dokonano potrącenia kwoty 3.900 zł wypłaconej E. B. – żonie Z. B. (k. 10202v, k. 10764-10764v), ponieważ wyżej wskazana otrzymała przedmiotowe pieniądze z depozytu męża po jego śmierci, zaś pobyt dotyczył okresu od 1 kwietnia 2001 r. do 1 lipca 2010 r.

Zważywszy na powyższe, należało wątpliwości rozstrzygnąć w oparciu o art. 5 §2 kpk i obniżyć przywłaszczoną przez B. B. (1) na szkodę (...) Stowarzyszenia Pomocy Osobom z Chorobą A. do kwoty 71.959,21 zł, zaś na rzecz pensjonariuszy (...) dla Osób z Chorobą Alzheimera w miejscowości P. do kwoty 42.729,80 zł.

Obniżenie kwoty przywłaszczonego mienia nie mogło jednak skutecznie wpłynąć na wysokość rozstrzygnięcia o karze wobec oskarżonej. Wartość zagarniętego mienia mimo, że pomniejszona, to i tak przekracza 100.000 zł. Długotrwałość działalności przestępczej, naganność zachowania oskarżonej, fakt, że pokrzywdzonymi były osoby starsze, dotknięte bardzo ciężką chorobą i Stowarzyszenie działające na rzecz tych osób, to argumenty, które potwierdzają słuszność i sprawiedliwość wymierzonej przez Sąd I instancji kary zasadniczej. Rozstrzygnięcie wyroku w części dotyczącej nawiązki na rzecz A. K. jest nieprawidłowe, bowiem faktyczna szkoda, czyli wypłata z depozytu to 2000 zł, a nie 300 zł, jak wskazał Sąd I instancji, ale zaskarżenie wyroku wyłącznie na korzyść oskarżonej uniemożliwia jakiekolwiek zmiany w tym zakresie. Sąd odwoławczy nie modyfikował obowiązku naprawienia szkody wskazanego w pkt III wyroku, bowiem naprawienie szkody zostało zasądzone w części na rzecz (...) dla Osób z Chorobą Alzheimera w P. bez rozdzielenia kwot na rzecz Stowarzyszenia i z depozytów, a przecież łączna kwota przywłaszczonego mienia wynosi 114.689,01 zł.

Jeżeli chodzi o rozstrzygnięcie o kosztach zawarte w wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach i jego wysokość, to sąd odwoławczy uznał, że wbrew ustnym wywodom obrońcy na rozprawie odwoławczej, oskarżona jest w stanie przedmiotową kwotę uiścić. W stosunku do oskarżonej nie została orzeczona kara grzywny, a jedynie kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat i obciążenia finansowe w postaci nawiązki i naprawienia szkody w części na rzecz pokrzywdzonych. Wysokość wydatków jest rzeczywiście duża, ale to sama oskarżona wywołała te wydatki. Zważywszy na fakt, że postępowanie toczy się od 2006 roku, oskarżona powinna poczynić oszczędności, które pozwalałyby jej na wywiązanie się z powyższych finansowych obowiązków. Może również jako emerytka podjąć dodatkowe zatrudnienie bądź skorzystać z innych możliwości wskazanych w Kodeksie karnym wykonawczym.

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy w Siedlcach orzekł, jak w wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE