UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 marca 2016 roku sygn. (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.. ponownie ustalił kapitał początkowy R. F., który wyniósł na dzień 1 stycznia 1999 roku 175 455,50 zł. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy ZUS przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, to jest od dnia 1 stycznia 1974 roku do dnia 31 grudnia 1983 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 101,27%. Do obliczenia wartości kapitału początkowego przyjęto 30 lat, 1 m-c, 1 dzień okresów składkowych (361 m-cy) oraz 1 rok, 14 dni okresów nieskładkowych (12 m-cy). W związku z nabyciem przez wnioskodawcę prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy emerytalnej do udowodnionych okresów składkowych dodano okres równy różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym wynoszącym 65 lat, a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę wynoszącym 60 lat, wynoszący 5 lat (60 m-cy), w związku z czym okres składkowy wyniósł 421 m-cy. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31.12.1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego został ustalony w wysokości 91,10 %, średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lata wyniosło 209 miesięcy (komunikat Prezesa GUS z 25.03.1999 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn –M.P. Nr 12, poz. 173). Kapitał początkowy został obliczony w następujący sposób: 24 % kwoty bazowej = 293,01 zł, 293,01 zł x 91,10 % = 266,93 zł, 421 miesięcy składkowych x 1,3 %) : 12 x 1236,40 zł (podst. wym.) = 663,92 zł, 12 miesięcy nieskładkowych x 0,7 %) : 12 x 1236,40 zł (podst. wym.) = 8,65 zł, razem = 759,14 zł; 839,50 zł x 209 miesięcy (średnie dalsze trwanie życia) = 175 455,50 zł.

Decyzją z dnia 16 marca 2016 roku sygn.. (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.. przeliczył emeryturę wnioskodawcy od dnia 1 lutego 2016 roku, to jest od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek w związku ze zmianą wysokości kapitału początkowego, obliczając jej wysokość w następujący sposób; wysokość emerytury obliczona zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej wyniosła 1 878,38 zł, co wynika z następującego wyliczenia: 24 % x 2716,71 zł = 652,01 zł, (361 x 1,3%)/12 x 2659,66 zł = 1040,19 zł, (120x 0,7%)/12 x 2659,66 zł = 186,18 zł, razem: 1878,38 zł. Wysokość emerytury obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła 1 785,05 zł, co wynika z następującego wyliczenia: 441 799,42 zł (kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego) / 247,50 (średnie dalsze trwanie życia) = 1 785,05 zł. Wysokość emerytury obliczona zgodnie z art. 183 ustawy emerytalnej wobec osiągnięcia wieku uprawniającego do emerytury w roku 2010 r. – wyniosła 1 850,39 zł od dnia 16 maja 2010 r. i obliczona została w następujący sposób: 70 % emerytury obliczonej na podstawie 53 ustawy emerytalnej =1314,87 zł oraz 30 % emerytury obliczonej na podstawie 53 ustawy emerytalnej = 535,52 zł, łącznie 1 850,39 zł. Emerytura po waloryzacji została ustalona w kwocie 2 131,93 zł.

Od wyżej wymienionych decyzji odwołał się wnioskodawca, zarzucając naruszenie prawa materialnego:

1) art. 53, art. 26, art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS poprzez niewłaściwe wyliczenie emerytury w znacznie zaniżonej wysokości i niezastosowanie do wyliczenia emerytury kwoty bazowej obowiązującej w dacie złożenia wniosku o przyznanie emerytury w związku z ukończeniem przez wnioskodawcę 65 lat, tj. w dniu 16 maja 2015 roku,

2) art. 185 ustawy o emeryturach i rentach z FUS poprzez wyliczenie wysokości kapitału początkowego w zaniżonej wysokości.

W oparciu o powyższe zarzuty R. F. wniósł o zmianę zaskarżonych decyzji i prawidłowe wyliczenie kapitału początkowego oraz przeliczenie emerytury z uwzględnieniem tablic życia obowiązujących w dniu, w którym osiągnął wiek emerytalny.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, wskazując, że zaskarżoną decyzją przeliczył emeryturę w związku ze zmianą wysokości kapitału początkowego, a w stosunku do emerytury wyliczonej na podstawie art. 183 ustawy emerytalnej przeliczenie następuje według zasad przewidzianych dla emerytur z nowego systemu emerytalnego na podstawie art. 183 ust. 6 w związku z art. 108 ustawy emerytalnej, co m. in. ma ten skutek, że niemożliwe jest ponowne ustalenie części emerytury wyliczonej na podstawie art. 53 ustawy przy zastosowaniu reguł przewidzianych w art. 110 lub 111 ustawy emerytalnej. Z uwagi na to, że wnioskodawca ma przyznaną emeryturę od 16.05.2010 r. prawidłowo zastosowano średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym przejściu na emeryturę tj. 60 lat.

Decyzją z dnia 26 kwietnia 2016 roku sygn. (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., w związku z wnioskiem R. F. o przyznanie emerytury ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego wynoszącego 65 lat i 10 m-cy, z urzędu ustalił ponownie wysokość kapitału początkowego wnioskodawcy na kwotę 158 660,26 zł. Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład przyjął podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 1 236,40 zł, ustaloną w decyzji z dnia 15 marca 2016 roku o ponownym ustaleniu kapitału początkowego, okresy składkowe łącznie: 30 lat, 1 m-c, 1 dzień tj. 361 m-cy, okresy nieskładkowe łącznie 1 rok, 14 dni tj. 12 m-cy, współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31.12.1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wynoszący 91,10 %, średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lata wynoszące 209 miesięcy (komunikat Prezesa GUS z 25.03.1999 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn –M.P. Nr 12, poz. 173). Kapitał początkowy został obliczony w następujący sposób: 24 % kwoty bazowej = 293,01 zł, 293,01 zł x 91,10 % = 266,93 zł, (361 miesięcy składkowych x 1,3 %) : 12 x 1236,40 zł (podst. wym.) = 483,56 zł, (12 miesięcy nieskładkowych x 0,7 %) : 12 x 1236,40 zł (podst. wym.) = 8,65 zł, razem = 759,14 zł, 759,14 zł x 209 miesięcy (średnie dalsze trwanie życia) = 158 660,26 zł.

Decyzją z dnia 28 kwietnia 2016 roku sygn. (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.. po rozpoznaniu wniosku z dnia 14 kwietnia 2016 r. przyznał wnioskodawcy emeryturę od (...) 2016 roku, to jest od osiągnięcia wieku emerytalnego 65 lat, 10 m-cy na podstawie art. 24 ust. 1b pkt 6 o emeryturach i rentach z FUS, obliczając jej wysokość zgodnie z art. 26 w/w ustawy. Wysokość świadczenia wyniosła 1811,79 zł i została obliczona w następujący sposób: kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 519 809,28 zł, suma kwot pobranych emerytur wynosi 140 782,43 zł, średnie dalsze trwanie życia wynosi 209,20 m-cy, obliczona emerytura wynosi: (519 809,28 zł – 140 782,43 zł) : 209,20 m-cy = 1 811,79 zł. Z uwagi na to, że ustalona emerytura jest świadczeniem mniej korzystnym niż emerytura dotychczas ustalona na podstawie art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wypłata ustalonego świadczenia została zawieszona.

Wnioskodawca wniósł odwołanie od obu powyższych decyzji, zarzucając nieprawidłowe wyliczenie kapitału początkowego i wysokości emerytury. Powołując się na zarzuty sprecyzowane w odwołaniu od decyzji z dnia 15 marca 2016 roku oraz z dnia 16 marca 2016 roku skarżący wniósł o zmianę powyższych decyzji poprzez ustalenie kapitału początkowego i wysokości emerytury w prawidłowych wysokościach.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Postanowieniem z dnia 6 lipca 2016 roku Sąd Okręgowy połączył sprawy z obu odwołań wnioskodawcy w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca R. F. urodzony (...), złożył w dniu 16 lutego 2016 roku wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego według wariantu najkorzystniejszego. Do wniosku załączył poświadczone kserokopie kart wynagrodzeń z lat 1973-1974 z Fabryki (...).

(dowód: wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego, k. 93, kserokopie kart wynagrodzeń, k. 99-101 akt emerytalnych)

Wnioskodawca miał przyznane prawo do emerytury od dnia 16 maja 2010 roku. Wysokość świadczenia została obliczona na podstawie art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Do ustalenia podstawy emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1975 roku do 1997 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru składek wyniósł 97,90%. Podstawę wymiaru obliczono przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 97,90% przez kwotę bazową 2 716,71 zł, co dało kwotę 2 659,66 zł. Do ustalenia wysokości emerytury ZUS uwzględnił 30 lat i 1 miesiąc okresów składkowych tj. 361 miesięcy oraz 10 lat i 11 dni okresów nieskładkowych tj. 120 miesięcy. Wobec osiągnięcia wieku uprawniającego do emerytury w roku 2010 wysokość emerytury od dnia 16 maja 2010 roku wyniosła: 70% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej = 1314,87 zł, 30% emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej = 523,02 zł. Ostatecznie wysokość świadczenia wyniosła 1837,89 zł brutto, a po waloryzacji w dniu 1 marca 2011 roku – 1894,86 zł. Organ rentowy obliczył także wysokość emerytury kapitałowej wnioskodawcy, na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej, ustalając jej wysokość na kwotę 1 743,41 zł.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 27 lipca 2010 roku, k. 83-84, decyzja o waloryzacji emerytury z dnia 1 marca 2011 roku, k. 91 akt emerytalnych)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołania wnioskodawcy nie zasługują na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 114 ustęp 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.), nazywaną dalej ustawą emerytalną, prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

W będącej przedmiotem osądu w sprawie decyzji z dnia 15 marca 2016 roku organ rentowy ponownie ustalił wysokość kapitału początkowego ze względu na przedłożenie przez skarżącego nowych dowodów w postaci kserokopii kart wynagrodzeń z lat 1973-1974 z Fabryki (...).

Skarżący we wniesionym odwołaniu od tej decyzji zarzucił naruszenie art. 185 ustawy emerytalnej. Poza tym nie sprecyzował jakich uchybień dopuścił się organ rentowy ustalając wysokość kapitału początkowego.

Zgodnie z przepisem art. 185 ustawy emerytalnej przy ustalaniu wysokości emerytury dla osób nabywających prawo do emerytury w wieku określonym w art. 184 kapitał początkowy podlega przeliczeniu poprzez dodanie do okresów składkowych okresu równego różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym, o którym mowa w art. 24, a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę. Do przeliczonego kapitału początkowego stosuje się przepisy art. 173 ust. 3-6 (ust.1). Okresy składkowe, o których mowa w ust. 1, ustala się z dokładnością do pełnego miesiąca (ust.2).

Zgodnie z art. 173 ustęp 3 ustawy emerytalnej kapitał początkowy wylicza się na dzień 1 stycznia 1999 r. A zatem okresy składkowe i nieskładkowe uwzględnia się na ten dzień. Natomiast dalsze okresy składkowe i nieskładkowe, są uwzględniane przy wyliczaniu już nie kapitału początkowego, ale wysokości emerytury z tym, że nie jako okresy składkowe i nieskładkowe, ale jako zwaloryzowane składki zaewidencjonowane na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury.

Stosownie od treści art. 173 ust. 4-6 pierwszej waloryzacji kapitału początkowego dokonuje się od dnia 1 czerwca 2000 r. przez pomnożenie tego kapitału wskaźnikiem wzrostu przeciętnego wynagrodzenia z 1999 r., pomniejszonego o naliczone i potrącone od ubezpieczonego składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, w stosunku do przeciętnego wynagrodzenia za 1998 r. (ust.4). Drugiej waloryzacji przeprowadzanej od dnia 1 czerwca 2001 r. dokonuje się na zasadach określonych w art. 25 ust. 3-5, 9 i 10 oraz w art. 25a (ust. 5). Trzeciej waloryzacji przeprowadzanej od dnia 1 czerwca 2002 r. oraz kolejnych dokonuje się na zasadach określonych w art. 25 ust. 3-8 i 10 oraz w art. 25a (ust. 5a). Kapitał początkowy ewidencjonowany jest na koncie ubezpieczonego (ust.6).

Organ rentowy w zaskarżonej decyzji z 15 marca 2016 r. dokonał przeliczenia kapitału początkowego dodając do udowodnionych okresów składkowych okres 60 miesięcy odpowiadający różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym wynoszącym 65 lat, a faktycznym wiekiem przejścia wnioskodawcy na emeryturę (60 lat), w związku czym okresy składkowe wyniosły 421 m-cy. Zarzut naruszenia przepisu art. 185 ustawy emerytalnej jest zatem bezpodstawny.

Brak także podstaw do uwzględnienia przy obliczaniu kapitału początkowego średniego dalszego trwania życia z uwzględnieniem tablic życia obowiązujących w dniu, kiedy skarżący osiągnął powszechny wiek emerytalny.

Stosownie bowiem do treści art. 173 ust 2 ustawy emerytalnej kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat. Wiek ten dla każdego ubezpieczonego jest stały i wynosi 62 lata. Średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku 62 lat zgodnie z komunikatem Prezesa GUS z 25 marca 1999r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn (M.P. Nr 12, poz.173) wynosi 209 miesięcy. Prawidłowo zatem organ rentowy przyjął tę wielkość w zaskarżonej decyzji.

Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego organ rentowy przyjął wynagrodzenia wnioskodawcy z lat 1974 - 1983, uznając że w tym okresie wynagrodzenie skarżącego było najwyższe. W związku z tym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 101,27%. Skarżący w odwołaniu nie wskazał innego 10 –letniego okresu przypadającego 1 stycznia 1999r., w którym jego wynagrodzenia byłyby wyższe, od tych przyjętych przez organ rentowy do wyliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego.

Skoro wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynosi 101,27%, to podstawa wymiaru kapitału początkowego ustalona jako wynik pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 101,27% przez kwotę bazową wynoszącą 1220,89 złotych, wynosi 1 236,40 zł i taką podstawę przyjął organ rentowy w zaskarżonej decyzji.

Prawidłowo także zostały ustalone okresy składkowe w wymiarze 361 pełnych miesięcy (30 lat, 1 miesiąc, 1 dzień) i nieskładkowe wynoszące 12 pełnych miesięcy (1 rok i 14 dni).

Nie można również dostrzec uchybień w wyliczeniu współczynnika proporcjonalnego do osiągniętego do 31.12.1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego, jak również obliczenia wartości kapitału początkowego.

Zaskarżona decyzja z dnia 26 kwietnia 2016 r. o ponownym ustaleniu kapitału początkowego jest również zgodna z przytoczonymi wyżej przepisami ustawy emerytalnej dotyczącymi ustalenia wysokości kapitału początkowego. Skarżący w odwołaniu od tej decyzji nie wskazał jakie przepisy zostały naruszone, nie powoływał się błędne ustalenie okresów składkowych i nieskładkowych, bądź też na błędy rachunkowe. Ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego nastąpiło w związku ze złożeniem wniosku o przyznanie emerytury, do której wnioskodawca nabył prawo po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego 65 lat i 10 miesięcy. W związku z tym do wyliczenia jego wysokości nie stosuje się przepisu art. 185 ustawy emerytalnej, przewidującego doliczenie do okresów składkowych, okresu równego różnicy między powszechnym wiekiem emerytalnym, a wiekiem przejścia na emeryturę.

Wysokość kapitału początkowego ustalona ponownie zaskarżoną decyzją z dnia 15 marca 2016 r., na podstawie nowych dowodów zaoferowanych wnioskodawcę, była wyższa od kwoty poprzednio ustalonego kapitału początkowego. Konsekwencją ustalenia nowej wysokości kapitału początkowego było przeliczenie tzw. emerytury mieszanej przyznanej wnioskodawcy od 16 maja 2010 r. Wzrost wysokości kapitału początkowego spowodował jednak zwiększenie tylko części kapitałowej tej emerytury z kwoty 1 743,41 zł brutto ustalonej decyzją z dnia 27 lipca 2010 roku do kwoty 1 785,05 zł brutto ustalonej zaskarżoną decyzją z dnia 16 marca 2016 r., a w konsekwencji wysokość ponownie ustalonego świadczenia wzrosła według stanu na dzień 16 maja 2010 r. z kwoty 1 837,89 zł do kwoty 1850,39 zł brutto. Po waloryzacji emerytura przysługuje od 1 marca 2016 r. w kwocie 2 131,93 zł.

Należy podkreślić, że w związku z pobieraniem przez skarżącego emerytury mieszanej do ponownego ustalenia jej wysokości stosuje się art. 108 ustawy emerytalnej. Przepis art. 108 ust. 2 ustawy emerytalnej nakazuje powiększyć emeryturę o kwotę wynikającą z podzielenia składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu ustalenia prawa do emerytury i zwaloryzowanych zgodnie z art. 25 ustawy przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone dla wieku danego ubezpieczonego w dniu złożenia wniosku o przeliczenie wysokości emerytury.

Skarżący po dniu ustalenia prawa do emerytury nie podlegał ubezpieczeniu emerytalnemu, a na jego koncie nie zostały zaewidencjonowane jakiekolwiek składki, w konsekwencji przyznana mu emerytura nie podlegała przeliczeniu z uwzględnieniem tabeli średniego dalszego trwania życia ustalonego dla jego wieku w dniu złożenia wniosku o przeliczenie wysokości emerytury czy też w dniu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego.

Brak jest również podstawy prawnej do przeliczenia emerytury przyznanej wnioskodawcy z uwzględnieniem kwoty bazowej obowiązującej w dacie złożenia wniosku o przeliczenie świadczenie. W szczególności taka zasada nie wynika z powołanych przez wnioskodawcę przepisów art. 53, art. 26 i art. 183 ustawy emerytalnej.

Dodać należy, że do emerytury przyznanej wnioskodawcy nie stosuje się zasad ponownego przeliczenia świadczenia określonych w art. 110 i 111 ustawy emerytalnej. Dotyczą one bowiem emerytury określonej w art. 53. Przy czym przesłanką przeliczenia tego świadczenia jest wskazanie podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a nowy wyższy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

Na rozprawie wnioskodawca dodatkowo powoływał się na treść informacji organu rentowego z dnia 27 sierpnia 2011 r. o stanie jego konta ubezpieczeniowego w ZUS według stanu na dzień 31 grudnia 2010 r. (k. 5 -6 akt sprawy). W związku z tym wyjaśnić należy, że wskazana w tym piśmie hipotetyczna wysokość emerytury została wyliczona z uwzględnieniem hipotetycznej wysokości składek, za każdy pełny miesiąc do osiągnięcia wieku emerytalnego, czyli składek odprowadzonych po dacie 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca natomiast po przyznaniu emerytury nie podlegał ubezpieczeniu emerytalnemu i nie miał odprowadzonych składek, które powiększyłyby jego konto emerytalne, a w konsekwencji emeryturę jaką uzyskałby po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego.

Podkreślić należy, że do ustalenia wysokości emerytury przysługującej wnioskodawcy w związku z osiągnięciem wieku 65 lat i 10 m-cy nie mógł mieć zastosowania przepis art. 183 ustawy emerytalnej, albowiem dotyczy on ubezpieczonych, którzy osiągnęli wiek emerytalny w latach 2009 -2014. Wnioskodawca natomiast osiągnął wiek emerytalny wynoszący 65 lat i 10 m-cy w dacie 16 marca 2016 r. W związku z tym wysokość emerytura powinna zostać obliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej. Jak stanowi ten przepis emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. Zgodnie z art. 26 ust. 5 i 6 ustawy tablice trwania życia są podstawą przyznawania emerytur na wnioski zgłoszone od dnia (...) do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego. Jeżeli jest to korzystniejsze dla ubezpieczonego, do ustalenia wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 stosuje się tablice trwania życia obowiązujące w dniu, w którym ubezpieczony osiągnął wiek emerytalny, o którym mowa w art. 24 ust. 1a i 1b oraz w art. 27 ust. 2 i 3. Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy emerytalnej podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185. W myśl art. 25 ust. 1b ustawy jeżeli ubezpieczony pobrał emeryturę na podstawie przepisów art. 26b, 46, 50, 50a, 50e, 184 lub art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2014 r. poz. 191 i 1198, z 2015 r. poz. 357, 1268 i 1418 oraz z 2016 r. poz. 668), podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, ustaloną zgodnie z ust. 1, pomniejsza się o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Zgodnie Komunikatem Prezesa GUS z dnia 25 marca 2016 roku w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn (M.P. z 2016 r. poz. 291) średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku 65 lat i 10 miesięcy wynosi 209,20 miesięcy.

Stwierdzić należy, że organ rentowy prawidłowo obliczył wysokość emerytury, do której wnioskodawca nabył prawo w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego wynoszącego 65 lat i 10 miesięcy. Za podstawę obliczenia emerytury przyjął bowiem kwotę kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji kapitału początkowego zaewidencjonowanego na koncie wnioskodawcy do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, czyli do końca marca 2016 r., w wysokości 519 809,28 zł. Tak ustaloną podstawę obliczenia pomniejszył o kwotę emerytur pobranych przez wnioskodawcę na podstawie art. 184 ustawy emerytalnej w wysokości 140 782,43 zł, a następnie podzielił przez średnie dalsze trwanie życia, które na dzień osiągniecia wieku emerytalnego wynosiło 209,20 miesięcy.

Kwota bazowa, o której mowa w art. 19 ustawy emerytalnej nie stanowi podstawy obliczenia wysokości emerytury, którą wnioskodawca nabył ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego wynoszącego 65 lat i 10 miesięcy. Podkreślić również należy, że podstawę obliczenia tej emerytury należało pomniejszyć o sumę kwot emerytur pobranych przez wnioskodawcę na podstawie art. 184 ustawy emerytalnej. Średnie dalsze trwanie życia zostało ustalone na podstawie tablicy z daty osiągnięcia wieku emerytalnego będącego jednocześnie datą przejścia na emeryturę. Zaznaczyć przy tym należy, że gdyby zastosować tablicę życia ogłoszoną w 2015 r. współczynnik średniego dalszego trwania życia wynosiłby 210,7 miesięcy, a jego zastosowanie byłoby mniej korzystne dla wnioskodawcy.

Ze względu na to, że emerytura kapitałowa wynosi 1811,79 zł i jest niższa od dotychczas pobieranej emerytury obliczonej na podstawie art. 183 ustawy, podlegała zawieszeniu jako świadczenie mniej korzystne.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477¹⁴§1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

WYROK ŁĄCZNY

UZASADNIENIE