Sygn. akt I C 836/16
Dnia 6 września 2016 roku
Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie I Wydział Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Bogusław Glinka
Protokolant: Joanna Bobrowska
po rozpoznaniu w dniu 6 września 2016 roku na rozprawie
sprawy z powództwa (...) S.A. w Ł.
przeciwko T. H.
o zapłatę 2 412,80 zł
I/ umarza postępowanie co do kwoty 97,10 zł;
II/ oddala dalej idące powództwo.
Powód (...) S.A. w W. wniósł w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanego T. H. kwoty 2412,80 zł wraz kosztami procesu według norm przepisanych.
Na uzasadnienie żądania wskazał, że pozwany i (...) spółka z o.o. (...). w dniu 17.12.2013 r. zawarli na odległość umowę pożyczki, za pośrednictwem (...) spółki z o.o., na mocy której pozwany pożyczył kwotę 600 zł, a zobowiązany był do zwrotu pożyczki do dnia 09.08.2015 r. Wobec nieuregulowania w całości pożyczki w terminie pozwany obowiązany jest obecnie, na dzień wniesienia pozwu, do zwrotu kwoty 2412,80 zł, a powód odstępuje od dalszych należnych odsetek umownych. Ponieważ pozwany nie dokonał zapłaty należności spółka (...)w dniu 10.02.2016r. dokonała przelewu wierzytelności na powoda. Powód wezwał pozwanego do zapłaty, jednak zadłużenie dotychczas nie zostało uregulowane.
Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 10 maja 2016 r. pod sygn. akt VI Nc-e 454046/16 stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Dzierżoniowie.
Po przekazaniu sprawy powód uzupełnił braki formalne pozwu w trybie art. 505 37 § 1 k.p.c. podtrzymując żądanie w części i cofnął pozew co do kwoty 97,10 zł, którą pozwany miał uiścić po wytoczeniu powództwa.
Pozwany nie stawił się na rozprawę w dniu 06 września 2016 r., nie składał uprzednio żadnych wyjaśnień i nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności, w związku z czym - po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, gdyż okoliczności faktyczne przytoczone w pozwie, w zestawieniu z dołączonymi dokumentami, budziły uzasadnione wątpliwości - Sąd wydał wyrok zaoczny.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 17 grudnia 2013 r. pozwany T. H.drogą elektroniczną poprzez weryfikację przelewem bankowym swoich danych zawarł umowę pożyczki ze spółką (...) spółka z o.o. (...). w W.(nr KRS (...)), za pośrednictwem firmy (...) spółka z o.o.w W.(nr KRS (...)). Zgodnie z pkt 9.3 ramowej umowy pożyczki „Po przyznaniu pożyczki P.wysyła pocztą lub za pomocą poczty elektronicznej (...)arkusz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego (…) stanowiący jednocześnie potwierdzenie udzielenia pożyczki.”
Z datą 17.12.2013 r. (...) spółka z o.o. (...). W W.(nr KRS (...)) posługując się logo (...) sporządziła Harmonogram potwierdzający warunki udzielenia i spłaty pożyczki.
Dowód: ramowa umowa pożyczki z 17.12.2013 r.
harmonogram z 17.12.2013 r.
przelew weryfikacyjny 17.12.2013 r.
W dniu 10.02.2016 r. (...) spółka z o.o. (...) w W.zawarła z powodem Ramową umowę przelewu wierzytelności, której przedmiotem, zgodnie § 1 ust. 1 było ustalenie zasad w oparciu, o które nastąpi przeniesienie wierzytelności z cedenta na cesjonariusza, natomiast w ust. 2 cedent zapewniał, że zgodnie z jego najlepszą wiedzą przysługiwać mu będą istniejące i wymagalne wierzytelności pieniężne względem klientów cedenta, zwanych dalej dłużnikami, wynikające z umów pożyczek gotówkowych szczegółowo określone w załączniku nr 5, wynikające z tytułu umów pożyczek.
Zgodnie z § 1 ust. 4 umowa miała charakter umowy ramowej, a jej postanowienia miały mieć zastosowanie do Porozumień zawieranych na jej podstawie. W wykonaniu umowy Cedent zobowiązał się przedstawić Cesjonariuszowi zestawienie Wierzytelności mających być przeniesione na niego, a Cesjonariusz miał prawo złożyć ofertę nabycia całości lub części wierzytelności i zaoferować cenę, którą to ofertę Cedent mógł przyjąć lub odrzucić (§ 2 ust. 1-3).
Dodatkowo w § 2 ust. 5 zastrzeżono, że przelew wierzytelności następuje z chwilą zapłaty przez Cesjonariusza ceny określonej w Porozumieniu.
Dowód: umowa ramowa przelewu wierzytelności z 10.02.2016 r.
Powód sporządził (pismo bez daty) wezwanie do zapłaty kwoty 2412,80 zł adresowane do pozwanego T. H., bez dowodu jego doręczenia adresatowi lub nadania przesyłką poleconą, w którym powołał się na przelew wierzytelności z dnia 23.02.2016 r.
Dowód: wezwanie do zapłaty
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.
Powód nie wykazał legitymacji procesowej czynnej w niniejszej sprawie.
Z ramowej umowy pożyczki złożonej przez powoda wynika, że pożyczkodawcą była spółka (...) spółka z o.o. (...). w W., dla której usługi pośrednictwa świadczyła firma (...) spółka z o.o.w W.. Natomiast powód wskazywał w pozwie, że pożyczkodawcą miała być spółka (...) spółka z o.o. (...). w W., jednak nie przedstawił dowodu na udzielenie pożyczki przez tę spółkę. Do pozwu dołączona została Umowa ramowa przelewu wierzytelności zawarta pomiędzy (...) spółka z o.o. (...). i (...) S.A., jednak bez wykazania, by następczym porozumieniem przedmiotem przelewu była wierzytelność dochodzona pozwem (załączniki do umowy ramowej są pustymi wzorami, nie zawierają danych żadnej wierzytelności). Dołączony Wzór protokołu przekazania wykazu wierzytelności (załącznik nr 3) nie zawiera również żadnych danych stwierdzających przekazanie jakichkolwiek wierzytelności. Sama umowa ramowa przelewu nie przenosiła żadnej wierzytelności, a wymagała zawarcia każdorazowo Porozumienia, przelew wierzytelności przyszłych zawierał warunek, którego spełnienia nie wykazano. Dane cedenta z ww. umowy przelewu pojawiają się wprawdzie w harmonogramie z dnia 17.12.2013 r., jako wystawcy tego dokumentu, jednak dokument ten nie wskazuje, że nastąpiła zmiana pożyczkodawcy w stosunku do ramowej umowy pożyczki udzielonej przez (...) Business (...). Każda ze spółek posiada inny nr KRS, a więc nie zachodzi proste przekształcenie, bądź zmiana nazwy. Wobec powyższego należało uznać, że powód nie przedstawił dowodów na przejście wierzytelności wobec pozwanego z (...) spółki z o.o. (...). na (...) sp. z o.o. (...). Zatem samo wezwanie pozwanego przez powoda do zapłaty nie rodziło skutku prawnego wobec braku skutecznego wykazania nabycia wierzytelności. Biorąc pod uwagę brak legitymacji procesowej czynnej po stronie powoda zbędna była ocena prawidłowości wyliczenia dochodzonego roszczenia. Odmienność podmiotu udzielającego pożyczkę według twierdzeń powoda i dokumentów wyklucza uznania powództwa za wiarygodne, a twierdzeń powoda za prawdziwe na mocy art. 339 § 2 k.p.c.
Reasumując należy wskazać, że powód winien wykazać istnienie zbywanej wierzytelności po stronie zbywcy, a następnie swoje do niej prawo, skoro wywodzi z tych faktów skutki prawne w postaci zobowiązania pozwanego do świadczenia na jego rzecz określonej kwoty (art. 6 k.c.). Powód temu prostemu obowiązkowi nie podołał.
Z tych względów powództwo podlegało oddaleniu.
Jedynie dla porządku należy zaznaczyć, że skoro powód w piśmie procesowym cofnął pozew częściowo, a mianowicie, co do kwoty należności głównej 97,10 zł, w tej części postępowanie podlegało umorzeniu na podstawie art. 355 k.p.c.
Mając powyższe argumenty na względzie Sąd orzekł jak sentencji wyroku zaocznego.