UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu) powodowie G. P. i J. P. wnieśli o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa- (...) Zarządu (...) w B. solidarnie na rzecz powodów kwoty 800.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za szkody będące następstwem ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania oraz utratę wartości nieruchomości. Nadto powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów kosztów procesu, w tym ewentualnych kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych, (pozew k. 3-7).

Pozwany Skarb Państwa reprezentowany przez (...) Zarząd (...) w B. zastępowany przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, (odpowiedź na pozew k. 86-87).

Na rozprawie w dniu 26 września 2016 r. pełnomocnik powodów oświadczył, że popiera powództwo co do zasady, cofa pozew i zrzeka się roszczenia ponad kwotę 115.382,00 zł, wnosi o zasądzenie odsetek ustawowych od dnia 21 czerwca 2012 r. i od 02 stycznia 2016 r. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Wnosi o nieobciążenie powodów kosztami cofniętego powództwa, (oświadczenie pełnomocnika powodów- protokół rozprawy z dnia 26 września 2016 r. 00:03:58-00:07:18 w zw. z k. 558).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powodowie G. P. i J. P. są właścicielami nieruchomości położonej w miejscowości B., powiat (...), gmina B., województwo (...), o powierzchni 12,61 ha dla której Sąd Rejonowy w Łasku V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr KW (...). Nieruchomość ta składa się z działek (...). Dla niniejszego postępowania istotna jest przede wszystkim działka zabudowana nr (...) o powierzchni 9,81 ha, której w najwyższym stopniu dotyczą ograniczenia. Działki nr (...) stanowią grunty rolne i grunty rolniczo-leśne. Z działu IV księgi wieczystej o nr KW (...) prowadzonej dla wymienionej nieruchomości wynika, że jest ona obciążona hipoteką umowną łączną zwykłą w kwocie 719000 zł i hipoteką umowną łączną kaucyjną do kwoty 172560 zł, obie ustanowione na rzecz (...).P. S.A. Oddział (...) w Ł.. Nadto w IV dziale księgi wieczystej widnieje również wpis hipoteki przymusowej na kwotę 77810,10 zł, hipoteka przymusowa na kwotę 31733,10 zł oraz hipoteka przymusowa na kwotę 8246,40 zł, wszystkie na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. II Inspektorat w Ł..

Zabudowana działka nr (...) położona jest między tą drogą publiczną, a ogrodzeniem lotniska wojskowego. Za ogrodzeniem znajduje się las i pas startowy. Działka o nr (...) o powierzchni 0,66 ha znajduje się naprzeciw działki nr (...), po drugiej stronie drogi. Działka nr (...) o powierzchni 2,14 ha znajduję się w odległości ok. 300 m od działki zabudowanej, położona jest między drogą przebiegającą przez miejscowość B., a ogrodzeniem lotniska wojskowego. Powierzchnia terenu, na którym znajdują się działki cechuje się regularnym i płaskim ukształtowaniem. Przebieg granic działek jest dość regularny. Działka nr (...) zlokalizowana jest uboczu poza zwartą zabudową wsi, pomiędzy terenem lotniska, a drogą lokalną. Na działce znajduje się kompleks nieużytkowanych, w znacznym stopniu zdewastowanych, zabudowań o zróżnicowanej funkcji. Jest tu obiekt po byłej gorzelni, budynki inwentarskie, budynki zaplecza magazynowego oraz budynek mieszkalny. Część niezabudowana działki stanowi rozległy teren porośnięty jesionami i grochodrzewami. Na działce znajduje się także niewielki staw wymagający gruntownej renowacji. Działka jest ogrodzona. Ogrodzenie wykonane jest z siatki lub jest betonowe i charakteryzuje się dużym stopniem zużycia. Działka posiada przyłącze do sieci elektroenergetycznej, przyłącze gminnej sieci wodociągowej, własne ujęcie wody ze studni głębinowej oraz własną kanalizację. Obecnie energia elektryczna jest od sieci odłączona. Na działce nr (...) wybudowane są następujące budynki: budynek gorzelni z 1923 r. o pow. użytkowej 267,2 m², budynek administracyjno-mieszkaniowy z 1923 r. o pow. użytkowej 257,50 m^2,kotłowania z 1923 r. o pow. użytkowej 94,70 m², magazyn spirytusu z 1923 r. o pow. 138,90 m², budynek garażowo-gospodarczy z 1962 r. o pow. użytkowej 159,30 m², budynek wagi wozowej z 1962 o pow. użytkowej 29,20 m², budynek mieszkalny z 1913 r. o pow. użytkowej 240 m², budynek magazynu paliw z 1972 r. o pow. użytkowej 41 m², budynek chlewni nr (...) z 1954 r. o powierzchni 667,40 m², budynek chlewni nr (...) z 1923 r. o powierzchni 290,20 m², wiata lewa z 1966 r. o powierzchni 510 m², wiata prawa z 1966 r. i powierzchni 591,60 m², budynek stodoły z 1968 r. o powierzchni o pow. użytkowej 84,50 m², wiata na maszyny lewa z 1968 o powierzchni 112,20 m², wiata na maszyny prawa o powierzchni 54,10 m². Nadto na działce nr (...) znajdują się komin gorzelni z 1923 r., studnia głębinowa z 1970 r., odstojnik z 1924 r. oraz zbiorniki gnojówki z 1972 r.

Gmina B. nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, co wynika z art. 87 ust. 3 ustawy z 27 marca 2993 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), na podstawie którego obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego uchwalone przed dniem 1 stycznia 1995 r. wygasły w dniu 31 grudnia 2003 r. Aktualnie obowiązuje studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przyjęte uchwałą Rady Gminy w B. nr (...) lutego 2007 r. Dotyczy to również obszaru, na którym usytuowana jest przedmiotowa nieruchomość, gdyż obowiązujący uprzednio na tym terenie plan zagospodarowania przestrzennego wprowadzony został przed wymienionym wyżej terminem. Z informacji zawartych w studium wynika, że nieruchomość znajduje się w całości na obszarze ograniczonego użytkowania utworzonego uchwałą Sejmiku Województwa (...) z dnia 9 lutego 2010 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego Ł. i podlega ograniczeniom wynikającym z powyższej uchwały. Brak planu zagospodarowania przestrzennego może mieć istotne znaczenie w przypadku ewentualnych zamierzeń inwestycyjnych, ponieważ w świetle art. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Natomiast w przypadku braku planu może to nastąpić w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wymóg uwzględnienia studium wynika również z art. 154 ust. 2 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w świetle którego w przypadku braku planu miejscowego przeznaczenia nieruchomości ustala się na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Natomiast w przypadku braku studium lub decyzji, uwzględnia się faktyczny sposób użytkowania nieruchomości. W dniu 09 lutego 2010 roku Sejmik Województwa (...) podjął uchwałę Nr (...) w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania lotniska Ł. (Dz. U. Woj. (...) Nr 2010.88.689 z 29 marca 2010 roku). Przedmiotowa uchwała weszła w życie 13 kwietnia 2010 roku. Na jej podstawie obszar ograniczonego użytkowania został podzielony na dwa podobszary oznaczone symbolami A (podobszar, którego granicę wewnętrzną wyznacza granica terenu lotniska, zewnętrzną natomiast wyznacza izolinia równoważnego poziomu dźwięku A dla pory nocy - przydział czasu od godz. 22.00 do 6.00 - wyrażonego wskaźnikiem hałasu L AeqN = 50 dB) i podobszar B (granicę wewnętrzną wyznacza izolinia równoważnego poziomu dźwięku A dla pory nocy, wyrażonego wskaźnikiem hałasu L AeqN = 50 dB, zewnętrzną granicę podobszaru B wyznacza izolinia równoważnego poziomu dźwięku A dla pory nocy, wyrażonego wskaźnikiem hałasu L AeqN = 45 dB). Uchwała Sejmiku Województwa (...) Nr (...) ogranicza właścicieli działek położonych w obszarze ograniczonego użytkowania w ten sposób, że nie mogą oni skutecznie dochodzić zaniechania emisji hałasu przez lotnisko. Ponadto w obszarze ograniczonego użytkowania wprowadzono następujące ograniczenia w zakresie przeznaczenia terenu:

1. w podobszarze A:

a) zakaz przeznaczania terenu pod zabudowę mieszkaniową jedno- i wielorodzinną, zagrodową i zamieszkania zbiorowego oraz mieszkaniowo-usługową, z zastrzeżeniem paragrafu 10,

b) zakaz tworzenia terenów rekreacyjno-wypoczynkowych,

c) zakaz tworzenia stref ochronnych A uzdrowisk,

d) zakaz przeznaczania terenu pod budowę: szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży,

1. w podobszarze B:

a) zakaz tworzenia stref ochronnych A uzdrowisk,

b) zakaz przeznaczania terenu pod budowę: szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym łub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających w porze nocy.

Nadto w obszarze ograniczonego użytkowania wprowadzono następujące ograniczenia w zakresie sposobu korzystania z terenu:

1. w podobszarze A:

a) zakaz budowy budynków jedno- i wielorodzinnych oraz zamieszkania zbiorowego, zagrodowego, mieszkaniowo - usługowego, szpitali, domów opieki społecznej, a także obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, z zastrzeżeniem paragrafu 10,

b) zakaz zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych w całości łub części na budynki mieszkalne jedno- i wielorodzinne, zamieszkania zbiorowego, mieszkaniowo - usługowego oraz na zabudowę zagrodową i na szpitale, domy opieki społecznej oraz obiekty związane ze stałym łub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, z zastrzeżeniem paragrafu 10,

1. w podobszarze B:

a) zakaz budowy szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających w porze nocy,

b) zakaz zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych w całości lub części na szpitale, domy opieki społecznej oraz obiekty związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających w porze nocy.

W podobszarze A dopuszczono zmianę sposobu użytkowania budynków w całości lub w części na cele mieszkaniowe oraz budowę nowych budynków mieszkalnych jednorodzinnych jako towarzyszących innym funkcjom, na warunkach określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku planu miejscowego, na warunkach określonych w decyzji o warunkach zabudowy. Z załączników graficznych oraz wykazu obrębów ewidencyjnych ze spisem działek wynika, że nieruchomości powodów znajdują się w całości w podobszarze A ograniczonego użytkowania (dowód: kserokopia wypisu z rejestru gruntów k. 10-11, kserokopia odpisu księgi wieczystej k. 13-21, kserokopia uchwały sejmiku Województwa (...) z dnia 09 lutego 2010 r. k. 24-26, dokumentacja fotograficzna k. 144-154, zeznania świadka T. E. – protokół rozprawy z dnia 25 lipca 2013 r. 00:05:40- 00:21:43 w zw. z k. 263v-264, zeznania świadka P. P.- protokół rozprawy z dnia 25 lipca 2013 r. 00:21:43-00:46:46 w zw. z k. 264v-265, opinia biegłego T. M. – k. 268-295, opinia uzupełniająca biegłego. T. M. k. 340-365, opinia ustna biegłego T. M. k. 412-412v, opinia Politechniki (...) Katedry Akustyki i Multimediów k. 424-443, opinia uzupełniająca Politechniki (...) Katedry Akustyki i Multimediów k. 465-467, opinia uzupełniająca biegłego T. M. k. 481-492 ).

W sprawie Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu budownictwa lądowego. Biegły T. M. (2) w sporządzonej opinii podniósł odnośnie sposobu wyceny nieruchomości, że zgodnie z art. 150 ustawy o gospodarce nieruchomościami (ugn) dla nieruchomości, które są lub mogą być przedmiotem obrotu określa się wartość rynkową. Według ugn wartość rynkową nieruchomości stanowi najbardziej prawdopodobna jej cena, możliwa do uzyskania na rynku, określona z uwzględnieniem cen transakcyjnych przy przyjęciu następujących założeń:

•: strony umowy były od siebie niezależne, nie działały w sytuacji przymusowej oraz miały stanowczy zamiar zawarci umowy;
•: upłynął czas niezbędny do wyeksponowania nieruchomości na rynku i do wynegocjowania warunków umowy.

Biegły wskazał, że oszacowana przez niego wartość nieruchomości powodów odzwierciedla stan rynku oraz uwarunkowania istniejące w dniu wyceny i odpowiada cenie, jaką można uzyskać przy zawarciu umowy sprzedaży. Biorąc pod uwagę przepisy obowiązujące w wycenie nieruchomości, a przede wszystkim Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109) z późniejszymi zmianami, w kwestiach związanych z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości, przy określaniu wartości poniesionych szkód (w niniejszej sprawie zmniejszenia wartości) uwzględnia się stan zagospodarowania nieruchomości na dzień wydania decyzji administracyjnej (w niniejszej sprawie uchwały). Wycena spadku wartości nieruchomości ma miejsce w warunkach ograniczonego rynku, ponieważ na lokalnym rynku brak jest nieruchomości porównawczych, dla których jedyną różnicującą cechą jest występowanie bądź brak uciążliwości związanych z funkcjonowaniem lotniska. Biegły podał, że zmniejszenie wartości nieruchomości w warunkach ograniczonego rynku liczone jest wg następującego wzoru:

W = WN² x k gdzie:

Wn - wartość rynkowa nieruchomości nie uwzględniająca wprowadzenia oou. K - empiryczny współczynnik ubytku wartości.

Wartość rynkowa może być określona przy zastosowaniu podejścia porównawczego, podejścia dochodowego i podejścia mieszanego z wykorzystaniem danych rynkowych, odpowiednich do zastosowanej metody wyceny, w szczególności dotyczących cen, dochodów, stóp zwrotu i kosztów. Do oszacowania wartości rynkowej zabudowanej działki nr (...) biegły zastosował podejście porównawcze. Podstawowym założeniem w tym podejściu do szacowania nieruchomości jest określenie wartości, która jest równa cenie jaką uzyskano za nieruchomości podobne, które były przedmiotem obrotu rynkowego, skorygowanej ze względu na cechy różniące te nieruchomości i ustalonej z uwzględnieniem zmian cen na skutek upływu czasu. Biegły zastosował metodę porównywania nieruchomości parami. Metoda porównywania nieruchomości parami polega na tym, że porównuje się nieruchomość wycenianą, dla której znane są cechy, ale nie jest znana wartość, kolejno z nieruchomościami, dla których znane są cechy i ceny transakcyjne. Otrzymane wartości wynikłe z porównania w każdej parze są podstawą do ustalenia średniej. W przypadku wykraczania cech szacowanej nieruchomości poza cechy nieruchomości porównawczych można zastosować dodatkowy współczynnik korekcyjny K, mieszczący się w przedziale (0,9 -1,1). Wartość rynkowa nieruchomości została określona dla aktualnie możliwego i prawnie dopuszczalnego sposobu użytkowania, według potencjalnej i faktycznej możliwości wykorzystania zgodnie z przeznaczeniem.

Biegły podniósł, że odnośnie współczynnika ubytku wartość (K) współczynnik ten jest podstawą wyceny w przypadku, gdy na rynku lokalnym nieruchomości położonych w obszarze ograniczonego użytkowania (oou) nie ma dostatecznej ilości transakcji, które pozwalają na określenie ubytku wartości rynkowej nieruchomości. Współczynnik ten szacuje się na podstawie spadków wartości rynkowych nieruchomości podobnych do wycenianej położonych w strefach obszaru ograniczonego użytkowania, w których wprowadzono podobne ograniczenia w sposobie przeznaczania nieruchomości na cele inwestycyjne, ograniczenia w sposobie wykorzystania nieruchomości, zmiany przydatności użytkowej nieruchomości oraz uciążliwości w korzystaniu z nieruchomości. Dla potrzeb sporządzanej opinii biegły dokonał analizy rynku lokalnego nieruchomości. Analiza dotyczyła rynku lokalnego obejmującego tereny znajdujące się w strefach A i B obszaru ograniczonego użytkowania oraz tereny najbliższych, przyległych do strefy gmin: B. i S.. Celem tej analizy było określenie relacji cenowych nieruchomości sprzed wprowadzenia oou i po wejściu w życie uchwały sejmiku dotyczącej oou oraz dobór nieruchomości porównawczych dla potrzeb samej wyceny. Dla określenia relacji cenowych biegły objął analizą transakcje sprzedaży nieruchomości zabudowanych o różnej funkcji (z racji położenia były to głównie zabudowania zagrodowe) oraz nieruchomości gruntowych niezabudowanych o funkcji rolnej i budowlanej, w czasie od 2007 do 2013 roku. i położone poza oou. Spadek wartości nieruchomości ze względu na wprowadzenie oou biegły obliczył jako iloczyn wartości rynkowej nieruchomości i współczynnika obniżenia wartości. Biegły wskazał, że wycena spadku wartości nieruchomości obejmuje określenie wartości rynkowej zabudowanej działki nr (...) bez uwzględnienia skutków wprowadzenia oou, określenie współczynnika ubytku wartości i ustalenie wielkości spadku wartości jako iloczynu obu wartości co dało kwotę 54 510 zł. W dalszej części opinii biegły stwierdził spadek wartości działki nr (...) w kwocie 35 155 zł , odnośnie zaś działki nr (...) w kwocie 11.452 zł . Razem spadek wartości nieruchomości powodów biegły oszacował na 101.117 zł .

Biegli z Politechniki (...)- Katedry Akustyki i Multimediów z uwagi na przekraczane poziomy hałasu na nieruchomości powodów w swej opinii wskazali zakres prac niezbędnych do rewitalizacji akustycznej budynku mieszkalno-administracyjnego obejmujący: remont odtworzeniowy połączony z wymianą 10 szt. okien na okna o podwyższonej izolacyjności akustycznej, których laboratoryjna wartość wskaźnika RA2 wynosi co najmniej 30 dB. Biegły sądowy podał, że w celu uzyskania pożądanego efektu podwyższonej izolacyjności akustycznej wzięta przez niego została pod uwagę konieczność przeprowadzenia prac ponadstandardowych, wykraczających poza przewidziane dla danego typu obiektów w okresie ich budowy. Dla potrzeb określenia kosztów rewitalizacji akustycznej budynków wycena została przeprowadzona w podejściu kosztowym techniką szczegółową. Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego, w podejściu kosztowym wyceny nieruchomości stosuje się metodę kosztów odtworzenia i metodę kosztów zastąpienia. Za koszt odtworzenia przyjmuje się kwotę równą kosztom odtworzenia lub kosztom zastąpienia, pomniejszoną o wartość zużycia. Przy metodzie kosztów odtworzenia określa się koszty odtworzenia przy zastosowaniu tej samej technologii i materiałów, które wykorzystano do wzniesienia lub powstania części składowych nieruchomości. Przy metodzie kosztów zastąpienia określa się koszty zastąpienia części składowych nieruchomości częściami składowymi o takiej samej funkcji i podobnych parametrach użytkowych, jakie mają części składowe, których wartość określa się, lecz wykonanymi przy wykorzystaniu aktualnie stosowanych technologii i materiałów. Wobec braku publikacji określających koszty robót budowlano-montażowych w budownictwie mieszkaniowym biegły uznał, że najbardziej wiarygodnym, odzwierciedlającym realia rynkowe sposobem oszacowania kosztu wymiany okien będą ceny stosowane przez producentów lub firmy wyspecjalizowane w handlu i montażu stolarki okiennej. Z zapytaniem o przedstawienie cen ofertowych zwrócono się do dwóch, jednych z największych w kraju producentów okien: firmy (...) oraz firmy handlowo-usługowej S- (...) z S., sprzedającej okna równie renomowanej co (...) firmy (...) z K.. Otrzymana cena ofertowa obejmuje koszt kompletnej usługi zawierającej cenę okien jednoramowych z (...) o wskazanym współczynniku RA2 wraz z kosztami demontażu starych okien, montażu nowych i obróbki murarskiej, stanowiącej podłoże pod malowanie. Za koszt wymiany okien biegły przyjął cenę tańszej oferty firmy (...), tj. kwotę 13.405,68 zł. Szacowana wartość robót niezbędnych dla zapewnienia odpowiedniego klimatu akustycznego budynku mieszkalno-administracyjnego według zakresu robót wykazanego w opinii Politechniki (...) stanowi kwotę 13.405,68 złotych, (dowód: opinia biegłego T. M. – k. 268-295, opinia uzupełniająca biegłego. T. M. k. 340-365, opinia ustna biegłego T. M. k. 412-412v, opinia Politechniki (...) Katedry Akustyki i Multimediów k. 424-443, opinia uzupełniająca Politechniki (...) Katedry Akustyki i Multimediów k. 465-467, opinia uzupełniająca biegłego T. M. k. 481-492).

Sąd uznał wszystkie wyżej wymienione dokumenty za wiarygodne, przede wszystkim dokumenty urzędowe. Zostały one sporządzone w odpowiedniej formie przez uprawnione do tego organy i w ramach ich kompetencji, odpowiadając tym samym dyspozycji art. 244 § 1 k.p.c. Zgodnie z treścią art. 244 § 1 k.p.c., dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Dokumenty prywatne, a za takie uznać należy korespondencję wymienioną przez strony przed zawiśnięciem miedzy nimi sporu, zostały również uznane za wiarygodne. W postępowaniu cywilnym dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie - art. 245 k.p.c. Autentyczność dokumentów prywatnych i urzędowych oraz prawdziwość treści dokumentów urzędowych nie była kwestionowana przez żadną ze stron w oparciu o treść art. 232 k.p.c. w zw. z art. 252 k.p.c. i art. 253 k.p.c. Także Sąd nie znalazł podstaw do tego, aby uczynić to z urzędu. Tym samym okazały się one przydatne w sprawie, stając się podstawą powyższych ustaleń faktycznych. Okoliczność, że żadna ze stron nie kwestionowała treści kserokopii dokumentów znajdujących się w aktach sprawy pozwoliła na potraktowanie tych kopii jako dowodów pośrednich istnienia dokumentów o treści im odpowiadającej.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów. Za wiarygodne Sąd uznał zeznania powodów i świadków. Ich relacje są logiczne, spontaniczne, wyczerpujące, zgodne ze sobą oraz z rzeczowym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Ustalenia faktyczne w sprawie Sąd oparł jednak przede wszystkim na opinii powołanych biegłych. W ocenie Sądu złożone opinie zostały sporządzone w sposób jasny, rzeczowy i przejrzysty. Biegli wskazali , na czym oparli się wydając opinię, z jakich korzystali źródeł i jaką posłużyli się metodologią. W sposób zrozumiały przedstawili wnioski opinii oraz w jaki sposób do nich doszli, jak również przekonująco i wyczerpująco odnieśli się do zastrzeżeń zgłoszonych przez strony. Sąd nie miał też wątpliwości co do tego, że biegli posiadają kompetencje i doświadczenie potrzebne do wydania opinii w sprawie. Podkreślić należy, że biegli sporządzali opinie w zbliżonych rodzajowo sprawach dotyczących obniżenia wartości nieruchomości w związku z utworzeniem strefy ograniczonego użytkowania dla lotniska w Ł. (które nie były kwestionowane przez sądy obydwu instancji), co pozwala uznać, że posiadają oni doświadczenie i wiedzę w przedmiocie objętym zakresem opinii w niniejszej sprawie.

Z przyczyn powyżej przedstawionych opinię biegłego sądowego T. M. (2) w zakresie szacującym spadek wartości nieruchomości należało uznać za w pełni wiarygodną i przydatną, zaś treść zastrzeżenia strony pozwanej do opinii biegłego nie podważyły skutecznie wniosków i metodologii przyjętej przez biegłego. W konsekwencji to właśnie opinia biegłego T. M. (2) stanowiła podstawę do dokonania w sprawie ustaleń istotnych z punktu widzenia jej rozstrzygnięcia. Biegły wyjaśnił w szczególności, a sąd te wyjaśnienia w pełni podziela, jakie okoliczności legły u podstaw dokonania opisanego w opinii doboru nieruchomości do przeprowadzenia analizy porównawczej. Wskazał z jakiej literatury fachowej korzystał przy sporządzaniu opinii. Biegły uzasadnił również przyjętą metodologię obliczeń. Wyjaśnił, z jakich przyczyn przyjęta przez niego metoda jest prawidłowa i prowadzi do uzyskania adekwatnych wyników. W ocenie sądu sposób przygotowania opinii odpowiada prawu, w szczególności jest zgodny z wymogami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. z 2004 r., Nr 207, poz. 2109). Biegły T. M. (2) wydając opinię dysponował wiedzą z zakresu obrotu nieruchomościami, reakcji lokalnego rynku na wprowadzenie strefy ograniczonego użytkowania, jak również posiłkował się wyliczeniami i opracowaniami odnośnie spadku wartości nieruchomości usytuowanych w pobliżu lotniska. Z podobnych względów Sąd w całości zaakceptował i podzielił wnioski Biegłych z Politechniki (...)- Katedry Akustyki i w zakresie prac niezbędnych do rewitalizacji akustycznej budynku.

Podsumowując wskazać należy, że w ocenie sądu opinia biegłego T. M. (2) w zakresie szacującym spadek wartości nieruchomości powodów i biegłych z Politechniki (...)- Katedry Akustyki i w zakresie prac niezbędnych do rewitalizacji akustycznej budynku zostały sporządzona w sposób prawidłowy, z zachowaniem wszelkich zasad szacowania nieruchomości. W konsekwencji nie można im postawić zarzutu, że nie są przydatne dla poczynienia ustaleń faktycznych w rozpoznawanej sprawie. Opinia te zostały opracowana przez osoby posiadające kwalifikacje i wiedzę ze wskazanych wyżej dziedzin, specjalistów o wieloletnim doświadczeniu na polu praktyki i teorii. Stąd też ich istotny walor pomocniczy przy rozstrzyganiu niniejszej sprawy. Przydatność tych opinii wynika również z tego, że odpowiadają one postawionej tezie dowodowej, a autorzy tych opinii jako osoby obce do stron niewątpliwie nie są zainteresowane treścią rozstrzygnięcia, jakie zapadnie w niniejszej sprawie. Patrząc przez pryzmat pozostałego materiału dowodowego, uznanego za wiarygodny i spójny, znajdującego się w aktach sprawy, nie sposób kwestionować wywodów powyższych opinii, ich spójności i fachowości. Sąd nie znalazł ponadto żadnych podstaw, aby opinie tę zakwestionować z urzędu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się częściowo zasadne. Stosownie do treści art. 129 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska z 27 kwietnia 2001 r. (Dz. U. z 2008 roku Nr 25, poz. 150 z późn. zm.), w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości jej właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę. Szkoda obejmuje również zmniejszenie wartości nieruchomości. Przesłankami wynikającej z powyższej regulacji odpowiedzialności są: wejście w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, szkoda poniesiona przez właściciela nieruchomości, jej użytkownika wieczystego lub osobę, której przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości i związek przyczynowy między wprowadzonym ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości a szkodą. Z art. 129 ust. 2 p.o.ś. wynika, iż szkodą jest także zmniejszenie wartości nieruchomości, co koresponduje z pojęciem straty w rozumieniu art. 361 § 2 k.c., przez którą rozumie się, między innymi zmniejszenie aktywów.

Zastosowanie art. 129 ust. 2 p.o.ś. jako podstawy roszczenia odszkodowawczego właściciela nieruchomości z tytułu obniżenia jej wartości w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z niej w następstwie ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania było przedmiotem obszernego orzecznictwa. W judykaturze funkcjonuje pogląd, w świetle którego, mówiąc o obszarze ograniczonego użytkowania trzeba dostrzegać z jednej strony związane z jego utworzeniem ograniczenia w zakresie sposobu korzystania z nieruchomości, z drugiej, natomiast przyczyny, które legły u podstaw utworzenia tego obszaru. Wspomniane ograniczenia są związane z nieruchomością położoną na obszarze ograniczonego użytkowania i dotyczą każdego jej właściciela. Dopóki bowiem będzie istniał obszar ograniczonego użytkowania, dopóty będą obowiązywały wprowadzone na jego terenie ograniczenia w zakresie przeznaczenia terenów, wymagań technicznych dotyczących budynków oraz sposobu korzystania z terenów. Obszar ograniczonego użytkowania ingeruje w prawo własności i w sferę wolności właściciela, wobec czego wyszczególnienie sytuacji, w których dojdzie do utworzenia go, jest wyczerpujące i wymaga uprzednio stwierdzenia, że zastosowanie najlepszych dostępnych metod i środków nie doprowadziło do utrzymania dopuszczalnych warunków środowiska. Konieczność utworzenia obszaru wynika z tego, iż jest to jedyny sposób uzyskania efektu w postaci ochrony zasobów środowiska, która uwzględnić powinna wyczerpanie dostępnych środków i zasadę proporcjonalności przewidzianą w art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Samo już zatem utworzenie obszaru ograniczonego użytkowania wskazuje na negatywne oddziaływanie lotniska na środowisko w stopniu wymagającym wprowadzenia ograniczeń w wykonywaniu prawa własności. Ograniczenia te musi respektować każdy właściciel nieruchomości (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 25 lutego 2009 r., II CSK 565/08, wyrok Sądu Najwyższego z 25 lutego 2009 r., II CSK 546/08, niepubl., lex 528219).

W niniejszej sprawie powodowie wskutek wprowadzenia obszaru ograniczonego użytkowania, obejmującego stanowiące ich własność nieruchomości ponieśli szkodę polegającą na ograniczeniu w sposobie korzystania z nich, a w konsekwencji - zmniejszeniu ich wartości. Wskutek ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania uchwałą Sejmiku Województwa (...) Nr (...) (Dz. U. Woj. (...) Nr 2010.88.689 z 29 marca 2010 roku) w podobszarze A i B, na terenie którego usytuowane są należące do powodów nieruchomości, wprowadzono ograniczenia dotyczące w szczególności zakazu zabudowy i zmiany sposobu użytkowania, co powoduje degradację mieszkaniowej funkcji urbanistycznej. W związku z powyższym powstała po stronie powodów szkoda w postaci obniżenia wartości ich nieruchomości z powodu ograniczeń przewidzianych powołaną uchwałą, a nadto istnieje związek przyczynowy, o którym mowa w art. 361 § 1 k.c. Wskazać należy, że w związku z ustanowieniem obszaru ograniczonego użytkowania pozostaje nie tylko obniżenie wartości nieruchomości, będące następstwem ograniczeń przewidzianych bezpośrednio w treści uchwały o utworzeniu obszaru (zwłaszcza dotyczących ograniczeń zabudowy), lecz także obniżenie wartości nieruchomości wynikające z tego, że wskutek wejścia w życie rozporządzenia dochodzi do zawężenia granic własności (art. 140 k.c. w zw. z art. 144 k.c.), i tym samym ścieśnienia wyłącznego władztwa właściciela względem nieruchomości położonej na obszarze ograniczonego użytkowania. Powodowie nie mogą skutecznie dochodzić zaniechania imisji hałasu przez lotnisko, w związku z czym doszło do zawężenia przysługującego im, wynikających z prawa własności, uprawnień związanych z podejmowaniem działań ochronnych wobec swojej własności. Do zakresu szkody podlegającej naprawieniu na podstawie art. 129 ust. 2 p.o.ś. należy więc obniżenie wartości nieruchomości wynikające z faktu, że jej właściciel będzie musiał znosić dopuszczalne na tym obszarze immisje np. hałas. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 18 listopada 2010 r., I ACa 884/10, lex 756735).

Pokreślenia przy tym wymaga, że wbrew twierdzeniom pozwanego, w niniejszej sprawie, nie można oceniać zasadności dochodzonego przez powodów roszczenia odszkodowawczego przez pryzmat ograniczeń w sposobie dotychczasowego korzystania ze stanowiącej ich własność nieruchomości jako odnoszących się do gruntów o charakterze rolnym. Jak to zostało już wyżej wskazane, dla nieruchomości powodów brak jest planu zagospodarowania przestrzennego przy odmownej decyzji o warunkach zabudowy niejednokrotnie powstają wątpliwości odnośnie potencjalnej możliwości sposobu zagospodarowania nieruchomości. Nieruchomość powodów ma jednak częściowo charakter budowlany. Powodowie mogli zatem dotychczas dokonać podziału nieruchomości i rozporządzać powstałymi działkami z uwzględnieniem takiego ich przeznaczenia. Z tych też względów ograniczenie w sposobie dotychczasowego korzystania z nieruchomości należy badać pod kątem utraty zdolności swobodnego wykorzystania nieruchomości na cele budownictwa i tylko w tej części podlega ocenie pod kątem spadku jej wartości.

Niewątpliwie zatem, wskutek uszczuplenia zakresu i sposobu dotychczasowego korzystania z nieruchomości oraz zmuszenia właścicieli do zmiany dotychczasowego jej przeznaczenia, co wynika z utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania w obrębie którego usytuowane są stanowiące własność powodów nieruchomości, doznały szkody obejmującej obniżenie ich wartości.

Nieruchomość jest dobrem inwestycyjnym i o ile nie jest wyłączona spod obrotu podlega regułom rynkowym, a jej wartość jest weryfikowana przez wolny rynek, niezależnie od tego czy jej właściciel zamierza zbyć swoją własność, czy też nie poczynił w tym zakresie żadnych kroków (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 30 września 2009 r., I ACa 484/09, lex 756606, I Aca 772/09 z 17 czerwca 2010 r., lex 756717). W orzecznictwie przyjmuje się, iż obniżenie wartości nieruchomości generuje stratę niezależnie od tego, czy właściciel ją zbył, czy też nie zamierza podjąć w tym kierunku żadnych działań. Przesłanką roszczenia odszkodowawczego przewidzianego w art. 129 ust. 2 p.o.ś. nie jest bowiem jej zbycie. Odszkodowanie nie jest też ograniczone do rzeczywistej straty, gdyż obowiązuje zasada pełnej odpowiedzialności odszkodowawczej za wprowadzenie ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 25 lutego 2009 r., II CSK 546/08, niepubl., lex 503415).

Wartość należących do powodów nieruchomości uległa obniżeniu również z uwagi na samo położenie w okolicach lotniska wojskowego w Ł. i na skutek hałasu związanego z jego funkcjonowaniem, niewątpliwie negatywnie postrzeganego przez potencjalnych nabywców nieruchomości. Zainteresowanie nabyciem nieruchomości w okolicach lotniska spadło, a potencjalni nabywcy mogą być skłonni do kupna nieruchomości położonych w obszarze ograniczonego użytkowania, ale za odpowiednio niższą cenę.

Wobec powyższego oraz mając na uwadze opinię biegłego rzeczoznawcy T. M. (2), Sąd Okręgowy ustalił, że wartość rynkowa należących do powodów nieruchomości uległa obniżeniu o kwotę 101.117 zł. W konsekwencji właśnie ta kwota podlegała zasądzeniu na rzecz powodów. Biegły sądowy T. M. (2) wszechstronnie określił tendencje na rynku nieruchomości w strefie ograniczonego użytkowania, jak i poza nią, biorąc pod uwagę szereg okoliczności mających wpływ na ceny nieruchomości. Nie budził wątpliwości wpływ obszaru ograniczonego użytkowania lotniska w Ł. na wartość nieruchomości tam położonych, co spowodowało, iż ceny uzyskiwane za nieruchomości położone na obszarze ograniczonego użytkowania były niższe od cen podobnych nieruchomości położonych poza tym obszarem. Należy w tym miejscu wskazać, że utrata wartości nieruchomości powodów związana jest z położeniem nieruchomości w strefie obszaru ograniczonego użytkowania ustanowionego dla lotniska w Ł. i obejmuje uciążliwości związane z funkcjonowaniem lotniska, przede wszystkim w postaci hałasu. Nie miało znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy to, czy po utworzeniu obszaru normy hałasu w rzeczywistości są przekraczane, skoro skutek w postaci obawy przed ich przekroczeniem już wystąpił w świadomości społecznej, a to skutkowało spadkiem wartości nieruchomości. Opierając się na opinii biegłego sądowego T. M. (2) Sąd stwierdził istnienie adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy utworzeniem obszaru ograniczonego użytkowania a zmianami cen, w tym spadkiem wartości rynkowej nieruchomości powodów. Zdaniem Sądu sama świadomość ponadnormatywnych immisji (hałasu), wynikająca z samego faktu wprowadzenia obszaru ograniczonego użytkowania, niewątpliwie ujemnie wpływa na atrakcyjność nieruchomości, a dodatkowo usankcjonowanie generowania tych immisji uniemożliwia właścicielowi wystąpienia o ochronę przed nimi na drodze prawnej. Wskazać należy, że normalny (adekwatny) związek przyczynowy zachodzi wówczas, gdy według empirycznie poznanych praw rządzących określoną sferą życia człowieka i występujących w tej sferze prawidłowości określony fakt jest skutkiem innego określonego faktu (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 października 1972 r., II PZ 288/72). W ocenie sądu tak rozumiany związek przyczynowy istnieje w rozpoznawanej sprawie. Niewątpliwy jest bowiem związek spadku wartości nieruchomości z zakłóceniami w korzystaniu z niej wywołanymi sąsiedztwem lotniska, które generuje hałas i nakazem znoszenia tego hałasu bez możliwości skorzystania z roszczenia negatoryjnego z art. 222 § 2 k.c. Nie sprzeciwiała się przy tym żądaniu pozwu okoliczność, że utworzenie obszaru ograniczonego użytkowania po części spowodowane jest wypełnianiem zadań o charakterze użyteczności publicznej. Zadania w tym zakresie winny być bowiem realizowane z poszanowaniem prawa własności.

Mając powyższe na względzie sąd uznał, że powodowie wykazali, że wartość objętej rozpoznawanym żądaniem nieruchomości uległa zmniejszeniu z uwagi na objęcie jej obszarem ograniczonego użytkowania wprowadzonym rozporządzeniem Sejmiku Województwa (...) z dnia 09 lutego 2010 roku w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania lotniska Ł..

Stosownie do treści art. 136 ust. 3 p.o.ś., w razie określenia na obszarze ograniczonego użytkowania wymagań technicznych dotyczących budynków, szkodą, o której mowa w przepisie art. 129 ust. 2 ustawy, są także koszty poniesione w celu wypełnienia tych wymagań przez istniejące budynki, nawet w przypadku braku obowiązku podjęcia działań w tym zakresie. W judykaturze przyjmuje się, że obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą jej wyrządzenia i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić. Odszkodowanie bowiem ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, istniejący w chwili jej wyrządzenia do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób prawem przewidziany (zob. uchwała Sądu Najwyższego z 15 listopada 2001 r. w sprawie III CZP 68/01 – OSNC 2002, z 6., poz. 74).

Obowiązek naprawienia szkody po stronie pozwanej polegający na uiszczeniu odpowiedniej sumy pieniężnej, powstał z chwilą wyrządzenia powodowi szkody, tj. z chwilą wejścia w życie uchwały Sejmiku Województwa (...) Nr (...), kształtującej zakres koniecznych do wykonania nakładów rewitalizacyjnych i obligujący do ich poczynienia. Poniesienie nakładów pozwala na uniknięcie hałasu przekraczającego poziomy normatywne i przyczynia się do zwiększenia atrakcyjności nieruchomości, jednak nie wpływa na podniesienie jej ceny z uwagi na lokalizację w strefie ograniczonego użytkowania (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 30 września 2009 r., I ACa 484/09 lex 756606).

Koszty związane z zapewnieniem w budynku mieszkalno-administracyjnym powodów właściwego klimatu akustycznego są bezpośrednim uszczerbkiem związanym z ustanowieniem stref ograniczonego użytkowania. Budynek przeznaczony na potrzeby mieszkaniowe wymaga ochrony akustycznej, podlegając tym samym ochronie przed hałasem na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Usytuowany na należącej do powodów nieruchomości budynek mieszkalno-administracyjny nie spełnia obowiązujących wymogów i nie zapewnia należytego klimatu akustycznego. W celu ochrony akustycznej konieczne jest poczynienie nakładów, których łączne koszty biegły T. M. (2) określił na kwotę 13.405,68 zł. Koszty te mają zapewnić właściwy klimat akustyczny obiektu i odzwierciedlają zakres nakładów, których powodowie dotychczas nie poczynili, co jednak nie stoi na przeszkodzie w dochodzeniu odszkodowania, ponieważ zgodnie z funkcjonującym w doktrynie i judykaturze poglądem, roszczenie o zasądzenie kosztów potrzebnych do rewitalizacji akustycznej budynku nie jest uzależnione od uprzedniego poniesienia tych wydatków (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 10 kwietnia 2008r., I ACa 2/2008, lex 580137). Sąd nie uwzględnił roszczenia strony powodowej zasądzenia tytułem kosztów rewitalizacji akustycznej kwoty 14.265 zł albowiem uznał, że nie jest ono zasadne. Prawdą jest że biegły podał dwie wersje cenowe wspomnianej rewitalizacji akustycznej, ale Sąd podzielił twierdzenie biegłego, iż pierwsza ze wskazanych wersji opiewająca na kwotę 13.405,68 zł jest miarodajna i w sposób rzetelny oddaje ceny stolarki okiennej w maju 2016 r. ( w dacie sporządzania opinii) oraz wartość niezbędnych prac rewitalizacji akustycznej. Pełnomocnik powodów podał, że biegły wskazując w/w wartość nie sporządzał kosztorysu lecz oparł się na ofertach, które mają okres 14 dni związania i należy przyjąć ceny te do czasu faktycznego wykonania prac przez powodów mogą wzrosnąć. Z takim twierdzeniem strony powodowej nie sposób się zgodzić. Podkreślić należy, iż z powszechnie dostępnych informacji dotyczących sytuacji gospodarczej w kraju jednoznacznie wynika, że w Polsce od kilku lat mamy do czynienia ze zjawiskiem gospodarczym deflacji, które powoduje że ceny zarówno towarów jak i usług w stosunku miesięcznym maleją, a nie rosną jak wywodzi pełnomocnik powodów.

Podsumowując, wynikające z powyższych rozważań wnioski potwierdzają, że w sprawie zachodzi związek przyczynowy pomiędzy ustanowieniem obszaru ograniczonego użytkowania a szkodą poniesioną przez powódkę w postaci zmniejszenia wartości ich nieruchomości oraz konieczności poniesienia przez nich nakładów na utrzymanie prawidłowego klimatu akustycznego wzniesionej na tej nieruchomości budynku. W związku z tym Sąd Okręgowy uznał, iż powodom przysługuje odszkodowanie w łącznej wysokości 114.522,68 zł, obejmującej kwotę 101.117 zł, o którą zmniejszyła się wartość przedmiotowych nieruchomości na skutek utworzenia strefy ograniczonego użytkowania wokół lotniska wojskowego w Ł. oraz kwotę 13.405,68 zł stanowiącą koszt nakładów, jakie powodowie zmuszeni są poczynić w celu rewitalizacji akustycznej budynku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c., zasądzając je od dnia 21 czerwca 2012 roku, zgodnie z żądaniem strony powodowej.

Mając na uwadze, iż pełnomocnik powodów cofnął pozew ponad kwotę 115.382 zł Sąd umorzył postępowanie w tym zakresie. Cofnięcie pozwu oznacza bowiem rezygnację z wszczęcie i przeprowadzenie postępowania. W niniejszej sprawie pełnomocnik powodów cofając częściowo powództwo zrzekł się roszczenia, a zatem wypełnione zostały dyspozycje z art. 203 § 1 k.p.c. Sąd co do zasady związany jest cofnięciem pozwu. Obowiązany jest jednak zawsze dokonać oceny, czy w świetle zgromadzonego materiału procesowego czynności wymienione w art. 203 § 4 k.p.c. nie są sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego lub czy zmierzają do obejścia prawa. Dodać przy tym należy, że cofnięcie pozwu jest wyrazem prawa do dysponowania przedmiotem postępowania oraz przejawem odwołalności czynności procesowych. Skuteczne cofnięcie pozwu niweczy skutki zarówno procesowe, jak i materialnoprawne wywołane jego wniesieniem .

Mając na uwadze powyższe praz fakt, iż cofnięcie pozwu przez powoda nie stoi w opozycji do zasad współżycia społecznego, nie jest również sprzeczne z prawem i nie zmierza do jego obejścia, Sąd na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie w omawianym zakresie.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. i uwzględniając wynik postępowania (powodowie wygrali proces w 14 %) zasądzono od pozwanego Skarbu Państwa- Szefa (...) Zarządu (...) w B. solidarnie na rzecz powodów G. P. i J. P. kwotę 7.425,00 zł (6.400 zł za postępowanie apelacyjne + 1.008 zł [7.200 zł x 14 %] koszty zastępstwa + 17 zł = 7.425 zł) tytułem zwrotu kosztów procesu. Sąd nie obciążył przy tym powodów pozostałymi kosztami postępowania bowiem nadal nie ustały okoliczności stanowiące podstawę częściowego zwolnienia ich od kosztów sądowych w przedmiotowej sprawie. Nadto mając na uwadze, iż łącznie kwota 10.630,72 zł tytułem poniesionych kosztów opinii biegłych została tymczasowo wydatkowana z sum budżetowych Skarbu Państwa nakazano pobrać od pozwanego Skarbu Państwa- Szefa (...) Zarządu (...) w B. na rzecz Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 1.488,20 zł stanowiącą zwrot obciążającej go części wyłożonych tymczasowo wydatków (10.630,72 x 14 % zł). Zgodnie bowiem z treścią art. 94 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. – o kosztach sądowych w sprawach cywilnych – Dz. U. Nr 90, poz. 594 ze zm.) Z tych samych względów Sąd nakazał pobrać od Skarbu Państwa- Szefa (...) Zarządu (...) w B. na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Okręgowego kwotę 801,64 zł tytułem obciążającej go części opłaty sądowej (50 % x 11.452 zł x 14 % = 801,64 zł). Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE