UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej sąd ustalił, co następuje:

W dniu 06 października 2015r. do tut. sądu wpłynął z Komendy Rejonowej Policji W. VI wniosek o ukaranie T. P. o to, że w dniu 30 stycznia 2015 roku ok. godz. 03.50 przy ul. (...) w W. dokonał umyślnego uszkodzenia obudowy kamery monitoringu umieszczonej na klatce schodowej o łącznej wartości 400 zł na szkodę (...) Spółdzielni Mieszkaniowej (...) Osiedle (...) tj. popełnienie wykroczenia z art. 124 § 1 k.w.

Na poparcie stawianego zarzutu oskarżyciel publiczny załączył do akt sprawy materiał dowodowy w postaci protokołów zeznań świadków: M. K. ( wymieniona we wniosku o ukaranie), zeznań K. M. ( nie wymieniony we wniosku o ukaranie), pisma Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z dnia 30.01.2015r., dokumentacji fotograficznej, protokołu przesłuchania osoby podejrzanej o popełnienie wykroczenia.

Obwiniony T. P. zarówno w toku postępowania prowadzonego przez Policję, jak również przed sądem nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Będąc przesłuchanym na Policji obwiniony wyjaśnił, że zamieszkuje pod adresem ul. (...) w W. i faktycznie zauważył otwór na klatce schodowej na parterze budynku na wprost do drzwi wejściowych, gdzie mogła się znajdować kamera. Podejrzewał obecność kamery gdyż na parterze budynku znajduje się przyklejona informacja, że obiekt jest monitorowany. Obwiniony stwierdził także, iż nic nie wiedział o uszkodzeniu tej kamery, dopiero podczas przesłuchania dowiedział się, że kamera ta została uszkodzona. Nie wie kto mógł dokonać uszkodzenia kamery i nikogo o to nie podejrzewa.

W toku przesłuchania przed sądem obwiniony wyjaśnił, iż on nie zerwał tego plastiku co opisano w zarzucie, wie natomiast, iż został wezwany na Policję w charakterze świadka, a za chwilę był obwinionym. Obwiniony potwierdził, iż przed przesłuchaniem na Policji faktycznie rozmawiał z dzielnicowym i powiedział mu, iż w napadzie szału zerwał jedną kamerą z bloku obok tj. z bloku numer 60/66, po czym ją wyrzucił. Następnie kamerę tą odnalazł, zapytał się dzielnicowego, co ma z nią zrobić. Wtedy sam zaniósł kamerę na Policje, został oskarżony o jej kradzież, miał postępowanie, dostał wyrok nakazowy, który musiał odpracować po 30 godzin. Pytany przyznał, iż to zdarzenie też miało miejsce w styczniu 2015r. Natomiast nie przypomina sobie aby z tym dzielnicowym o nazwisku M. rozmawiał na temat uszkodzenia kamery przy ul. (...). Dzielnicowy ten kontrolował go, przychodził do niego bowiem miał napady szału jak pił i ćpał. Nie posiada wiedzy na temat uszkodzenia obudowy kamery monitoringu z dnia 30 stycznia 2015r. przy ul. (...).

Przesłuchana przed sądem świadek M. K., której zeznania ( jak wynika z wniosku o ukaranie) były podstawą skierowania przez oskarżyciela sprawy do sądu - zeznała, iż były dwa zdarzenia z kamerami: przy ul. (...) gdzie doszło do kradzieży kamery, a przy ul. (...) była dewastacja kamery. Świadek stwierdziła, iż ona nie posiada wiedzy na temat sprawcy uszkodzenia kamery przy ul. ul. (...), była jedynie w tamtym czasie administratorem w/w budynkach. Pytana zeznała, iż nie wie dlaczego obecnemu na sali obwinionemu postawiono zarzut popełnienia niniejszego wykroczenia. Po odczytaniu zeznań jakie złożyła w dniu 30.01.2015r. będąc przesłuchana na Policji w charakterze świadka , w/w potwierdziła przedmiotowe zeznania. W/w zeznaniach M. K. przyznała, iż została poinformowana o usiłowaniu kradzieży kamery w wyniku czego powstały uszkodzenia o łącznej wartości 400 zł., a następnie poinformowana przez P. K., który obsługuje monitoring, że całe zdarzenie zostało nagrane przez monitoring, a płyta CD zostanie przekazana Policji do dnia 03.02.2015r. M. K. przyznała, iż nie oglądała przedmiotowego nagrania i nie była na miejscu zdarzenia.

Przesłuchany na Policji w dniu 10.03.2015r.w charakterze świadka K. M. zeznał, iż jest dzielnicowym dla m. in dla ul. (...). Obwinionego T. P. zna ponieważ wielokrotnie przeprowadzał w stosunku do niego interwencje w związku ze skargami mieszkańców bloku na palenie przez niego tytoniu i spożywanie alkoholu na klatce schodowej. W/w potwierdził, iż faktycznie rozmawiał z obwinionym, który przyznał mu się do kradzieży kamery z budynku przy ul. (...), którą wyrwał i wyrzucił do śmieci, twierdząc, iż go wkurwiają. W związku z powyższym K. M. wyraził podejrzenie, iż T. P. mógł dokonać także próby kradzieży kamery przy ul. (...) w W., uszkadzając ją w dniu 30.01.2015r.. Zeznań świadka K. M. oskarżyciel publiczny w ogóle nie umieścił w wykazie dowodów umieszczonym w skierowanym do sądu wniosku o ukaranie, jednak sąd ujawnił przedmiotowe zeznania w trybie art.75§4 k.p.w. wobec braku sprzeciwu obecnych stron.

Ponieważ na rozprawie w dniu 21.01.2016r. obwiniony T. P. wskazał, iż co najmniej od 2009r. leczy się psychiatrycznie w związku z uzależnieniem od narkotyków i alkoholu ( powyższe okoliczności podał także do protokołu będąc przesłuchanym na Policji w dniu 06.03.2015r. k.13v, co nie zostało w ogóle zweryfikowane przez oskarżyciela publicznego), od alkoholu uzależniony jest prawie całe życie, a od amfetaminy od 1993r. wskazując placówki w których leczył i leczy się w dalszym ciągu psychiatrycznie - sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego lekarza psychiatry celem ustalenia poczytalności obwinionego tempore criminis, jego aktualnego stanu zdrowia psychicznego oraz zdolności do udziału w prowadzonym postępowaniu. W nadesłanej do sądu pisemnej opinii sądowo- psychiatrycznej biegły lekarz psychiatra stwierdził, iż biorąc pod uwagę przewlekły okres w którym pod wpływem substancji psychoaktywnych T. P. miał doznania psychotyczne i skutki dla jego osobowości z tym związane- obwiniony w chwili czynu miał w znacznym stopniu ograniczona zdolność rozpoznania znaczenia czynu i zdolność pokierowania swoim postępowaniem. Aktualny stan psychiczny obwinionego pozwala na jego udział w postępowaniu, jednak nie może on samodzielnie i rozsądnie bronić się, wskazane jest zapewnienie obwinionemu pomocy prawnej. W toku postępowania przed sądem obwinionemu został wyznaczony obrońca z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Wskazać w tym miejscu należy, iż oskarżyciel publiczny nie dostarczył w realiach przedmiotowej sprawy żadnych dowodów, które podważyłyby wersję prezentowaną przez obwinionego w złożonych w niniejszej sprawie wyjaśnieniach, dlatego też sąd nie miał podstaw by zakwestionować prawdziwość jego twierdzeń. Podkreślić należy, iż żaden z przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków nie widział przedmiotowego zdarzenia, jak również nie miał jednoznacznej wiedzy na temat sprawcy zdarzenia, zaś płyta CD na której miało zostać utrwalone krytyczne zdarzenie o której mówiła M. K. będąc przesłuchana na Policji- nie została zabezpieczona i załączona do akt niniejszej sprawy.

Podkreślić należy, iż zgodnie z obowiązującym prawem, na organach procesowych, a więc również na organach ścigania ciąży obowiązek dołożenia należytej staranności w dążeniu do ustalenia tego co naprawdę zaszło i jak w rzeczywistości wyglądają fakty podlegające następnie ocenie prawnej. Powierzchowna i jednostronna interpretacja niektórych okoliczności, przy jednoczesnej rezygnacji z dokonania czynności niezbędnych dla pełnej realizacji zasady prawdy materialnej – zwłaszcza zaniechanie poszukiwania i zabezpieczania dalszych dowodów ( w tym przypadku nagrania z kamery monitoringu o której zeznawała M. K.)- stanowi istotną wadę postępowania /SN z 20.06.1989r. IV KR 118/89, OSNPG 2-3/1990, poz.21/, a z taką sytuacja sąd zetknął się w realiach przedmiotowej sprawy. Powyższa zasada prawdy materialnej obliguje wszystkie organy wymiaru sprawiedliwości do dołożenia /i to niezależnie od woli którejkolwiek ze stron procesowych/ maksymalnych starań i wyczerpania wszelkich dostępnych środków dowodowych dla poznania prawdy - tak aby doprowadzić do tego aby osoba niewinna nie poniosła odpowiedzialności, a winny był zawsze do niej pociągnięty / SN z 17.09.1971r. IKR 120/71, OSNPG 12/1971, poz.242/.

Podkreślić wypada, iż do wydania wyroku skazującego - nie wystarczające jest stwierdzenie prawdopodobieństwa popełnienia czynu, nawet wysokiego prawdopodobieństwa do jakiego odwołują się organa ścigania - w aktualnie obowiązującym prawie - sąd w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy musi bowiem ustalić w sposób nie budzący żadnych wątpliwości , iż osoba którą oskarżyciel publiczny obwinia w realiach przedmiotowej sprawy dopuściła się czynu i to w okolicznościach wskazywanych przez oskarżyciela publicznego.

Bezsporne jest, iż dopiero kompletny materiał dowodowy może podlegać ocenie w konfrontacji z innymi dowodami zgodnie zasadami stanowiącymi fundament polskiego prawa, a ostateczna decyzja musi stanowić wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść osoby obwinionej.

Z tych wszystkich względów, wobec braku w sprawie niniejszej jakichkolwiek dowodów, które wskazywałby jednoznacznie i w sposób nie budzący żadnych wątpliwości, iż obwiniony T. P. dopuścił się zarzucanego mu czynu, w miejscu i okolicznościach opisanych w zarzucie oraz braku wniosków dowodowych ze strony oskarżyciela publicznego – sąd uniewinnił obwinionego od zarzucanego mu czynu.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w związku z § 19 i §21 treścią Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.) sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego B. S. kwotę 221,40 zł. (dwieście dwadzieścia jeden złotych i czterdzieści groszy) zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za obronę udzieloną obwinionemu z urzędu.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art.118§2 k.p.w.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE