UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17 marca 2014 r. powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowego (...).P.CH. W. L., R. E., A. (...) spółka jawna kwoty 2.136,15 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Powód wskazał, iż roszczenie znajduje zaczepienie w umowie nr (...), która została wykonana, a pozwany nie uregulował należnego powodowi wynagrodzenia.

W dniu 31 marca 2014 r. w sprawie XV GNc 1983/14 Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. zobowiązał pozwanego do zapłaty kwoty żądanej pozwem wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 17 marca 2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu w kwocie 47 zł. (k. 21).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty złożonym w dniu 08 maja 2014 r. pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu. Pozwany zarzucił brak zasadności roszczenia o zapłatę wynagrodzenia z tytułu umowy (...) oraz wystawionych na jej podstawie faktur, w związku z niewywiązywaniem się powoda z postanowień zawartej umowy. Powód wskazał, iż powód nigdy nie zapewnił prawidłowego wykonania świadczenia, do którego spełnienia się zobowiązał (k. 26-33).

Nadto pozwany wytoczył przeciwko pozwanemu powództwo wzajemne, żądając zasądzenia kwoty 2.292,20 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu. Pozwany wskazał, iż wobec nienależytego wykonania umowy przez powoda, wydatek związany z nabyciem od powoda sterowników (...), stanowi szkodę. Pozwany domagał się zasądzenia kwoty stanowiącej równowartość zakupionych sterowników, które nigdy nie zostały wykorzystane w sposób prawidłowy (k. 87-94).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 stycznia 2012 r. w (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W. jako zleceniobiorca oraz Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe (...).P.CH. W. L., R. E., A. (...) spółka jawna jako zlecedniodawca zwarli umowę nr (...) o świadczenie usługi w zakresie objęcia pojazdu nadzorem satelitarnego systemu monitorowania pojazdów (...). Przedmiot zobowiązania zleceniobiorcy świadczenie na rzecz zleceniodawcy usługi na warunkach określonych w umowie oraz w procedurach monitorowania obiektów ruchomych w zakresie objęcia pojazdu nadzorem Satelitarnego (...) ( (...)).

Stosownie do § 2 umowy obowiązkiem zleceniobiorcy objęto monitorowanie pojazdu przez cały czas trwania umowy, również w dni świąteczne i wolne od pracy, przez całą dobę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz poza jej terytorium, w granicach zasięgu działania (...) oraz dostępnych map. Zleceniobiorca był także obowiązany do rejestrowania komputerowego prawidłowo odebranych sygnałów testowych i alarmowych nadesłanych do Centrum Monitorowania zleceniobiorcy z systemu lokalnego zainstalowanego w pojeździe oraz archiwizowania ich przez 30 dni, udostępniania zleceniodawcy wyciągów z rejestru sygnałów testowych i alarmowych pochodzących z pojazdu na jego żądanie, nieudostępniania żadnych informacji o pojeździe jak i zleceniodawcy osobom nieupoważnionym oraz niezwłocznego powiadomienia zleceniodawcy w przypadku stwierdzenia uszkodzenia lokalnego systemu

Zobowiązaniami zleceniodawcy objęto obowiązek niezwłocznego powiadomienia Centrum Monitorowania zleceniobiorcy o zwarciu umowy sprzedaży pojazdu objętego monitorowaniem oraz o wszelkich zmianach danych zawartych w karcie zgłoszenia pojazdu lub umowie oraz obowiązek współpracy z Centrum Monitorowania Zleceniobiorcy poprzez m.in. przekazywanie wszelkich mających wpływ na monitorowanie informacji dotyczących pojazdu (§ 3 umowy).

Na podstawie § 4.1 umowy zleceniodawca zobowiązywał się do uiszczenia na rzecz zleceniobiorcy wynagrodzenia za usługi (...) w kwocie 42,00 zł netto miesięcznie za jeden pojazd. Abonament obejmował monitorowanie pojazdu on-line, lokalizację pojazdu na żądanie, możliwość śledzenia pojazdu. Zleceniodawca miał możliwość odczytania historii położenia pojazdu z ostatnich 90 dni.

Umowa została zawarta na czas nieokreślony od dnia następnego po dostarczeniu karty zgłoszenia pojazdu do stacji monitorowania zleceniobiorcy z możliwością jej pisemnego wypowiedzenia przez każdą ze stron z jednomiesięcznym terminem dokonanym na koniec miesiąca kalendarzowego (§ 5. 1a).

Aneksem z dnia 31 stycznia 2012 r. do treści umowy nr (...) wprowadzono zmiany w postaci redukcji wysokości abonamentu. Zleceniobiorca zobowiązał się do uiszczenia zleceniobiorcy wynagrodzenia w formie abonamentu za monitorowanie oraz gotowość do podjęcia interwencji w kwocie 39,00 zł netto miesięcznie, płatnego zgodnie z otrzymaną. Aneks wchodził w życie z dniem 01 lutego 2012 r.

Dowód: umowa nr (...) oświadczenie usługi w zakresie objęcia pojazdów nadzorem satelitarnego systemu monitorowania pojazdów (...) (k. 13-15), aneks z dnia 31 stycznia 2012 r. do umowy nr (...) (k. 39).

W dniu 16 stycznia 2012 r. strony zawarły nadto umowę nr (...)/POZ na sprzedaż i wykonanie montażu satelitarnego systemu monitorowania pojazdu (...). Zleceniobiorca zobowiązał się wykonać montaż systemu satelitarnego monitorowania pojazdu (...) zgodnie z załącznikiem nr 4 do umowy (§ 1.1 umowy). W tym celu zleceniodawca zobowiązywał się zapewnić dostęp do pojazdu oraz warunku do wykonywania prac montażowych (§ 1.3 umowy). W § 2 umowy uwzględniono postanowienia dotyczące gwarancji i serwisu. Zleceniobiorca na zainstalowane elementy wskazane w § 4 umowy (opis systemu) udzielał 24-miesięcznej gwarancji. Po upływie okresu gwarancji wszelkie koszty związane z naprawami zainstalowanego systemu (...) ponosił zleceniodawca. Na postawie oddzielnej umowy zleceniobiorca zapewniał usługę konserwacji zainstalowanych urządzeń.

Całkowita należność za system (...) uwzględniająca jego montaż została ustalona na podstawie § 4 umowy (opis systemu). Kwota należność (urządzenia i robocizna) została ustalona na podstawie załącznika do umowy. W wypadku niewywiązania się w uzgodnionym terminie z zapłaty należnych płatności zleceniodawca zobowiązywał się umożliwić zleceniobiorcy dokonanie demontażu zainstalowanego systemu, dokonania wyceny zdemontowanych urządzeń i odkupienia ich po wskazanych przez zleceniobiorcę cenach. Stosownie do § 3.4 umowy w przypadku, gdy karta SIM i/lub moduł (...) były własnością zleceniobiorcy, z chwilą rozwiązania umowy na monitoring przed upływem 36 miesięcy od daty montażu sterownika (...), zleceniodawca zobowiązuje się do pokrycia kosztów jego demontażu oraz umożliwienia zleceniobiorcy odkupienie sterownika (...) za kwotę 1 zł netto. Termin i miejsce demontażu miały zostać wskazane przez zleceniobiorcę. Zgodnie z § 3.5 umowy w przypadku uniemożliwienia zleceniobiorcy demontażu urządzeń w warunkach określonych w § 3.4 umowy, zleceniodawca zostawał obciążony kwotą 600 zł netto.

Dowód: umowę nr (...)/POZ na sprzedaż i wykonanie montażu satelitarnego systemu monitorowania pojazdu (...).

Usługa objęła 12 pojazdów. Montaż urządzeń umożliwiających korzystanie z systemu odbył się 25 lutego 2012 r. w P., kiedy w sterowniki wyposażono 5 pojazdów oraz 03 marca 2012 r. w P., gdy zainstalowano urządzenia w 3 pojazdach. Montaż systemu (...) i sterownika dotyczył pojazdów: H. (...) nr rej. (...), S. (...) nr rej. (...), S. (...) nr rej. (...), F. (...) nr rej. (...), F. (...) nr rej. (...), I. (...) nr rej. (...) oraz H. (...) nr rej. (...). Z tytułu montażu w dniu 29 lutego 2012 r. (...) Sp. z o.o. Sp. k. wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 906,00 zł netto (1.114,38 zł brutto) oraz nr (...) na kwotę 151,00 zł netto (185,73 zł brutto). Cena usługi montażu dla jednego pojazdu wynosiła 151,00 zł netto (185,73 zł brutto). W dniu 30 marca 2012 r. S. (...) wystawił z kolei fakturę VAT nr (...) z tytuł montażu systemu (...) w pojazdach: H. (...) nr rej. (...), H. (...) nr rej. (...), H. (...) nr rej. (...), H. (...) nr rej. (...) oraz S. (...). Faktura opiewała na kwotę 755,00 zł netto (928,65 zł brutto).

Dowód: reklamacja usług świadczonych w ramach umowy (...)/POZ oraz M- (...) z dnia 14 marca 2012 r. (k. 42-43), zeznania świadka M. P. (k. 172-174), faktura VAT nr (...) (k. 98), faktura VAT nr (...) (k. 100), faktura VAT nr (...) (k. 96).

(...) służący do lokalizacji pojazdów, w których zamontowano moduły, nie działał prawidłowo – lokalizacje nie były aktualne, pojawiały się błędy w numerach rejestracyjnych, nazwach marek i modeli. O nieprawidłowościach w działaniu P.P.U. B. Sp. j. zawiadomił (...) Sp. z o.o. Sp. k. w piśmie z dnia 13 marca 2012 r., żądając poprawienia zaistniałych uchybień. Pozwany wstrzymał się z płatnością związaną z wystawioną w dniu 29 lutego 2012 r. fakturą VAT nr (...) (k. 98). W następstwie braku odpowiedzi ze strony (...) Sp. z o.o. Sp. k., P.P.U. B. Sp. j. w piśmie z dnia 26 marca 2012 r. ponownie wezwał do usunięcia błędów w działaniu świadczonej usługi.

Dowód: reklamacja usług świadczonych w ramach umowy (...)/POZ oraz M- (...) z dnia 14 marca 2012 r. (k. 42-43), zeznania świadka M. P. (k. 172-174), pismo z dnia 26 marca 2012 r. (k. 44-45).

W dniu 30 marca 2012 r. wystawiono fakturę VAT nr (...) z tytułu abonamentu za nadzór satelitarnego monitorowania pojazdów. Faktura VAT dotyczyła płatności za świadczenie usługi dla 5 pojazdów w okresie od 22 marca 2012 r. do 31 marca 2012 r. Cena usługi dla jednego pojazdu wynosiła 12,58 zł netto (15,49 zł brutto). Łącznie faktura opiewała na kwotę 62,90 zł netto (77,37 zł brutto). Faktura została opłacona w dniu 13 czerwca 2012 r. W dniu 30 kwietnia 2012 r. (...) Sp. z o.o. sp. k. wystawił fakturę VAT nr (...) z za korzystanie z usługi w kwietniu 2012 r. Faktura VAT, która obejmowała płatność za świadczenie usługi dla tych samych pojazdów, których dotyczyła faktura VAT nr (...), opiewała na kwotę 195,00 zł netto (239,85 zł brutto). Cena usługi dla jednego pojazdu wynosiła 39,00 zł netto (47,97 zł brutto). Łącznie faktura opiewała na kwotę 62,90 zł netto (77,37 zł brutto). Faktura została opłacona w dniu 13 czerwca 2012 r.

Dowód: fakturę VAT nr (...) (k. 104), potwierdzenie przelewu (k. 105), fakturę VAT nr (...) (k. 102), potwierdzenie przelewu (k. 103).

W kwietniu dokonano wymiany urządzeń (...) w niektórych pojazdach (m.in. we F. (...) nr rej. (...) oraz I. (...) nr rej. (...)), jednak w dalszym ciągu występowały błędy w działaniu systemu. Sytuacja nie uległa zmianie także w maju, w szczególności P.P.U. B. Sp. j. nie miał możliwości monitorowania pojazdu marki H. (...) nr rej. (...).

Dowód: korespondencja elektroniczna M. P. i A. K. z dnia 26 kwietnia 2012 r. (k. 46-47), korespondencja elektroniczna M. P. i A. K. prowadzona w dniach 08 maja – 14 maja 2012 r.(49-50).

W piśmie z dnia 23 maja 2012 r. (...) Sp. z o.o. sp. k. poinformował o częściowym uznaniu reklamacji, zobowiązując się do wystawienia faktur korygujących do faktur VAT nr (...) w poz. 1, 6 oraz nr (...) w poz. 1, 6.

Dowód: pismo z dnia 23 maja 2012 r. (k. 48).

W dniu 30 lipca 2012 r. P.P.U. B. Sp. j. zwrócił uwagę na dalsze problemy techniczne związane z monitorowaniem pojazdu marki H. (...) nr rej. (...), wnosząc o anulowanie wszystkich faktur VAT z tytułu świadczenia usługi monitoringu tego pojazdu. Nadto pozwany zawnioskował o korektę faktur za maj i czerwiec w pozycjach nr 9 i 11 – w związku z wymianą sterowników pojazdy marki I. nr rej. (...) oraz H. (...) nie były monitorowane.

Dowód: reklamacja z dnia 30 lipca 2012 r. (k. 51).

W dniu 10 sierpnia 2012 r., na skutek pozytywnego rozpatrzenia reklamacji, P.P.U. B. Sp. j. oraz (...) Sp. z o.o. Sp. k. zawarli porozumienie, na mocy którego (...) Sp. z o.o. Sp. k. zobowiązał się do wymiany sterowników (system S.) na nowe pulsory bez obciążania P.P.U. B. Sp. j. kosztami montażu we wszystkich jednostkach objętych umową nr (...) do dnia 31 sierpnia 2012 r., oraz podpięcia wszystkich jednostek do (...). Nadto abonament za usługę monitorowania miał zostać w okresie od dnia 01 września 2012 r. do dnia 28 lutego 2012 r. obniżony do kwoty 12,00 zł netto. Na podstawie zawartego porozumienia strony sporządziły aneks do umowy z dnia 16 stycznia 2012 r. wprowadzając do treści umowy postanowienie o obniżeniu w abonamentu zgodnie z zawartym porozumieniem. Wstrzymane zostało także wystawianie faktur za świadczenie usług.

Dowód: porozumienie z dnia 10 sierpnia 2012 r. (k. 57), aneks do umowy nr (...) z dnia 10 sierpnia 2012 r. (k. 53).

Część sterowników nie została wymieniona – dotyczyło to pojazdu marki H. (...) nr rej. (...). Mimo zmiany systemu monitorowania błędy w lokalizacji pojazdów nie ustąpiły.

Dowód: korespondencja elektroniczna M. P. i A. K. z dnia 24 września 2012 r. (k. 46-47), zeznania świadka M. P. (k. 172-174).

W oświadczeniu wystosowanym w dniu 24 września 2012 r. (...) Sp. z o.o. sp. k. w osobie kierownika działu handlowego T. P. zobowiązał się w terminie do 15 października 2012 r. do poprawy świadczonych usług w zakresie satelitarnego monitorowania pojazdów (...) i zapewnienia standardu usługi zgodnie z zawartą umową. W przeciwnym wypadku odbyć się miał bezpłatny demontaż urządzeń (...).

Dowód: oświadczenie z dnia 24 września 2012 r. (k. 66).

W piśmie z dnia 04 października 2012 r. P.P.U. B. Sp. j. odmówił przyjęcia faktu nr (...), nr (...) oraz nr (...) za usługę montażu sterownika (...) do pojazdów marki S. (...) nr rej. (...), S. (...) nr rej. (...), F. (...) nr rej. (...) oraz H. nr rej. (...). Pozwany powołał się na porozumienie z dnia 10 sierpnia 2012 r., zgodnie z którym ponowny montaż sterowników miał być bezpłatny. Z kolei wraz z pismem z dnia 08 października 2012 r. P.P.U. B. Sp. j. odesłał bez księgowania faktury VAT nr (...) za abonament nadzoru satelitarnego, które nie powinny być wystawione w związku z niedziałającym systemem monitorowania pojazdów (...). Nadto pozwany zażądał wystawienia faktur korygujących nr (...) z dnia 31 maja 2012 r., nr (...) z dnia 29 czerwca 2012 r., nr 2012/- (...) z dnia 31 lipca 2012 r. oraz nr (...) z dnia 31 sierpnia 2012 r. na kwotę 0,00 zł w pozycji 11. Pozycja ta dotyczyła pojazdu H. nr rej. (...), którego sterownik, mimo wymiany, nigdy nie działał prawidłowo. Wraz z pismem z dnia 18 października 2012 r. pozwany odesłała także fakturę VAT nr (...) wystawioną tytułem montażu sterownika (...) dla pojazdu marki H. (...) nr rej. (...), powołując się na zobowiązanie do bezpłatnego demontażu urządzenia.

Dowód: pismo z dnia 04 października 2012 r. (k. 67), pismo z dnia 09 października 2012 r. (k. 68-69), pismo z dnia 18 października 2012 r. (k. 70).

W dniu 29 października 2012 r. P.P.U B. Sp. j. złożył w osobie pełnomocnika R. B. złożył oświadczenie o wypowiedzeniu umowy na monitoring obiektów ruchomych nr M- (...) bez zachowania terminu wypowiedzenia. (...) Sp. z o.o. sp. k. został także wezwany do zwrotu kwoty 2.175,58 zł, na którą składała się kwota 1.812,00 zł tytułem wydatków związanych nabycie sterowników i ich montażu oraz kwota 363,58 zł tytułem zwrotu poniesionych kosztów monitoringu samochodów, co do których świadczenie nie nastąpiło.

Dowód: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy nr (...) z dnia 29 października 2012 r. (k. 71-72).

(...) Sp. z o.o. sp. k. przeprowadził demontaż sterowników w okresie styczeń-marzec 2013 w P., S. i W.. Część sterowników została zabrana przez przedstawicieli powoda. Powód wystawił na rzecz pozwanego faktury VAT za demontaż sterowników. Faktury VAT nie zostały zaksięgowane, a ich oryginały zostały zwrócone pozwanemu z powołaniem na oświadczenie z dnia 24 września 2012 r., zgodnie z którym demontaż miał się odbyć bez obciążania pozwanego kosztami. Pozwany przyjął wystawioną przez (...) Sp. z o.o. Sp. k. fakturę nr (...) datowaną na dzień 31 maja 2013 r. z tytułu demontażu systemu w pojeździe marki H. (...) nr rej. (...) na kwotę 150,00 zł netto (184,50 zł brutto).

Dowód: pismo z dnia 21 marca 2013 r. (k. 80), pismo z dnia 15 lutego 2013 r. (k. 78), pismo z dnia 20 lutego 2013 r. (k. 79), pisma z dnia 05 maja 2013 r. (k. 82-83), faktura nr (...) (k. 73).

W dniu 20 marca 2013 r. (...) Sp. z o.o. Sp. k. wystawił na rzecz P.P.U. B. Sp. j. fakturę VAT nr (...) na kwotę 600,00 zł netto (738,00 zł brutto) tytułem obciążenia za uniemożliwienie demontażu sterownika (...) w pojeździe marki H. (...) nr rej. (...). Faktura została uznana za bezzasadną i odesłana wraz z pismem z dnia 18 kwietnia 2013 r. W dniu 30 kwietnia 2013 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 600,00 zł netto, obciążając powoda karą umowną za uniemożliwienie demontażu sterownika (...) w pojeździe marki H. (...) nr rej. (...). Faktura została odesłana wraz z pismem z dnia 22 maja 2013 r. z informującym, iż winę za niedojście demontażu do skutku ponosił podwykonawca powoda.

Dowód: faktura VAT (...) (k. 74), pismo z dnia 18 kwietnia 2013 r. (k. 75), faktura VAT nr (...) (k. 76), pismo z dnia 22 maja 2013 r. (k. 77).

W piśmie z dnia 28 października 2013 r., doręczonym pozwanemu w dniu 05 listopada 2013 r., (...) Sp. z o.o. Sp. k. wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 2.136,15 zł tytułem płatności faktur VAT: nr (...) z dnia 31 lipca 2012 r. na kwotę 319,80 zł wraz z odsetkami w kwocie 50,12 zł, nr (...) z dnia 20 marca 2013 r. na kwotę 738,00 zł z odsetkami w wysokości 54,67 zł, nr (...) z dnia 30 kwietnia 2013 r. na kwotę 738,00 zł wraz z odsetkami w kwocie 45,32 zł oraz nr (...) z dnia 31 maja 2013 r. na kwotę 184,50 zł z odsetkami w kwocie 8,74 zł. W odpowiedz złożonej w piśmie z dnia 08 listopada 2013 r. wskazał, iż kara umowna z tytułu uniemożliwienia demontażu sterowników jest bezzasadne, bowiem czynności te nie doszły do skutku z winy powoda. Tymczasem, jak wskazał pozwany, faktury VAT nr (...) z dnia 31 lipca 2012 r. oraz nr (...) z dnia 31 maja 2013 r. nigdy nie zostały mu doręczone. Nadto pozwany wskazał, na zdemontowane urządzenia (...) zostały bezzasadnie zabrane przez przedstawicieli powoda, bowiem stanowiły one własność powoda. W piśmie z dnia 18 listopada 2013 r. powód wskazał, iż co prawda urządzenie (...) w pojeździe nr rej. (...) zostało zdemontowane, jednak pozwany uniemożliwił przedstawicielowi powoda zabranie tegoż urządzenia, które stanowiło własność powoda. Wobec powyższego nałożenie kary umownej w wysokości 600,00 zł znajdowało oparcie w § 3.5 umowy z dnia 16 stycznia 2012 r. Nadto pozwany wskazał, że nałożenie kary umownej związanej uniemożliwieniem demontażu urządzenia (...) w pojeździe nr rej. (...) nastąpiło wobec absencji pozwanego na umówionych wcześniej spotkaniach. W zgłoszonej w piśmie z dnia 12 grudnia 2013 r. odpowiedzi, pozwany wskazał, iż nałożenie kar umownych było bezzasadne, gdyż prawo własności urządzeń (...) przysługiwało wyłącznie pozwanemu. Ponadto pozwany zaznaczył, iż pozbawienie pozwanego prawa własności urządzeń stanowiło szkodę, która powinna być naprawiona przez powoda.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 28 października 2013 r. (k. 11), potwierdzenie odbioru (k. 12), pismo z dnia 08 listopada 2013 r. (k. 84), pismo z dnia 18 listopada 2013 r. (k. 85)

Stan faktyczny sprawy został ustalony na podstawie zgłoszonych, a niekwestionowanych twierdzeń stron, okoliczności bezspornych oraz przyznanych, a także na podstawie złożonych przez strony dokumentów, których prawdziwość nie została poddana w wątpliwość. Sąd nie widział podstaw do odmowy przypisania przedmiotowym dokumentom waloru wiarygodności.

Dalsze ustalenia faktyczne były możliwe na podstawie zeznań świadka M. P.. Świadek przesłuchany na okoliczność problemów zgłaszanych w związku z realizacją umowy zawartej między stronami, informowania powoda o braku doręczenia oraz błędnym wystawieniu dokumentów księgowych oraz zawarcia umowy sprzedaży sterowników okazały się wiarygodne. Świadek wskazał, iż system informatyczny obsługujący sterowniki był niesprawny i działał połowicznie – występowały rażące błędy w zakresie nazw i rodzajów pojazdów, również numerów rejestracyjnych; wiele samochodów nie było widocznych w systemie, a te które były posiadały błędy w opisie. (...) nie odzwierciedlał faktycznego stanu rzeczy. Z zeznań świadka wynika, iż wadliwie funkcjonujące sterowniki miały zostać wymienione na nowe bez obciążania pozwanego kosztami demontażu starych i zamontowania nowych sterowników, a powód zobowiązał się do niewystawiania faktur z tytułu korzystania z urządzeń, które nie działały prawidłowo. Po wymienia system także nie funkcjonował zgodnie z oczekiwaniami.

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy ustalony na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego pozwala na uznanie zgłoszonych przez powoda żądań za nieuzasadnione. Uprawnione są natomiast roszczenia wynikające z powództwa wzajemnego.

Spór stron obejmuje zagadnienie prawidłowości wykonania umowy zgodnie z jej treścią. Jednakże roszczenie w znacznej swej części opiera się na kontrowersjach związanych z interpretacją postanowień umów nr (...)/POZ zawartych w dniu 16 stycznia 2012 r. w P..

Powód opiera swoje roszczenie na czterech fakturach VAT, które swoją podstawę znajdują w postanowieniach umów z dnia 16 stycznia 2012 r.: nr (...) z dnia 31 lipca 2012 r., nr (...) z dnia 20 marca 2013 r., nr (...) z dnia 30 kwietnia 2013 r. oraz nr (...) z dnia 31 maja 2013 r.

Pierwsza z powołanych faktur opiewa na kwotę 319,80 zł. Powód nie załącza jednak oryginału wskazanego dokumentu lub jego kopii. Zgodnie z twierdzeniem pozwanego faktura ta została mu doręczono dopiero w dniu 27 listopada 2013 r., a zatem kilkanaście miesięcy od dnia jej wystawienia. Fakt nieprzedstawienia dokumentu, na którym powód opiera swoje roszczenie nie pozwala Sądowi na ocenie wiarygodności jego żądania w części obejmującej należność wynikająca z przywołanej faktury. Ocena ta jest tym bardziej uzasadniona, iż powód nie wskazuje, z czego taka a nie inna należność wynika. Ciężar udowodnienia faktu, z którego wywodzone są skutki prawne spoczywa na stronie, która przywołanego faktu wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne (art. 6 k.c.), a celem umożliwienia stwierdzenia tych faktów, strona ta jest obowiązana wskazać dowody (art. 232 k.p.c.). Powód nie przedstawił żadnych dowodów na okoliczność zasadności wystawienia faktury VAT nr (...) z dnia 31 lipca 2012 r., jak i na okoliczność wysokości dochodzonej na podstawie powołanego dokumentu należności. W związku z powyższym, już wyłącznie na podstawie niedochowania przez powoda ciężaru dowodu, należało uznać roszczenie w tej części za niezasadne. Tym niemniej roszczenie byłoby bezzasadne nawet przy odmiennym zapatrywaniu. Należy bowiem domniemywać, choć w sposób wyjątkowo ostrożny, iż powołana faktura stanowi potwierdzenie obciążenia pozwanego należnością z tytułu świadczenia na jego rzecz usługi monitorowania obiektów ruchomych w zakresie objęcia pojazdu nadzorem satelitarnego systemu monitorowania pojazdów. Przy uwzględnieniu prawidłowego wykonania przedmiotu umowy obciążenie pozwanego obowiązkiem płatności byłoby w pełni uzasadnione. Jednakże spełnianie na rzecz pozwanego świadczenia nie może być objęte zakresem pojęcia „prawidłowe wykonanie przedmiotu umowy”.

Zgodnie z art. 354 k.c. dłużnik powinien bowiem wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią, ale także w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu, zasadom współżycia społecznego oraz ustalonym zwyczajom. Podmioty prawa cywilnego, kontraktując między sobą, chronią swoje interesy. To właśnie realizacja interesów jest głównym celem zobowiązań. Przepis art. 354 § 1 k.c. jako kryterium uznania zobowiązania za wykonane uznaje zgodność faktycznego postępowania dłużnika z postanowieniami stosunku prawnego (treść stosunku prawnego), jednak dla oceny prawidłowości postępowania dłużnika ma także znaczenie kontekst teleologiczny, bowiem wykonanie zobowiązania powinności czynić zadość także celowi społeczno-gospodarczemu stosunku prawnego. Kryterium to odwołuje się do funkcji i celów konkretnego zobowiązania, przy uwzględnieniu takich jego właściwości, jak typowe oczekiwania stron związane z danym typem umów, określony rodzaj działalności gospodarczej, charakter profesjonalny podmiotów zobowiązania.

Stan faktyczny sprawy nie dostarcza podstaw do uznania, iż zobowiązanie zostało wykonane przez powoda w sposób zaspokający interesy wierzyciela. Zarówno z twierdzeń pozwanego, który wskazywał na nieprawidłowe wykonanie przedmiotu umowy przez powoda, jak i z postępowania samego pozwanego, który w sposób bezpośredni stwierdzał, iż usługa nie była wykonywana w sposób należyty, a także z zeznań świadków wynika, iż w ramach świadczenie dotknięte było istotnymi wadami, bowiem system informatyczny obsługujący zamontowane w pojazdach sterowniki nie działał zgodnie z oczekiwaniami wierzyciela. Pojazdy objęte monitoringiem nie były widoczne dla zleceniodawcy, występowały błędy. Mimo zgłaszanych uwag i wymiany elementów systemu oraz zmiany samego systemu nieprawidłowości nie zostały usunięte. Taka charakterystyka działań dłużnika podjętych w spełnieniu świadczenia pozwala na uznanie zobowiązania za wykonane w sposób nienależyty (art. 471 k.c.) Stan faktyczny stanowiący wypełniający znamiona „nienależytym wykonaniem zobowiązania” obejmuje sytuacje, gdy świadczenie zostanie wprawdzie spełnione, lecz nie będzie ono prawidłowe, gdyż odbiegało będzie w jakimś stopniu, większym lub mniejszym, od świadczenia wymaganego. Innymi słowy – z przypadkiem nienależytego wykonania zobowiązania będziemy mieli do czynienia wtedy, gdy wprawdzie świadczenie zostanie spełnione, lecz interes wierzyciela nie zostanie zaspokojony w sposób wynikający z treści zobowiązania. Zgodnie z poglądem Sądu Apelacyjnego w Krakowie wyrażonym w wyroku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (V ACa 88/09, LEX nr 523881) „nienależyte wykonanie zobowiązania ma miejsce wtedy, gdy zachowanie dłużnika zmierzało do spełnienia świadczenia, jednak osiągnięty przez niego wynik nie spełnia wymogów świadczenia, do którego dłużnik był zobowiązany”.

Spełnienie świadczenia nie zaspokoiło interesu wierzyciela, na co wskazują dowody zgromadzone w sprawie. Liczne zastrzeżenia, uwagi oraz uznanie przez powoda reklamacje wskazują na niewykonanie przedmiotu umowy zgodnie z jej treścią. Materialnoprawna płaszczyzna analizy stosunku prawnego łączącego strony stanowi dodatkową, autonomiczne w stosunku do sfery dowodowej, spektrum uznania bezzasadności roszczenia opartego na fakturze VAT nr (...) z dnia 31 lipca 2012 r.

Zbieżnej ocenie nie może umknąć także część roszczenia oparta na fakturze VAT nr (...) z dnia 31 maja 2013 r. Powołany dokument również nie został załączony przez powoda, jednakże został wprowadzony w poczet materiału dowodowego przez pozwanego. Z treści faktury VAT nr (...) z dnia 31 maja 2013 r. wynika, iż tytułem wystawienia dokumentu księgowego był demontaż systemu w pojeździe H. (...) nr rej. (...). Koszy usługi określono na kwotę 150,00 zł netto (184,50 zł brutto). Pozwany odmówił zapłaty i wskazał, iż zgodnie ze złożonym przez powoda oświadczeniem z dnia 24 września 2012 r. demontaż urządzeń (...) miał zostać wykonany nieodpłatnie. Nadto pozwany zarzucił arbitralność w ustaleniu kwoty obciążenia. Powód wskazał natomiast, iż porozumienie z dnia 24 września 2012 r. nie zostało sporządzone w odpowiedniej formie, a porozumienie z dnia 10 sierpnia 2012 r. obejmowało jedynie nieodpłatną wymianę oraz montaż nowych sterowników, nie uwzględniając demontażu sterowników wcześniej zamontowanych. Argumentacja powoda jest pokrętna i nie można uznać, iż ma jakiekolwiek zaczepienie w umowie.

Zarówno postanowienia umowy nr (...), jak nr I- (...) zawartych w dniu 16 stycznia 2012 r. milczą w materii wysokości wynagrodzenia z tytułu demontażu sterowników. Paragraf 3.4 umowy nr (...)/POZ stanowi co prawda o zobowiązaniu zleceniodawcy (pozwanego) do pokrycia kosztów demontażu, jednak nie wskazuje, jaka kwota wyraża te koszty. Żaden z innych dokumentów zgromadzonych w sprawie nie dostarcza dowodów na ustalenie przez strony kwoty 150,00 zł netto z tytułu demontażu urządzeń, co w żaden sposób nie pozwala na przyjęcie, iż pozwany objął swoim oświadczeniem woli zgodę na obciążenie właśnie taką kwotą. Tym niemniej fakt istnienia podstawy do nałożenia na pozwanego obowiązku zapłaty za usługę demontażu nie ma znaczenia dla przyjęcia bezzasadności żądania zapłaty w tym zakresie. Powód bowiem zobowiązał się w sposób wyraźny do nieopłatnego wykonania usługi. Kluczowe w tym zakresie znaczenie ma oświadczenie z dnia 24 września 2012 r. złożone przez T. P., oznaczonego jako kierownik działu technicznego, w którym (...) Sp. z o.o. Sp. k. zobowiązał się do bezpłatnego demontażu urządzeń (...) w wypadku bezskuteczności działań zmierzających do poprawy świadczenia usług satelitarnego monitorowania pojazdów (...) i zapewnienia standardu usługi zgodnie z zawarta umową. Jeśli nawet jest tak, iż oświadczenie to nie stanowi substratu zmiany umowy spółki, to treść oświadczenie nie może zostać pominięta przy interpretacji postępowania powoda. Postępowanie, polegające na jednostronnym obciążeniu pozwanego kosztami demontażu sterowników (...) jest bowiem sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, gdyż nikomu nie wolno postępować sprzecznie z własnymi oświadczeniami i prawnie relewantnymi oznakami woli (venire contra factum proprium nemini licet). Powyższe pozwala na przyjęcie, iż roszczenie powoda w zakresie żądania zapłaty za demontaż sterowników (...) jest bezzasadne, gdyż powód nie wykazał, na jakiej podstawie obciążył pozwanego kwotą 150,00 zł, a nadto pozostaje w sprzeczności z jego własnymi oświadczeniami, w zaufaniu do których działał pozwany.

Wreszcie ocenie należy poddać żądania oparte na § 3.4 i § 3.5 umowy nr (...)/POZ, zgodnie z którym w wypadku gdy karta SIM i/lub moduł (...) był własnością zleceniobiorcy z chwilą rozwiązania umowy na monitoring przed upływem 36 m-cy od daty montażu sterownika (...), zleceniodawca zobowiązywał się do pokrycia kosztów jego demontażu oraz umożliwienia zleceniobiorcy odkupienia sterownika (...), a w przypadku uniemożliwienia zleceniobiorcy dokonania tych działań winien zapłacić karę w wysokości 600,00 zł netto. Powód z tego właśnie tytułu wystawił na rzecz pozwanego faktury VAT nr: nr (...) z dnia 20 marca 2013 r., nr (...) z dnia 30 kwietnia 2013 r. Pozwany sprzeciwił się uznaniu żądania, wskazując, iż mocą umowy stał się on właścicielem sterowników, a zatem żądanie zapłaty kary z tytułu uniemożliwienie demontażu jest bezprawne. Argumentacji pozwanego jest uzasadniona.

Zgodnie z tytułem umowy nr (...)/POZ zobowiązania stron obejmowały sprzedaż i wykonanie montażu satelitarnego systemu monitorowania. Powód obciążył pozwanego z tytułu wykonanej usługi kwotą 2.228,76 zł wynikającą z faktur VAT nr (...). Należność została zapłacona. Postanowienia umowy wskazując, iż umowa nr (...)/POZ miała charakter mieszany. Część jej postanowień miała charakter wykonawczy w stosunku do zobowiązania głównego, jakim, zgodnie z § 1.1 umowy, było montaż systemu satelitarnego monitoringi pojazdu (...). Zobowiązanie to stanowiło element przedmiotowo istotny umowy o świadczenie usług, do których stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. W pozostałej części umowa miała charakter zobowiązująco-rozporządzający, wyczerpując elementy przedmiotowo istotne umowy sprzedaży (art. 535 k.c.). Powód jako sprzedawca zobowiązał się przenieść na rzecz pozwanego jako kupującego własność rzeczy oraz rzeczy te wydać, a kupujący zobowiązał się zapłacić cenę sprzedaży oraz rzecz odebrać. Na rzeczowy charakter umowy wskazują postanowienia § 2 (gwarancja i serwis) oraz § 3 (warunki finansowe).

Zgodnie § 2.2 zleceniobiorca na zainstalowane elementy udzielał 24-miesięcznej gwarancji, a po upływie okresu gwarancji wszystkie koszty związane z naprawami zainstalowanego systemu (...) ponosił zleceniobiorca. Na podstawie § 2.7 umowy ustalono, że zleceniobiorca może zapewnić usługę konserwacji zainstalowanych urządzeń na podstawie oddzielnej umowy. Postanowienia gwarancyjnej w sposób wyraźny dotyczyły urządzeń (...), a nie prawidłowości wykonanej usługi, co wskazuje na przeniesienie prawa własności tych elementów na zleceniodawcę. Natomiast zgodnie z § 3.1 umowy całkowita należność obejmowała system (...) z uwzględnieniem montażu. W myśl § 3.2 umowy w przypadku niewywiązywania się w uzgodnionym terminie z zapłaty należnych płatności, zleceniodawca zobowiązywał się umożliwić zleceniobiorcy dokonanie demontażu zainstalowanego systemu, dokonania wyceny zdemontowanych urządzeń i odkupienia ich po wskazanych przez zleceniobiorcę cenach. Postanowienia § 3 umowy także wskazują na fakt przejścia prawa własności sterowników na rzecz pozwanego.

Przyjęta na tle art. 65 k.c. w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 1995 r., (III CZP 66/95 OSNC 1995, nr 12, poz. 168) i późniejszych orzeczeniach Sądu Najwyższego (por. np. wyroki z dnia 21 listopada 1997 r., I CKN 825/97, OSNC 1998, nr 5, poz. 81 i z dnia 20 maja 2004 r., II CK 354/03, OSNC 2005, nr 5, poz. 91) tzw. kombinowana metoda wykładni przyznaje w przypadku oświadczeń woli składanych innej osobie pierwszeństwo temu znaczeniu oświadczenia, które rzeczywiście nadawały mu obie strony w chwili jego złożenia (subiektywny wzorzec wykładni). Pierwszeństwo to jest wyprowadzane z zawartego w art. 65 § 2 k.c. nakazu badania raczej, jaki był zgodny zamiar stron umowy, aniżeli opierania się na dosłownym brzmieniu umowy.

Nie jest konieczne, aby był to cel uzgodniony przez strony, wystarcza cel zamierzony przez jedną stronę, który jest wiadomy drugiej. Należy się zgodzić z poglądem, że także na gruncie prawa polskiego, i to nie tylko w zakresie stosunków z udziałem konsumentów (art. 385 § 2 in fine k.c.), wątpliwości interpretacyjne, które nie dają się usunąć w drodze ogólnych dyrektyw wykładni oświadczeń woli, powinny być rozstrzygnięte na niekorzyść strony, która zredagowała tekst wywołujący te wątpliwości (in dubio contra proferentem), ta bowiem strona umowy powinna ponieść ryzyko nie dających się usunąć w drodze ogólnych dyrektyw wykładni oświadczeń woli niejasności tekstu umowy, która tekst zredagowała.

Gdy się zaś okaże, że strony nie porozumiały się co do treści złożonego oświadczenia woli, za prawnie wiążące należy uznać jego znaczenie ustalone według obiektywnego wzorca wykładni. Przyczyna powyższego rozstrzygnięcia - potrzeba ochrony adresata - przemawia za tym, aby było to znaczenie, które jest dostępne dla adresata przy założeniu starannych z jego strony zabiegów interpretacyjnych, tylko bowiem zaufanie adresata do znaczenia będącego wynikiem jego starannych zabiegów interpretacyjnych zasługuje na ochronę. Potwierdza to zawarty w art. 65 § 1 k.c. nakaz tłumaczenia oświadczenia woli tak, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których zostało złożone, zasady współżycia społecznego i ustalone zwyczaje. Ustalając powyższe znaczenie oświadczenia woli wyrażonego za pomocą słów należy wyjść od jego sensu wynikającego z reguł językowych, przy czym w pierwszej kolejności należy uwzględnić reguły o regionalnym zasięgu lub środowiskowe, w tym także ustalone zwyczaje co do posługiwania się określonymi zwrotami przez środowisko lub grupę zawodową, do której należą strony, a dopiero potem reguły o ogólnym zasięgu (powszechne reguły danego języka). Trzeba przy tym mieć na względzie jednak nie tylko interpretowany zwrot, ale i jego kontekst, czyli pozostałe elementy wypowiedzi, której jest on składnikiem. W związku z tym nie można przyjąć takiego znaczenia interpretowanego zwrotu, który pozostawałby w sprzeczności z pozostałymi składnikami wypowiedzi, kłóciłoby się to bowiem z założeniem o racjonalnym działaniu uczestników obrotu prawnego, na którym zasadza się funkcja oświadczenia woli jako regulatora stosunków cywilnoprawnych.

W świetle kontrowersji wynikłych na tle interpretacji postanowień umowy nr (...)/POZ z dnia 16 stycznia 2012 r. nie można posłużyć się subiektywną metodą wykładni bowiem z okoliczności nie wynika, czy stronom w chwili zawierania umowy przyświecał cel w postaci przeniesienia prawa własności sterowników na rzecz pozwanego. Należy zatem zgodnie z wytyczną wyrażoną w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2007 r. (V CSK 411/06, LEX 319241) „oprzeć się na tym, jak rozsądny odbiorca, w danych okolicznościach, rozumiałby znaczenie umowy w jej całokształcie”. Biorąc pod uwagę językowe dyrektywy języka potocznego, a także całokształt brzmienia zwerbalizowanych oświadczeń woli złożonych przez strony należy stwierdzić, iż strony wyraziły zobowiązania odpowiadające elementom przedmiotowo istotnym umowy sprzedaży, w taki bowiem sposób wypada interpretować postanowienia umów o gwarancji, zagadnienie „odkupienia” zdemontowanych sterowników oraz samą nazwę umowy, która zakładała nie tylko montaż, ale i sprzedaż sterowników. Konkluzja ta oznacza, że w obliczu zobpozwany stał się właścicielem zainstalowanych w pojazdach urządzeń.

Kontrowersyjny jest także przedmiot umowy sprzedaży, bowiem zgodnie z § 2.2 umowy zainstalowane elementy zostały wskazane w § 4 umowy. Paragraf ten z kolei odsyła do załącznika. Tymczasem dokumentu oznaczonego jako załącznik nie wprowadzono do materiału dowodowego sprawy. Jest to istotne w kontekście § 3.4 umowy, którego treść stanowi oś sporu między stronami. Postanowienie to uzależniało bowiem wystąpienie określonego skutku od statusu własności karty SIM i/lub modułu (...). W związku z brakiem załącznika, który określałby zakres elementów wchodzących w skład zainstalowanych urządzeń nie jest możliwe stwierdzenie, czy elementy te stanowiły część urządzenia. W szczególności bez przywołanego dokumentu nie jest możliwe ustalenie, czy system (...) obejmuje wyłącznie sterownik (...), którego właścicielem stał się pozwany, czy też system (...) oprócz sterownika obejmuje także kartę SIM i moduł (...), czy tez może karta SIM i moduł (...) jest częścią sterownika (...). W związku z zaistniałymi wątpliwościami należy zarówno karcie SIM jak i modułowi (...) przypisać charakter przynależności, tj. rzeczy ruchomych potrzebnych do korzystania z rzeczy głównej zgodnie z jej przeznaczeniem przy założeniu, że rzeczy te pozostają w rzeczą główną w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi (art. 51 § 1 k.c.). Należy bowiem domniemywać, iż karty SIM i moduły (...) były rzeczami potrzebnymi do korzystania ze sterownika (...) zgodnie z jego przeznaczeniem. Wobec powyższego zastosowanie znajduje art. 52 k.c., który stanowi, iż czynność prawna mająca za przedmiot rzecz główną odnosi skutek także względem przynależności, chyba że co innego wynika z treści czynności. W tym zakresie, mimo istniejące w tym zakresie możliwości, strony nie określiły, że własność przynależności pozostaje przy zbywcy - § 3.3 umowy przewidywał bowiem opcje wyboru podmiotu własności poprzez przekreślenie zleceniodawcy lub zleceniobiorcy, jednak żadna czynność nie została podjęta. Powód nie podjął także inicjatywy dowodowej w zakresie wykazania, że karty SIM nie stanowiły elementów składowych sterowników, których właścicielem stał się pozwany. Wobec kwalifikacji kart SIM i modułów (...) jako przynależności sterownika (...) należy uznać roszczenie za bezzasadne, bowiem, zgodnie z § 3.4 umowy, tylko w sytuacji gdyby to zleceniobiorca (powód) był podmiotem własności tych rzeczy, to z chwilą rozwiązania umowy na monitoring przed upływem 36 m-cy od daty montażu sterownika (...) aktualizował się obowiązek pokrycia kosztów demontażu oraz umożliwienia zleceniobiorcy odkupienia sterownika. W taki stanie faktycznym niewykonalny stawał się § 3.5 umowy, który zakładał obciążenie zleceniodawcy karą w wysokości 600,00 zł netto w wypadku uniemożliwienia zleceniobiorcy dokonania działań określonych w § 3.4 umowy.

Tym niemniej, w świetle kontrowersji związanych z podmiotem własności kart SIM, także przy uznaniu, iż własność tych rzeczy pozostała przy zbywcy, nie można uznać, iż roszczenie jest uzasadnione. Pozwany zaprzeczył bowiem, iżby uniemożliwiał dokonanie demontażu sterowników, z których i tak nie mógł wykorzystywać zgodnie z przeznaczeniem ze względu na wadliwość funkcjonowania systemu. Pozwany wskazał, iż demontaż nie odbył się z winy powoda. Twierdzenia powoda znajdują poparcie w materiale dowodowym: na okoliczność niestawiania przeszkód w demontażu sterowników wskazują zeznania świadka M. P., która wskazał, iż „ nie pamięta żadnej subordynacji ze strony handlowców, żeby umożliwili demontaż albo nie stawili się” (zeznania świadka M. P. k. 173). Nadto, mimo powołania dowodów na okoliczność demontażu sterowników w postaci protokołów nr (...) powód dokumentów tych nie załączył do pismo z dnia 08 września 2014 r. (k. 136-140); nie otrzymał ich także pozwany. W tym zakresie powód nie wykazał, iż powód w jakikolwiek sposób udaremnił podjęcie czynności demontażu. Zastrzeżenie to dotyczy w szczególności faktury VAT nr (...) z dnia 20 marca 2013 r. z tytułu uniemożliwienia demontażu sterownika (...) w pojeździe marki H. nr rej. (...), bowiem demontaż sterownika w pojeździe marki H. (...) nr rej. (...)UW stwierdzony fakturą nr (...) odbył się, jednak sterownik został zatrzymany przez pozwanego, ponieważ rościł on sobie prawo własności do tej rzecz, co było w pełni uzasadnione i w żaden sposób nie uprawniało powoda do wystawienia faktury VAT nr (...) z tytułu uniemożliwienia demontażu sterownika w tym pojeździe. Powód w żaden wiarygodny sposób nie wykazał także faktu uniemożliwiania przez pozwanego demontażu sterownika w pojeździe H. nr rej. (...), choć ciężar dowodu w tym przedmiocie obciążał właśnie powoda, bowiem pozwany tej okoliczności zaprzeczył.

Poczynione ustalenia pozwalały na uznanie, iż roszczenia zgłoszone przez powoda okazały się nieuzasadnione. Umowa została wykonana w sposób nienależyty, co uzasadniało odmowę spełnienie przez pozwanego wzajemnego świadczenia pozwanego. Z kolei wynik wykładni postanowień umowy w zestawieniu z ustaleniami faktycznymi sprawy pozwolił na odparcie roszczenia opartego

W związku z powyższym orzeczono jak w punkcie pierwszym wyroku w sprawie z powództwa głównego.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i kosztów celowych – art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i art. 99 k.p.c. w zw. z § 4 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349). Na koszty te, poniesione przez pozwanego, składają się opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych oraz wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w kwocie 600 złotych.

W związku z powyższym orzeczono jak w punkcie drugim wyroku w sprawie z powództwa głównego.

Z kolei za uzasadnione należało uznać powództwo wzajemne zgłoszone przez pozwanego, którym pozwany zażądał kwoty 2.292,20 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienie pozwu do dnia zapłaty. Pozwany wskazał, iż związany z zawarciem umowy o świadczenie usług zakup sterowników (...) okazał się bezcelowy, bowiem urządzenia te nie funkcjonowały prawidłowo w związku z wadami systemu. W ocenie pozwanego wydatki związane z zakupem sterowników w kwocie 2.228,76 zł stanowią szkodę w rozumieniu art. 471 k.c., bowiem sterowniki nie mogą zostać wykorzystane w konfiguracji z żadnym innym systemem monitoringu. Nadto pozwany zażądał zasądzenia kwoty 63,44 zł tytułem zapłaty za usługę monitoringu samochodu, w którym system w ogóle nie działał.

Obszerna analiza stanu faktycznego sprawy poczyniona w związku z oceną zasadności roszczeń zgłoszonych wraz z powództwem głównym pozwala na pozytywne ustosunkowanie się do żądania powództwa wzajemnego. Dla skutecznego skonstruowania roszczenia odszkodowawczego ex contractu konieczne jest wykazanie trzech przesłanek: naruszenia zobowiązania (niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania), powstanie szkody we majątku wierzyciela oraz związek przyczynowy między naruszeniem zobowiązania a następstwami szkody. Jak wcześniej wskazano, a wnioski te pozostają aktualne także w kontekście rozpoznawanego roszczenia, zobowiązanie nie zostało wykonane przez powoda zgodnie z treścią stosunku prawnego, z którego wynikało oraz w sposób nieodpowiadający społeczno-gospodarczemu celowi zobowiązania (art. 354 k.c.). (...), który miał obsługiwał pojazdy albo nie działał albo działał w sposób na tyle nieprawidłowy, że konieczne było wypowiedzenie umowy, gdyż w żaden sposób świadczenie powoda nie mogło zaspokoić oczekiwań pozwanego. Szkodą w rozumieniu art. 471 k.c. jest natomiast wszelki uszczerbek w dobrach lub interesach prawnie chronionych, których poszkodowany doznał wbrew swej woli. Uszczerbek w majątku może polegać na zmniejszeniu się aktywów majątku przez ubytek, utratę, zniszczenie poszczególnych składników, lub ich uszkodzenie lub obniżenie wartości, zwiększeniu pasywów – powstanie nowych zobowiązań lub zwiększenie się już istniejących lub udaremnieniu powiększeniu się majątku – odpadnięcie korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Dla ustalenia zaistnienia szkody oraz jej wysokości porównujemy rzeczywisty stan majątku po zdarzeniu sprawczym ze stanem hipotetycznym, czyli takim, jaki by istniał, gdyby nie nastąpiło zdarzenie sprawcze; innymi słowy bada się stan majątkowy przed i po nastąpieniu zdarzenia szkodzącego dla wykrycia różnicy w stanie majątkowym (tzw. metoda dyferencjacyjna, różnicowa). Szkodę stanowią zatem wydatki, które zostały poniesione w związku z naruszeniem zobowiązania. W związku z faktem, iż pozwany poniósł koszty związane z zakupem sterowników, które w żaden sposób nie mogą być przez niego wykorzystane, a przedmioty te zostały zabrane przez powoda, należy uznać, iż cena zapłacona tytułem zakupu wskazanych sterowników stanowi szkodę w rozumieniu art. 471 k.c. W wyniku naruszenia umowy pozwany był także zmuszony zawrzeć umowę z innym podmiotem, w ramach której zaistniała konieczność zakupu sterowników obsługiwanych przez system aktualnego usługodawcy. Okoliczność powyższa przemawia za uznaniem wydatków związanych z zakupem sterowników za normalne następstwo naruszenia zobowiązania.

Należy także uznać, iż roszczenie o zwrot wydatków poniesionych tytułem abonamentu za nadzór satelitarnego monitorowania pojazdu nr rej. (...), który nie został implementowany do systemu. Powód w żaden sposób nie zaprzeczył temu twierdzeniu, a zatem okoliczność tę należało, biorąc pod uwagę wynik całej rozprawy, uznać za przyznaną (art. 230 k.p.c.).

W związku z powyższym orzeczono jak w punkcie pierwszym wyroku w sprawie z powództwa wzajemnego.

z/ odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej.