UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej

z dnia 29 września 2016 r., sygn. akt I C 769/15

Pozwem z dnia 11 maja 2015 r. powód Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych B. B., K. B., R. B. i S. B. kwoty 17 504,55 zł oraz zasądzenie solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kosztów postepowania sądowego, w wysokości faktycznie uiszczonej przez powoda wraz z kosztami zastępstwa procesowego w wysokości 4 800 zł.

Na uzasadnienie żądania (k. 3-5) powód wskazał, że W. B. w dniu 21 października 2008 r. zwarła z (...) Bank S.A. umowę o kredyt gotówkowy. Kredytu nie spłaciła. Na żądaną pozwem kwotę składa się: 14 899,50 zł tytułem niespłaconej należności głównej, 2 156,13 zł tytułem odsetek umownych oraz 448,92 zł tytułem kosztów. W. B. zmarła w dniu 19 listopada 2009 r., a na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku wydanego przez Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej w dniu 4 stycznia 2011 r, sygn. akt I Ns 417/10, spadek po niej z dobrodziejstwem inwentarza nabyli pozwani B. B., K. B., R. B. i S. B.. Ponadto powód wskazał, że w dniu 31 lipca 2009 r. (...) Bank (...) S.A. połączył się z (...) Bank S.A., w skutek czego nastąpiło przeniesienie całego majątku (...) Bank S.A. jako banku przejmowanego na rzecz (...) Bank (...) S.A. jako banku przejmującego. W dniu 29 kwietnia 2011 r. (...) Bank (...) S.A. zmienił nazwę na (...) BANK (...) S.A. W dniu 30 kwietnia 2015 r. Bank (...) S.A. połączył się z (...) BANK (...) S.A. Wskutek niniejszego połączenia nastąpiło przeniesienie całego majątku (...) BANK (...) S.A. jako banku przejmowanego na rzecz Banku (...) S.A. jako banku przejmującego. W dniu 30 kwietnia 2015 r. Bank (...) S.A. zmienił nazwę na Bank (...) S.A.

Pozwany K. B. pismem z dnia 28 czerwca 2016 r. (k. 73) wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów. Podniósł zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 lipca 2009 r. (...) Bank (...) S.A. połączył się z (...) Bank S.A. z siedzibą w L.. Wskutek połączenia nastąpiło przeniesienie całego majątku z (...) Bank S.A. jako banku przejmowanego na rzecz (...) Bank (...) S.A. jak banku przejmującego. (...) Bank (...) S.A. jako podmiot przejmujący wstąpił z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki przejmowanego (...) Bank S.A.

W dniu 29 kwietnia 2011 r. (...) Bank (...) S.A. zmienił nazwę na (...) BANK (...) S.A.

W dniu 30 kwietnia 2015 r. Bank (...) S.A. połączył się z (...) BANK (...) S.A. Wskutek połączenia nastąpiło przeniesie całego majątku (...) BANK (...) S.A. jako banku przejmowanego na rzecz Banku (...) S.A. jako banku przejmującego. Bank (...) S.A. jako podmiot przejmujący wstąpił z dniem połącznie we wszystkie prawa i obowiązki przejmowanego (...) BANK (...) S.A.

W dniu 30 kwietnia 2015 r. Bank (...) S.A. zmienił nazwę na Bank (...) S.A.

Dowód: odpis KRS nr (...) (k. 7-14), wyciąg z ksiąg rachunkowych banku nr (...) z dnia 30 kwietnia 2015 r. (k. 16)

W dniu 21 października 2008 r. W. B. zawarła z (...) Bank S.A. z siedzibą w L. umowę nr (...) o kredyt gotówkowy na tak, na kwotę 15 871 zł.

Dowód: umowa nr (...) o kredyt gotówkowy (k. 17-22), wyciąg z ksiąg rachunkowych banku nr (...) z dnia 30 kwietnia 2015 r. (k. 16)

Spłata kredytu miała nastąpić w 60 ratach kapitałowo-odsetkowych, płatnych w terminie do 30-go dnia każdego miesiąca, w kwotach określonych w harmonogramie spłat – pierwsze 59 rat w wysokości 395,85 zł, a ostatnia w wysokości 394,92 zł. Zapłata pierwszej raty miała nastąpić w terminie do dnia 30 listopada 2008 r.

Dowód: umowa nr (...) o kredyt gotówkowy (k. 17-22), harmonogram spłat (k. 95-96)

W. B. nie spłaciła 38 rat, tj. płatnych w okresie od 30 września 2010 r. do 30 października 2013 r.

Pozostała kwota niespłaconej należności głównej wynosi 14 899,50 zł.

Dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych banku nr (...) z dnia 30 kwietnia 2015 r. (k. 16) , harmonogram spłat (k. 95-96)

W. B. zmarła w dniu 19 listopada 2009 r. Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej z dnia 4 stycznia 2011 r., sygn. akt I Ns 417/10, spadek po W. B. na podstawie ustawy z dobrodziejstwem ustawy nabyły dzieci R. B. i S. B. oraz wnuki K. B. i B. B..

Dowód: postanowienie tut. Sądu z dnia 4 stycznia 2011 r., sygn. akt I Ns 417/10 (k. 23)

Ustalenia Sądu znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

Strona powodowa wywodziła swoje roszczenie z umowy kredytu zawartej przez poprzednika prawnego powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w L. z W. B. oraz z faktu, iż pozwani nabyli po W. B. spadek.

W myśl zasady określonej w przepisie art. 922 k. c., na spadkobierców przechodzą prawa i obowiązki spadkodawcy, w tym także wynikające ze stosunków zobowiązaniowych. Zobowiązanie z tytułu pobranego przez spadkodawczynię kredytu jako obowiązek o charakterze majątkowym, należy niewątpliwie do długów spadkowych, które, zgodnie z art. 922 § 1 k.c., z chwilą jego śmierci przechodzą na spadkobierców. Z kolei stosownie do treści art. 1034 § 1 k.c. odpowiedzialność spadkobierców za długi spadkowe jest solidarna, zaś konstrukcja solidarności przesądza o tym, że każdy odpowiada za cały dług spadkowy (art. 366 § 1 k.c.).

W związku z powyższym uzasadnienie znajduje prawne roszczenie skierowane przeciwko pozwanym. Pozwani nie kwestionowali faktu, że nabyli spadek po W. B. oraz faktu zawarcia przez W. B. umowy kredytu. Pozwany K. B. podniósł jednak zarzut przedawnienia dochodzonego przez bank roszczenia.

Podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia w części okazał się zasadny. Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. O tym, czy roszczenie jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, decydują cechy podmiotu, któremu ono przysługuje. Nie mają przy tym znaczenia cechy drugiego podmiotu stosunku prawnego, z którego to roszczenie wynika, ani cechy samego stosunku prawnego. Innymi słowy, należy tylko zbadać, czy roszczenie, które przysługuje określonej osobie, jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2003 r., sygn. akt II CK 113/02). W związku z czym należy przyjąć, że roszczenia banku wobec pozwanych, przedawniają się w ciągu trzech lat.

Pozew został wniesiony do Sądu w dniu 20 maja 2015 r. zatem należało uznać, że roszczenie o zapłatę ostatniej przedawnionej raty, płatnej do dnia 30 kwietnia 2012 r. stało się wymagalne w dniu 30 kwietnia 2012 r. i z upływem tego dnia rozpoczął bieg trzyletni termin przedawnienia. Przedawnieniu uległo zatem również roszczenie o zapłatę rat płatnych wcześniej, tj. w okresie od 30 września 2010 r. do 30 kwietnia 2012 r.

W rozpoznawanej sprawie nie nastąpiło jakiekolwiek ze zdarzeń powodujących przerwanie lub zawieszenie biegu przedawnienia. Strona powodowa nie wykazała przeciwnych okoliczności.

Na zasądzoną kwotę 7 116,55 zł, złożyła się natomiast suma pozostałych niespłaconych rat kredytu, tj. płatnych od dnia 30 maja 2012 r. do 30 października 2013 r., tj. 17 rat po 395,39 zł i ostatniej raty w wysokości 394,92 zł.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w pkt 1 i 2 sentencji wyroku.

W pkt 3 Sąd na zasadzie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zgodnie, z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Na koszty procesu złożyły się ustalone w oparciu o zasądzoną kwotę: opłata od pozwu, tj. 356 zł (5 % z 7 116,55 zł), kwota 1 200 zł stanowiąca zwrot kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 listopada 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radców prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 j.t.) oraz 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W pkt 4 Sąd orzekł zgodnie z art. 29 ust 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2015, poz. 615 j.t.) w zw. z § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 j.t.).

SSR Wiesław Okrzesik

Przewodniczący:	SSR Wiesław Okrzesik
Protokolant:	st. sekr. sądowy Joanna Małysa

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE