Sygn. akt II K 751/16
Dnia 14 października 2016 roku
Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Bartłomiej Niedzielski
Protokolant: st. sekr. sąd. Jadwiga Jankowska
przy udziale prokuratora: ------------------------------
po rozpoznaniu na rozprawie 14 października 2016 r.
sprawy J. K. urodzonego (...) w B. syna J. i K. z domu K.
oskarżonego o to, że:
w dniu 25 czerwca 2016 r. około godz. 21:20 w D. gm. S. woj. (...) w ruchu lądowym jechał jako kierujący ciągnikiem rolniczym marki U. nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażonym stężeniem 1,50 miligramów alkoholu w litrze wydychanego powietrza będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie sygn. akt II K 1343/10 z dnia 25 lutego 2011 r. za kierowanie samochodem osobowym marki P. nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości,
tj. o czyn z art. 178a § 4 kk
1. uznaje J. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 4 kk wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;
2. na podstawie art. 42 § 4 kk orzeka oskarżonemu J. K. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego dożywotnio;
3. na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka od oskarżonego J. K. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych;
4. pobiera od J. K. kwotę 180 (stu osiemdziesięciu) złotych opłaty i zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 592,03 zł (pięciuset dziewięćdziesięciu dwóch złotych i trzech groszy) tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.
Sygn. akt II K 751/16
W dniu 25 czerwca 2016 r. w godzinach wieczornych (około godz. 21.20) M. O. przebywała swoim w domu w miejscowości (...) (gm. S., woj. (...)) kiedy usłyszała odgłosy uruchamianego silnika ciągnika rolniczego. Zainteresowała się tym i przez okno zauważyła, że za kierownicą wymienionego pojazdu znajduje się jej sąsiad J. K.. Oskarżony cofając wyjechał ze swojej posesji położonej pod numerem (...)na drogę publiczną, a następnie tyłem staranował ogrodzenie nieruchomości M. O. i zatrzymał się na drzewie owocowym. Następnie J. K. został zatrzymany przez zaalarmowanych domowników M. O. oraz wezwano Policję.
/zeznania M. O. k. 6 – 7 i 52 – 53, kserokopia mapy geodezyjnej k. 47/
Funkcjonariusze Policji, którzy przyjechali na miejsce ujawnili na terenie posesji D. (...) ciągnik rolniczy marki U. (...) nr rej. (...) oraz uszkodzone ogrodzenie, a także ujętego J. K..
/protokoły oględzin rzeczy k. 3 i 4, notatka urzędowa k. 1/
Przy zastosowaniu urządzenia kontrolno – pomiarowego w postaci A. stwierdzono w powietrzu wydychanym przez oskarżonego następujące zawartości alkoholu: o godz. 22:04 – 1,50 mg/l, o godz. 22:07 – 1,42 mg/l, o godz. 22:38 – 1,44 mg/l, o godz. 23:12 – 1,40 mg/l.
/protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu
w wydychanym powietrzu k. 2/
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie z 25 lutego 2011 r. sygn. akt II K 1343/10 (prawomocnym od dnia 17 maja 2011 r. ) J. K. został skazany za czyn z art. 178a § 4 kk polegający na kierowaniu samochodem osobowym marki P. nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości, na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby oraz zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat z zaliczeniem na jego poczet okresu zatrzymania prawa jazdy od 15 listopada 2010 r.
/odpis ww. wyroku k. 24, odpis wyroku SO w Piotrkowie Tryb. z 17 maja 2011 r. sygn. akt IV Ka 295/11 k. 25 /
Oskarżony ma 45 lat; jest żonaty; ma troje dzieci w wieku 8-21 lat; z zawodu jest mechanikiem maszyn rolniczych; uzyskuje dochód w wysokości ok. 1.500 zł miesięcznie; jest właścicielem gospodarstwa rolnego o pow. 6 ha, ciągnika rolniczego oraz samochodu osobowego marki O. (...) (...) ., był karany za czyny z art. 290 § 1 kk, art. 178a § 1 kk i art. 244 kk.
/oświadczenie oskarżonego k. 9, informacja o osobie z K. k. 21/
J. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu i wyjaśnił, że chciał jedynie przeparkować ciągnik, a w związku z tym, że zablokowały się biegi wyjechał na pobocze, a następnie uderzył w płot sąsiadów (k. 10).
Sąd zważył, co następuje
Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżony J. K. dopuścił się zarzucanego mu czynu.
Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd oparł się na zeznaniach M. O., a także protokole użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego i odpisie wyroku.
Zeznania M. O. Sąd poczytał za wiarygodne w całości. Były one spójne, rzeczowe i tworzyły logiczny opis przebiegu zdarzeń. W szczególności natomiast wskazać należy, że wymieniona od razu poleciła ujęcie sprawcy i zawiadomienie Policji, która w całości potwierdziła zasadność zgłoszenia. Poza tym, pomimo tego, że omawiany świadek pozostaje w konflikcie z oskarżonym, to z racji jednak tego, że J. K. z własnej inicjatywy wjechał na teren posesji świadka taranując płot, przyjąć należało, że M. O. była wiarygodnym źródłem dowodowym i nie miała żadnego interesu w tym, aby ewentualnie niesłusznie obciążać oskarżonego.
Sąd odmówił waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w którym twierdził, iż wyjechał jedynie na pobocze, gdyż w takim układzie nie byłby on w stanie (ze względu na małą odległość od siebie) najpierw uszkodzić swojego ogrodzenia cofając, a następnie wjechać tyłem w płot M. O.. Poza tym, J. K. znajdował się w chwili czynu pod bardzo znacznym działaniem alkoholu (1,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu). Stan ten natomiast z pewnością mocno ograniczał możliwość dokonywania spostrzeżeń i odtwarzania ich po wytrzeźwieniu. Przemawia za tym również sam sposób jazdy oskarżonego, który poruszając się tyłem, zarówno wyjeżdżając na drogę jak i z niej wracając, taranował ogrodzenia. W związku zatem z tym, że wspomniane na wstępie twierdzenie pozostawało w oczywistej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym, który był zdecydowanie bardziej obiektywny i wiarygodny, a J. K., był już karany za przestępstwo tego typu, to grożące mu konsekwencje prawno – karne sprawiają, że zdaniem Sądu w swoich wyjaśnieniach próbuje on jedynie nieudolnie konstruować linię obrony poprzez utrzymywanie, że nie wyjechał na drogę.
Sąd przyznał moc dowodową protokołowi użycia urządzenia do ilościowego oznaczania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, gdyż nie stwierdził żadnych nieprawidłowości w jego sporządzeniu. Poza tym, treść tego dokumentu, sposób przeprowadzenia badań jak i prawidłowość uzyskanych wyników nie budziły wątpliwości.
Uprzednią karalność oskarżonego Sąd ustalił w oparciu o dokumenty w postaci danych o karalności oraz odpisu wyroku skazującego. Były to bowiem dowody obiektywne, które zostały załączone na potrzeby niniejszej sprawy i brak jest podstaw, aby kwestionować ich treść.
Mając na względzie dokonaną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego
i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne, Sąd uznał, że J. K. w dniu 25 czerwca 2016 r. około godz. 21:20 w D. gm. S. woj. (...) w ruchu lądowym jechał jako kierujący ciągnikiem rolniczym marki U. nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażonym stężeniem 1,50 miligramów alkoholu w litrze wydychanego powietrza będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie sygn. akt II K 1343/10 z dnia 25 lutego 2011 r. za kierowanie samochodem osobowym marki P. nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości.
Opisane zachowanie wypełnia znamiona występku określonego w art. 178a § 4 kk.
Oskarżony prowadził bowiem pojazd mechaniczny w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości. Nie może ulegać przecież wątpliwości, że ciągnik rolniczy marki U. jest pojazdem mechanicznym. Oskarżony natomiast prowadził go po drodze publicznej, gdyż wyjechał na nią, a więc w ruchu lądowym. Zawartość zaś alkoholu w wydychanym powietrzu przekroczyła wartość określoną w art. 115 § 16 kk, który zawiera definicję stanu nietrzeźwości. Nadto przypisanego czynu oskarżony dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym za ponowne prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w sprawie II K 1343/10 Sądu Rejonowego w Bełchatowie.
Przypisany oskarżonemu czyn miał charakter zawiniony. W ustalonym stanie faktycznym J. K. mógł zachować się zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym i nie zachodziły żadne okoliczności, które wyłączałyby jego winę. Ponadto, czyn ten był bezprawny, a stopień jego społecznej szkodliwości był wyższy niż znikomy.
Przy wymiarze kary Sąd na niekorzyść oskarżonego poczytał jego uprzednią karalność.
W ocenie Sądu wymierzona na podstawie art. 178a § 4 kk J. K. kara 10 miesięcy pozbawienia wolności odpowiada stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu, a także pozwala osiągnąć zapobiegawcze i wychowawcze cele kary wobec niego. Podkreślić bowiem trzeba, że J. K. działał umyślnie. Znajdował się w stanie bardzo wysokiego upojenia alkoholowego, a sposobem swojej jazdy stwarzał duże niebezpieczeństwo dla bezpieczeństwa w komunikacji, gdyż przejechał przez dwa ogrodzenia. Poza tym, oskarżony był już wcześniej dwukrotnie karany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Wszystko to oznacza, że stopień niedochowania wierności prawu przez J. K. jest niebagatelny, dlatego też kara powinna wyraźnie przekraczać dolną granicę ustawowego zagrożenia.
Z uwagi na to, że oskarżony w chwili czynu był skazany na karę pozbawienia wolności, możliwość warunkowego zawieszenia jej wykonania była wykluczona, gdyż sprzeciwia się temu obecna regulacja przepisu art. 69 § 1 kk.
Stosownie do treści art. 42 § 4 kk, z racji ponownego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 4 kk Sąd zobligowany był do orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Dlatego też, dookreślając strefę, której dotyczy wymieniony zakaz jako strefę ruchu lądowego orzeczony został przedmiotowy środek karny.
Kolejną konsekwencją skazania za przestępstwo przeciwko komunikacji określone
w art. 178a § 4 kk musiało być orzeczenie na podstawie art. 43a § 2 kk świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Jego wysokość zgodnie z wymienionym przepisem wynosi co najmniej 10.000 zł, a Sąd doszedł do przekonania, że brak jest wystarczających podstaw do jego orzekania w wysokości przekraczającej jego minimalną ustawową wysokość.
W oparciu o art. 627 kpk i art. 616 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł tytułem opłaty oraz kwotę 592,03 zł (pięciuset dziewięćdziesięciu dwóch złotych i trzech groszy) tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą złożyły się zryczałtowane koszty doręczeń w postępowaniu przygotowawczym i sądowym (40 zł), opłata za informację z K. (30 zł), koszty wykonania postanowienia o zabezpieczeniu (480,24zł – k. 40) oraz należności świadka (41,79 zł – k. 48 i 54).
Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w wyroku z 14 października 2016 r.