UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 czerwca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz umowy między Polską a Kanadą o zabezpieczeniu społecznym z dnia 2 kwietnia 2008 r. przyznał A. B. emeryturę od 1 kwietnia 2013 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto: przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok w którym A. B. po raz pierwszy przystąpił do ubezpieczenia za granicą tj. od 1969 r. do 1973 r. oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 4,82%. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 4,82% przez kwotę bazową 3.080,84 zł wyniosła 148,50 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił następujące okresy składkowe w wymiarze 6 lat 3 miesięcy i 24 dni (tj. 75 miesięcy), składkowe zagraniczne w wymiarze 27 lat (tj.324 miesiące). Staż ubezpieczeniowy wyniósł 33 lata 3 miesiące i 24 dni (łącznie 399 miesięcy). Wysokość emerytury została obliczona poprzez: pomnożenia wartości 24 % przez kwotę bazową 3.080,84 zł co dało kwotę 739,40 zł, pomnożenie wskaźnika 1,3 % przez ilość miesięcy tj. 399, a następnie otrzymany wynik podzielono przez 12 i pomnożono przez podstawę wymiaru o wartości 148,50 zł co dało kwotę 64,20 zł. Po zliczeniu uzyskanych kwot otrzymano sumę o wartości 803,60 zł. Obliczona w ww. sposób okazała się niższa od najniższej emerytury wynoszącej od 1 kwietnia 2013 r. - 831,15 zł i przysługujące ubezpieczonemu świadczenie podwyższono do tej kwoty. Emeryturę ustalono wg proporcji 75 miesięcy pracy w Polsce do 399 miesięcy łącznej pracy z uwagi na ubezpieczenie za granicą. Wysokość emerytury proporcjonalnej została obliczona w następujący sposób: 831,15 x 75/399 = 156,23 zł.

Organ rentowy podkreślił, że niniejszą decyzją doliczono wnioskodawcy do stażu pracy okres zatrudnienia od 1 listopada 1976 r. do 31 października 1977 r. w (...) M. oraz skorygowano okresy uznawane przez ustawodawstwo kanadyjskie w związku z otrzymanym potwierdzeniem na formularzu (...) 4 z (...) Kanada.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaznaczył, że w celu ewentualnego zaliczenia do stażu pracy okresu zatrudnienia w charakterze ajenta od 15 marca 1973 r. do 15 kwietnia 1975 r. w (...) Oddział w K. należy doręczyć zaświadczenie stwierdzające, że w powyższym okresie opłacono składki na ubezpieczenie społeczne lub zaświadczenie stwierdzające wymiar czasu pracy, wysokość wynagrodzeń w jednostkach gospodarki uspołecznionej wraz z informacją o ewentualnych przerwach w prowadzenia zakładu.

Za okresy nieudokumentowanego wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy tj. od 23 października 1969 r. do 24 listopada 1969 r., od 25 marca 1970 r. do 30 września 1970 r. oraz od 1 grudnia 1970 r. do 30 czerwca 1971 r. do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto najniższe wynagrodzenie pracowników obowiązujące w tym czasie.

Do stażu ubezpieczeniowego nie zaliczono:

- okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców jako domownika od 1 lipca 1979 r. do 30 września 1984 r., gdyż z przedłożonych do wniosku dokumentów wynika, że A. B. nie był zameldowany w tym gospodarstwie, a ponadto w powyższym okresie był członkiem Zrzeszenia (...) w J. (brak opłacania składek),

- okresów prowadzenia działalności gospodarczej od 1 maja 1978 r. do 31 maja 1978 r. i od 1 lipca 1979 r. do 1 września 1983 r., gdyż dokumenty znajdujące się w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych nie potwierdzając ubezpieczenia w ww. okresach,

- okresu pracy w Rejonowej (...) w J. od 15 lipca 1971 r. do 31 marca 1975 r. w oparciu o przedłożone dokumenty i zeznania świadków, gdyż brak dokumentacji potwierdzającej przerwy w zatrudnieniu z uwagi na pobyt w Kanadzie; z zebranej dokumentacji i z postępowania wyjaśniającego wynika jednocześnie, że w okresie od 15 marca 1973 r. do 15 kwietnia 1975 r. A. B. był zatrudniony jako agent w (...) (...) , a ponadto w kwestionariuszu osobowym z 1984 r. wykazał on zatrudnienie w (...) (...) w latach 1973 – 1974.

W odwołaniu od powyższej decyzji A. B. wskazał, że nie zgadza się ze stanowiskiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Wniósł o uwzględnienie mu przy wyliczaniu wysokości świadczenia okresu pracy w Rejonowej (...) w J. jako inspektora BHP oraz okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców. Wnioskodawca wskazał, że jego pobyt w Kanadzie w 1974 r. był krótkotrwały i nie jest prawdą, że w okresie od 1974 r. do 1985 r. przebywał stale w tym państwie. Wnioskodawca zaznaczył jednocześnie, że fakt posiadania przez niego członkostwa w Zrzeszeniu (...) w J. nie może negować jego pracy w gospodarstwie rolnym rodziców w tym czasie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że wnioskodawca nie przedstawił świadectwa pracy czy też innych dokumentów, które potwierdzałyby jego pracę w (...) w J. w latach 1971 – 1975, a nadto że kanadyjska instytucja ubezpieczeniowa potwierdziła ubezpieczenie wnioskodawcy jedynie w 1974 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaznaczył, że zgodnie z art.10 ustawy emerytalnej okresy pracy w gospodarstwie uwzględnia się tylko wówczas gdy jest to wymagane do przyznania emerytury, a w przypadku wnioskodawcy taka konieczność nie zachodzi.

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca A. B. urodził się w dniu (...) W. B. przystąpił po raz pierwszy do ubezpieczenia za granicą w 1974 r.

(okoliczności bezsporne)

W dniu 29 kwietnia 2013 roku wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę, po rozpatrzeniu którego wydano zaskarżoną decyzję.

(wniosek k.1-17 akt ZUS, decyzja k.271-272 odwrót akt ZUS)

Staż sumaryczny wnioskodawcy uwzględniony mu przez organ rentowy wyniósł 33 lata 3 miesiące i 24 dni.

(decyzja k.271-272 odwrót akt ZUS)

Wnioskodawca był zatrudniony w Rejonowej (...) w J. podległej Wojewódzkiej Kolumnie (...) Sanitarnego z siedzibą we W.. Wnioskodawca wykonywał obowiązki pracownicze na stanowisku inspektora BHP w okresie od końca 1970 r. lub początku 1971 r. przez okres około 3 lat (tj. do połowy 1974 r. lub początków 1975 r.). W ramach wykonywanej pracy wnioskodawca zajmował się szkoleniem pracowników, zatrudnionych w ww. jednostce, pod kątem bezpieczeństwa oraz higieny pracy, kontrolowaniem stanowisk pracy. Wnioskodawca pracował w sposób ciągły w pełnym wymiarze czasu pracy i nie korzystał z urlopu bezpłatnego. Wnioskodawca odszedł z pracy z uwagi na podjęcie zatrudnienia w miejscu swojego zamieszkania (mieszczącego się poza J.).

(zeznania świadków: A. C. min.00:04:16 – 00:14:13, M. P. – K. min.00:14:29 – 00:20:43 protokołu rozprawy z dnia 16 czerwca 2016 r., płyta CD k. 143)

W spornym okresie A. C. oraz M. K. były pracownikami (...) w J..

(zeznania świadków: A. C. min.00:04:16 – 00:14:13, M. P. – K. min.00:14:29 – 00:20:43 protokołu rozprawy z dnia 16 czerwca 2016 r. , zaświadczenie k.185 akt ZUS, zaświadczenie k.189 akt ZUS)

Z treści legitymacji ubezpieczeniowej, której wystawcą była Rejonowa (...) w J. a jako datę jej wydania wskazano 1 września 1971 r., wynika, że ww. jednostce A. B. zajmował stanowisko inspektora BHP.

(kserokopia legitymacji k.135 – 137 akt ZUS)

Wnioskodawca nie posiada świadectwa pracy z ww. zakładu pracy.

(okoliczność bezsporna)

Z formularza łącznikowego wystawionego przez kanadyjską instytucję ubezpieczeniową wynika, że w 1974 r. wnioskodawca, z tytułu zatrudnienia, podlegał kanadyjskiemu systemowi ubezpieczeniowemu.

(formularz łącznikowy kanadyjskiej instytucji ubezpieczeniowej k.266 akt ZUS)

Z treści świadectwa pracy wystawionego przez W.S.S. (...) Oddział w K. wynika, że w okresie od 15 marca 1973 r. do 15 kwietnia 1975 r. A. B. zajmował stanowisko Ajenta R. nr 1 (i otrzymywał zryczałtowane wynagrodzenie) oraz że jego stosunek pracy wygasł na skutek przeniesienia go do (...) Zakładów (...) w M. (okres zatrudnienia - od 19 kwietnia 1975 r. do 31 października 1976 r.).

(świadectwo pracy k.195 -197 akt ZUS oraz zaświadczenie k.209 akt ZUS)

Z treści zaświadczenia wystawionego w dniu 2 października 1984 r. przez Urząd Miasta i Gminy w P. wynika ,że A. B. od 1983 r. pracuje w gospodarstwie rolnym swoich rodziców.

(zaświadczenie w dokumentacji złożonej przez wnioskodawcę k.55)

Do wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął:

-: za rok 1969 – dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniósł 927,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 26.088,00 zł, co dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 3,55 %.
-: za rok 1970 – dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniósł 6.292,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 26 820,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 23,46 %.
-: za rok 1971 – dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniósł 6.000 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 28 296,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 21,20 %.
-: za rok 1972 – dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniósł 0,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 30.108 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 0,00 %.
-: za rok 1973 – dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniósł 0,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 33.576,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 0,00 %.

Suma wyniosła 48,21%

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wynosi 4,82% i jest średnią arytmetyczną wskaźników z poszczególnych lat kalendarzowych ubezpieczenia w Polsce, z 10 kolejnych lat kalendarzowych występujących bezpośrednio przed rokiem, w którym wystąpiło po raz pierwszy ubezpieczenie – w państwie z którym Polskę łączy umowa międzynarodowa w dziedzinie ubezpieczeń społecznych.

(załącznik do decyzji z dnia 12 czerwca 2014 r. k.270 akt ZUS)

W ciągu 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, zainteresowany nie był ubezpieczony w Polsce.

(okoliczność bezsporna)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z ww. dokumentów, a także w oparciu o zeznania świadków: A. C. oraz M. P. – K.. Wprawdzie świadkowie (niewątpliwie zatrudnieni w spornym okresie czasu w (...) w J.) wskazywali, że wnioskodawca był zatrudniony w Rejonowej (...) w J. na stanowisku inspektora BHP, ale jednocześnie nie potrafili określić dokładnego okresu jego zatrudnienia w ww. jednostce, który to okres nie wynika również ze złożonej przez wnioskodawcę kserokopii legitymacji (widnieje w niej jedynie data jej wystawienia). Co jednak istotne sporny okres pracy wnioskodawcy pokrywa się z innymi, ale udokumentowanymi okresami jego aktywności zawodowej tj. w W.S.S. (...) Oddział w K. oraz pracą wykonywaną w Kanadzie (formularz łącznikowy kanadyjskiej instytucji ubezpieczeniowej).

W odniesieniu zaś do okresu wykonywania przez wnioskodawcę pracy w gospodarstwie rolnym swoich rodziców wskazać należy, iż Sąd nie zajmował się ustalaniem na czym polegały wówczas jego obowiązki, gdyż w świetle zaskarżonej decyzji i obowiązujących przepisów prawa ustalenie powyższej kwestii nie mogło rzutować na wydane rozstrzygnięcie.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Nie ulegało w niniejszej sprawie wątpliwości, że wnioskodawca A. B. w swojej karierze zawodowej wykonywał pracę zarówno na terytorium Polski jak i Kanady i tym samym wobec podlegania ubezpieczeniom społecznym w obu ww. krajach w stosunku do jego osoby znalazła zastosowanie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą o zabezpieczeniu społecznym z dnia 2 kwietnia 2008 r. (Dz.U. z 2009 r., nr 133, poz.1095).

W myśl art.16 ust 2 ww. umowy, jeżeli prawo do emerytury lub renty powstaje wyłącznie przez zastosowanie postanowień dotyczących sumowania określonych w rozdziale 1, instytucja właściwa Rzeczypospolitej Polskiej: a) ustala teoretyczną kwotę świadczenia, które zostałoby wypłacone, gdyby przyjąć, że zsumowane okresy uznawane, zgromadzone zgodnie z ustawodawstwem Rzeczypospolitej Polskiej i zgodnie z ustawodawstwem Kanady są okresami zgromadzonymi wyłącznie zgodnie z ustawodawstwem Rzeczypospolitej Polskiej; b) na podstawie kwoty teoretycznej, obliczonej zgodnie z pkt a) ustala rzeczywistą kwotę świadczenia przez zastosowanie proporcji długości okresów uznawanych zgromadzonych zgodnie z ustawodawstwem Rzeczypospolitej Polskiej do sumy wszystkich okresów uznawanych zgromadzonych zgodnie z ustawodawstwem Rzeczypospolitej Polskiej i zgodnie z ustawodawstwem Kanady.

Dla przyznania A. B. prawa do emerytury konieczne było więc uzupełniania polskich okresów ubezpieczenia okresami ubezpieczenia przebytymi w Kanadzie.

Wnioskodawca urodził się przed 1 stycznia 1949 r. i legitymował się wymaganym stażem pracy organ rentowy zobligowany był ustalić emeryturę zgodnie z art.53 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016 roku, poz.887) – przy uwzględnieniu 24% kwoty bazowej, o której mowa w art.19 ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust.3 i 4, oraz po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych oraz po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych, po uprzednim ustaleniu podstawy wymiaru zgodnie z art.15 ww. ustawy (zgodnie z treścią którego podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust.4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę z uwzględnieniem ust.6 i art.176. Z kolei, ust.6 powołanego przepisu przewiduje, iż na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust.4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu. Jednocześnie, w związku z faktem, że pierwsze ubezpieczenie wnioskodawcy poza granicami kraju nastąpiło w 1974 r. oraz z uwagi na okoliczność, że w ciągu 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, wnioskodawca nie był ubezpieczony w Polsce organ rentowy zgodnie z treścią art.18 ust.3 ww. ustawy ustalił podstawę wymiaru emerytury stanowiącą przeciętną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zainteresowany przystąpił po raz pierwszy do ubezpieczenia za granicą.

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawca zakwestionował ustalenia organu rentowego w zakresie ustalenia jego wynagrodzenia za pracę jaką świadczył na rzecz Rejonowej (...) w J. wskazując, że w spornym okresie od 15 lipca 1971 r. do 31 marca 1975 r. świadczył pracę na stanowisku inspektora BHP.

Należy podkreślić, iż Sąd nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art.473 k.p.c. i sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane i ich dopuszczenie za celowe. Dlatego, w niniejszej sprawie Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę spornego okresu pracy wnioskodawcy oraz dopuścił dowód w postaci zeznań świadków.

Podkreślić należy, że zaliczenie nieudokumentowanych okresów składkowych do uprawnień oraz wzrostu świadczeń emerytalno-rentowych wymaga dowodów niebudzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 1998 roku, II UKN 440/97, Lex 34199).

W rozpoznawanej sprawie świadkowie zatrudnieni w spornym okresie w ww. zakładzie pracy wskazywali, że co prawda wnioskodawca świadczył pracę na stanowisku inspektora BHP, ale jednocześnie nie potrafili dokładnie określić okresu jego pracy. Z zeznań tych nie sposób również stwierdzić czy w spornym okresie wnioskodawca świadczył pracę na rzecz ww. podmiotu na podstawie umowy o pracę, czy też łączyła go z ww. zakładem pracy inna umowa. Co również istotne, wątpliwości tych nie rozwiewa przedstawiona przez wnioskodawcę kserokopia legitymacji wystawiona mu przez Rejonową (...) w J., a fakt, że sporny okres pokrywa się z innymi formami jego aktywności zawodowej (z pracą na rzecz W.S.S. (...) Oddział w K. od 15 marca 1973 r. do 15 kwietnia 1975 r.) oraz faktem, że w 1974 r. wnioskodawca z tytułu zatrudnienia, podlegał kanadyjskiemu systemowi ubezpieczeniowemu) tylko je potęguje.

W ocenie Sądu zgromadzony materiał nie dawał zatem pewności co do rzeczywistego świadczenia pracy przez wnioskodawcę w spornym okresie i tym samym organ rentowy nie mógł zastosować dyspozycji art.15 ust. 2a ww. ustawy emerytalnej i przyjąć mu kwoty obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników.

W odniesieniu zaś do podnoszonej przez wnioskodawcę kwestii uwzględnienia mu przy wyliczaniu wysokości świadczenia okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców wskazać należy, że okresy pracy w gospodarstwie rolnym zgodnie z art.10 ww. ustawy uwzględnia się tylko wówczas gdy jest to wymagane do uzupełnienia okresu, od którego uzależnione jest przyznanie prawa do emerytury. W rozpoznawanym przypadku nie zachodzi potrzeba zastosowania powyższej regulacji, gdyż wnioskodawca spełnia przesłanki uzyskania prawa do emerytury.

Ponieważ wnioskodawca nie udowodnił okoliczności leżących u podstaw odwołania, na podstawie art. 477¹⁴§1 k.p.c., Sąd odwołanie oddalił.

W toku postępowania wnioskodawca był reprezentowany przez pełnomocnika procesowego ustanowionego z urzędu, która złożyła wniosek o zwrot kosztów zastępstwa procesowego oświadczając, że koszty te nie zostały opłacone ani w całości ani w części.

Zgodnie z art. 22³ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych (tj. Dz.U. z 2016 roku , poz. 233 z późn zm.) koszty pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu ponosi Skarb Państwa.

W chwili wydawania wyroku obowiązywało rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2015 roku, poz.1805). Zgodnie z treścią §22 ww. rozporządzenia do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosowało się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego należało zatem ustalić na podstawie §11 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz.U. 2013.490 z późn. zm.).

W myśl §2 ust. 1 i 3 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 roku Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu zasądzając opłatę za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. W sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach (ust. 3). Z tych względów Sąd zwiększył należną kwotę tj.180 zł o kwotę podatku VAT tj. o kwotę 41,40 zł.

Wobec powyższego Sąd przyznał i nakazał wypłacić ze Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Łodzi radcy prawnemu E. P. kwotę 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści grozy) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej ubezpieczonemu A. B. z urzędu.

S.B.

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE