UZASADNIENIE

Stan faktyczny

Poczta Polska S.A. w W. jest właścicielem lokalu mieszkalnego przy Al. (...) w G..

Okoliczność bezsporna

Lokal powyższy od właściciela najęła na podstawie umowy najmu z dnia 14 maja 2013 r. M. S.. Do zamieszkiwania w lokalu był ponadto uprawniony pełnoletni syn najemczyni – B. S.. Czynsz miesięczny netto wynosił 189,61 zł oraz opłaty ekploatacyjne wg zużycia.

Dowód: umowa, k. 9-12

W związku z powstałą wg stanu na dzień 1 sierpnia 2014 r. niedopłatą na łączną sumę 2.120,55 zł właściciel wezwał najemczynię do uregulowania długu w dodatkowym terminie miesięcznym pod rygorem rozwiązania umowy najmu. Pismo najemczyni odebrała 7 sierpnia 2014 r.

Dowód: pismo, k. 13

zpo, k. 15

Wobec nieuregulowania zaległości umowa została wypowiedziana pismem z dnia 12 września 2014 r., doręczonym najemczyni w dniu 18 września 2014 r.

Dowód: wypowiedzenie, k. 16

zpo, k. 18

Pozwani nie opuścili do chwili obecnej lokalu.

Okoliczność bezsporna

Ocena dowodów

Stan faktyczny w przeważającej mierze był bezsporny. Dotyczy to prawa własności, treści stosunku prawnego stron i jego wygaśnięcia. Z przeprowadzonego na rozprawie materiału dowodowego nie wynika, aby zaistniały szczególne okoliczności po stronie pozwanej ani zasługujący na specjalną ochronę sposób dotychczasowego korzystania przez pozwanych z lokalu.

Kwalifikacja prawna

Zgodnie z art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego „nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny, jeżeli lokator jest w zwłoce z zapłatą czynszu lub innych opłat za używanie lokalu co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności”.

Mając na względzie ustalony stan faktyczny należy więc stwierdzić, że wypowiedzenie umowy najmu było skuteczne i od dnia 1 listopada 2014 r. pozwani zajmują lokal bez tytułu prawnego.

W tym stanie rzeczy za zasadne należało uznać żądanie ujęte w punkcie 1. petitum pozwu i podlegało uwzględnieniu jak w punkcie I. sentencji wyroku na mocy art. 222 § 1 k.c. w zw. z art. 209 k.c. Przepis art. 222 § 1 k.c. stanowi, że „właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą”. Jak wskazano wyżej, pozwani nie udowodnili, że przysługuje im skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą, gdyż obecnie zajmują lokal bez podstawy prawnej.

Zarzut pozwanej, że jej zdaniem czynsz najmu jest zbyt wysoki, biorąc pod uwagę niski standard lokalu, jest całkowicie bezzasadny. Pozwana nie kwestionowała tego, że przed zawarciem umowy najmu zapoznała się ze stanem lokalu. Wysokość czynszu została wyraźnie uregulowana w umowie najmu, a jednocześnie pozwana wyraźnie przyznała, że nigdy nie wnosiła do sądu powództwa w przedmiocie zmiany umowy najmu w odniesieniu do poziomu czynszu.

Przechodząc do ustaleń w przedmiocie prawa do lokalu socjalnego należy przede wszystkim zauważyć, że przedmiotowy lokal nie wchodzi w skład publicznego zasobu mieszkaniowego, zaś umowa najmu została zawarta po dniu 31 grudnia 2004 r. (por. art. 14 ust. 7 ustawy o ochronie praw lokatorów […]). To oznacza, że w niniejszej sprawie nie miał zastosowania art. 14 ust. 4 ustawy o ochronie praw lokatorów […] przewidujący tzw. obligatoryjne przesłanki przyznania prawa do lokalu socjalnego.

Pozwani nie udowodnili, że spełniają fakultatywne przesłanki przyznania prawa do lokalu socjalnego. Dotychczasowy sposób korzystania z lokalu nie charakteryzuje się niczym szczególnym. Pozwani nie znajdują się też w szczególnej sytuacji materialnej i rodzinnej. Pozwana w przeszłości chorowała na nowotwór, lecz aktualnie nie ma danych, aby obecnie jej stan zdrowia był zły.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w punkcie II. sentencji na mocy art. 14 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów […].

W punkcie IV. sentencji wyrokowi w punkcie I. w stosunku do pozwanego B. S. nadano rygor natychmiastowej wykonalności na mocy art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c.

Koszty procesu

W punkcie III. sentencji na mocy art. 98 § 1 w zw. z art. 105 § 2 k.p.c. zasądzono solidarnie od pozwanych na rzecz powoda koszty procesu, na które składa się: 200 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 240 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego radcy prawnego w stawce minimalnej (§ 9 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych […]).