Sygn. akt II K 332/16
2 Ds 158.2016
Dnia 18 października 2016 r.
Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:
Przewodnicząca: SSR Anetta Krawczyk
Protokolant: Sandra Mazur
po rozpoznaniu dnia 18.10.2016 r.
sprawy karnej P. P. (1) (P.)
s. E. i W. z d. Skiba
ur. (...) w L.
Oskarżonego o to, że:
W dniu 2 maja 2016 r. w Ś., powiatu (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy m-ki O. (...) o nr rej. (...) znajdując się pod wpływem środków odurzających w postaci met amfetaminy w stężeniu 174,8 ng/ml we krwi, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany z art. 178a § 1 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim II Wydział Karny z dnia 13 stycznia 2009 r. o sygnaturze akt II K 784/08,
tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k.
1. Oskarżonego P. P. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 178a § 4 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,
2. na podstawie art. 42 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio,
3. na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 02.05.2016 r.
4. na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,
5. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym nie wymierza mu opłaty.
Sygn. akt II K 332/16
Oskarżony P. P. (1) jest 33 – letnim mieszkańcem G., kawalerem, posiadającym na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci, utrzymującym się z prac dorywczych. W dniu 2 maja 2016 r. w Ś., powiatu (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy m-ki O. (...) o nr rej. (...), znajdując się pod wpływem środków odurzających w postaci metamfetaminy w stężeniu 174,8 ng/ml we krwi. Wraz z oskarżonym jechała pasażerka M. L..
(dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. P. (1) – k.29, zeznania świadka P. K. – k. 32v, protokół badania chemiczno-toksycznego – k. 15-16)
Oskarżony P. P. (1) był wielokrotnie karany, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 13 stycznia 2009 r. w sprawie sygn. akt II K 784/08 za czyn z art. 178a § 1 k.k. na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym oraz świadczenie pieniężne w kwocie 50 zł, a nadto wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 23 lutego 2016 r. w sprawie sygn. akt IIK 377/15 za czyny z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz z art. 278 § 1 k.k. na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby.
(dowód: informacja z Krajowego Rejestru Karnego - k. 12-13, odpis wyroku - k.37-38)
Oskarżony P. P. (1) w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyjaśniając, że istotnie kierował samochodem, po tym, jak kilka dni wcześniej „palił zioło”. Nie spodziewał się, że ślady narkotyku zostaną tak długo w organizmie.
Sąd zważył, co następuje:
Wyjaśnienia oskarżonego P. P. (1), przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu zasługują na wiarę. Znajdują one bowiem potwierdzenie w zeznaniach świadka P. K., wyroku Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 13 stycznia 2009 r. w sprawie sygn. akt IIK 784/08 oraz protokole badania chemiczno-toksycznego. sąd dał wiarę logicznym zeznaniom świadka P. K.. Znajdują one bowiem potwierdzenie częściowo w wyjaśnieniach oskarżonego, jak i protokole badania chemiczno-toksycznego. Dowodów z dokumentów zgromadzonych w sprawie w postaci protokołu badania chemiczno-toksycznego, danych o karalności oraz odpisu wyroku nie sposób kwestionować. Tym bardziej, iż nie czynił tego oskarżony. Analiza materiału dowodowego pozwoliła na przyjęcie, iż dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony P. P. (1) bowiem w dniu 2 maja 2016 r. w Ś., powiatu (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy m-ki O. (...) o nr rej. (...), znajdując się pod wpływem środków odurzających w postaci metamfetaminy w stężeniu 174,8 ng/ml we krwi, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany z art. 178a § 1 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego we Lwówku Śląskim II Wydział Karny z dnia 13 stycznia 2009 r. o sygnaturze akt II K 784/08. Czyn oskarżonego wypełnił znamiona występku z art. 178 a § 4 k.k. W stosunku do zarzucanego oskarżonemu P. P. (1) czynu jako okoliczność obciążającą Sąd uznał znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, polegający na naruszeniu dobra, jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji oraz wielokrotną uprzednią karalność oskarżonego. Kierowanie pojazdem mechanicznym po zażyciu metamftaminy, w sytuacji, gdy jej stężenie we krwi wynosiło 174,8 ng/ml rażąco naruszało reguły ostrożności w ruchu drogowym oraz zagrażało wystąpieniem bardzo poważnej szkody. Szczególnie podkreślić należy, że oskarżony jechał znajdując się pod wpływem środków odurzających wraz z pasażerką. Zachowanie oskarżonego mogło przy tym skutkować ujemnymi następstwami o dużo wyższym rozmiarze. Będąc wcześniej karany za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości niewątpliwie zdawał sobie sprawę z wpływu środków odurzających na organizm człowieka, a w szczególności na zdolność postrzegania i reakcji prowadzącego pojazd. Mimo to, zdecydował się poruszać pojazdem mechanicznym po drodze publicznej.
Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał brak ujemnych następstw zarzucanego oskarżonemu przestępstwa. Sąd uznał, że karą najbardziej adekwatną do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego P. P. (1) czynu, będzie kara 4 miesięcy pozbawienia wolności. Orzeczona kara, w przekonaniu Sądu, spełni wobec niego cele prewencyjne i represyjne, przekonując go, iż złamanie prawa nie jest bezkarne. Uświadomi mu naganność jego postępowania, nieuchronność i surowość sankcji karnych w przypadku popełnienia przestępstwa, a także nieopłacalność tego typu zachowania w przyszłości. Zdaniem Sądu wymierzona kara wywoła odpowiedni oddźwięk społeczny i przekona wszystkich uczestników ruchu o konieczności bezwzględnego podporządkowania się przepisom dotyczącym ruchu drogowego. W myśl art. 69 § 1 k.k. sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Nadto przepis art. 69 § 4 k.k. stanowi, że wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178 a § 4 k.k. sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Analizując wszystkie okoliczności sprawy, Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie nie zachodzą wobec oskarżonego P. P. (1) okoliczności pozwalające na zastosowanie środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Oskarżony P. P. (1) jest sprawcą niepoprawnym. Naruszając podstawowe zasady bezpieczeństwa w komunikacji, okazał wyjątkowe lekceważenie dla wyroku sądowego, naruszając tym autorytet wymiaru sprawiedliwości. Możliwe było wymierzenie P. P. (1) tylko kary o charakterze bezwzględnym, tj. bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Na podstawie art. 42 § 3 k.k. oraz art. 43a § 2 k.k. Sąd w przedmiotowej sprawie zobligowany był do orzeczenia wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio oraz świadczenia pieniężnego. Na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego wobec oskarżonego dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych Sąd zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 02.05.2016 r. Za zasadne Sąd uznał orzeczenie wobec oskarżonego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 10000 zł. Mając na względzie fakt, że oskarżony P. P. (1) utrzymuje się z prac dorywczych, Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa.