UZASADNIENIE

W. L. w dniu 2 czerwca 2016 roku złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 4 maja 2016 roku, znak: (...), odmawiającej prawa do przeliczenia emerytury z uwzględnieniem składnika socjalnego 24% kwoty bazowej.

Uzasadniając odwołanie ubezpieczona powołała się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 10 września 2009r. (I UZP 6/09). Ponadto zacytowała odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej na interpelację nr (...) w sprawie kobiet urodzonych po 31 grudnia 1948r. przebywających na wcześniejszej emeryturze. Wskazała również, że w jej ocenie, przechodząc na wcześniejszą emeryturę we wrześniu 2008r. na starych zasadach, spełniła wymagane warunki w zakresie wieku i stażu do dnia 31 grudnia 2008r. i wobec tego może domagać się przeliczenia świadczenia w związku z kontynuowaniem ubezpieczenia przez ponad 30 miesięcy, również według starych zasad (tzw. przeliczenie części socjalnej według aktualnej kwoty bazowej na co pozwala art. 53 ust. 4 ustawy) (odwołanie z dnia 31 maja 2016r., k. 2 – 3 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał, że W. L., ur. (...), ma ustalone od dnia 1 marca 2008r. prawo do emerytury wcześniejszej, a od dnia 29 kwietnia 2011r. prawo do emerytury powszechnej. W dniu 21 kwietnia 2016r. złożyła wniosek o przeliczenie emerytury wcześniejszej, przyznanej na starych zasadach, w części socjalnej, na podstawie aktualnej kwoty bazowej, po przepracowaniu 78 miesięcy. Decyzja odmawiająca uwzględnienia tego wniosku została wydana prawidłowo, ponieważ przepis art. 21 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 53 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS nie ma zastosowania do ubezpieczonej. Powołana w odwołaniu uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 września 2009r. (I UZP 6/09) została podjęta w sprawie emerytki urodzonej przed 1 stycznia 1949r., zatem nie dotyczy ona osób objętych systemem zdefiniowanego świadczenia.

Dodatkowo organ rentowy podniósł, że przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS nie przewidują przeliczenia emerytury z tytułu pozostawania w ubezpieczeniu przez co najmniej 30 miesięcy. Fakt pozostawania w ubezpieczeniu przez podany okres po przyznaniu emerytury dotyczy sposobu obliczenia części socjalnej na nowo przyznanej emerytury w przypadku ustalenia prawa do nowej emerytury, która jest obliczana według dotychczasowych zasad. W przypadku ubezpieczonej brak jest tytułu do przyznania kolejnej emerytury, która byłaby obliczana według dotychczasowych zasad. Kobiecie urodzonej po 31 grudnia 1948r., po ukończeniu wieku emerytalnego 60 lat, przysługuje emerytura na podstawie art. 24 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Emerytura ta ustalana jest według zreformowanych zasad, w myśl art. 26 tej ustawy (odpowiedź na odwołanie z dnia 27 czerwca 2016r., k. 5 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W. L., urodzona (...), w dniu 7 czerwca 2002 roku złożyła wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o ustalenie kapitału początkowego, do którego dołączyła kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych, zaświadczenia, świadectwa pracy oraz kopię legitymacji ubezpieczeniowej (wniosek o ustalenie kapitału początkowego wraz z załącznikami, k. 1 – 22 akt kapitałowych).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. decyzją z dnia 8 sierpnia 2002 roku ustalił W. L. kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r., którego wartość wyniosła 81.271,74 zł. Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego Zakład przyjął podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1980r. do 31 grudnia 1989r. (decyzja ZUS z dnia 8 sierpnia 2002r., k. 37 – 41 akt kapitałowych).

Z uwagi na zmianę przepisów, ubezpieczona w dniu 21 lipca 2006r., w dniu 5 października 2011r., w dniu 31 października 2013r., w dniu 28 września 2015r. oraz w dniu 16 marca 2016r. złożyła wnioski o przeliczenie wartości kapitału początkowego. Po rozpatrzeniu pierwszego i ostatniego ze wskazanych wniosków, Zakład wydał decyzje odmowne, zaś kolejne wnioski skutkowały wydaniem decyzji z dnia 6 czerwca 2011r., z dnia 16 marca 2012r., z dnia 10 lutego 2014r. oraz z dnia 12 listopada 2015r. o ponownym ustaleniu kapitału początkowego, który ostatecznie na dzień 1 stycznia 1998r. wyniósł 99.241,56 zł (wniosek W. L. z dnia 21 lipca 2006r., k. 47 akt kapitałowych, decyzja odmowna z dnia 28 sierpnia 2006r., k. 49 akt kapitałowych, decyzja z dnia 6 czerwca 2011r., k. 63 – 65 akt kapitałowych, wniosek W. L. z dnia 5 października 2011r., k. 67 - 68 akt kapitałowych, decyzja z dnia 16 marca 2012r., k. 69 – 72 akt kapitałowych, wniosek W. L. z dnia 23 października 2013r., k. 73-74 akt kapitałowych, decyzja z dnia 10 lutego 2014r., k. 79 – 80 akt kapitałowych, decyzja z dnia 12 listopada 2015r., k. 93 akt kapitałowych, wniosek W. L. z dnia 16 marca 2016r., k. 95 - 98 akt kapitałowych, decyzja odmowna z dnia 31 marca 2016r., k. 99 akt kapitałowych).

W dniu 12 marca 2008r. W. L. złożyła w organie rentowym wniosek o emeryturę wraz ze świadectwami pracy i zaświadczeniami (wniosek o emeryturę z dnia 12 marca 2008r., k. 1 – 21 t. I akt emerytalnych).

Decyzją z dnia 8 kwietnia 2008r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. przyznał ubezpieczonej wcześniejszą emeryturę od dnia 1 marca 2008r., tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym zgłoszono wniosek, a jednocześnie wypłatę emerytury zawiesił z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia. Do ustalenia podstawy wymiary emerytury przyjęto wynagrodzenie – przychód – dochód, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych, tj. od stycznia 1998r. do grudnia 2007r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 98,92% i pomnożony przez kwotę bazową 2.275,37 zł dał podstawę wymiaru wynoszącą 2.250,80 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład przyjął 24 lata i 6 miesięcy okresów składkowych oraz 6 lat okresów nieskładkowych (decyzja ZUS z dnia 8 kwietnia 2008r., k. 36 t. I akt emerytalnych).

W dniu 29 września 2008r. W. L. złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych świadectwo pracy z dnia 29 września 2008r. potwierdzające ustanie zatrudnienia w (...) Spółka Akcyjna w W. oraz wniosła o wypłatę emerytury (świadectwo pracy z dnia 29 września 2008r., k. 37 – 40 t. I akt emerytalnych, wniosek W. L. z dnia 29 września 2008r., k. 45 t. I akt emerytalnych). W związku z tym organ rentowy decyzją z dnia 8 października 2008r. od dnia 1 września 2008r. przeliczył i podjął wypłatę emerytury (decyzja ZUS z dnia 8 października 2008r., k. 41 t. I akt emerytalnych).

Po uzyskaniu emerytury W. L. na podstawie umowy zlecenia pracowała w Instytucie (...) w J. w okresach od 15 września 2008r. do 30 czerwca 2009r., od 1 lipca 2009r. do 31 grudnia 2009r.oraz od 1 stycznia 2010r. do 31 grudnia 2010r. (zaświadczenie Instytutu (...) w J. z dnia 24 stycznia 2011r., k. 85 t. I akt emerytalnych, zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 63 – 64, k. 65- 66 i k. 89 t. I akt emerytalnych, zaświadczenie z dnia 3 lutego 2010r., k. 71 t. I akt emerytalnych, zaświadczenie z dnia 20 stycznia 2011r., k. 77 t. I akt emerytalnych, zaświadczenie z dnia 1 lutego 2011r., k. 91 t. I akt emerytalnych). W związku z tym oraz wobec składania przez ubezpieczoną wniosków o przeliczenie świadczenia, decyzjami z dnia 29 stycznia 2010r., z dnia 1 lutego 2011r. oraz z dnia 23 lutego 2011r. Zakład przeliczał emeryturę W. L. (decyzja ZUS o przeliczeniu emerytury z dnia 29 stycznia 2010r., k. 67 – 69 t. I akt emerytalnych, decyzja ZUS o przeliczeniu emerytury z dnia 1 lutego 2011r., k. 81 – 83 t. I akt emerytalnych, decyzja ZUS o przeliczeniu emerytury z dnia 23 lutego 2011r., k. 95 – 97 t. I akt emerytalnych).

W dniu 8 kwietnia 2011r. W. L. złożyła w organie rentowym wniosek o emeryturę wraz z zaświadczeniem potwierdzającym, że w okresie od 1 stycznia 2011r. do 31 marca 2011r. była zatrudniona na podstawie umowy zlecenia w Instytucie (...) w J. (wniosek o emeryturę z dnia 8 kwietnia 2011r., k. 1 – 2 t. II akt emerytalnych, zaświadczenie z dnia 7 kwietnia 2011r., k. 3 t. II akt emerytalnych).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. decyzją z dnia 7 czerwca 2011r., znak: (...), przyznał ubezpieczonej emeryturę od dnia 29 kwietnia 2011r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego, a jednocześnie wypłatę emerytury zawiesił z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia. Podstawę obliczenia tego świadczenia stanowiła kwota składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosząca 94.722,68 zł oraz kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosząca 236.435,43 zł. Przyjęte do wyliczenia średnie dalsze trwanie życia to 251,50 miesięcy, zaś wysokość obliczonej emerytury to 1.316,73 zł. Z uwagi na to, że była ona niższa od dotychczas wypłacanej emerytury wcześniejszej, to od 1 czerwca 2011r. organ rentowy wskazał, iż będzie wypłacana emerytura dotychczasowa ustalona na podstawie art. 29 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w wysokości 1.648,43 zł (decyzja ZUS z dnia 7 czerwca 2011r., k. 5 – 6 t. II akt emerytalnych).

Po przyznaniu emerytury powszechnej, do dnia 31 grudnia 2011r. ubezpieczona na podstawie umowy zlecenia wciąż pracowała w Instytucie (...) w J.. Złożył więc w organie rentowym zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za rok 2011 i wnioskowała o przelicznie emerytury (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 19 stycznia 2012r., k. 14 – 15 t. II akt emerytalnych, wniosek W. L. o przeliczenie emerytury, k. 8 i k. 12 t. II akt emerytalnych). W związku z tym Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 3 kwietnia 2012r. przeliczył emeryturę powszechną ubezpieczonej ustalając jej wysokość na 1.393,62 zł. Z uwagi na fakt, że ta kwota wciąż była niższa od kwoty emerytury wcześniejszej ubezpieczona została poinformowana, że emerytura powszechna jako świadczenie mniej korzystne zostaje zawieszona. W dniu 3 kwietnia 2012r. Zakład przeliczył ubezpieczonej również emeryturę wcześniejszą. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto dotychczasową podstawę wymiaru świadczenia, zaś uwzględnione okresy składkowe wyniosły 28 lat, 4 miesiące i 19 dni, zaś nieskładkowe – 6 lat i 23 dni (decyzja ZUS z dnia 3 kwietnia 2012r.o przeliczeniu emerytury, k. 24 – 27 t. II akt emerytalnych, decyzja ZUS z dnia 3 kwietnia 2012r.o przeliczeniu emerytury, k. 28 - 31 t. II akt emerytalnych).

W latach 2012, 2013, 2014 oraz w okresie od 1 stycznia 2015r. do 31 marca 2015r. W. L. nadal realizowała umowy zlecenia w Instytucie (...) w J. (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 15 stycznia 2013r., k. 34 – 35 t. II akt emerytalnych, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 21 stycznia 2014r., k. 58 - 59 t. II akt emerytalnych, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 8 stycznia 2015r., k. 68 - 69 t. II akt emerytalnych, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 29 kwietnia 20153r., k. 119 - 120 t. II akt emerytalnych). W związku z tym występowała z wnioskami o przeliczenie emerytury, co organ rentowy dokonał decyzjami z dnia 12 lutego 2013r., z dnia 20 lutego 2013r., z dnia 28 lutego 2014r., z dnia 10 lutego 2015r., z dnia 13 listopada 2015r. oraz z dnia 24 marca 2016r. (decyzja ZUS o przeliczeniu emerytury z dnia 12 lutego 2013r., k. 44 – 47 t. II akt emerytalnych, decyzja ZUS o przeliczeniu emerytury z dnia 20 lutego 2013r., k. 48 – 51 t. II akt emerytalnych, decyzja ZUS o przeliczeniu emerytury z dnia 28 lutego 2014r., k. 62 – 65 t. II akt emerytalnych, decyzja ZUS o przeliczeniu emerytury z dnia 10 lutego 2015r., k. 76 - 79 t. II akt emerytalnych, decyzja ZUS o przeliczeniu emerytury z dnia 10 lutego 2015r., k. 103 t. II akt emerytalnych, decyzja ZUS o przeliczeniu emerytury z dnia 13 listopada 2015r., k. 121 – 123 t. II akt emerytalnych, decyzja ZUS o przeliczeniu emerytury z dnia 24 marca 2016r., k. 130 – 132 t. II akt emerytalnych).

Od decyzji z dnia 10 lutego 2015r. ubezpieczona złożyła odwołanie, ale Sąd Okręgowy Warszawa – Praga VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 6 sierpnia 2015r. oddalił odwołanie. Wyrok stał się prawomocny (wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga z dnia 6 sierpnia 2015r., k. 116 t. II akt emerytalnych).

W dniu 16 marca 2016r. ubezpieczona skierowała do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych kolejny wniosek o emeryturę (wniosek o emeryturę z dnia 16 marca 2016r., k. 1 – 8 t. III akt emerytalnych). Po rozpatrzeniu wskazanego wniosku organ rentowy w dniu 1 kwietnia 2016r. wydał decyzję odmowną, w której wskazał, że prawomocną decyzją z dnia 7 czerwca 2011r. została przyznana W. L. emerytura powszechna od osiągnięcia wieku emerytalnego, wobec czego nie ma podstaw do przyznania emerytury zgodnie ze złożonym wnioskiem (decyzja ZUS z dnia 1 kwietnia 2016r., k. 13 t. III akt emerytalnych).

W. L. w dniu 21 kwietnia 2016r. złożyła wniosek o przeliczenie na starych zasadach emerytury wcześniejszej na podstawie aktualnej kwoty bazowej, w związku z przepracowaniem 78 miesięcy (wniosek W. L. z dnia 21 kwietnia 2016r., k. 132 t. II akt emerytalnych). Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. decyzją z dnia 4 maja 2016r. odmówił przeliczenia emerytury z uwzględnieniem składnika socjalnego 24% kwoty bazowej (decyzja ZUS z dnia 4 maja 2016r., k. 133 t. II akt emerytalnych). W. L. odwołała się od wskazanej decyzji (odwołanie z dnia 31 maja 2016r., k. 2 – 3 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach kapitałowych i emerytalnych, które były wiarygodne. Zaakcentować jednak należy, że okoliczności faktyczne w sprawie były prezentowane przez obie strony postępowania w taki sam sposób, bez istotnych różnic, a co za tym idzie, można było uznać, iż są one bezsporne. Spór dotyczył natomiast wykładni przepisów prawa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie W. L. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 4 maja 2016r. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Ubezpieczona kwestionując odmowną decyzję organu rentowego wskazywała, że – wbrew stanowisku Zakładu – w jej przypadku istnieje możliwość przeliczenia emerytury wcześniejszej, którą pobiera z uwagi na okoliczność, że jej wysokość jest korzystniejsza od emerytury powszechnej.

Dla oceny zasadności stanowiska ubezpieczonej konieczne jest dokonanie analizy przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 887), zwanej dalej ustawą emerytalną. Ustawa ta w Dziale II „Emerytury” w kolejnych rozdziałach wskazuje zasady przyznawania emerytur dla urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r. (art. 24 – art. 26c), zasady przyznawania emerytur dla urodzonych przed 1 stycznia 1949r. (art. 27 – art. 45), przepisy wspólne dla niektórych ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r., a przed dniem 1 stycznia 1969r. (art. 46 – art. 50), zasady przyznawania emerytur górniczych (art. 50a – art. 50f) oraz zasady ustalania wysokości emerytur, o których mowa w art. 27 – 50e ustawy. Emerytura wcześniejsza, którą ubezpieczona pobiera od 2008r., została przyznana na podstawie art. 29 w związku z art. 46 ustawy emerytalnej i została wyliczona zgodnie z brzmieniem art. 53 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej. Jej wysokość zależy od dwóch elementów: części stałej (socjalnej) świadczenia, tj. 24% kwoty bazowej, oraz części indywidualnej zależnej od lat okresów ubezpieczenia (składkowych i nieskładkowych) i wysokości przychodów uzyskiwanych w przyjętym okresie ubezpieczenia (podstawa wymiaru). Z kolei emerytura przyznana W. L. w związku z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego została obliczona wedle innych przepisów i innych zasad. Podstawę prawną jej wyliczenia stanowiły art. 25 – 26 ustawy emerytalnej. Zgodnie z nimi emerytura przyznawana urodzonym po 31 grudnia 1948r. stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy jej obliczenia (art. 25) przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, ustalane wspólnie dla kobiet i mężczyzn wyrażone w miesiącach.

Ubezpieczona, jak wynika z jej wniosku złożonego do organu rentowego oraz z odwołania od decyzji z dnia 4 maja 2016r., widzi możliwość przeliczenia wcześniejszej emerytury przy uwzględnieniu aktualnej kwoty bazowej. Podstawą prawną takiej operacji, w jej ocenie, może być art. 53 ust. 3 i 4 ustawy emerytalnej. Zdaniem Sądu stanowisko ubezpieczonej jest bezzasadne.

Ustawodawca rozszerzając od dnia 1 lipca 2004r. regulację art. 53 o przepisy ust. 3 i 4, wskazał, że przy obliczaniu emerytury - której podstawę wymiaru stanowi podstawa wymiaru ustalonej dawniej renty z tytułu niezdolności do pracy (art. 21 ust. 1 pkt 1) lub emerytury (art. 21 ust. 2 pkt 1) - stosuje się kwotę bazową ostatnio (czyli pierwotnie) przyjętą do ustalenia podstawy wymiaru, a następnie świadczenie podwyższa się, przy uwzględnieniu wszystkich terminów waloryzacji, do dnia nabycia prawa do emerytury. Aktualną kwotę bazową przyjmuje się tylko wtedy, gdy zainteresowany - po nabyciu uprawnień do świadczeń (tj. renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury), których podstawę wymiaru wskazał za podstawę wymiaru emerytury - podlegał co najmniej 30 miesięcy ubezpieczeniu społecznemu lub emerytalnemu i rentowym (art. 53 ust. 4), co zostało ocenione przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 24 kwietnia 2006r. (P 9/05, OTK-A 2006, nr 4, poz. 46) jako zgodne z konstytucyjnymi zasadami równości i sprawiedliwości społecznej. Do zastosowania powyższych regulacji – jak wynika z ich treści - podstawa wymiaru musi być już ustalona i przyjmuje się ją z poprzedniej emerytury. Chodzi zatem o sytuację zmiany emerytury wcześniejszej na zwykłą, co zwykle nie powoduje stosowania nowej kwoty bazowej do ustalenia części socjalnej nowej emerytury. Podstawowa reguła wyraźnie stanowi bowiem, że po przejściu na nowe świadczenie ustalenie części socjalnej emerytury na podstawie aktualnej nowej kwoty bazowej nie jest możliwe, z wyjątkiem sytuacji określonej w przepisie ust. 4 art. 53. Zatem tylko wysokość części socjalnej emerytury wypełnia zakres nowej regulacji z art. 53 ust. 3 i 4, czyli dopuszczalność stosowania nowej kwoty bazowej (z chwili wniosku o emeryturę lub nabycia do niej prawa) do części socjalnej nowej emerytury (uzasadnienie uchwały 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 10 września 2009r., I UZP 6/09, OSNP 2010/5-6/72).

W przypadku ubezpieczonej zastosowanie analizowanej regulacji art. 53 ust. 3 i 4 ustawy emerytalnej nie może mieć miejsca choćby dlatego, że ubezpieczona domaga się przeliczenia na tej podstawie emerytury wcześniejszej, a nie powszechnej, przepis zaś – jak wynika z powyższego – odnosi się wyraźnie do sytuacji, gdy oblicza się emeryturę, której podstawę wymiaru stanowi podstawa emerytury poprzedniej. Dla W. L. emeryturą poprzednią jest emerytura wcześniejsza, a nową, która mogłaby być wyliczona z uwzględnieniem art. 53 ust. 3 i 4 ustawy - pod warunkiem, że byłaby wyliczana wedle innych zasad niż wynikające z art. 25 – 26 ustawy emerytalnej – jest emerytura powszechna. Ubezpieczona jednak nie domagała się obliczenia emerytury powszechnej wedle art. 53 ust. 3 i 4, ale emerytury wcześniejszej (emerytury wyliczonej najpierw), a nadto emerytura powszechna wyliczana w systemie zdefiniowanej składki nie mogłaby być przeliczona w ten sposób, gdyż kwota bazowa przy jej ustalaniu nie jest brana pod uwagę.

Wobec powyższego taki sposób przeliczenia, jaki wskazuje art. 53 ust. 3 i 4 ustawy emerytalnej nie może mieć zastosowania do osób urodzonych po 1 stycznia 1949r., jeśli świadczenie powszechne mają wyliczone wedle reguł art. 25 i 26 tej ustawy. Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 13 grudnia 2012r. (III AUa 684/12, OSAŁ 2012/4/37), w stanie faktycznym zbliżonym do stanu faktycznego rozpatrywanej sprawy, potwierdził, że przepisy art. 53 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dotyczą osób, które nabywają prawo do emerytury na podstawie art. 27 ustawy, a zatem osób, które urodziły się przed 1 stycznia 1949 r. i miały ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury na podstawie wcześniej obowiązujących przepisów. Wskazane przepisy art. 53 ust. 3 i 4 nie mają natomiast zastosowania do osób urodzonych po 31 grudnia 1948r., które przeszły na emeryturę na podstawie art. 46 tej ustawy.

Ubezpieczona nie ma również prawa do przeliczenia choćby w części świadczenia emerytalnego na podstawie art. 53 ust. 3 i 4 ustawy emerytalnej, ponieważ mieszany sposób obliczenia emerytury, o którym mowa w art.183 ustawy emerytalnej, do niej się nie stosuje, a to dlatego, że ubezpieczona pobierała świadczenie emerytalne.

Dodatkowo należy wskazać, że orzeczenia, które ubezpieczona wskazała w pismach procesowych, w tym uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 10 września 2009r., po pierwsze potwierdzają stanowisko Sądu, jeśli dokładnie przeanalizuje się uzasadnienia tych orzeczeń, a po drugie dotyczą osób urodzonych przed 31 grudnia 1948r. Stanowisko, że w przypadku takich osób przeliczenie takie jakiego żądała ubezpieczona jest możliwe, Sąd Okręgowy aprobuje biorąc pod uwagę fakt, że emeryturę powszechną osoby te uzyskują na podstawie art. 27 ustawy emerytalnej. W. L. nie mieści się jednak w tej grupie z przyczyn, o których była mowa.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477¹⁴§ 1 k.p.c., odwołanie oddalił jako bezzasadne.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE