Sygn. akt IX Ka 1322/13
Dnia 31 października 2013 r.
Sąd Okręgowy w Kielcach, IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Aleksandra Babilon- Domagała
Protokolant: st.sekr.sądowy Iwona Stefańska
przy udziale oskarżyciela publicznego ---------------
po rozpoznaniu w dniu 31 października 2013 r.
sprawy S. Ś. (1)
obwinionego o wykroczenie z art. 119 § 1 kw
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego
od wyroku Sądu Rejonowego w Busku Zdroju
z dnia 27 czerwca 2013r. sygn. akt II W 734/12
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;
II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. S. kwotę 516, 60 (pięćset szesnaście 60/ 100) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu świadczoną obwinionemu S. Ś. (1) w postępowaniu odwoławczym;
III. zwalnia obwinionego S. Ś. (1) od kosztów postępowania odwoławczego.
Sygn. akt IX Ka 1322/13
S. Ś. (1) został obwiniony o to, że:
w dniu 25 lipca 2012 roku ok. godz. 10.16 w B. w sklepie (...) na os. (...) zabrał w celu przywłaszczenia oliwę ekstra uirfin pojemności 0,75 litra o wartości 29,99 zł na szkodę w/w sklepu,
tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.
Sąd Rejonowy w Busku Zdroju wyrokiem zaocznym z dnia 27 czerwca 2013 roku w sprawie sygn. akt II W K 734/12 orzekł, co następuje:
I. obwinionego S. Ś. (1) uznał za winnego dokonania zarzuconego mu wnioskiem o ukaranie czynu, stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 119 § 1 k.w. w zw. z art. 24 § 1 i 3 k.w. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 400 złotych;
II. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. S. kwotę 221 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu;
III. zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania.
Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł obrońca obwinionego. Zaskarżył on wyrok w całości, zarzucając orzeczeniu błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że S. Ś. (1) zabrał w celu przywłaszczenia oliwę z oliwek o wartości 29,99 złotych ze sklepu (...) w dniu 25 lipca 2012 roku, podczas gdy dokonał tego nie on sam, a jego kolega. Z ostrożności procesowej obrońca obwinionego zarzucił orzeczeniu rażącą surowość orzeczonej kary z uwagi na nieuwzględnienie przy wymiarze kary okoliczności łagodzących oraz trudnej sytuacji osobistej obwinionego.
W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżący wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Busku Zdroju do ponownego rozpoznania (40-41).
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie, a podniesione w niej zarzuty okazały się bezzasadne.
W ocenie Sądu Okręgowego sposób procedowania Sądu I instancji był prawidłowy. Sąd Rejonowy zgromadził kompletny materiał dowodowy, który został oceniony zgodnie z zasadą swobodnej oceny z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.
Sąd Rejonowy słusznie ustalił na podstawie dowodów w postaci zeznań świadka P. W. oraz wyjaśnień obwinionego, że w dniu 25 lipca 2012 roku dokonał on zaboru w celu przywłaszczenia butelki oliwy z oliwek ze sklepu (...) w B.. Dowody, na których oparł się Sąd I instancji nie budziły wątpliwości, uzupełniały się wzajemnie. Świadek P. W. zeznała co prawda, że w obwiniony był w sklepie w towarzystwie innego mężczyzny, jednakże kategorycznie wskazywała na S. Ś. (1) jako sprawcę kradzieży, który zdjął butelkę z oliwą ze sklepowej półki i schował pod kurtkę. Uznanie tych zeznań za wiarygodne było całkowicie uzasadnione w kontekście treści wyjaśnień obwinionego przyznającego się do dokonania zarzucanego mu czynu.
Należy w tym miejscu wskazać, że taka treść wyjaśnień obwinionego determinowała ograniczenie czynności dowodowych w sprawie. W szczególności nie zabezpieczono nagrania monitoringu ze sklepu (...) w B. z dnia zdarzenia. Obrońca obwinionego obecny na rozprawie przed Sądem I instancji nie wnosił o to. Na obecnym etapie dokonanie tej czynności jest już niemożliwe, bowiem od chwili dokonania czynu minął ponad rok. Skarżący nie wskazał ponadto innych okoliczności, które mogłyby potwierdzić, że kradzieży dokonał towarzysz S. Ś. (2). Wyjaśnienia obwinionego złożone spontanicznie tuż po dokonaniu zarzucanego mu czynu nie budziły w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wątpliwości, zaś twierdzenie obrońcy, że sprawcą kradzieży była inna osoba, należy uznać za gołosłowne.
W ocenie Sądu Okręgowego orzeczona wobec oskarżonego kara 400 złotych grzywny w sposób adekwatny odzwierciedla stopień społecznej szkodliwości czynu oraz stopień winy. Właściwie uwzględniony został rodzaj i charakter naruszonego dobra, wysokość wyrządzonej szkody oraz sposób i okoliczności popełnienia czynu. Wymierzona kara zapewni realizację jej celów zapobiegawczych i wychowawczych w stosunku do obwinionego, jak również wpłynie pozytywnie na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. W pełni zasadnie przy wymiarze kary Sąd I instancji uwzględnił fakt uprzedniej karalności obwinionego za podobne wykroczenie. Nie jest słuszny zarzut skarżącego odnoszący się do nieuwzględnienia przez Sąd Rejonowy okoliczności łagodzących oraz trudnej sytuacji osobistej obwinionego. Sąd Rejonowy niewątpliwie wziął pod uwagę okoliczność łagodzącą w postaci przyznania się obwinionego do dokonania zarzucanego czynu. Uwzględniona została także sytuacja majątkowa obwinionego, który faktycznie jest osobą bezrobotną, lecz wbrew twierdzeniom obrony posiada stałe źródło dochodu w postaci renty socjalnej. Wysokość tego dochodu jest co prawda niewielka, lecz wystarczy na uiszczenie kary grzywny wymierzonej przecież w dolnej granicy ustawowego zagrożenia.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 456 k.p.k. orzekł jak w wyroku.
Sąd Okręgowy na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze ( Dz.U. z 2002, Nr 123, poz. 1058 ze zm. ) oraz § 14 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. (Dz. U. Z 2002, Nr 163 poz. 1348) zasądził na rzecz adwokat B. S. kwotę 516,60 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu świadczoną obwinionemu w postępowaniu odwoławczym.
Orzeczenie o kosztach postępowania za postępowanie odwoławcze oparto na przepisach art. 634 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w. Sąd Okręgowy zwolnił obwinionego od ponoszenia postępowania należnych za postępowanie odwoławcze uznając, że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na jego sytuację majątkową oraz orzeczoną wobec niego karę grzywny.
SSO Aleksandra Babilon-Domagała