UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 lipca 2015 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2015 r. w Piotrkowie Tryb. sprawy z powództwa M. A. przeciwko J. S. o zapłatę w wyniku ponownego jej rozpoznania po uchyleniu wyroku tegoż Sądu z dnia 24.IV.2013r. wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 14.X.2013r.:

1. oddalił powództwo;

2. zasądził od powoda M. A. na rzecz pozwanego J. S. kwotę 1 217,00zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

3. nakazał ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb kwotę 3 685,27 tytułem części wydatku na wynagrodzenie biegłego, która została tymczasowo wydatkowana przez Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb.

Podstawę powyższego wyroku stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

W dniu 22 X 2011 r. M. A. zawarł z J. S. umowę sprzedaży łodzi motorowej (...) oraz przyczepy podłodziowej, będącej elementem zestawu, wyprodukowanej w W. przez firmę (...) , model (...) ,nr unikalny (...), nr rej . (...). Cenę zestawu strony ustaliły na kwotę 8 000,00zł. Sprzedający oświadczył, iż łódź jest jego własnością, nie posiada wad prawnych, nie jest przedmiotem zastawu. Kupujący oświadczył, iż zapoznał się ze stanem technicznym łodzi i uważa go za zadowalający. Oferta sprzedaży była zamieszczona na stronie (...) i zawierała dokładny opis łodzi i przyczepy podłodziowej.

Przed odebraniem przedmiotu umowy powód wraz z M. B. po przybyciu do pozwanego poddali go dokładnym oględzinom, które trwały dość długo. W trakcie oględzin z uwagi na zagięty zaczep przy przyczepce pozwany obniżył cenę o ok. 700,00-750,00 zł. Pozwany wskazywał, iż przyczepa jest odnowiona, nie mówił, że zestaw jest nowy. Przyczepa miała naklejki firmy (...) oraz tabliczkę znamionową. Po zapłaceniu należności powód udał się do miejsca swojego zamieszkania w N..

Ponieważ powód zamieszkuje w N. toteż tam chciał zarejestrować przyczepę. Jednakże okazało się, że do rejestracji nie doszło gdyż wiele elementów w niej nie powinno być zamontowane, jest to konstrukcja własna, nie odpowiada przepisom niemieckich standardów.

W tej sytuacji powód odstąpił od umowy sprzedaży pismem z dnia 15 grudnia 2011r.

Biegły sądowy dokonując oględzin przyczepy stwierdził nieznaczne zmiany konstrukcyjne przyczepy, które nie obejmują ramy pojazdu. Zmiany te dotyczą wspornika dziobowego, osi pojazdu oraz wsporników osi pojazdu. Te zmiany konstrukcyjne mają niewielki wpływ na wartość użytkową przyczepy, jej stan techniczny i wartość rynkową. W aktualnym stanie wobec nieposiadania wymaganego przepisami układu hamulcowego, nie może być dopuszczona do ruchu. Tabliczka znamionowa nie jest zamocowana przez producenta.

Biegły wskazał również, iż marka (...) stanowi niszowy udział w obrocie handlowym pojazdów typu przyczepy podłodziowe, na obecną chwilę brak jest ofert handlowych sprzedaży przyczep podłodziowych marki (...), ich katalogów ze specyfikacją techniczną oraz dokumentacją zdjęciową tego rodzaju przyczep.

Nie ma możliwości porównania przyczepy będącej przedmiotem sprawy z innymi przyczepami tej samej marki. Brak jest podstaw do jednoznacznego stwierdzenia, że przyczepa podłodziowa będąca przedmiotem sprawy nie została wyprodukowana przez firmę (...). Nie ma możliwości ustalenia kto i w jakim czasie dokonał stwierdzonych zmian konstrukcyjnych w przyczepie. Biegły nie odnalazł numeru seryjnego przyczepy wybitego na ramie. Jedyne oznaczenie identyfikujące przyczepę znajdowało się na tabliczce znamionowej.

Wartość rynkowa przyczepy w obecnym stanie technicznym wynosi 2.600,00zł brutto.

Sąd zważył, iż powództwo nie podlega uwzględnieniu.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe w postaci dotychczasowych dowodów z dokumentów oraz dowodów osobowych przeprowadzone przez poprzedni skład orzekający wobec braku wniosków stron w zakresie nowej inicjatywy dowodowej, zostało uzupełnione o dowód z opinii biegłego, który został wskazany w wytycznych Sądu Okręgowego rozpoznającego apelację powoda.

Treść opinii nie potwierdza stanowiska strony powodowej, iż przyczepa nie ma właściwości o których zapewniał powód w swej ofercie i ta okoliczność została przez biegłego szeroko i wyczerpująco wyjaśniona. Biegły wskazywał na niemożność jednoznacznego przyjęcia czy przyczepa została wyprodukowana przez firmę (...) czy też nie akcentując argumenty z tym związane.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

W myśl art. 232 k.p.c. strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 listopada 2007 r. w sprawie II CSK 293/07 wskazał, iż „stosownie do art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu rozumieć należy z jednej strony jako obarczenie strony procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a drugiej konsekwencjami poniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności. Tą konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny dla strony wynik procesu".

Wobec nieudowodnienia przez powoda, iż sporna przyczepa nie ma właściwości o których zapewniał pozwany w swej ofercie przeto zasada żądania pozwu nie znajduje uzasadnienia swej podstawy prawnej. Niewątpliwie zatem wskazywanie na odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi za wady rzeczy przy tak ustalonym stanie faktycznym sprawy nie znajduje swojego potwierdzenia a w konsekwencji nie daje podstaw do odstąpienia od umowy i żądania zwrotu równowartości rzeczy oraz tłumaczenia pisma z języka niemieckiego.

Zdaniem Sądu wykonanie zaleceń sądu odwoławczego nie spowodowało zmiany rozstrzygnięcia merytorycznego w sprawie z uwagi na wyżej wskazane okoliczności oraz zasady dowodowe.

W tym stanie rzeczy oraz na podstawie art. 556 § 1 k.c. , art. 560 k.c. Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku .

Stosownie do orzeczenia merytorycznego o kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., uwzględniając zastępowanie pozwanego przez pełnomocnika w obu instancjach - 1.200,00zł oraz opłatę 17,00zł.

Art. 98 k.p.c. statuuje jedną z dwóch podstawowych zasad rozstrzygania o kosztach procesu, mianowicie zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, zgodnie z którą strona przegrywająca (merytorycznie albo formalnie i niezależnie od tego czy ponosi winę w prowadzeniu procesu) zobowiązana jest zwrócić swemu przeciwnikowi poniesione przez niego koszty procesu.

W zakresie wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb w związku z wynagrodzeniem biegłego (k- 167, k-196) stosownie do wyniku postępowania ich kosztami została obciążona strona powodowa - łączny koszt tych wydatków wynosi kwotę 3.685,27 zł - na podstawie art. 83 §2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych .

Mając na uwadze podniesione wyżej okoliczności oraz wskazane przepisy prawa orzeczono jak w sentencji.

Powyższy wyrok zaskarżył w całości powód przez swojego pełnomocnika.

Apelacja zaskarżonemu wyrokowi zarzuca:

1. naruszenie prawa materialnego (art. 368 KPC), w szczególności art. 556 k.c. oraz art. 560 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że brak było podstaw do odstąpienia przez powoda od umowy z pozwanym;

2. naruszenie prawa procesowego art. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie art. 231 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że powód nie wykazał istnienia podstaw do odstąpienia od umowy

W przypadku uwzględnienia apelacji skarżący wnosił o:

-: zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 2.625 zł wraz z ustawowymi odsetkami: od kwoty 2.600 zł od dnia 4 stycznia 2012 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 25 zł od dnia 12 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty,
-: kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego z uwzględnieniem
dwukrotności stawki minimalnej z uwagi na nakład pracy;
-: zasądzenie kosztów procesu za II instancję.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest uzasadniona albowiem podniesione w niej zarzuty obrazy prawa materialnego, tj. przepisów art. 556 i art. 560 k.c. oraz naruszenia prawa procesowego, tj. przepisów art. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. 231 k.c. i w konsekwencji błędnego uznania przez Sad I instancji, iż powód nie wykazał podstaw do odstąpienia od umowy z pozwanym, nie są trafne.

Zaskarżony wyrok zapadł po ponownym rozpoznaniu sprawy na skutek uchylenia poprzedniego wyroku Sądu Rejonowego oddalającego powództwo z dnia 24 kwietnia 2013 r wyrokiem Sadu Okręgowego z dnia 14 października 2013 r (II Ca 563/13).

Uchylając poprzedni wyrok Sądu Rejonowego, Sąd Okręgowy przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji z pominięciem przepisów o postępowaniu uproszczonym, a to z tej przyczyny, iż za trafny uznał podniesiony w poprzedniej apelacji powoda zarzut obrazy wskazanych przepisów procesowych przez nieuzasadnione oddalenie przez ten Sąd wniosku dowodowego powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność m.in. czy przyczepa zakupiona z łódką u pozwanego jest oryginalna, tj. wyprodukowana przez firmę (...), które to uchybienie mogło mieć wpływ na wynik sprawy, gdyż oddalenie tegoż wniosku doprowadziło do nierozpoznania istoty sprawy.

Sąd Okręgowy uznał wówczas, że w sprawie nie jest o tyle istotne czy przyczepa, którą powód nabył od pozwanego jest tą samą, którą ten ostatni nabył w W., lecz istotę rozstrzygnięcia stanowi ustalenie czy przyczepa jaką nabył powód jest tą, o której właściwościach pozwany zapewniał w ofercie internetowej.

W tejże zaś ofercie pozwany wskazywał, że przyczepa jest oryginalna, wyprodukowana przez firmę (...).

Powód bowiem od początku, już w pozwie zarzucał, że sporna przyczepa nie jest oryginalna i nie została wyprodukowana przez firmę (...)i między innymi i na tę właśnie okoliczność zgłosił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, który to wniosek Sąd Rejonowy wówczas oddalił niezasadnie w sytuacji, gdy bezdowodowo dokonał w tym zakresie ustaleń odmiennych od twierdzeń powoda, pozbawiając go w ten sposób możliwości udowodnienia podnoszonych przez niego twierdzeń, a mianowicie, że przyczepa nie miała właściwości, o których pozwany zapewniał w ofercie sprzedaży.

W powyższych okolicznościach, wobec wskazanego uchybienia procesowego, które pociągało za sobą nierozpoznanie istoty sprawy, Sąd Okręgowy ocenę zarzutu obrazy wskazanych w apelacji przepisów prawa materialnego uznał za przedwczesną.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy zobowiązany był przeprowadzić zawnioskowany przez powoda dowód z opinii biegłego na okoliczność czy sporna przyczepa ma właściwości, o których istnieniu zapewniał w ofercie sprzedaży pozwany oraz inne dowody jakie zaoferują strony, co miało pozwolić na pełne wyjaśnienie sprawy i ocenę żądania pozwu.

Przechodząc do oceny zarzutów przedmiotowej apelacji, podnieść należy, iż Sąd Rejonowy wykonał wyżej przytoczone zalecenia Sądu II instancji w sprawie i przeprowadził dowód z opinii biegłego na okoliczności wskazane przez Sąd Okręgowy i w oparciu o ten dowód oraz pozostałe dowody jakie zaoferowały strony w toku postępowania doszedł do trafnych ustaleń faktycznych, które wskazują, iż powód nie wykazał istnienia podstaw do odstąpienia od zawartej z pozwanym umowy sprzedaży przyczepy do przewozu łodzi, abstrahując już od faktu, że przedmiotem tej umowy był zestaw w postaci łodzi i spornej przyczepy służącej do jej przewozu.

Należy podkreślić, że same okoliczności dotyczące zakupu łodzi z przyczepą były w zasadzie między stronami niesporne. Umowę tą poprzedziło zamieszczone przez pozwanego ogłoszenie o zamiarze sprzedaży zestawu w serwisie (...), gdzie opisał zarówno łódź jak i przyczepę do łodzi.

Samo już zawarcie umowy poprzedzone zostało oględzinami zarówno łodzi jak i przyczepy przez powoda oraz jego znajomego M. B., którzy – m. in. z uwagi na zagięty zaczep – uzyskali też obniżenie ogólnej ceny zestawu. Przyczepa miała tabliczkę znamionową firmy (...) oraz stosowne naklejki takiej firmy. W trakcie oględzin powód był informowany, że przyczepa jest fabryczna. Jak sam powód zeznał opis całego zestawu, a więc i przyczepy do przewozu łodzi, zgadzał się z jej opisem zamieszczonym przez pozwanego w serwisie (...).

Jest też poza sporem, że łódź i przyczepa nie były nowe, gdyż pozwany sprowadził zestaw z W.w I połowie 2011 r. i stanowił on jego własność przez okres około 7 miesięcy.

Jak wynika z opinii biegłego brak jest podstaw do jednoznacznego stwierdzenia, że sporna przyczepa podłodziowa nie została wyprodukowana przez firmę (...). Nie ma bowiem możliwości porównania spornej przyczepy z przyczepami tej firmy, gdyż takowych brak na rynku. Podobnie też nie ma możliwości ustalenia kto i kiedy dokonał stwierdzonych przez biegłego nieistotnych konstrukcyjnych jej zmian.

W tej sytuacji – w świetle wskazanych wyżej okoliczności i treści opinii biegłego -nie można postawić pozwanemu skutecznego zarzutu, że wprowadził w błąd powoda czy też zataił istnienie jakichś wad przyczepy, uzasadniających odstąpienie od umowy przez powoda. Pozwany sprzedał M. A. taki sam – jedynie odnowiony - zestaw jaki zakupił i sprowadził dla własnych potrzeb z W..

Reasumując powyższe rozważania, uznać należy, iż Sąd Rejonowy – w wykonaniu zaleceń Sądu II instancji – dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego i nie uchybiając wskazanym w apelacji przepisom art.231 i art. 232 k.p.c. poczynił trafne ustalenia faktyczne, które Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne, a które wskazują, że sporna przyczepa ma właściwości, o których istnieniu zapewniał w ofercie sprzedaży pozwany, a zatem powód nie udowodnił istnienia podstaw do odstąpienia od umowy, które miałoby dotyczyć jej części.

Zaskarżony wyrok odpowiada – wbrew zarzutom apelującego – prawu materialnemu, a przede wszystkim nie uchybia wskazanym w apelacji przepisom tego prawa.

Dlatego też, apelacja jako nieuzasadniona podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

GŚ/AOw

SSO Grzegorz Ślęzak

SSO Dariusz Mizera SSR Dominika Lisiecka

Na oryginale właściwe podpisy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE