UZASADNIENIE

Do dnia 08 grudnia 2014 roku w pomieszczeniach gospodarczych i w domu na terenie posesji w P., ul. (...) oskarżony A. K. przechowywał wyroby akcyzowe w postaci 165 litrów alkoholu oraz 16 kg tytoniu do palenia nieoznaczonego polskimi znakami akcyzy. Czynił to wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 114 ustawy z dnia 06 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. Z 2009 Nr 3 poz. 11). Na wyrobach tych ciążył podatek akcyzowy w wysokości 20040 złotych. Wyroby te stanowiły przedmiot czynu zabronionego z art. 63 § 6 kks w związku z art. 63 § 1 kks (zeznania świadków: J. W. k. 194-196 i ujawnione k. 66-67, A. F. k. 197-198, 246 i ujawnione k. 84v-85, W. M. k. 229-230, 246, B. J. k. 230-231, Ł. D. k. 231, 243-244, J. C. (1) k. 232, 234, Ł. P. k. 232-234, 243, A. T. k. 234-235, E. N. k, 235-236, J. M. k. 244-245, P. H. k. 247, R. K. (1) k. 247-248, notatka urzędowa k. 2, protokół przeszukania k. 8-12, wykaz dowodów rzeczowych k. 28, protokół oględzin k. 44-47, protokół wyceny k. 48, dokument wydania k. 80, opinia kryminalistyczna k. 130-132, specyfikacja k. 137-143, 215-225, informacja k. 145).

O.: A. K., M. M., A. M. i F. A. działajac wspólnie i w porozumieniu w dniu 08 grudnia 2014 roku przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przewozili do P., a następnie w garażu na terenie posesji w P., ul. (...) przechowywali wyroby akcyzowe w postaci 299960 sztuk ( (...) paczek) papierosów nieoznaczonych polskimi znakami akcyzy. Były one oznaczone białoruskimi znakami akcyzy i w związku z tym istniało co do nich uzasadnione podejrzenie, że zostały przywiezione ma teren Unii Europejskiej bez przedstawienia ich organowi celnemu. Oskarżeni czynili to wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 114 ustawy z dnia 06 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. Z 2009 Nr 3 poz. 11). Wyroby te stanowiły przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 6 kks w związku z art. 63 § 2 kks i art. 83 § 3 kks w związku z art. 86 § 1 kks. Na wyrobach tych ciążyły należności celne w wysokości 9740 złotych oraz podatek akcyzowy w wysokości 229488 złotych (zeznania świadków: J. W. k. 194-196 i ujawnione k. 66-67, A. F. k. 197-198, 246 i ujawnione k. 84v-85, W. M. k. 229-230, 246, B. J. k. 230-231, Ł. D. k. 231, 243-244, J. C. (1) k. 232, 234, Ł. P. k. 232-234, 243, A. T. k. 234-235, E. N. k, 235-236, J. M. k. 244-245, P. H. k. 247, R. K. (1) k. 247-248, notatka urzędowa k. 2, protokół przeszukania k. 3-5, protokóły zatrzymania osób k. 13-14, 15-16, 17-18, 19-20, protokóły zajęcia mienia ruchomego k. 21-23, 24-27, wykaz dowodów rzeczowych k. 28, protokół oględzin k. 44-47, protokół wyceny k. 48).

Oskarżony A. K. urodził się w dniu (...). Jest rozwiedziony, ma dwie dorosłe córki. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem samochodowym. Prowadzi własną działalność gospodarczą, z której osiąga dochód w wysokości, jak podał, 1200 złotych miesięcznie (dane osobowe k. 185).

Oskarżony nie jest obecnie karany, bowiem jego uprzednie skazanie za przestępstwo tego samego rodzaju, uległo zatarciu (dane o karalności k. 64-65, 164).

Oskarżony A. K. nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. Nie stwierdza się u niego innych zakłóceń czynności psychicznych. W czasie popełnienia zarzucanych czynów miał on zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem (opinia sądowo-psychiatryczna k. 122-125).

Oskarżony M. M. urodził się w dniu (...). Jest żonaty, ma dwoje dzieci. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest kierowcą. Pracuje jako handlowiec, osiągając dochód, jak podał, 300-400 euro miesięcznie (dane osobowe k. 185).

Oskarżony nie był uprzednio karany (dane o karalności k. 56, 166).

Oskarżony A. M. urodził się w dniu (...). Jest żonaty, ma troje dzieci. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest handlowcem. Pracuje jako handlowiec, osiągając dochód, jak podał, około 1000 euro miesięcznie (dane osobowe k. 185).

Oskarżony nie był uprzednio karany (dane o karalności k. 57, 165).

Oskarżony F. A. urodził się w dniu (...). Jest żonaty, ma pięcioro dzieci. Ma wykształcenie wyższe, z zawodu jest handlowcem. Pracuje jako handlowiec, osiągając dochód, jak podał, około 500 euro miesięcznie (dane osobowe k. 185).

Oskarżony nie był uprzednio karany (dane o karalności k. 58, 167).

Oskarżony A. K. nie przyznał się do zarzucanych czynów. W postępowaniu przygotowawczym początkowo stwierdził tylko, że treść zarzutu zrozumiał i odmówił złożenia wyjaśnień (ujawnione wyjaśnienia k. 30-30v).

Przesłuchany ponownie na wniosek swojego obrońcy wyjaśnił, iż z Armenii przyjechała do niego córka z mężem. Córka miała mieć operację. Tego dnia, gdy była kontrola, znajomi mieli mu przywieźć artykuły gospodarstwa domowego i ozdoby choinkowe na handel. Oskarżony prowadzi też handel obwoźny. Rzeczy miał przywieźć znajomy A.. Z nim było jeszcze dwóch nieznanych mężczyzn. Rano wpadł jeszcze znajomy F.. Kiedy A. przyjechał z towarem wpadła służba celna. Jeden z mężczyzn, który przyjechał z A. wyszedł na papierosa i już nie wrócił. Papierosów które były w samochodzie nie zamawiał, nie zamierzał ich kupić. Nie wiedział, że w samochodzie znajdują się jakieś towary bezakcyzowe. Mężczyznę który uciekł, widział tylko przed garażem. Tytoń i alkohol należał do jego konkubiny L. A.. Alkohol służył do mycia różnych rzeczy. Ujawnione pieniądze należały do córki i jej męża. To były oszczędności ich życia. Podczas kontroli oskarżony mówił, że to pieniądze córki i męża. Za towar od A. miał zapłacić po sprzedaży rzeczy (ujawnione wyjaśnienia k. 77-77v).

Na rozprawie oskarżony odmówił złożenia wyjaśnień i potwierdził jako zgodne z rzeczywistością wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego. Odmówił odpowiedzi na pytanie, dlaczego do protokółu przeszukania nie podał wszystkich okoliczności dotyczących pochodzenia znalezionych rzeczy i nie zgłosił żadnych zastrzeżeń do czynności (wyjaśnienia oskarżonego k. 186, 197, 237).

Oskarżony M. M. nie przyznał się do zarzucanego czynu. W postępowaniu przygotowawczym oskarżony wyjaśnił, że treść zarzutu zrozumiał, bo język polski zna w stopniu słabym (ujawnione wyjaśnienia k. 34-34v). W następnych wyjaśnieniach stwierdził, że pojechał do W. za towarem z A., którego zna. Miał mu pomagać. A. handluje. Na chińskim bazarze spotkali się z mężczyzną, którego oskarżony nie znał. Tamten powiedział, że samochód się zepsuł. W samochodzie były garnki. Ten pan pakował towar do samochodu A.. Oskarżony nie wie co było w kartonach, bo nie pomagał pakować towaru. Jechali samochodem, nie wie gdzie dojechali, bo to było w nocy. A. mówił, że do kogoś trzeba przewieźć garnki. W samochodzie jechał oskarżony, A. i ten mężczyzna. Na miejscu oskarżony nie rozpakowywał busa. A. rozpakowywał komplet garnków. Przyjechała kontrola, oskarżony nie rozumiał w czym jest sprawa. Mężczyzna poszedł do toalety i przepadł (ujawnione wyjaśnienia k. 104).

Na rozprawie oskarżony odmówił złożenia wyjaśnień. Potwierdził jako zgodne z rzeczywistością wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego. Podczas przeszukania nie zapisano oświadczeń oskarżonego, nie potrafi powiedzieć dlaczego i dlaczego zapisano tam co innego. Nie było wtedy tłumacza, oskarżony żądał tłumacza. Nie wie dlaczego nie zapisano tego w protokóle. Wszystkie protokóły podpisał, bo rozumiał, że jest niewinny i pójdzie do domu. Oskarżony odmówił odpowiedzi na pytanie, czy w któryś protokóle postawiono mu zarzut. Przesłuchujący nie zapisali tego, co mówił. Nie widział dokładnie, co się stało na bazarze. Po przeprowadzeniu czynności procesowych nie zwracał się do żadnego organu, że nie zrozumiał przebiegu tych czynności. Był przekonany, że jest niewinny, więc dlaczego miał się zwracać. Postawiono mu zarzuty, jednak zarzutów nie odwołano. Żaden z dokumentów nie został mu przetłumaczony, nie prosił o to. Żądał tłumacza przed przesłuchaniem. Funkcjonariusze powiedzieli, że jest niewinny i tłumacz nie jest potrzebny. Na protokółach są podpisy oskarżonego. Nie interesowało go co podpisuje. Przeczytali mu protokół po polsku, ale go nie przetłumaczyli (wyjaśnienia oskarżonego k. 186-189, 236-237).

Oskarżony A. M. nie przyznał się do zarzucanego czynu. W postępowaniu przygotowawczym początkowo stwierdził, że treść zarzutu zrozumiał i odmówił złożenia wyjaśnień. Dodał, że język polski rozumie słabo w mowie i piśmie (ujawnione wyjaśnienia k. 37-37v). Podczas kolejnego przesłuchania wyjaśnił, że dwa, trzy razy sprzedawał garnki K.. W dniu kontroli przywiózł K. garnki, czajniki i lampki choinkowe. W W. spotkał znajomego V.. V. poprosił, żeby oskarżony dowiózł towar, który on mu da do K.. On nie mówił co to za towar, a oskarżony nie pytał. V. znał z widzenia, jemu się popsuł samochód. Oskarżony wyraził zgodę. Z oskarżonym był M. M.. Pomagał kierować autem. V. przepakował może 20 kartonów. Oskarżony nie wiedział co wiezie. Pojechał do K.. U K. było dwóch młodych mężczyzn i dziewczyna. Był K. i nieznany mężczyzna w wieku 40-50 lat. Był też M.. V. poszedł zapalić. Weszła kontrola. Oskarżony na miejscu nie składał wyjaśnień, bo miał być wezwany za tydzień. Nie pamięta takiej sytuacji, by jakiekolwiek papierosy były wypakowywane z busa. Nie wypakowywał kartonów z papierosami do garażu (ujawnione wyjaśnienia k. 101-101v, 111).

Na rozprawie oskarżony odmówił złożenia wyjaśnień i potwierdził jako zgodne z rzeczywistością wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego. Dodał, że złożył podpisy pod odczytanymi protokółami. Wiedział, co podpisuje. Podpisał protokół przeszukania bo leżał na ziemi i żadnych pytań mu nie zadawano. Zgłaszał kłopoty ze zdrowiem. To V. zapakował towar na jego samochód. Towar V. miał zawieźć do K.. V. pojechał do R., a potem przepadł. Poza generatorem prądu nie wiedział co było w kartonach V.. Powiedział funkcjonariuszom, że była jeszcze jedna osoba, ale nie słuchali. Za przewóz V. miał mu zapłacić. Oskarżeni informowali, że nie mówią po polsku (wyjaśnienia oskarżonego k. 189-190, 233).

Oskarżony F. A. nie przyznał się do zarzucanego czynu. W postępowaniu przygotowawczym początkowo stwierdził, że zarzut zrozumiał, gdyż język polski zna w stopniu słabym. Odmówił złożenia wyjaśnień (ujawnione wyjaśnienia k. 41-42). Następnie wyjaśnił, że u A. K. był w gościach. Znał A., ale nie wiedział, że przyjedzie. Wyszedł do garażu i tam była kontrola. Nie miał w ogóle do czynienia z towarem, niczego nie wyładowywał z busa. Jak tylko wszedł do garażu, to go zatrzymali. Nie wie co to był za towar. Podczas kontroli mówili,że jeden uciekł (ujawnione wyjaśnienia k. 106-106v).

Na rozprawie oskarżony odmówił złożenia wyjaśnień i potwierdził jako zgodne z rzeczywistością wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego. Dodał, że wyszedł do garażu, żeby przywitać się z A. i od razu został zatrzymany. Gdy wszedł do garażu to już tam była kontrola. Oskarżony nie widział mężczyzny, który uciekł (wyjaśnienia oskarżonego k. 190-191, 244).

Sąd zważył co następuje:

Nie zasługują na wiarę wyjaśnienia oskarżonych nie przyznających się do zarzucanych czynów. Są one przede wszystkim sprzeczne z powołanymi powyżej dowodami, a także z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Powołane dowody wzajemnie się uzupełniają, tworzą logiczną i spójną całość, są więc wiarygodne. Z zeznań funkcjonariuszy celnych J. W., A. F., W. M., B. J., Ł. D., J. C. (2), Ł. P., J. M., P. H., R. K. (2) oraz sporządzonych dokumentów procesowych jednoznacznie wynika, że na terenie posesji zajmowanej przez oskarżonego K. znaleziono wyroby akcyzowe w postaci tytoniu i alkoholu. Artykuły te A. K. wydał dobrowolnie, a więc wiedział,że się tam znajdują (protokół przeszukania k. 8-12). Z tych samych dowodów wynika również jednoznacznie, że wszyscy oskarżeni zostali zatrzymani przy rozładunku papierosów z samochodu. Oczywiście zeznania funkcjonariuszy celnych różnią się szczegółami, ale nie może być inaczej. Obserwowali oni bowiem przebieg zdarzenia z różnych miejsc, na różnych jego etapach, a ponadto zajście miało przebieg dynamiczny. Brak jakichkolwiek podstaw by kwestionować wiarygodność powołanych powyżej dokumentów.

Wyjaśnienia oskarżonych są niekonsekwentne. Oczywiście służyło im prawo odmowy złożenia wyjaśnień, z czego pierwotnie skorzystali. Jednakże takie zachowanie podlega ocenie tak samo, jak i treść złożonych wyjaśnień. Gdyby bowiem rzeczywiście nie mieli oni nic wspólnego ze znalezionymi przedmiotami, to w ich interesie byłoby zarówno przedstawienie tej informacji przesłuchującym, jak i podanie okoliczności, które o tym świadczyły. Oskarżeni jednak z takiej możliwości nie skorzystali. Przyczyną tego oczywiście nie było to, że nie wiedzieli co się wobec nich dzieje. Wszyscy oskarżeni byli pouczani o możliwości korzystania z pomocy tłumacza (pouczenia k. 31, 35, 38, 43). Żaden z nich o to nie prosił, ani nie twierdził, że nie zrozumiał jakichkolwiek pouczeń. Wskazują na to jednoznacznie zeznania powołanych powyżej świadków, jak i zeznania A. T. i E. N.. Treść dalszych wyjaśnień oskarżonych jest więc wynikiem przemyśleń i komunikacji i zmierza do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Wyjaśnienia oskarżonych są również sprzeczne z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Pamiętać należy, że funkcjonariusze celni nie znaleźli się na terenie posesji oskarżonego A. K. przypadkowo. Oskarżony ten w przeszłości dopuszczał się już czynów tego samego rodzaju. Tym razem funkcjonariusze mieli także informację operacyjną o planowanym przemycie. Oczywiście nie są oni obowiązani ujawniać źródła tej informacji. Istotne jest, że została ona potwierdzona. Tak więc obecność tam oskarżonych nie była przypadkowa.

Nie zasługują na wiarę zeznania świadków: L. A. (k. 192-193 i ujawnione k. 90v-91v), M. K. (k. 193-194 i ujawnione k. 92v-93), A. M. (k. 228-229), V. S. (k. 199-200 i ujawnione k. 108v-19). Są one przede wszystkim sprzeczne z powołanymi powyżej wiarygodnymi dowodami. L. A., M. K. i A. M. są ponadto powiązani rodzinnie oskarżonym A. K., a więc mają interes, by go chronić. Ponadto mają oni interes by podjąć działania w celu odzyskania pieniędzy zabezpieczonych jako tymczasowe zajęcie mienia ruchomego (protokół k. 24-27). V. S., co do którego w świetle powołanych dowodów brak jest podstaw do przyjęcia, że był na miejscu zdarzenia, również ma interes w pomocy oskarżonym. Ostatecznie gdyby ewentualne przyjąć, że tylko on był odpowiedzialny za przemyt papierosów, to wtedy reakcja byłaby łagodniejsza niż przy skazaniu za ten czyn czterech oskarżonych.

Niezależnie już od sprzeczności wyjaśnień oskarżonych z powołanymi powyżej wiarygodnymi dowodami podnieść ponadto należy, iż sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego są twierdzenia M. M. i A. M., że nie wiedzieli co znajduje się w opakowaniach przyjętych od mało znanego mężczyzny. Przemyt bowiem jest zjawiskiem często spotykanym, a zdarzenie nieprzypadkowo ma związek z A. K.. Oczywistym jest więc że wskazani oskarżeni wiedzieli, że przemycają towar.

Zeznania świadka M. C. są wiarygodne (k. 236 i ujawnione k. 134v-135v). Jednakże nie mają one znaczenia dla oceny prawnokarnej czynu popełnionego przez oskarżonego A. K.. Ważne jest bowiem, że przechowywany przez niego alkohol powinien być, a nie był oznaczony znakami akcyzy (informacja k. 145). I nie ma przy tym znaczenia, czy alkohol ten można było odkazić, czy nie.

Reasumując uznać więc należy, że oskarżony A. K. do dnia 08 grudnia 2014 roku w pomieszczeniach gospodarczych i w domu na terenie posesji w P., ul. (...) przechowywał wyroby akcyzowe w postaci 165 litrów alkoholu oraz 16 kilogramów tytoniu do palenia nieoznaczonego polskimi znakami akcyzy, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 114 ustawy z dnia 06 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 roku Nr 3 poz. 11), na których ciąży podatek akcyzowy w wysokości 20040 złotych, to jest wyroby akcyzowe stanowiące przedmiot czynu zabronionego z art. 63 § 6 kks w związku z art. 63 § 1 kks. Czyn ten wypełnił dyspozycje art. 65 § 3 kks w związku z art. 65 § 1 kks.

Ponadto oskarżeni A. K., M. M., A. M. i F. A. działając wspólnie i w porozumieniu w dniu 08 grudnia 2014 roku przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przewozili do P., a następnie w garażu na terenie posesji w P., ul. (...) przechowywali wyroby akcyzowe w postaci 299960 sztuk ( (...) paczek) papierosów nieoznaczonych polskimi znakami akcyzy, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 114 ustawy z dnia 06 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 roku Nr 3 poz. 11), a oznaczone białoruskimi znakami akcyzy, co do których istnieje uzasadnione podejrzenie, że zostały przywiezione na teren Unii Europejskiej bez przedstawienia ich organowi celnemu, na których ciążą należności celne w wysokości 9740 złotych oraz podatek akcyzowy w wysokości 229488 złotych, to jest wyroby akcyzowe stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 6 kks w związku z art. 63 § 2 kks i w art. 86 § 3 kks w związku z art. 86 § 1 kks. Czyn ten wypełnił dyspozycje art. 65 § 3 kks w związku z art. 65 § 1 kks w zbiegu z art. 91 § 3 kks w związku z art. 91 § 1 kks w związku z art. 7 § 1 kks.

Wymierzając oskarżonym kary, na mocy art. 65 § 3 kks oraz na mocy art. 65§ 3 kks i art. 7 § 2 kks, Sąd poczytał na ich niekorzyść wysoki stopień społecznej szkodliwości popełnionych czynów. Przejawia się on w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, istotnej ilości nielegalnie przechowywanych i przewożonych wyrobów akcyzowych, istotnej wysokości należności publicznoprawnych narażonych na uszczuplenie, współdziałaniu wielu sprawców w przestępstwie przemytu, działaniu konsekwentnym, z dużym nasileniem złej woli.

Przestępstwa skarbowe są nagminne, co jest faktem powszechne znanym.

Wysoki jest stopień winy oskarżonych. Są oni wszyscy ludźmi w pełni dojrzałymi i poczytalnymi, mieli pełną świadomość bezprawności swoich czynów, brak było jakichkolwiek pozapersonalnych nacisków zmniejszających wymagalność zgodnego z prawem zachowania się.

Na korzyść oskarżonych przemawia ich uprzednia niekaralność.

Reasumując uznać więc należy, że wymierzone kary odpowiadają wadze popełnionych czynów, stopniowi winy sprawców, możliwościom finansowym oskarżonych, spełnią wymogi prewencji indywidualnej i generalnej (art. 13 kks).

Twierdzenia oskarżonych co do osiąganych dochodów są sprzeczne z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Wzięto to pod uwagę, przy ustalaniu wysokości stawki dziennej grzywien. Niemniej jednak ilość wymierzonych stawek dziennych grzywien umożliwia zamianę tych kar na prace społecznie użyteczne.

Wymierzając oskarżonemu A. K. karę łączną grzywny, zastosowano metodę mieszaną. Wzięto pod uwagę z jednej strony bliskość czasową popełnionych czynów, z drugiej strony różnice przedmiotu czynności wykonawczej i sposobu działania (art. 39 § 1 kks, art. 85 § 1 kk i art. 86 § 2 kk w związku z art. 20 § 2 kks).

Na mocy art. 30 § 2 kks i art. 30 § 3 kks orzeczono przepadek bezprawnie przewożonych i przechowywanych wyrobów akcyzowych.

Wobec wymierzenia oskarżonym kar finansowych, Sąd obciążył ich jedynie opłatami uzależnionymi od wysokości tych kar, a w pozostałym zakresie od istotnych kosztów sądowych ich zwolnił (art. 3 ust. 1 i art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, art. 624 § 1 kpk).

Dlatego orzeczono jak w sentencji.