WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:	SSO Ewa Rusin
Protokolant:	Magdalena Telesz

po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2016 r.

sprawy Z. S. i H. z domu J.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego z art. 157 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 13 listopada 2015 r. sygnatura akt III K 105/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn.akt IV Ka 90 / 16

UZASADNIENIE

Oskarżyciel prywatny M. S. oskarżył Z. P. o to,że:

w nocy z 26 na 27 lutego 2014r. w W., woj. (...) poprzez uderzenie pięścią w twarz M. S. spowodował u niego obrażenia ciała w postaci urazu twarzoczaszki ze złamaniem kości nosowych z zachowaniem drożności nosa bez przemieszczenia z krwawieniem, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na czas nie przekraczający dni siedmiu, to jest o czyn z art. 157§2 kk.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu wyrokiem z dnia 13 listopada 2015r. sygn. akt III K 105 /15:

I.  Oskarżonego Z. P. uznał za winnego tego, że w dniu 26 lutego 2014r. w W., woj. (...) poprzez uderzenie pięścią w twarz M. S. spowodował u niego obrażenia ciała w postaci złamania kości nosa bez przemieszczenia z krwawieniem z nosa , które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na czas nie przekraczający dni siedmiu, to jest występku z art. 157§2 kk i za czyn ten na podstawie art. 157§2 kk wymierzył mu karę 6 / sześciu/ miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69§1 kk oraz art. 70§1 kk zawiesił warunkowo wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności tytułem próby na okres lat 2 (dwóch),

III.  na podstawie art. 46§2 kk orzekł od oskarżonego Z. P. na rzecz pokrzywdzonego M. S. nawiązkę w wysokości 1000 / jeden tysiąc/ złotych,

IV.  zasądził od oskarżonego Z. P. na rzecz oskarżyciela prywatnego M. S. kwotę 804/ osiemset cztery/ złote tytułem zwrotu poniesionych kosztów procesu, w tym kwotę 504 / pięćset cztery/ złote tytułem zwrotu kosztów związanych z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru.

Z wyrokiem tym w całości nie pogodził się oskarżony, wnosząc apelację tzw. własną.

Apelujący zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

- obrazę przepisów postępowania to jest art. 4 kpk polegającą na naruszeniu zasady obiektywizmu poprzez uwzględnienie wyłącznie dowody z obciążających oskarżonego zeznań świadków a pominięcie dowodu z zeznań przemawiających na jego korzyść,

- obrazę przepisów postępowania to jest art. 7 kpk poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów polegającą na przyjęciu7, że zeznania członków rodziny pokrzywdzonego są wiarygodne i jednoczesnej ocenie zeznań żony oskarżonego i jego znajomego jako niewiarygodnych z uwagi na charakter relacji łączących ich z oskarżonym,

- obrazę przepisów postępowania to jest art. 168a kpk, która miała wpływ na treść wyroku poprzez oparcie rozstrzygnięcia na dowodzie pozyskanym w sposób sprzeczny z prawem w celu wykorzystania w postępowaniu karnym to jest nagrania z prywatnej rozmowy sporządzonego przez świadka J. K., nadto niezweryfikowanego co do autentyczności i spójności,

- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść tego orzeczenia, poprzez ustalenie, że oskarżony w nocy z 26 na 27 lutego 2014 roku w W., woj. (...), uderzył pięścią w twarz M. S., czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci urazu twarzoczaszki ze złamaniem kości nosowych z zachowaniem drożności nosa bez przemieszczenia z krwawieniem, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na czas nie przekraczający dni siedmiu, w sytuacji gdy żaden ze świadków nie widział, aby oskarżony uderzył pokrzywdzonego.

Mając na uwadze powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja jest bezzasadna.

Przeciwnie oczekiwaniom apelującego zdecydowanie stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy poczynił w sprawie trafne ustalenia faktyczne, opierając je o prawidłowo przeprowadzone i ocenione dowody. Wnioski końcowe o sprawstwie oraz zawinieniu oskarżonego mieszczą się w granicach swobodnej oceny dowodów, w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności, zaś uzasadnienie pisemne wyroku jest w pełni przekonujące i odpowiada wymogom art. 424 kpk.

Bezpodstawnymi są zarzuty obrazy prawa procesowego art. 4 kpk i 7 kpk, które apelujący uzasadnia odmówieniem wiary jego wersji zdarzeń oraz zeznaniom świadków mających ją wspierać w osobach jego żony i znajomego, na korzyść zeznań oskarżyciela prywatnego oraz świadków je potwierdzających. Wynikające z tych dowodów przeciwstawne wersje zdarzenia nie są nawet równoważnymi. Linię obrony oskarżonego miałyby popierać zeznania świadków J. P.i A. O., które słusznie zostały ocenione za nieobiektywne i stronnicze. Jakkolwiek relację oskarżyciela posiłkowego wspierają także osoby mu bliskie ( rodzice J. P. (1)i H. P.) oraz inni członkowie rodziny świadkowie J. K.i A. K., to jednak nie sposób zakwestionować ustalony na ich podstawie stan faktyczny. Są to dowody konsekwentne, jednoznaczne i wzajemnie się uzupełniające. Osobom tym bezpośrednio po zajściu z oskarżonym pokrzywdzony M. S. zrelacjonował jego przebieg, miał wtenczas wyraźne obrażenia twarzy z intensywnym krwawieniem nosa. Obrażenia ciała pokrzywdzonego zostały poddane także weryfikacji w drodze opinii sądowo- lekarskiej, która nie zawiera depozycji pozwalających podważyć wiarygodność zeznań oskarżyciela prywatnego i wymienionych tu świadków oskarżenia.

Jawnie chybionym jest następny zarzut apelacji, jakoby to w sprawie doszło do obrazy przepisów postępowania art. 168 a kpk przez oparcie orzeczenia o dowód pozyskany w sposób sprzeczny z prawem. Wszak nagrywanie przez osobę fizyczną ( tu J. K.) prowadzonej przez siebie rozmowy telefonicznej nie stanowi jakiegokolwiek przestępstwa i nie jest innym czynem zabronionym w rozumieniu art. 1 § 1 kk. Niezależnie od powyższego zauważyć też wypada, że ów dowód z nagrania rozmowy telefonicznej z oskarżonym ma charakter w istocie marginalny.

Tak więc zawinienie oskarżonego Z. P. jak i przyjęta kwalifikacja prawna przypisanego oskarżonemu czynu z art. 157 § 2 kk nie wzbudza najmniejszych wątpliwości.

W sprawie nie występują uzasadnione podstawy dla ewentualnego obniżenia wymiaru kary. W tej mierze motywy zaskarżonego wyroku zasługują na pełną aprobatę. Oskarżony, jak to podkreślił Sąd Rejonowy, działał umyślnie, agresywnie i spowodował dotkliwe skutki dla zdrowia oskarżyciela prywatnego w postaci urazu twarzoczaszki ze złamaniem kości nosowych. W świetle okoliczności faktycznych popełnionego występku i dyrektyw art.53 kk brak jest podstaw do uznania, by rozstrzygnięcie o karze 6-ciu miesięcy pozbawienia wolności, zatem orzeczonej nieznacznie powyżej najniższego ustawowego zagrożenia w art. 157§ 2 kk i w dodatku z dobrodziejstwem probacji, to konsekwencja karna rażąco niewspółmiernie surowa w rozumieniu przepisu art.438 pkt. 4 kpk. Nawiązka zaś powinna choć częściowo zrekompensować oskarżycielowi prywatnemu doznaną krzywdę fizyczną.

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 i § 3 kpk i art. 624 § 1 kpk uznając, iż wzgląd na finansowe konsekwencje wyroku w kontekście sytuacji materialnej oskarżonego uzasadnia zwolnienie oskarżonego od ich ponoszenia.