UZASADNIENIE

Powódka S. C.-s (...) spółka jawna z siedzibą w W. w sprawie o sygn. akt VI GC 442/16/3 wystąpiła przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. z pozwem o zapłatę kwoty 2.367,75 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2015 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu – opłaty sądowej od pozwu, kosztami opłaty od pełnomocnictwa, w tym kosztami zastępstwa procesowego, zgodnie z żądaniem sprecyzowanym w piśmie z dnia 20 listopada 2015 r.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 24 kwietnia 2015 r. samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność B. K. został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody jest pozwany. Powódka zawarła z poszkodowanym umowę z dnia 24 kwietnia 2015 r. dotyczącą najmu pojazdu zastępczego marki S. (...) o nr rej. (...), gdyż samochód był poszkodowanemu niezbędny do potrzeb własnych. Pojazd był wynajmowany przez poszkodowanego od dnia 24 kwietnia 2015 r. do dnia 29 maja 2015 r. Opłata za wynajem samochodu w okresie 35 dni została udokumentowana fakturą VAT nr (...) na kwotę 6.888,00 zł brutto. W dniu 7 lipca 2015 r. powódka nabyła od poszkodowanego wierzytelność w drodze umowy cesji wierzytelności przysługującej wobec pozwanego. Pismem z dnia 7 lipca 2015 r. powódka zawiadomiła pozwanego o cesji wierzytelności. W dniu 22 lipca 2015 r. pozwany wydał decyzję o wypłacie częściowej odszkodowania w kwocie 4.520,25 zł brutto, z uwagi na korektę stawki dziennej za wynajem samochodu z kwoty do kwoty 105 zł netto. Pozwany nie kwestionował czasu wynajmu. Powódka pismem z dnia 4 sierpnia 2015 r. odwołała się od tej decyzji, jednakże pozwany nie zmienił stanowiska.

W dniu 24 marca 2016 r. Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy w sprawie o sygn. akt VI GNc 3054/15/5 (dot. sprawy o sygn. akt VI GC 442/16/3) wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w sprawie o sygn. akt VI GC 442/16/3 wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany wskazał na obowiązek poszkodowanego minimalizacji szkody. Pozwany ponosi jedynie wydatki celowe i ekonomicznie uzasadnione. Nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności. Poszkodowany w celu minimalizacji rozmiarów szkody powinien korzystać z usług wypożyczalni świadczących najem w cenach, które nie odbiegają od średnich stawek rynkowych. Pozwany zaprzeczył, aby przedstawione przez powoda cenniki miały uzasadniać wysokość stosowanej przez niego stawki, które w ocenie pozwanego nie są stawkami obowiązującymi na rynku lokalnym. Komercyjny wynajem pojazdu klasą odpowiadającego pojazdowi wynajętemu przez poszkodowanego odbywa się według stawek niższych niż te przedstawione przez powoda. Poszkodowany został poinformowany o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez pozwanego i akceptowanych przez niego stawkach najmu, co zostało przedstawione poszkodowanemu podczas likwidacji szkody.

Powódka S. C.-s (...) spółka jawna z siedzibą w W. w sprawie o sygn. akt VI GC 455/16/3 wystąpiła przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. z pozwem o zapłatę kwoty 6.058,80 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23 lipca 2015 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu – opłaty sądowej od pozwu, kosztami opłaty od pełnomocnictwa, w tym kosztami zastępstwa procesowego, zgodnie z żądaniem sprecyzowanym w piśmie z dnia 20 listopada 2015 r.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 18 lutego 2015 r. samochód osobowy marki S. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność (...) Banku (...) został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody jest pozwany. Powódka zawarła z poszkodowanym umowy z dnia 18 lutego 2015 r. i 13 kwietnia 2015 r. dotyczące najmu pojazdu zastępczego marki S. (...) o nr rej. (...) i R. (...) o nr rej. (...), gdyż samochód zastępczy był poszkodowanemu niezbędny do potrzeb własnych. Pojazd był wynajmowany przez poszkodowanego od dnia 18 lutego 2015 r. do dnia 24 kwietnia 2015 r. Opłata za wynajem samochodów zastępczych w okresie 66 dni została udokumentowana fakturą VAT nr (...) na kwotę 12.988,80 zł brutto. W dniu 14 maja 2015 r. powódka nabyła od poszkodowanego wierzytelność w drodze umowy cesji wierzytelności przysługującej wobec pozwanego. Pismem z dnia 14 maja 2015 r. powódka zawiadomiła pozwanego o cesji wierzytelności. W dniu 11 czerwca 2015 r. pozwany wydał decyzję o wypłacie częściowej odszkodowania w kwocie 6.930,00 zł brutto, z uwagi na korektę stawki dziennej za wynajem samochodu do kwoty 105 zł netto. Pozwany nie kwestionował czasu wynajmu. Powódka pismem z dnia 23 czerwca 2015 r. odwołała się od tej decyzji, jednakże pozwany nie zmienił stanowiska

W dniu 24 marca 2016 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Tychach w sprawie o sygn. akt VI GNc 3055/15/5 (dot. sprawy o sygn. akt VI GC 455/16/3) wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w sprawie o sygn. akt VI GC 455/16/3 wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż poszkodowany może dochodzić zwrotu kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego, jednak z tym zastrzeżeniem, iż zastosowana dobowa stawka najmu nie może być wygórowana, a na poszkodowanym ciążył obowiązek minimalizacji szkody i przeciwdziałania zwiększaniu się jej rozmiaru. Zdaniem pozwanego w sytuacji, na gruncie której doszło do ustalenia ceny najmu pojazdu, prawa rynku zostały zakłócone, poszkodowany cedując roszczenie na wynajmującego przy ustalaniu ceny usługi za wynajem, nie działał w warunkach jakiegokolwiek ryzyka ekonomicznego, przyjęta do umowy cena nie odzwierciedla średnich cen obowiązujących w tym zakresie na rynku lokalnym. Na dłużniku ciąży obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela, a obciążeniem dłużnika. Pozwany przyjmując zgłoszenie szkody informuje również o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem (...) S.A. przy zastosowaniu stawek uznawanych przez pozwanego. Pozwany podtrzymał zarzut braku podstaw do ustalenia odszkodowania w cenach brutto z uwagi na możliwość odliczenia podatku VAT przez poszkodowaną firmę.

Postanowieniem z dnia 27 maja 2016 r. Sąd Rejonowy w Tychach zarządził połączenie sprawy o sygn. VI GC 455/16/3 do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą o sygn. VI GC 442/16/3.

Sąd ustalił co następuje:

Sygn. akt VI GC 442/16/3

Bezspornym jest, że samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność B. K. został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody jest pozwany. Bezspornym jest również fakt, iż pozwany wypłacił częściowe odszkodowanie w kwocie
4.520,25 zł brutto. W dniu 24 kwietnia 2015 r. powódka zawarła z poszkodowaną umowę najmu pojazdu zastępczego, w związku ze zdarzeniem objętym odpowiedzialnością cywilną pozwanego. Przedmiotem najmu był samochód marki S. (...) o nr rej. (...). Strony w umowie ustaliły stawkę za wynajem w kwocie 190 złotych netto za dobę. Pojazd został zwrócony przez poszkodowanego w dniu 29 maja 2015 r. Uszkodzony samochód zakwalifikowano do klasy K natomiast wynajęty do klasy C.

Dowód: umowa najmu (k. 16-21), oświadczenie (k. 23), decyzja (k. 30), zeznania A. W. (k. 111-112).

W dniu 7 lipca 2015 r. powódka wystawiła na B. K. fakturę VAT nr (...) na kwotę 6.888,00 zł brutto tj. 5.600,0 zł netto z tytułu wynajmu samochodu zastępczego na czas naprawy uszkodzonego samochodu i likwidacji szkody, przez okres 35 dni przy cenie jednostkowej 160 zł netto za dzień.

Dowód: faktura VAT (k. 25).

W dniu 7 lipca 2015 r. poszkodowany i powódka zawarli umowy cesji wierzytelności zgodnie, z którymi cedent przelał na cesjonariusza swoją wierzytelność – prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu auta zastępczego w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 24 kwietnia 2015 r. Pismami z dnia 7 lipca 2015 r. poszkodowany poinformował pozwanego o dokonanej cesji wierzytelności na rzecz powódki.

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 26-28), informacje o cesji wierzytelności (k. 29).

W dniu 22 lipca 2015 r. pozwany wydał decyzję o wypłacie odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego, w kwocie 4.520,25 zł, z uwagi na korektę stawki dziennej za wynajem samochodu z kwoty 160 zł netto do kwoty 105 zł netto. Powódka pismem z dnia 4 sierpnia 2015 r. odwołała się od decyzji pozwanego, jednakże pozwany nie zmienił swojego stanowiska.

Dowód: decyzja (k. 30, 38, 84), odwołanie (k. 31-32).

Sygn. akt VI GC 455/16/3

Bezspornym jest, że samochód osobowy marki S. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność (...) Banku (...) został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody jest pozwany. Bezspornym jest również fakt, iż pozwany wypłacił częściowe odszkodowanie w kwocie 6.930,0 zł brutto. W dniach 18 lutego 2015 r. i 13 kwietnia 2015 r. powódka zawarła z poszkodowaną umowę najmu pojazdu zastępczego, w związku ze zdarzeniem objętym odpowiedzialnością cywilną pozwanego. Przedmiotem najmu był samochód marki S. (...) o nr rej. (...) i R. (...) o nr rej. (...). Strony w umowie ustaliły stawkę za wynajem w kwocie 190 złotych netto za dobę. Najem trwał do dnia 24 kwietnia 2015 r.

Dowód: umowa najmu (k. 16-20, 21-25), oświadczenie (k. 27), decyzja (k. 33), zeznania A. W. (k. 111-112).

W dniu 14 maja 2015 r. powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 12.988,80 zł brutto tj. 10.560 zł netto z tytułu wynajmu samochodu zastępczego na czas naprawy uszkodzonego samochodu i likwidacji szkody, przez okres 66 dni przy cenie jednostkowej 160 zł netto za dzień.

Dowód: faktura VAT (k. 28).

W dniu 14 maja 2015 r. poszkodowany i powódka zawarli umowę cesji wierzytelności zgodnie, z którą cedent przelał na cesjonariusza swoją wierzytelność – prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu auta zastępczego w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 18 lutego 2015 r. Pismem z dnia 14 maja 2015 r. poszkodowany poinformował pozwanego o dokonanej cesji wierzytelności na rzecz powódki.

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 29-31), informacje o cesji wierzytelności (k. 32).

W dniu 11 czerwca 2015 r. pozwany wydał decyzję o wypłacie odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego, w kwocie 6.930,00 zł, z uwagi na korektę stawki dziennej za wynajem samochodu z kwoty 160 zł netto do kwoty 105 zł netto. Powódka pismem z dnia 23 czerwca 2015 r. odwołała się od decyzji pozwanego, jednakże pozwany nie zmienił swojego stanowiska.

Dowód: decyzja (k. 33, 42), odwołanie (k. 34-36).

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto o nie budzące wątpliwości, merytoryczne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy.

Sąd dopuścił dowód z przesłuchania stron na okoliczność istnienia i treści stosunku prawnego łączącego strony przy czym dowód ten ograniczył do przesłuchania przedstawiciela powoda, albowiem za pozwanego nie stawił się nikt, pomimo prawidłowego wezwania i pouczenia.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez S. (...) –S S. & W. Sp. j. z siedzibą w W. przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. zasługiwało na uwzględnienie w całości zarówno w sprawie o sygn. VI GC 442/16/3 jak i w sprawie o sygn. VI GC 455/16/3.

Powódka w sprawie o sygn. VI GC 442/16/3 domagała się zasądzenia kwoty 2.367,75 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2015 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu, natomiast w sprawie o sygn. VI GC 455/16/3 domagała się zasądzenia kwoty 6.058,80 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23 lipca 2015 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu. W obu sprawach powódka wskazała, że w drodze cesji nabyła wierzytelność wynikające z najmu samochodu zastępczego przez poszkodowanego.

Pozwany w każdej ze spraw wniósł o oddalenie powództwa wskazując, że poszkodowany winien dążyć do minimalizacji rozmiarów szkody. Nadto pozwany zakwestionował, aby wskazana przez powódkę stawka były stawką obowiązującymi na rynku lokalnym.

W niniejszym postępowaniu zastosowanie znajdują przepisy odpowiedzialności deliktowej z art. 415 k.c., do której przesłanek należą zdarzenie, z którym system prawny wiąże odpowiedzialność na określonej zasadzie, oraz szkoda i związek przyczynowy między owym zdarzeniem a szkodą. Przy ustalaniu odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych znajdują zastosowanie przepisy ogólne dotyczące związku przyczynowego, szkody i sposobów jej naprawienia (art. 361-363 k.c.).

Z kolei zgodnie z art. 436 § 1 k.c. odpowiedzialność przewidzianą w artykule 435 § 1 k.c. ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Zgodnie z art. 435 § 1 k.c. prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. W ocenie Sądu powódka w należyty sposób wykazała, iż skutecznie nabyła przedmiotową wierzytelność od poszkodowanego.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przesłankami odpowiedzialności jest łączne wykazanie trzech przesłanek: zachowanie sprawcy szkody, powstanie szkody w majątku poszkodowanego oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a szkodą. Z art. 361 § 1 i 2 k.c. wynika zasada pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Zobowiązany do naprawienia szkody ponosi więc odpowiedzialność za wszystkie normalne następstwa zdarzenia, pozostające z tym zdarzeniem w adekwatnym związku przyczynowym. Niewątpliwie normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego, w sytuacji jego uszkodzenia lub zniszczenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem pojazdu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu. Co ważne nie ulega wątpliwości, że poszkodowany niewątpliwie poniósłbym szkodę w majątku, gdyby musiał opłacić wynajem pojazdu zastępczego w dniu wynajmu, lub w chwili zdania pojazdu.

Nadto należy przyjąć, zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, iż „Pojęcie straty w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. obejmuje także wymagalne zobowiązanie poszkodowanego wobec osoby trzeciej” (SN III CZP 62/08). Dodać także należy, iż przywrócenie możliwości korzystania z samochodu nie następuję przez korzystanie ze środków komunikacji zbiorowej, a może być niejako odtworzone poprzez korzystanie z wynajętego samochodu zastępczego. Nadto zauważyć trzeba, że w obecnych czasach samochód jest rzeczą używaną w codziennym życiu, korzystanie z niego nie jest obecnie objawem luksusu, a rzeczą typową.

Okres trwania najmu nie był pomiędzy stronami sporny. Pozwany zakład ubezpieczeń uznał, iż wynajem przez poszkodowanego pojazdu zastępczego przez okres 35 dni w sprawie o sygn. VI GC 442/16/3 i 66 dni w sprawie o sygn. VI GC 455/16/3 jest w pełni uzasadniony. Spór pomiędzy stronami powstał w zakresie przyjętej przez stronę powodową stawki dobowej za wynajem pojazdu zastępczego w każdej ze spraw. Powódka w obu sprawach zastosowała stawkę w wysokości 160 zł netto za dobę najmu pojazdu zastępczego klasy C, wskazując w toku postępowania, iż zgodnie z ofertami zamieszczonymi w Internecie zastosowana przez nią stawka mieści się w granicach średnich stawek stosowanych przez inne podmioty wynajmujące samochody zastępcze. Pozwany natomiast uznał, iż jest to stawka wygórowana, weryfikując tym samym wysokość stawki w obydwóch sprawach do kwoty 105 zł. Sąd zwrócił uwagę na to, iż w sprawie o sygn. VI GC 442/16/3 uszkodzony samochód zakwalifikowano do klasy K natomiast samochód wynajęty przez poszkodowanego do klasy C.

W ocenie Sądu powódka stosownie do art. 6 k.c. za pomocą przedłożonych cenników wykazała wysokość średnich stawek dobowych za wynajem pojazdu klasy C. Nadto Sąd uznał, iż w przedmiotowych sprawach stawka przyjęta przez stronę powodową w wysokości 160 zł netto za dobę mieści się w granicach średnich stawek za wynajem samochodu zastępczego i jednocześnie nie jest nadmiernie wygórowana. Nadto pamiętać należy, iż poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania zakładu świadczącego swoje usługi najtaniej, dlatego też Sąd nie mógł się zgodzić z pozwanym, co do podniesionego przez niego zarzutu, iż powódka zastosowała stawkę dużo wyższą i odbiegającą od stosowanych u innych usługodawców, zwłaszcza że powódka przedstawił na poparcie stawianych przez nią twierdzeń stosowne cenniki potwierdzające zasadność przyjętej stawki. Na marginesie wskazać należy, że pomimo podnoszonej przez pozwanego okoliczności, jakoby informował poszkodowanych o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela, pozwany w żaden sposób nie wykazał powyższego stosownie do dyspozycji art. 6 k.c. w żadnej ze spraw.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powódkę roszczenie za zasadne i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądzono na podstawie art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c. w zw. z art. 822 § 1 k.c. od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2.367,75 zł i w pkt. 3 kwotę 6.058,80 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. W sprawie o sygn. VI GC 442/16/3 powódka domagała się odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 1 września 2015 do dnia zapłaty, natomiast w sprawie o sygn. VI GC 455/16/3 od dnia 23 lipca 2015 do dnia zapłaty, a żądanie to pozostawało uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Na łączną kwotę kosztów postępowania w sprawie o sygn. VI GC 442/16/3 złożyły się kwoty: 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa; 119 zł tytułem opłaty od pozwu; 600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. ze zm.).

Na łączną kwotę kosztów postępowania w sprawie o sygn. VI GC 455/16/3 złożyły się kwoty: 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa; 303 zł tytułem opłaty od pozwu; 1.200,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. ze zm.).

SSR Jolanta Brzęk

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE