UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego J. C. (1) kwoty 725 złotych

z ustawowymi odsetkami od 29 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu.

Powód podał, że w ramach pakietu komunikacyjnego OC została zawarta między stronami umowa ubezpieczenia samochodu marki M. (...) o nr rejestracyjnym (...) na okres od dnia 28 grudnia 2011 roku do dnia 27 grudnia 2012 roku. Zgodnie z nią pozwany był zobowiązany do uiszczenia składki w kwocie 725 złotych w zamian za udzieloną mu przez powoda ochronę ubezpieczeniową.

Pozwany J. C. (1) wniósł o oddalenie powództwa. Przedstawił, że nabył w dniu 26 października 2011 roku samochód, który w chwili zakupu był ubezpieczony w powodowym Towarzystwie (...). Pozwany podał, że tego samego dnia zbył przedmiotowy pojazd, a o fakcie tym poinformował telefonicznie powoda, wysyłając mu faksem umowę kupna-sprzedaży.

Wyrokiem zaocznym z 29 października 2013 roku Sąd Rejonowy w Giżycku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 725 złotych z ustawowymi odsetkami od 29 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty i obciążył pozwanego J. C. (2) kosztami procesu na rzecz powoda.

Po wniesieniu sprzeciwu przez pozwanego Sąd powództwo oddalił. Rozpoznający sprawę na skutek apelacji powoda, Sąd Okręgowy w Olsztynie uchylił ten wyrok i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Giżycku do ponownego rozpoznania.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Pozwany J. C. (1) nabył 26 października 2011 roku od W. S. i E. S. samochód marki M. (...) o nr rejestracyjnym (...), ubezpieczonych w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC w (...) S.A. w W.. Sprzedający zawiadomił o zbyciu pojazdu ubezpieczyciela, przenosząc wszystkie prawa i obowiązki wynikające z umowy ubezpieczenia na pozwanego. Pozwany J. C. (1) tego samego dnia- 26 października 2011 roku - opisany wyżej pojazd zbył Ł. K., o czym bezzwłocznie zawiadomił telefonicznie powoda (...) S.A. w W.., a za pośrednictwem faksu przesłał ubezpieczycielowi umowę sprzedaży.

Powód na swoich stronach internetowych informował potencjalnych klientów o takiej możliwości zgłaszania zdarzeń.

Sąd Rejonowy powołał się na następujące dowody: polisa-k.15-16 akt, umowa-k.18 akt, zakres ubezpieczenia-k.19 akt, oświadczenie-k20 akt, umowa-k.45 akt, wydruk ze strony internetowej- k 61 akt, wyjaśnienia pozwanego-k.90 akt) i w uzasadnieniu orzeczenia przytoczył poniższe argumenty:

Zakres praw i obowiązków stron określa ustawa z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Zgodnie z art.31 ust.1 tego aktu w razie zbycia pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC, na nabywcę pojazdu przechodzą prawa i obowiązki wynikające z umowy, a umowa ulega rozwiązaniu z upływem okresu, na jaki została zawarta chyba, że nabywca wypowie ją przed upływem 30 dni od dnia nabycia pojazdu mechanicznego. Zgodnie z art.32 ustawy zbywca pojazdu jest zobowiązany do przekazania nabywcy dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia OC oraz do zawiadomienia ubezpieczyciela w terminie 30 dni od dnia czynności o fakcie zbycia pojazdu i danych osobowych nabywcy. Obydwoje ponoszą wobec zakładu ubezpieczeń solidarną odpowiedzialność za zapłatę składki za okres do dnia powiadomienia ubezpieczyciela o sprzedaży pojazdu.

W sprawie bez wątpienia pozwany jako nabywca pojazdu wstąpił w prawa i obowiązki wynikające z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Wobec dalszego zbycia samochodu, ubezpieczonym był zaledwie przez 1 dzień. O fakcie zbycia powiadomił powoda telefonicznie.

Powód wskazał, że nie posiada zapisu z rozmowy telefonicznej, w której pozwany poinformował go o zbyciu pojazdu i nie posiada rejestru faksów ani dowodu, że pozwany przesłał mu odpis zawartej umowy sprzedaży pojazdu. Wskazał jednocześnie, że sama rozmowa telefoniczna nie jest wystarczającą formą zawiadomienia o wypowiedzeniu umowy ubezpieczycielowi, a wobec powyższego umowa nie została skutecznie wypowiedziana.

Art.18 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do 11 lutego 2012 roku stanowił, że wszelkie zawiadomienia i oświadczenia stron powinny być sporządzane na piśmie i doręczane za potwierdzeniem odbioru lub listem poleconym.

W ocenie Sądu Rejonowego ta forma została zastrzeżona przez ustawodawcę jedynie dla celów dowodowych. Jak wykazał pozwany, powód na swoich stronach internetowych zapewniał, że forma zawiadomienia telefonicznego jest wystarczająca.

To ubezpieczeni są słabszą stroną umów ubezpieczeniowych, a od profesjonalisty, jakim bez wątpienia jest powód, należy wymagać więcej. (...) S.A. z siedzibą w W., skoro takich zapewnień udzielał, powinien zapewnić ubezpieczonym gwarancję należytego przechowywania tak zgromadzonych zawiadomień. Pozwany działając w zaufaniu do ubezpieczyciela na takiej formie zawiadomienia poprzestał.

Powód nie zaprzeczył i nie potwierdził okoliczności podawanych przez pozwanego co do odbytej z nim rozmowy telefonicznej i nadesłaniu za pośrednictwem faksu umowy sprzedaży samochodu.

Wezwany przez sąd do przedstawienia rejestru faksów na udostępniane przez ubezpieczyciela umowy w okresie od 26.10 do 26.11 2011 roku i zapisów rozmów z tego okresu, stwierdził jedynie, że nie zarejestrował faksu od pozwanego i nie zarejestrował rozmowy telefonicznej z pozwanym.

Zapewniając potencjalnych klientów o takiej możliwości zgłaszania wniosków i składania oświadczeń, powód - jako profesjonalista - przyjął na siebie obowiązek gromadzenia i zabezpieczania takich danych. Postawa powoda i jego zadanie skierowane do pozwanego w okolicznościach sprawy nie zasługują w ocenie sądu na ochronę i stanowią nadużycie prawa. Nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny z zasadami współżycia społecznego.

Dlatego w ocenie Sądu Rejonowego w oparciu o treść przepisu art.5 kodeksu cywilnego powództwo należało oddalić.

Powyższy wyrok został zaskarżony apelacją przez powoda. Ten zarzucił naruszenie prawa procesowego tj. art. 233 k.p.c. poprzez przyjęcie błędnych ustaleń faktycznych odnośnie materiału dowodowego przedłożonego w sprawie poprzez przyjęcie, że pozwany dokonał skutecznego wypowiedzenia umowy ubezpieczenia pojazdu.

Podniósł również zarzut naruszenia prawa materialnego tj. art. 31, art. 18 ust. 1 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym oraz Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r., poz 1152 ze zm.) sprzed nowelizacji poprzez przyjęcie, że wypowiedzenie umowy ubezpieczenia zostało skutecznie złożone przez pozwanego a także naruszenia przepisów art. 6 k.c. i art. 61 k.c. poprzez przyjęcie, iż ciężar wykazania skutecznego wypowiedzenia umowy ubezpieczenia spoczywa na powodzie.

Skarżący wniósł o zmianę wyroku i uwzględnienie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu na jego rzecz od pozwanego - za obie instancje.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.

Rozpoznając sprawę w postępowaniu uproszczonym Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na wstępie należy stwierdzić, że oparcie apelacji na zarzucie naruszenia przepisu art. 233 k.p.c. nie zostało uzasadnione. Skarżący nie wskazał, który z dowodów nie został należycie oceniony przez Sąd I instancji ( § 1 tego przepisu). Należycie zaś oceniona została odmowa przedstawienia przez powoda dowodu z zapisu rozmowy telefonicznej pozwanego i przedstawiciela ubezpieczyciela, w sytuacji, gdy faktowi temu skutecznie nie zaprzeczono (art. 233 § 2 k.p.c.). Pozwany zachował się zgodnie z informacją udzieloną na stronie internetowej ubezpieczyciela. Powód nie wykazał, iż w rozmowie tej pouczono pozwanego o obowiązku pisemnego zgłoszenia faktu sprzedaży pojazdu, niezależnie od rozmowy telefonicznej. Pozwany miał podstawę do przypuszczenia, że uczynił zadość wymaganiom związanym ze zbyciem pojazdu. Na takie właśnie wnioski pozwala odmowa przedstawienia dowodu z zapisu rozmowy telefonicznej lub dowiedzenia, iż rozmowa taka nie miała miejsca.

Skarżący podnosi zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego, ale nie odnosi się do przepisu, który Sąd Rejonowy wskazał jako podstawę rozstrzygnięcia, tj art. 5 k.c. Sąd ten w sposób przekonywujący uzasadnił zastosowanie tego przepisu. Przytoczoną argumentację Sąd Okręgowy w pełni podziela i przyjmuje za własną tak jak i ustalenia stanu faktycznego przez tenże Sąd poczynione. Podkreślenia wymaga, iż Sąd Rejonowy uznał prawo podmiotowe powoda, a to czyni zbędnym rozważanie zarzutów skarżącego odnoszących się do wskazanych w apelacji przepisów prawa materialnego.

Wobec powyższego na podstawie art. 385 k.p.c. apelacja została oddalona.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE