Sygn. akt III K 553/16
Na podstawie art. 424 § 3 k.p.k. zakres uzasadnienia wyroku został ograniczony do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć.
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Prokurator Rejonowy zarzucił K. W. popełnienie czynów polegających na tym, że:
1. w dniu 5/6 grudnia 2015 roku w W. przy ulicy (...) dokonał włamania do samochodu marki B. o numerze rejestracyjnym (...) poprzez wybicie szyby w prawych tylnych drzwiach, a następnie kradzieży radioodtwarzacza marki D. (...)-CD wraz z panelem sterującym, zasilacza do nawigacji wraz z kablem USB, czym spowodował straty o łącznej wartości 180 złotych na szkodę K. O.;
tj. czyn z art. 279 § 1 k.k.
2. w dniu 5/6 grudnia 2015 roku w W. przy ulicy (...) dokonał włamania do samochodu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) poprzez wybicie szyby w prawych tylnych drzwiach, a następnie kradzieży radioodtwarzacza DVD marki A. (...) z panelem dotykowym, czym spowodował straty o wartości 500 złotych na szkodę P. W.
tj. czyn z art. 279 § 1 k.k.
3. w dniu 19/20 listopada 2015 roku w W. przy ulicy (...) dokonał uszkodzenia samochodu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) poprzez zarysowanie powłoki lakierniczej pokrywy silnika, czym spowodował straty o wartości 1168,50 złotych na szkodę B. H.
tj. czyn z art. 288 § 1 k.k.
4. w dniu1/2 grudnia 2015 roku w W. przy ulicy (...) dokonał uszkodzenia samochodu marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...) 11 poprzez wgniecenie i zarysowanie powłoki lakierniczej pokrywy silnika oraz stłuczenie w dwóch miejscach przedniej szyby, czym spowodował straty o wartości 4 264, 88 złotych na szkodę N. A.
tj. czyn z art. 288 § 1 k.k.
5. w dniu 28/29 listopada 2015 roku w W. przy ulicy (...) dokonał uszkodzenia samochodu marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...) poprzez zarysowanie powłoki lakierniczej lewych przednich drzwi, prawego przedniego i tylnego nadkola, prawych przednich i tylnych drzwi, złamanie ramienia tylnej wycieraczki oraz pęknięcie obudowy prawego i lewego lusterka, czym spowodował straty o wartości 1512, 17 zł na szkodę P. O.;
tj. czyn z art. 288 § 1 k.k.
Na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. Prokurator wniósł o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionej z oskarżonym kary w wymiarze za I i II czyn po 6 miesięcy pozbawienia wolności, za III, IV i V czyn po 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym oraz karę łączną w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności, a następnie 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym oraz obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych.
W ocenie Sądu Rejonowego wniosek Prokuratora zasługiwał na uwzględnienie, ponieważ w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego okoliczności popełnienia przez oskarżonego zarzuconych mu czynów oraz wina oskarżonego nie budziły wątpliwości, a postawa oskarżonego, przyznającego się do winy, wskazywała, że cele postępowania zostaną osiągnięte, pomimo nieprzeprowadzania rozprawy.
Wyjaśnienia oskarżonego (k. 19-20, 83-84, 108-109) znajdują odzwierciedlenie w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie i mogły stanowić podstawę do ustalania stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Zdaniem Sądu za wiarygodne należało uznać również zeznania świadków, tj. K. O., P. W., B. H., N. A., P. O.. Wątpliwości Sądu nie budził również zgromadzony w sprawie materiał dokumentarny w postaci protokołów oględzin (k.6-7, 34-37, 50-51, 64-67), protokołu eksperymentu procesowego (k. 21-23), protokołu zatrzymania (k. 13-13v) oraz przedstawionych przez pokrzywdzonych kosztów naprawy (k. 97, 100, 105).
W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego popełnienie przez oskarżonego K. W. zarzucanych mu czynów kwalifikowanych z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. było niewątpliwe.
Zgodnie z art. 279 § 1 k.k., kto kradnie z włamaniem, podlega karze pozbawienia wolności od roku do 10 lat. Konstrukcja tego przestępstwa zakłada dwie czynności sprawcze, pierwszą z nich jest przełamanie zabezpieczenia rzeczy ruchomej, czyli przełamanie materialnej przeszkody, druga zaś polega na zaborze zabezpieczonej rzeczy ruchomej, przy czym przestępstwo to można popełnić tylko w zamiarze bezpośrednim, kierunkowym (por. M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, Komentarz do art. 279 Kodeksu karnego, teza 11 i 42 [w:] A. Zoll. (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom III, Komentarz do art. 278-363, WK 2016).
Stosownie zaś do art. 288 § 1 k.k., kto cudzą rzecz ruchomą niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Przestępstwo to można popełnić wyłącznie umyślnie, w zamiarze bezpośrednim lub wynikowym. Nie ma przy tym znaczenia motywacja sprawcy (por. M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, Komentarz do art. 288 Kodeksu karnego, teza 53 i 54 [w:] A. Zoll. (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom III, Komentarz do art. 278-363, WK 2016).
Uwzględniając treść powyższych przepisów należało stwierdzić, że oskarżony K. W. popełnił zarzucone mu we wniosku w trybie art. 335 § 1 k.p.k. czyny.
I tak, przełamanie przez oskarżonego K. W. zabezpieczeń polegające na wybiciu szyb w samochodach marki B. o numerze WE (...) oraz marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...), a następnie kradzież znajdujących się tam radioodtwarzaczy bez wątpienia wypełnia znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 279 § 1 k.k. Niewątpliwie można stwierdzić, że wybicie szyby miało na celu kradzież znajdujących się w samochodach radioodtwarzaczy, co świadczy o tym, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym.
Nie ulega wątpliwości, że oskarżony swoim zachowaniem popełnił również pozostałe zarzucone mu czyny kwalifikowane z art. 288 § 1 k.k. I tak:
a) zarysowanie powłoki lakierniczej powłoki silnika samochodu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...);
b) wgniecenie i zarysowanie powłoki lakierniczej pokrywy silnika oraz stłuczenie w dwóch miejscach przedniej szyby w samochodzie marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...)
c) zarysowanie powłoki lakierniczej lewych przednich drzwi, prawego przedniego i tylnego nadkola, prawych przednich i tylnych drzwi oraz złamanie ramienia tylnej wycieraczki oraz doprowadzenie do pęknięcia obudowy prawego i lewego lusterka
bez wątpienia należy zakwalifikować jako spowodowanie uszkodzenia w w/w pojazdach. Z wyjaśnień oskarżonego nie wynika, by uszkodzeń tych oskarżony dokonał przypadkowo, czy nawet w zamiarze ewentualnym, godząc się na ich powstanie.
Przypisanie oskarżonemu winy nie budziło wątpliwości Sądu. Jest on osobą dorosłą, poczytalną i można było wymagać od niego zachowania zgodnego z prawem.
Stopień winy oskarżonego należało określić jako znaczny, biorąc pod uwagę przede wszystkim działanie oskarżonego z zamiarem bezpośrednim, motywowane celem osiągnięcia korzyści majątkowej, a także rażące lekceważenie porządku prawnego i cudzej własności.
Podobnie stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanemu oskarżonemu należało określić jako znaczny, biorąc pod uwagę rodzaj chronionego dobra prawnego naruszonego przez oskarżonego jakim jest mienie, działanie oskarżonego w zamiarze bezpośrednim w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz istotny uszczerbek majątkowy pokrzywdzonych, którzy musieli następnie wydawać pieniądze w celu dokonania napraw samochodów.
Na podstawie art. 37b k.k. istniała możliwość wymierzenia kary pozbawienia wolności w wymiarze do 6 miesięcy oraz kary ograniczenia wolności w wymiarze do dwóch lat.
W ocenie Sądu Rejonowego, uwzględniając kryteria przewidziane w art. 53 § 1 i 2 k.k., w okolicznościach niniejszej sprawy uzgodniona przez Prokuratora z oskarżonym kara po 6 miesięcy pozbawienia wolności za każdy z czynów kwalifikowanych z art. 279 § 1 k.k. oraz kara po 6 miesięcy ograniczenia wolności polegająca na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym za każdy czyn kwalifikowany z art. 288 § 1 k.k. stanowi karę adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów oraz spełniającą wymagania prewencyjne zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i generalnym.
Sąd uznał przy tym, że dla osiągnięcia celów kary wystarczające będzie orzeczenie wobec oskarżonego tylko jednego rodzaju kary, o której mowa w art. 37b k.k., tj. kary pozbawienia wolności za przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. i kary ograniczenia wolności za przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. Wymierzone kary powinny uzmysłowić oskarżonemu naganność jego postępowania oraz uświadomić nieuchronność kary.
Jedyną okoliczność łagodzącą stanowi zdaniem Sądu przyznanie się przez oskarżonego do popełnienia wszystkich czynów zabronionych. Okolicznością obciążającą oskarżonego jest przede wszystkim uprzednia karalność oskarżonego.
Ze względu na wymierzenie przez Sąd kar podlegających łączeniu, konieczne było orzeczenie wobec oskarżonego K. W. kary łącznej. Zdaniem Sądu, oceniając całokształt przestępnej działalności oskarżonego zasadne było wymierzenie uzgodnionej z oskarżonym przez Prokuratora kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, a następnie kary 12 miesięcy ograniczenia wolności połączonej z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.
Na skutek przestępstw popełnionych przez oskarżonego, pokrzywdzeni ponieśli szkody, w związku z tym, na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości względem każdego z pokrzywdzonych.
Oskarżony pozostaje osobą bezrobotną, bez dochodów, w związku z tym na podstawie art. 624 § 1 k.k. Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów Sądowych.
Omyłkowo oskarżonemu nie został zaliczony na poczet orzeczonej kary okres rzeczywistego pozbawienia w sprawie, która to kwestia zostanie rozstrzygnięta odrębnym postanowieniem.