UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 lipca 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił E. P. prawa do renty na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2009r., nr 153, poz. 1227 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 23 lipca 2012r., która uznała ubezpieczoną za zdolną do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem jest niezdolny do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonej i jego wpływu na zdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji:

- ortopedy,

- neurologa,

- kardiologa,

- okulisty,

- psychiatry,

- laryngologa,

którzy rozpoznali u ubezpieczonej poniższe schorzenia:

- nadciśnienie tętnicze z angiopatią nadciśnieniową I / II ,

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i malformacje tętnic mózgowych bez klinicznie uchwytnej dysfunkcji układu nerwowego,

- niedosłuch prawostronny z zachowana ogólną wydolnością socjalną narządu słuchu,

- nadwagę,

- zaburzenia nastroju adaptacyjne,

- żylaki kończyny dolnej prawej.

Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczony jest zdolny do pracy.

- dowód – opinia biegłych sądowych ( k. 29 - 30 akt ).

Biorąc pod uwagę zastrzeżenia do opinii zgłoszone przez ubezpieczonego, Sąd dopuścił dowód z opinii II zespołu biegłych sądowych lekarzy takich specjalizacji, jak:

- kardiologa,

- neurologa,

- psychiatry,

- psychologa,

- specjalisty medycyny pracy.

II zespół biegłych rozpoznał u ubezpieczonego następujące schorzenia:

•

uporczywe zaburzenia nastroju depresyjne o etiologii złożonej /pierwotnie reaktywnej) z dołączającym się podłożem organicznym

•

nadciśnienie tętnicze

•

chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z dyskopatią szyjną

•

przebyte w dzieciństwie złamanie kręgu Th6

•

niewydolność tętnicy kręgowej – podstawnej.

Zdaniem II zespołu biegłych sądowych ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy na okres do 31.07.2014r.., a przyczyną istniejącej – nadal niezdolności do pracy są uporczywe zaburzenia nastroju depresyjne. Biegli nie stwierdzili poprawy w stanie zdrowia ubezpieczonego w stosunku do badania przeprowadzonego w 2010r. Biegli wyjaśnili przy tym, że występujące u ubezpieczonego schorzenie ogranicza zdolność do pracy wymagającej koncentracji, uwagi i pamięci.

- dowód – opinia II zespołu biegłych sądowych (k. 66 – 67 akt)

Jedyne zastrzeżenia do opinii wniósł organ rentowy podnosząc, że nie zostało udokumentowane istotne pogorszenie stanu zdrowia ubezpieczonego od 01.2013r. do 05.2013r. Ubezpieczony nie był leczony szpitalnie, nie doszło też do zmiany leczenia.

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń zgłoszonych przez organ rentowy, były one bowiem bardzo ogólne i nie zostały oparte na konkretnych zastrzeżeniach medycznych, które mogły podważyć trafność opinii II zespołu biegłych. Należy przy tym zaznaczyć, że w skład II zespołu biegłych wchodzili nie tylko specjaliści z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonemu, ale wydana przez biegłych opinia została uzasadniona w sposób wyczerpujący i przekonujący. Trzeba przy tym zauważyć, iż w skład zespołu biegłych sądowych wchodził specjalista medycyny pracy, któremu niewątpliwie znane jest specyfika pracy ubezpieczonego.

Biegli opierając się na przedłożonej dokumentacji medycznej i przeprowadzonych badaniach w sposób jednoznaczny stwierdzili, iż nie doszło do istotnej poprawy w stanie zdrowia ubezpieczonego, a tylko zaistnienie takiej poprawy stanu zdrowia uzasadniałoby pozbawienie ubezpieczonego renty na dalszy okres.

W tej sytuacji, Sąd pozytywnie ocenił opinię II zespołu biegłych sądowych, która w ocenie Sądu odzwierciedlała rzeczywisty stan zdrowia ubezpieczonego i jego wpływ na zdolność do pracy, w przeciwieństwie do opinii I zespołu biegłych sądowych.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w pkt. 1 wyroku zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji. Natomiast wniosek o odsetki zgodnie z art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c., Sąd w pkt 3 wyroku przekazał organowi rentowemu celem rozpoznania.

Jednocześnie w myśl art. 118 ust.1 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS Sąd ustalił odpowiedzialność organu rentowego za nie wyjaśnienie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem dysponował on tym samym materiałem w postaci dokumentacji medycznej, co biegli sądowi, zatem mieli podstawy do wydania decyzji potwierdzającej prawo do renty, czego jednak nie uczynili.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz