UZASADNIENIE

wyroku z dnia 17 listopada 2016 roku

Pozwem wniesionym w dniu 23 lipca 2015 roku (data nadania przesyłki poleconej) (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej M. R. kwoty 3 113,35 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 3 049,84 zł od dnia 20 lipca 2015 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu w wysokości 700 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że pozwana posiada spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu nr (...) przy ul. (...) w W. i z tego tytułu zobowiązana jest do wnoszenia opłat eksploatacyjnych. Wyjaśniono, że pozwana nie wywiązuje się z tego obowiązku, zaś jej zadłużenie za okres od 1 grudnia 2014 roku do 31 maja 2015 roku wynosi łącznie 3 113,35 zł ( k. 2-3v – pozew, k. 16 – data nadania przesyłki w placówce pocztowej).

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w W. w dniu 29 lipca 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt II Nc 17453/15 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym w całości uwzględnił powyższe żądanie strony powodowej ( k. 17 – nakaz zapłaty).

Pozwana wniosła w dniu 2 października 2015 roku (data nadania przesyłki poleconej) sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości i wnosząc o jego uchylenie i odrzucenie pozwu z uwagi na brak wykazania przez pełnomocnika należnego umocowania, o uchylenie nakazu zapłaty i oddalenie powództwa, o zawieszenie postępowania do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia toczącego się przeciwko członkom zarządu i pracownikom powoda w sprawie wyłudzeń oraz przestępstwa karno-skarbowe oraz o zasądzenie na rzecz pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, że dochodzona kwota przez powoda dotyczy bezprawnie przez niego naliczanych należności za rozliczenie zużycia wody metodą szacunkową bez jakichkolwiek podstaw. Podniesiono, że lokator przedmiotowego lokalu – córka pozwanej, odmówiła podpisania zrzeczenia się roszczeń, którego żądali montażyści dokonujący wymiany wodomierzy oraz odmówiła uiszczenia do ich rąk żądanej kwoty 200 zł za dokonanie ich montażu. Wyjaśniono również, iż montażyści nie wykazali się żadnym dokumentem, z którego wynikałby obowiązek uiszczenia powyższej kwoty i odmówili wystawienia rachunku bądź faktury, co w jej ocenie potwierdza bezprawność owego żądania oraz chęć ukrycia uzyskania kwoty unikając opodatkowania. Pozwana potwierdziła, że sporny lokal stanowi jej własność, jednakże nie zamieszkuje w nim, o czym powód, w jej ocenie, był poinformowany. Pozwana wyeksplikowała, ze w ww. lokalu sporadycznie zamieszkuje jej córka i w związku z powyższym doręczenie wezwania do zapłaty oraz pozwu na adres przy ul. (...) nie było prawidłowe ani skuteczne. Pozwana wyjaśniła, że informację o toczącym się postępowaniu karnym w związku z ww. nieprawidłowościami, uzyskała od oburzonych sąsiadów, którzy rzekomo mieli paść ofiarą wymuszenia. W ocenie pozwanej strona powodowa w żaden sposób nie uzasadniła roszczenia, ani nie wykazała żadnych dowodów na prawidłowość naliczania opłat, w szczególności zasadność naliczania opłaty za zużycie wody metodą szacunkową, nie wskazała również daty utraty homologacji przez aktualnie zamontowane wodomierze ( k. 19-22 – sprzeciw od nakazu zapłaty, k. 24 – data nadania przesyłki w placówce pocztowej).

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty z dnia 19 lutego 2016 roku (data nadania przesyłki poleconej) strona powodowa podtrzymała swoje stanowisko co do kwoty należnego roszczenia. Podniosła, że na kwotę 3 113,35 zł składają się: kwota w wysokości 3 049,84 zł (z tytułu rozliczenia podgrzania wody w okresie październik 2013 – grudzień 2014, rozliczenia zużycia wody za okres od kwietnia 2014 do grudnia 2014 oraz należności z tytułu opłat eksploatacyjnych za okres od 1 stycznia 2015 roku do 31 maja 2015 roku) oraz kwota w wysokości 63,51 zł z tytułu odsetek. Jako podstawę swojego roszczenia strona powodowa wskazała art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych. Wyjaśniono, że wysokość opłat eksploatacyjnych ustalana jest w planie finansowo-gospodarczym Osiedli, który to plan, zgodnie z § 97 ust. 1 statutu – uchwalany jest przez Radę Osiedla, zaś zasady rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi i ustalanie wysokości opłat, w tym opłat za wodę i ścieki, określa regulamin uchwalony przez Radę Nadzorczą (...), zgodnie z § 60 ust. 3 statutu Spółdzielni. Odnosząc się do zarzutu pozwanej dot. bezprawności naliczania kosztów zużycia wody według metody szacunkowej, ponieważ pozwana odmówiła podpisania zrzeczenia się roszczeń wyjaśniono, że konieczność wymiany wodomierzy wynikała z zał. nr 6 do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 7 stycznia 2008 roku w sprawie prawnej kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych, według którego okres ważności dowodów legalizacji ponownej wodomierzy wynosi 5 lat. Wyeksplikowano, że poprzednie wodomierze były zainstalowane w 2009 roku, w związku z czym wykonawca zgodnie z ww. regulaminem zobowiązany był do podjęcia trzech prób wejścia do lokalu w celu wymiany tych urządzeń. Strona powodowa wskazała, że w okresie wrzesień – październik 2014 roku przedmiotowy lokal nie został udostępniony do wymiany wodomierzy, a urządzenia pomiarowe straciły legalizację i nie zostały wymienione na nowe. Wyjaśniono, że lokal należący do pozwanej nie został udostępniony do odczytu wodomierzy na koniec grudnia 2014 roku, ani też pozwana nie dostarczyła stanu liczników odczytanych przez siebie. W związku z tym, że pozwana nie pokwiliła na wymianę wodomierzy, to rozliczenie kosztów zużycia wody nie mogło odbyć się na podstawie wskazanych urządzeń. Strona powodowa podniosła, że rozliczenie kosztów zużycia wody zostało dokonane zgodnie z postanowieniami pkt 4 ppkt 4.3.1. regulaminu rozliczania kosztów eksploatacji i utrzymania nieruchomości, z kolei rozliczenie kosztów podgrzania wody dokonane zostało w oparciu o postanowienia pkt 4 ppkt 3 regulaminu rozliczania kosztów dostawy ciepła oraz pobrania opłat za centralne ogrzewanie i podgrzanie wody. Ustosunkowując się do stanowiska, jakoby przeciwko członkom zarządu i pracownikom Spółdzielni zostało wszczęte postępowanie karne, strona powodowa wskazała, że nie ma żadnych informacji o powyższym, zaś pozwana winna przedstawić dowody świadczące o toczącym się postępowaniu, czego nie uczyniła, wobec czego, w ocenie strony powodowej zarzut ten jest nieprawdziwy. Odnosząc się do kwestii adresu korespondencyjnego pozwanej, strona powodowa wyjaśniła, iż nie dysponowała aktualnym jej adresem, z tego powodu, iż pozwana nie przedstawiła aktualnych informacji w ww. przedmiocie Administracji Osiedla (...) ( k. 38-40 odpowiedź na sprzeciw, k. 90 – data nadania przesyłki w placówce pocztowej).

Na rozprawie w dniu 9 listopada 2016 roku strona powodowa podtrzymała swoje stanowisko w sprawie. W imieniu pozwanej nikt się nie stawił, zaś jej pełnomocnik został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy (przesyłka była dwukrotnie awizowana ze skutkiem doręczenia) ( k. 105-105v – protokół rozprawy z dnia 9 listopada 2016 roku, k. 103v – awizowana przesyłka).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. R. przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...), położonego przy ul. (...) w W.. W powyższym lokalu sporadycznie zamieszkuje jej córka K. R..

(okoliczności bezsporne, dowód: pismo z dnia 25 października 2000 roku – k. 9)

Pismem z dnia 12 grudnia 2014 roku (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) (dalej również jako (...)) poinformowała wszystkich mieszkańców Spółdzielni, w tym M. R., iż na podstawie Uchwały nr 4/2014 Rady Osiedla z dnia 4 grudnia 2014 roku został przyjęty plan rzeczowo-finansowy na rok 2015, z którego wynika zmiana stawek opłat eksploatacyjnych wraz z dwoma wymiarami opłat: pierwszym obowiązującym od 1 stycznia 2015 roku do 31 marca 2015 roku, a drugim obowiązującym od 1 kwietnia 2015 roku – zawierającym zmiany opłat zależnych od Spółdzielni i opłat niezależnych od 1 stycznia 2015 roku.

( dowód: pismo informacyjne z dnia 12 grudnia 2014 roku wraz z wyliczeniem opłat – k. 45-47, wydruk pokwitowań odbioru – k. 48, uchwała nr 4/2014 Rady Osiedla z dnia 4 grudnia 2014 roku – k. 49, plan gospodarczo-finansowy na 2015 rok – k. 50-52, kserokopia porównania wysokości opłat – k. 53, plan zasobów mieszkaniowych i planów kosztów na 2015 rok – k. 54-60)

Zasady rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi i ustalanie wysokości opłat, w tym za wodę i ścieki, zgodnie z § 60 ust. 3 statutu (...) Spółdzielni Mieszkaniowej (...) określa Regulamin uchwalony przez Radę Nadzorczą.

Zgodnie z pkt 4 ppkt 4.3.1. Regulaminu rozliczania kosztów eksploatacyjnych i utrzymania nieruchomości, dostawy mediów i usług komunalnych, na rzecz gospodarki zasobami mieszkaniowymi i pozostałej działalności oraz zasad ustalania opłat za używanie lokali w (...) podstawą rozliczeń kosztów zużycia wody na poszczególne lokale jest rejestrowane zużycie wody przez urządzenia pomiarowe zainstalowane w lokalach. (...) ten jest obowiązujący dla wszystkich użytkowników lokali. W wypadku odmowy użytkownika lokalu na zainstalowanie urządzenia pomiarowego, spółdzielnia określi dla takiego lokalu szacunkowe zużycie wody przyjmując normę miesięczną zużycia wody 10,9 m ³ na osobę zamieszkałą w lokalu.

Zasady rozliczania mediów, w tym podgrzewanie wody, centralne ogrzewanie, określa regulamin rozliczania kosztów dostawy ciepła do lokali oraz pobieranie opłat za centralne ogrzewanie i podgrzanie wody. Zgodnie z pkt IV ppkt 3 ww. regulaminu opłaty za podgrzanie wody w lokalach nieposiadających wodomierzy ustalone są w zł/osobę zamieszkałą w lokalu.

Zgodnie z pkt. 1.8 zasad dokonywania odczytów wodomierzy oraz rozliczania kosztów zużycia wody i użytkowania wodomierzy użytkownik jest zobowiązany do umożliwienia odczytu urządzeń pomiarowych na każde wezwanie administracji w godzinach podanych przez administrację. Dopuszcza się możliwość uzgodnienia terminu odczytu indywidualnie.

( dowód: regulamin rozliczania kosztów eksploatacji i utrzymania nieruchomości wraz z załącznikami – k. 61-80, uchwała nr 78 Rady Nadzorczej (...) z dnia 27 września 2011 roku – k. 81, regulamin rozliczania kosztów dostawy ciepła do lokali oraz pobierania opłat za centralne ogrzewanie i podgrzanie wody od października 2013 roku do grudnia 2014 roku – k. 82-90, statut (...) – k. 98)

Wykonawca zajmujący się instalacją wodomierzy, zobowiązany był do podjęcia trzech prób wejścia do lokalu w celu wymiany tych urządzeń. W okresie od września do października 2014 roku przedmiotowy lokal nie został udostępniony do wymiany wodomierzy, zaś poprzednie urządzenia pomiarowe utraciły legalizację. Przedmiotowy lokal nie został również udostępniony pod koniec grudnia 2014 roku do odczytu wodomierzy. K. R. nie wyraziła zgody na ich wymianę i nie uiściła 200 zł za dokonanie ich montażu.

M. R. nie uiszczała w terminie wymagalnych należności z tytułu opłat eksploatacyjnych za okres od 1 grudnia 2014 roku do 31 maja 2015 roku, czego następstwem jest zadłużenie w wysokości 3 049,84 zł.

(okoliczności bezsporne, dowód: karta kontowa od 01/05/2013 „opłaty bieżące” – k. 5-6, zestawienie zadłużenia lokalu nr (...) przy ul. (...) na dzień 31 maja 2015 roku – k. 7 i 43, zestawienia lokali – k. 91, ogólne rozliczenie zużycia wody i kosztów jej podgrzania – k. 92, rozliczenie kosztów zużycia wody zimnej, ciepłej i opłaty stałej – k. 93-94, pokwitowanie odbioru – k. 95, zestawienie opłat – k. 96-97)

W piśmie z dnia 18 czerwca 2015 roku (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) wezwała M. R. do uregulowania należności z tytułu opłat za używanie lokalu, które na dzień 31 maja 2015 roku wynosiły łącznie 3 113,35 zł. Na powyższą kwotę składały się następujące sumy: 3 049,84 zł z tytułu zadłużenia za opłaty bieżące za okres od 1 grudnia 2014 roku do 31 maja 2015 roku oraz 63,51 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek od ww. zadłużenia. Zastrzeżono również, iż w przypadku nieuregulowania zadłużenia we wskazanym terminie, sprawa zostanie skierowana na drogę sądową oraz poinformowano o możliwości wykluczenia ze Spółdzielni, pozbawieniu prawa do lokalu oraz możliwości wpisania o zadłużeniu do Krajowego Rejestru Długów Biura (...). Pomimo wezwania do zapłaty powyższe zadłużenie nie zostało uregulowane.

(okoliczność bezsporna, dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 18 czerwca 2015 roku k. – 4, karta kontowa od 01/01/2015 „odsetki bieżące” – k. 8, karta kontowa od 01/12/2014 „opłaty bieżące” – k. 44)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych w niniejszej sprawie dokumentów, które Sąd w całości uznał za wiarygodne, gdyż ich rzetelność i prawdziwość nie były przez strony kwestionowane, a okazały się być dopuszczonymi jako dowody niezbędne do ustalenia stanu faktycznego oraz na okoliczności uznane przez Sąd za bezsporne, bowiem albo zostały przez strony wprost przyznane, bądź też nie zostały zaprzeczone, co zostało przez sąd ocenione na zasadzie art. 230 k.p.c. W odniesieniu do dokumentów, które zostały złożone w formie zwykłych kserokopii, strony nie zakwestionowały rzetelności ich sporządzenia, ani nie żądały złożenia przez stronę przeciwną ich oryginałów (zgodnie z art. 129 k.p.c.).

Na rozprawie w dniu 9 listopada 2016 roku Sąd postanowił oddalić wniosek pozwanej zawarty w sprzeciwie od nakazu zapłaty o zawieszenie postępowania do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia postępowania przeciwko członkom zarządu z uwagi na to, że nie ma to znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Sąd postanowił również oddalić wniosek dowodowy pozwanej dotyczący przesłuchania mieszkańców budynku przy ul. (...) w W. z uwagi na to, że zmierzał on do przewlekłości postępowania. Zgodnie z twierdzeniami strony powodowej w przedmiotowych budynkach zamieszkuje 245 lokatorów. Pozwana natomiast nie wskazała jakie konkretne osoby należy przesłuchać i nie wskazała, które z osób posiadają informacje w zakresie wskazanym w tezie dowodowej. Z tego samego względu Sąd postanowił oddalić wniosek dotyczący przesłuchania pracowników strony powodowej z biura przy ul. (...), zatrudnionych w okresie od października do listopada 2014 roku, bowiem pozwana nie doprecyzowała wniosku, nie wskazała jacy pracownicy biura mieliby zostać przesłuchani. Nadto Sąd postanowił oddalić wniosek pozwanej o przedłożenie przez powoda listy lokatorów z uwagi na oddalenie wniosku o przesłuchanie mieszkańców ww. budynku.

Na marginesie należy wskazać, iż niedopuszczalne jest przenoszenie ciężaru dowodowego na Sąd czy też stronę przeciwną w sytuacji, gdy strona wywodząca twierdzenia winna dysponować dowodami na potwierdzenie swojego stanowiska. Zgodnie bowiem z art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c. to strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Pozwana kwestionowała roszczenie dochodzone pozwem co do zasady. M. R. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym wskazała, że kwota objęta pozwem dotyczy bezprawnie naliczanych przez stronę powodową należności za zużycie wody metodą szacunkową bez jakichkolwiek podstaw. Pozwana podniosła również, że jej córka, zamieszkująca przedmiotowy lokal, odmówiła podpisania zrzeczenia się roszczeń, którego zażądali montażyści dokonujący wymiany wodomierzy, bez wskazania o jakie roszczenia dokładnie chodzi. Wyjaśniła również, iż wezwanie do zapłaty jest bezskuteczne, bowiem nie zostało jej skutecznie doręczone z tego powodu, iż jej miejsce zamieszkania nie jest tożsamym z ww. adresem. W ocenie pozwanej, strona powodowa w żaden sposób nie uzasadniła roszczenia, w szczególności nie wskazała żadnych dowodów na prawidłowość naliczania opłat ani zasadności naliczania opłaty za zużycie wody metodą szacunkową. Zarzuciła również, iż strona powoda nie wskazała daty utraty homologacji przez aktualnie zamontowane wodomierze. W ocenie Sądu ww. zarzuty nie zasługiwały na uwzględnienie z niżej podanych względów.

Podstawę roszczenia dochodzonego pozwem stanowił art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (j.t.: Dz.U. z 2013 r., poz. 1222 z późn. zm.) (zwana dalej u.s.m.), zgodnie z którym członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Stosownie do treści art. 4 ust. 6 u.s.m. za opłaty, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.s.m., odpowiadają solidarnie z członkami spółdzielni, właścicielami lokali niebędącymi członkami spółdzielni lub osobami niebędącymi członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, osoby pełnoletnie stale z nimi zamieszkujące w lokalu, z wyjątkiem pełnoletnich zstępnych pozostających na ich utrzymaniu, a także osoby faktycznie korzystające z lokalu. Natomiast według art. 4 ust. 6 ² u.s.m. opłaty, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.s.m., wnosi się co miesiąc z góry do 10 dnia miesiąca. Statut spółdzielni może określić inny termin wnoszenia opłat, nie wcześniejszy jednak niż ustawowy.

Opłaty eksploatacyjne dzielą się na opłaty zależne od spółdzielni, są to np. opłaty związane z eksploatacją podstawową, konserwacją i funduszem remontowym oraz na opłaty niezależne, takie jak podatki od nieruchomości, opłata za wieczyste użytkowanie gruntów i media. Ich wysokość, na gruncie niniejszej sprawy, ustalona została w planie finansowo-gospodarczym, uchwalonym przez Radę Osiedla, zgodnie z § 97 ust. 1 statutu (...). Treść podjętych uchwał zawiera szczegółowe wyliczenie kosztów i przychodów, stawek opłat za lokale mieszkalne oraz stawki opłat dla poszczególnych nieruchomości, w tym należącej do pozwanej. Jak już zostało wyżej wskazane, zasady rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi i ustalania opłat za wodę i ścieki oraz zasady rozliczania mediów, w tym podgrzanie wody, centralne ogrzewanie, określają ww. regulaminy.

Należy wskazać, iż konieczność wymiany wodomierzy wynika z załącznika nr 6 do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 7 stycznia 2008 roku w sprawie prawnej kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych. Zgodnie z pkt 2 lp. 3 Tabeli nr 2 załącznika, okres ważności dowodów legalizacji ponownej wodomierzy wynosi 5 lat. W niniejszej sprawie poprzednie wodomierze były zainstalowane w 2009 roku, zatem winny być ponownie wymienione w 2014 roku. Jak wskazała strona powodowa, wykonawca zajmujący się ich instalacją, zobowiązany był do podjęcia trzech prób wejścia do lokalu w celu wymiany tych urządzeń. W okresie wrzesień – październik 2014 roku przedmiotowy lokal nie został udostępniony do wymiany wodomierzy, zaś urządzenia pomiarowe straciły swoją legalizację. Wobec powyższego zaistniała konieczność ich wymiany na nowe. W toku postępowania Sąd ustalił, iż lokal pozwanej nie został udostępniony również do odczytu wodomierzy na koniec grudnia 2014 roku. Ponadto pozwana nie dostarczyła stanu liczników odczytanych przez siebie oraz nie pozwoliła na ich wymianę. Rozliczenie kosztów zużycia wody nie mogło się odbyć na podstawie wskazanych urządzeń. Strona powodowa wobec postawy pozwanej, rozliczyła koszty zużycia na podstawie pkt. 4 ppkt. 4.3.1. regulaminu rozliczania kosztów eksploatacji i utrzymania nieruchomości, zaś koszty podgrzania wody strona powodowa rozliczyła na podstawie pkt 4 ppkt. 3 regulaminu rozliczania kosztów dostawy ciepła oraz pobrania opłat za centralne ogrzewanie i podgrzanie wody.

Odnosząc się do wniosku pozwanej o zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia postępowania karnego o którym była wyżej mowa wskazać należy, iż strona powodowa nie dysponowała żadnymi informacjami co do postawionych zarzutów członkom Zarządu Spółdzielni czy też jej pracownikom w związku z wymianą wodomierzy. W tym przypadku to na pozwanej spoczywał ciężar dowodowy dla stwierdzenia faktów, z których wywodziła skutki prawne, o czym była wyżej mowa. W ocenie Sądu okoliczność ta była bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Jeżeli chodzi o wniosek pozwanej w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym o przesłuchanie w charakterze świadków mieszkańców budynku przy ul. (...) w W. należy mieć na uwadze, iż przedmiotowy budynek liczy 245 lokali, zaś osób posiadających tytuł prawny do lokalu jest 245. Pozwana i w tym przypadku, wbrew art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c., nie wskazała konkretnych osób, które zgłasza do przesłuchania w charakterze świadków na okoliczność przez nią wskazaną. W ocenie Sądu nieskonkretyzowany wniosek dowodowy zmierzał jedynie do bezzasadnej przewlekłości postępowania, dlatego należało go oddalić.

Odnosząc się z kolei do zarzutu pozwanej, iż wezwanie do zapłaty było bezskuteczne wobec wysłania go pod adres nie będący faktycznie jej adresem zamieszkania, to należy mieć na uwadze, iż pozwana nie przedłożyła (...) informacji o aktualnym adresie korespondencyjnym. Wszystkie pisma zaadresowane do pozwanej były wysyłane pod jedyny adres, jakim dysponowała strona powodowa.

Na marginesie należy podkreślić, że wniosek pozwanej M. R. podniesiony w sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym dotyczył m.in. uchylenia nakazu zapłaty i odrzucenia pozwu, ewentualnie uchylenia nakazu zapłaty i oddalenia powództwa w całości. Nawet gdyby uznać ten wniosek za zasadny, to wniesienie przez pozwaną sprzeciwu i skierowanie sprawy do rozpoznania w trybie zwykłym czyni go już nieaktualnym. W razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty traci bowiem moc (art. 505 § 1 k.p.c.). Uchylenie zatem nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym byłoby bezprzedmiotowe.

Reasumując, powyższa argumentacja przedstawiona przez pozwaną nie zasługiwała uwzględnienie, zaś strona powodowa udowodniła zasadność i wysokość dochodzonego w pozwie roszczenia.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w pkt. I sentencji wyroku na podstawie powołanych przepisów.

O odsetkach Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Dłużnik opóźnia się zaś ze spełnieniem świadczenia, jeżeli nie spełnia go, pomimo iż jest ono wymagalne. Stosownie zaś do treści art. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do jego wykonania.

Wobec powyższego od kwoty 3 049,84 zł Sąd zasądził także, na podstawie art. 481 k.c., odsetki za czas opóźnienia, uwzględniając w tym zakresie zmianę która obowiązuje z dniem 1 stycznia 2016 roku dotyczącą brzmienia § 2 powyższego przepisu wprowadzoną ustawą z dnia 9 października 2015 roku o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015, poz. 1830). W związku z tym, od dnia 20 lipca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku, Sąd zasądził odsetki ustawowe stosownie do treści art. 481 § 2 k.c., w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 roku. Natomiast za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty zasądził odsetki za opóźnienie, stosownie do treści art. 481 § 2 k.c., który aktualnie obowiązuje i stanowi, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

O kosztach procesu (pkt II sentencji wyroku) Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę jest obowiązana zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Stroną przegrywającą sprawę jest pozwana, która powinna zwrócić stronie powodowej poniesione przez nią koszty postępowania w łącznej wysokości 717 zł, na którą składają się: opłata sądowa od wniesionego pozwu w wysokości 100 zł, opłata od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym w wysokości 600 zł, ustalone na podstawie § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. 2013 poz. 490).

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSR Urszula Żółtak

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...).

(...)