UZASADNIENIE

Małoletnia H. G. działająca przez przedstawiciela ustawowego – matkę I. C. - reprezentowana przez radcę prawnego - wniosła odwołanie od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) z dnia 09.06.2016r. domagając się zmiany decyzji przez orzeczenie, że H. G. należy do osób wymagających stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną zdolnością do samodzielnej egzystencji.

Pełnomocnik ubezpieczonej podniósł, że małoletnia ubezpieczona w związku z chorobą nie może regularnie uczęszczać do przedszkola i funkcjonować kilka godzin bez pomocy matki, wymaga stałej opieki, występuje u niej długotrwały świąd, częste reakcje alergiczne ( skórne – rany na ciele i pokarmowe – silne bóle brzucha).

Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

(...) podniósł, że nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku strony i zmiany zaskarżonego orzeczenia. Istniejące schorzenia zaliczają H. G. do osób niepełnosprawnych, jednakże nie zachodzi konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, a jedynie stałego współudziału na co dzień opiekuna w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji. H. G. wymaga pomocy w procesie leczenia i rehabilitacji w sposób przewyższający zakres opieki nad zdrowym dzieckiem w danym wieku. Atopowe zapalenie skóry wymaga systematycznego leczenia oraz okresowych badań kontrolnych, nie upośledza jednak rozwoju dziecka ( psychicznego i fizycznego), zachowana jest sprawność fizyczna i intelektualna.

Sąd ustalił co następuje:

H. G. urodziła się (...) Uczęszcza do przedszkola, ale w związku z chorobą często opuszcza zajęcia. Zdarza się, że matka odbiera ją z przedszkola po 4 godzinach z uwagi na nasilenie reakcji alergicznych.

Bezsporne

H. G. choruje na atopowe zapalenie skóry od 9 miesiąca życia, podobnie jak młodszy brat. Była z tego powodu hospitalizowana od dnia 12.05.2016r do 17.05.2016r. w Szpitalu (...), Oddziale Alergologii i Chorób Płuc w G.. Stwierdzono wówczas IgE – niezależną nadwrażliwość na roztocza kurzu domowego, a nasilenie atopowego zapalenia skóry wg skali (...) wynosiło 41. Dziecko jest na diecie odpowiedniej dla wieku z ograniczeniem barwników i konserwantów. Dziewczynka jest pod opieką lekarza Poradni POZ w S., który ocenia wyniki leczenia dość dobrze. H. G. była również hospitalizowana w Oddziale Pediatrycznym Szpitala (...) w S. od dnia 31.05.2016r. do 03.06.2016r. z powodu zapalenia gardła. Dziecko pozostaje również w leczeniu w (...) Przychodni (...), gdzie lekarz leczący wydał szczegółowe zalecenia co do pielęgnacji skóry. Nadto leczona jest w placówce medycznej M., gdzie lekarz również wydał zalecenia co do pielęgnacji skóry i zapisał lek Z..

Badanie w kierunku IgE - zależnej alergii pokarmowej i powietrznopochodnej prawidłowe.

Twierdzenie, że u dziecka występuje długotrwały świąd i częste reakcje alergiczne nie znajduje odzwierciedlenia w dokumentacji medycznej nadto nie ogranicza samodzielnej egzystencji dziecka, a wymaga pielęgnacji skóry, co jest leczeniem i oczywistą powinnością rodzica. Atopowe zapalenie skóry wymaga systematycznego leczenia miejscowego. Nie upośledza to rozwoju fizycznego i psychicznego dziecka. W dniu badania przez biegłą dziewczynka była pogodna, w bardzo dobrym kontakcie, biegała po gabinecie. Jej skóra była czysta, bez zmian atopowych, występowało kilka niewielkich strupków po zadrapaniach. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono odchyleń od stanu prawidłowego. Rozwój psychoruchowy stosowny do wieku.

H. G. chorująca na atopowe zapalenie skóry wymaga niewątpliwie stałego współudziału rodziców ( opiekunów) w procesie leczenia. Nie wymaga koniczności całkowitej opieki, co oznacza całkowitą zależność od otoczenia (w porównaniu do rówieśników), konieczność pielęgnacji w zakresie higieny osobistej i karmienia, niemożność zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych lub całkowitą zależność od otoczenia w pełnieniu ról społecznych.

dowód: opinia biegłego sądowego z dziedziny alergologii i pediatrii prof. dr hab. n. med. M. C. - Szaflarskiej– k.14-15 akt, dokumentacja medyczna złożona w aktach (...).

Orzeczeniem z dnia 18.04.2016r. (...) do Spraw orzekania o Niepełnosprawności w S. zaliczył H. G. do osób niepełnosprawnych z przyczyny niepełnosprawności 11-I. Orzekł, że co do H. G. nie zachodzi konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną zdolnością do samodzielnej egzystencji oraz że dziecko wymaga stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.

Orzeczeniem z dnia 09.06.2016r. Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...).

dowód: bezsporne oraz orzeczenia - w aktach organu rentowego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie H. G. nie jest zasadne i jako takie nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie skarżąca domagała się zmiany punktu 7 orzeczenia o niepełnosprawności poprzez uznanie konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

(...) podniósł, że istniejące u H. G. schorzenia pozwalają na zaliczenie jej do osób niepełnosprawnych. Jednak stan zdrowia dziecka nie powoduje konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Kluczowym zatem w przedmiotowej sprawie było ustalenie czy małoletnia H. G. potrzebuje stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Na gruncie przedmiotowej sprawy zastosowanie znajduje Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. 1997, Nr 123, poz. 776).

W myśl art. 4a ust. 1 osoby, które nie ukończyły 16 roku życia zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.

Stosownie natomiast do treści art. 6b powiatowe zespoły orzekają na wniosek osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego albo, za ich zgodą, na wniosek ośrodka pomocy społecznej. W orzeczeniu powiatowego zespołu, poza ustaleniem niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, powinny być zawarte wskazania dotyczące w szczególności:

1) odpowiedniego zatrudnienia uwzględniającego psychofizyczne możliwości danej osoby;

2) szkolenia, w tym specjalistycznego;

3) zatrudnienia w zakładzie aktywności zawodowej;

4) uczestnictwa w terapii zajęciowej;

5) konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie danej osoby;

6) korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki;

7) konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji;

8) konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji;

9) spełniania przez osobę niepełnosprawną przesłanek określonych w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.)

Z kolei szczegółowe zasady wydawania orzeczeń o niepełnosprawności, standardy w zakresie kwalifikowania oraz postępowania dotyczącego orzekania o niepełnosprawności reguluje Rozporządzenie Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15.07.2003r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności.

Zgodnie z § 3 ust. 1 powyższego Rozporządzenia, przy orzekaniu o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, zwanej dalej "dzieckiem", bierze się pod uwagę:

1)zaświadczenie lekarskie zawierające opis stanu zdrowia, wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się dziecko, oraz inne posiadane dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie niepełnosprawności;

2)ocenę stanu zdrowia wystawioną przez lekarza - przewodniczącego składu orzekającego, zawierającą opis przebiegu choroby zasadniczej oraz wyniki dotychczasowego leczenia i rehabilitacji, opis badania przedmiotowego, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących oraz rokowania odnośnie do przebiegu choroby, a także ograniczenia w funkcjonowaniu występujące w życiu codziennym w porównaniu do dzieci z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną właściwą dla wieku dziecka;

3)możliwość poprawy zaburzonej funkcji organizmu poprzez zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki techniczne, środki pomocnicze lub inne działania.

Natomiast przy ocenie:

1)konieczności korzystania przez dziecko z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji - bierze się pod uwagę, czy występuje ograniczenie lub brak zdolności do wykonywania czynności stosownie do wieku, płci i środowiska, które uniemożliwią osiągnięcie niezależności fizycznej;

2)konieczności korzystania przez dziecko z prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju - bierze się pod uwagę rodzaj niepełnosprawności, w szczególności, czy dziecko porusza się na wózku inwalidzkim, jest leżące, ma znaczne ograniczenia w przyjmowaniu pokarmów i innych czynności fizjologicznych;

3) obniżonej sprawności ruchowej dziecka, o której mowa w art. 6b ust. 3 pkt 9 ustawy, bierze się pod uwagę, czy niepełnosprawność powoduje ograniczenia w samodzielnym poruszaniu się i przemieszczaniu. (§ 5 ust.3)

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 lutego 2002r. w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia wskazuje, że oceny niepełnosprawności u osoby do 16 roku życia, dokonuje się na podstawie następujących kryteriów:

1) przewidywanego okresu trwania upośledzenia stanu zdrowia z powodu stanów chorobowych, o których mowa w § 2, przekraczającego 12 miesięcy,

2) niezdolności do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, takich jak: samoobsługa, samodzielne poruszanie się, komunikowanie z otoczeniem, powodującej konieczność zapewnienia stałej opieki lub pomocy, w sposób przewyższający zakres opieki nad zdrowym dzieckiem w danym wieku, albo

3)znacznego zaburzenia funkcjonowania organizmu, wymagającego systematycznych i częstych zabiegów leczniczych i rehabilitacyjnych w domu i poza domem.

Do stanów chorobowych, które uzasadniają konieczność stałej opieki lub pomocy dziecku, należą:

1)wady wrodzone i schorzenia o różnej etiologii prowadzące do niedowładów, porażenia kończyn lub zmian w narządzie ruchu, upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie się,

2)wrodzone lub nabyte ciężkie choroby metaboliczne, układu krążenia, oddechowego, moczowego, pokarmowego, układu krzepnięcia i inne znacznie upośledzające sprawność organizmu, wymagające systematycznego leczenia w domu i okresowo leczenia szpitalnego,

3)upośledzenie umysłowe, począwszy od upośledzenia w stopniu umiarkowanym,

4)psychozy i zespoły psychotyczne,

5) ⁽¹⁾ całościowe zaburzenia rozwojowe powodujące znaczne zaburzenia interakcji społecznych lub komunikacji werbalnej oraz nasilone stereotypie zachowań, zainteresowań i aktywności,

6)padaczka z częstymi napadami lub wyraźnymi następstwami psychoneurologicznymi,

7)nowotwory złośliwe i choroby rozrostowe układu krwiotwórczego do 5 lat od zakończenia leczenia,

8)wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku powodujące znaczne ograniczenie jego sprawności, prowadzące do obniżenia ostrości wzroku w oku lepszym do 5/25 lub 0,2 według S. po wyrównaniu wady wzroku szkłami korekcyjnymi, lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30 stopni,

9)głuchoniemota, głuchota lub obustronne upośledzenie słuchu niepoprawiające się w wystarczającym stopniu po zastosowaniu aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego.

2. Przy ocenie niepełnosprawności dziecka bierze się pod uwagę:

1)rodzaj i przebieg procesu chorobowego oraz jego wpływ na stan czynnościowy organizmu,

2)sprawność fizyczną i psychiczną dziecka oraz stopień jego przystosowania do skutków choroby lub naruszenia sprawności organizmu,

3)możliwość poprawy stanu funkcjonalnego pod wpływem leczenia i rehabilitacji.

Sąd miał na uwadze, iż dla oceny czy dana osoba wymaga stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, niezbędne są wiadomości fachowe z zakresu medycyny, stosownie do schorzeń, na które cierpi osoba zainteresowana.

W celu wyjaśnienia powyższych wątpliwości, Sąd na podstawie art. 278 kpc przeprowadził dowód z opinii biegłego lekarza sądowego z zakresu alergologii i pediatrii.

Biegła z dziedziny alergologii i pediatrii nie stwierdziła u H. G. niepełnosprawności i zaopiniowała, że H. G. chorująca na atopowe zapalenie skóry wymaga niewątpliwie stałego współudziału rodziców ( opiekunów) w procesie leczenia. Nie wymaga koniczności całkowitej opieki, co oznacza całkowitą zależność od otoczenia ( w porównaniu do rówieśników), konieczność pielęgnacji w zakresie higieny osobistej i karmienia, niemożność zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych lub całkowitą zależność od otoczenia w pełnieniu ról społecznych.

Biegła podkreśliła, że twierdzenie matki, iż u dziecka występuje długotrwały świąd i częste reakcje alergiczne nie znajduje odzwierciedlenia w dokumentacji medycznej nadto nie ogranicza samodzielnej egzystencji dziecka, a wymaga pielęgnacji skóry, co jest leczeniem i oczywistą powinnością rodzica. Atopowe zapalenie skóry wymaga systematycznego leczenia miejscowego. Nie upośledza to rozwoju fizycznego i psychicznego dziecka. W dniu badania przez biegłą dziewczynka była pogodna, w bardzo dobrym kontakcie, biegała po gabinecie. Jej skóra była czysta, bez zmian atopowych, występowało kilka niewielkich strupków po zadrapaniach. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono odchyleń od stanu prawidłowego. Rozwój psychoruchowy stosowny do wieku.

W zakreślonym terminie matka małoletniej skarżącej ani organ rentowy nie wnieśli zastrzeżeń do opinii biegłej.

Oceniając opinię biegłej Sąd przychylił się do opinii sporządzonej przez biegłego lekarza. Opinia sądowo – lekarska w ocenie Sądu sporządzona została przez lekarza specjalistę w oparciu o badanie ubezpieczonej i dokumentację medyczną.

W ocenie Sądu należy stwierdzić, że opinia te spełnia wymóg fachowości, rzetelności i logiczności. Wnioski zawarte w opinii zostały uzasadnione w sposób jasny i przekonywujący. Ponadto opinia została sporządzona przez lekarza specjalistę z dziedziny alergologii i pediatrii - profesora dr nauk medycznych, a zatem zawarte w niej twierdzenia są poparte specjalistyczną wiedzą na wysokim poziomie. Opinia jest jednoznaczna i stanowcza. W tym stanie rzeczy przedmiotową opinię przyjąć należało za podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych co do stanu zdrowia ubezpieczonej.

Zważyć należy, że zgodnie z art.233 § 2 kpc opinia biegłych podlega ocenie sądu, ale w zakresie mocy przekonywującej rozumowania biegłych i logicznej poprawności wyciągniętych wniosków. Sąd natomiast nie może wchodzić w zakres merytorycznej wiedzy biegłych. Sąd nie może nie podzielać merytorycznych poglądów biegłego (biegłych), czy zamiast nich wprowadzać własne stwierdzenia. Stanowisko Sądu w tym zakresie zgodnie jest z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia19.12.1990r., I PR 149/90,OSP 1991, nr 11-12,poz. 300.

Zdaniem Sądu powyższe ograniczenia jakich doznaje małoletnia w porównaniu z rówieśnikami pozwalają – jak orzekł o tym organ rentowy - na ustalenie niepełnosprawności dziecka. Nie uzasadniają natomiast orzeczenia o niezdolności dziecka do samodzielnej egzystencji. Nie każda osoba niepełnosprawna wymaga zapewnienia jej konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Jak wyżej wskazano nie wszystkie stany chorobowe uzasadniają konieczność stałej opieki lub pomocy dziecku. Konieczność sprawowania opieki oznacza całkowitą zależność od otoczenia, polegającą na pielęgnacji w zakresie higieny intymnej i karmienia lub wykonywania czynności samoobsługowych, ułatwiania kontaktów ze środowiskiem. Konieczność udzielania pomocy, w tym również w pełnieniu ról społecznych oznacza zależność osoby od otoczenia polegającą na udzielaniu wsparcia w czynnościach samoobsługowych, współdziałania w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji oraz pełnienia ról społecznych właściwych dla każdego człowieka, zależnych od wieku, płci, czynników społecznych i kulturowych. Długotrwała opieka i pomoc w pełnieniu ról społecznych oznacza konieczność jej stosowania przez okres powyżej 12 miesięcy ( § 29 Rozp. (...) z dnia 15.07.2003r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności). Każde dziecko wymaga współudziału w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji. Ponieważ H. G. – jak wynika z decyzji (...) wymaga tego współudziału w stopniu przewyższającym wsparcie potrzebne dziecku w jego wieku dlatego też została zaliczona do osób niepełnosprawnych.

Zwrócić należy uwagę, że dziecko dotychczas nie było leczone psychologicznie ani też psychiatrycznie, co świadczy o dobrej adaptacji tak do choroby jak i własnego problemu ( pomimo tak młodego wieku). Biegła zwróciła uwagę, że choroba nie pozostawia wpływu na stanie psychiczno –emocjonalnym dziecka, nie ogranicza jego aktywności. Dodatkowo wskazać należy, że w odróżnianiu od lekarza klinicysty, którego zadaniem jest postawienie diagnozy i wprowadzenie prawidłowego leczenia, organ rentowy (opierając się na opinii lekarza orzecznika) obok oceny czysto medycznej musi ocenić zmiany w funkcjonowaniu organizmu pacjenta i ustalić w jakim zakresie niepełnosprawność wpływa na jego codzienną aktywność. Ocenia zatem skutek a nie przyczynę. Nie samo rozpoznanie choroby przesądza o niepełnosprawności i określonych wskazaniach, ale skutki jakie wywołuje ona w funkcjonowaniu dziecka w środowisku i ograniczenia wpływające na sytuację rodziny. W przypadku wskazań o konieczności stałej i długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, jak wyżej wskazano mamy do czynienia z całkowitą zależnością dziecka od otoczenia. Opieka taka definiowana jest jako bezpośrednia i znacząca pomoc dziecku w podstawowych czynnościach w związku z podstawowymi potrzebami życiowymi takimi jak oddychanie, słyszenie, widzenie, porozumiewanie się, jedzenie i picie, chodzenie, siedzenia, spanie, higiena osobista i ochrona skóry (łącznie ze zmianą pozycji w łóżku), wstawanie i kładzenie się do łóżka, ubieranie i rozbieranie się, korzystanie z toalety. Zdolności te w sposób oczywisty należy odnosić do wieku osoby co do której ustalana jest niepełnosprawność. Dla dzieci w wieku przedszkolnym - jak ubezpieczona -oceny tej dokonuje się przez pryzmat zdolności uczęszczania do przedszkola i udziału w zajęciach.

H. C. uczęszcza do przedszkola ogólnodostępnego co świadczy o tym, że nie jest całkowicie zależna od otoczenia. Ponieważ jednak w porównaniu do rówieśników, z uwagi na stan zdrowia ma naruszoną sprawność fizyczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy z powodu choroby, powodującą konieczność zapewnienia jej całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku dlatego też zaliczona została do osób niepełnosprawnych. Skutki jakie wywołuje jej choroba powodują zaburzenia w funkcjonowaniu rodziny i wymagają zwiększonego obciążenia w zakresie opieki i wychowania dziecka ze względu na konieczność dodatkowej opieki lekarskiej, przemieszczania się na zabiegi lecznicze, kontrolne wizyty w placówkach służby zdrowia w sposób przekraczający wsparcie potrzebne dziecku w jej wieku. Choroba H. G. powoduje, że występują u niej ograniczenia wynikające ze skutków jakie powoduje u niej rozpoznana choroba w porównaniu do dzieci zdrowych. U H. G. występują ograniczenia w rozwoju do czynności samoobsługowych stosownych do wieku wymagających pomocy i konieczności stałego współudziału opiekuna dziecka w procesie jego rehabilitacji, leczenia i edukacji – o czym organ rentowy orzekł w punkcie 8 orzeczenia. Brak natomiast podstaw do uznania, że zachodzi konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. W ocenie Sądu decyzja organu rentowego jest prawidłowa.

W toku postępowania Sąd oddalił wniosek pełnomocnika ubezpieczonej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych lekarzu z dziadziny dermatologii i psychologii. Sąd miał na uwadze, że z dokumentacji medycznej nie wynika, by dziecko pozostawało pod opieką psychologa bądź było leczone dermatologicznie. Również matka małoletniej na rozprawie dnia 20.12.2016r. potwierdziła, że dziecko dotychczas nie było leczone dermatologicznie i dopiero nosi się z zamiarem podjęcia systematycznego leczenia u specjalisty z tej dziedziny medycyny. W postępowaniu z odwołania od decyzji organu rentowego Sąd dokonuje oceny prawidłowości wydanego orzeczenia przez organ rentowy na podstawie przedstawionej temu organowi dokumentacji medycznej i stanu zdrowia dziecka na dzień złożenia wniosku, a w przypadku zaskarżenia decyzji i ewentualnego uzupełnienia tej dokumentacji - na dzień wydania decyzji przez (...)

W oparciu o powyższe Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonej nie jest zasadne i na podstawie art. 47714 § 1 kpc oddalił jej odwołanie.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE