Sygnatura akt I C 1249/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Iława, dnia 15 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Iławie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Jerzy P. Skuza

Protokolant:st.sekr.sąd. Izabela Stępka

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2016 r. w Iławie

na rozprawie sprawy z powództwa P. (...) (...)we W.

przeciwko L. W.

- o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Powód P. (...) we W. wniósł o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i zasądzenie od pozwanej L. W. kwoty 9430,66 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych wraz z opłatą skarbową w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwana L. W. zawarła z (...)S.A w dniu 25.10.2010r. umowę bankową na podstawie, której strona pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną , jednocześnie zobowiązała się do jej zwrotu na warunkach określonych w umowie. Z uwagi na to, iż pozwana nie wywiązała się ze spłaty kredytu , wierzyciel pierwotny w dniu 4 lutego 2016r. zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności , cedując na powoda całość praw i obowiązków wynikających z tej umowy. Ponadto powód wskazał, iż dowodem istnienia oraz obowiązku spełnienia świadczenia ciążącego na stronie pozwanej jest wyciąg z księgi rachunków funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analityczne nr (...) z dnia 7 września 2016r. podpisany przez osobę upoważnioną do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu. Osnowa tego wyciągu dokładnie precyzuje źródło i rodzaj przysługującej powodowi wierzytelności wraz z potwierdzeniem faktu cesji.

Sąd Rejonowy Iławie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 4.10.2016r. uwzględnił roszczenie powoda w całości wraz z odsetkami oraz kosztami procesu.

Przedmiotowy nakaz został zaskarżony przez pozwaną w całości , która podniosła zarzut przedawnienia.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podniósł zarzut przerwania biegu przedawnienia wskutek wystawienia przez wierzyciela pierwotnego Bankowego Tytułu Egzekucyjnego w dniu 2 sierpnia 2012r. , któremu Sąd Rejonowy w Iławie postanowieniem z dnia 25.09.2012r. nadał klauzule wykonalności . Na podstawie tego tytułu wierzyciel pierwotny złożył wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego . Postępowanie egzekucyjne było prowadzone przez Komornika Sądowego pod sygnatura Km 589/13 , nie doprowadzając do zaspokojenia wierzyciela, a następnie zostało umorzone .

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwana L. W. zawarła z (...) S. A.we W. ( którego następcą prawnym jest(...) S.A.) w dniu 25 sierpnia 2010r. umowę o kredyt konsolidacyjny , na mocy której został udzielony kredyt w wysokości 7141,52 zł ( dowód: umowa k. 46-48) . Z uwagi na to, że pozwana nie wywiązała się ze spłaty kredytu, bank po wezwaniu jej do dobrowolnej spłaty zadłużenia , wypowiedział umowę kredytu. Następnie (...) S. A. we W. wystawił Bankowy Tytuł Egzekucyjny z dnia 02.08.2012r., z którego w wynikało że bank posiada wymagalne zadłużenie z tytułu umowy kredytu , które na dzień 02.08.2012r. wynosiło łącznie 7 582, 68 zł ( dowód BTE k. 49 akt).

Sąd Rejonowy w Iławie postanowieniem z dnia 25 września 2012r. nadał bankowemu tytułowy egzekucyjnemu klauzulę wykonalności ( dowód: postanowienie k. 51 akt).

W dniu 4 lutego 2016r. została zawarta pomiędzy (...) S. A.we W. a P. (...) we W. umowa sprzedaży wierzytelności , na podstawie której powód nabył wierzytelność obciążającą L. W. w kwocie 9430,66 zł ( dowód: umowa wraz z załącznikiem k. 9-14 akt).

Sąd zważył, co następuje;

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie budzi wątpliwości . Dołączona do akt umowa kredytu konsolidacyjnego, bankowy tytuł egzekucyjny wraz z klauzulą wykonalności nadaną przez Sąd, jak również umowa sprzedaży wierzytelności wraz załącznikiem stanowią jedną łącząca się ze sobą całość i potwierdzaj, iż powódka była obciążoną wierzytelnością, której dochodzi strona powodowa. Nie można nie zauważyć, iż sama pozwana nie kwestionował roszczenia co do zasady i wysokości.

Jednakże w ocenie Sądu pozwana podniosła skuteczny zarzut przedawnienia.

Zgodnie art. 118 kc jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Niewątpliwym jest w sprawie, iż roszczenie powoda związane jest z działalnością gospodarczą prowadzoną przez (...) S. A.we W.. Zatem okres przedawnienia w takim przypadku wynosi 3 lata. Należy wskazać, iż po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia ( art.117 §2 kc). W niniejszej sprawie, jak wynika z wystawionego bankowego tytułu egzekucyjnego, roszczenie stało się wymagalne najpóźniej w dzień 02.08.2012r r. Powód w uzasadnieniu do pozwu oraz do odpowiedzi na sprzeciw wskazuje, że wierzyciel pierwotny wypowiedział pozwanej umowę kredytową, jednakże nie dołączył tego dokumentu jako dowodu , w związku z tym nie ma możliwości ustalenia , kiedy faktycznie to wypowiedzenie wywarło swój skutek prawny w stosunku do pozwanej. Zatem jedyny pewny termin wymagalności roszczenia został wskazany w bankowym tytule egzekucyjnym . Niewątpliwym jest, że trzyletni okres przedawnienia upłynął więc z dniem 2 sierpnia 2015 r.

Odnosząc się do problemu ewentualnego przerwania biegu przedawnienia spowodowanego wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego (art. 123 § 1 pkt 2 kc ) należy podkreślić, że zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016r. IIICZP 29/16 nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności . W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd Najwyższy wskazał , że czynność wszczęcia postępowania egzekucyjnego przez bank wywołuje materialnoprawny skutek przerwy biegu przedawnienia jedynie w stosunku do wierzyciela objętego bankowym tytułem wykonawczym, natomiast nabywca wierzytelności nie będący bankiem, nie może się powołać na przerwę biegu przedawnienia wywołaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego przez pierwotnego wierzyciela będącego bankiem. Wyjątkowość przywileju wystawiania bankowego tytułu egzekucyjnego prowadzi do wniosku, że skoro nie może on być podstawą egzekucji na rzecz innych osób, niż w nim wskazane za wyjątkiem następstwa prawnego po stronie wierzyciela innego banku, to również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego jako czynności wierzyciela - banku prowadzącej do przerwy biegu przedawnienia dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą nabywcy nie będącego bankiem.

W przedmiotowej sprawie nabywca wierzytelności nie jest bankiem , a funduszem sekurytyzacyjnym , a zatem nie może skorzystać z przywilejów wynikający z bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzule wykonalności.

Należy wskazać, iż skuteczne podniesienie zarzutu przedawnienia jest wystarczające do oddalenia powództwa bez potrzeby ustalenia, czy zachodzą wszystkie inne przesłanki prawnomaterialne uzasadniające jego uwzględnienie, a ich badanie w takiej sytuacji staje się zbędne ( patrz -uzasadnienie uchwały pełnego składu IC SN z dnia 17 lutego 2006 r. III CZP 84/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 114).

Dlatego też Sąd biorąc powyższe pod uwagę oddalił powództwo w całości.

O kosztach sądowych orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w treści przepisów art. 98 § 1 kpc . Z uwagi na to, że pomimo tego ze strona pozwana wygrał swój proces w całości, jednakże nie poniosła żadnych kosztów, a przynajmniej takich nie wskazała , a zatem nie ma podstaw do ich zasądzania.