UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 07 sierpnia 2014r. złożonym przeciwko D. M., powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie kwoty 974,61 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości 4-krotności stopy lombardowej NBP od kwoty 556,51 zł od dnia 01 kwietnia 2014r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu.

Jak wynika z uzasadnienia pozwu, powód udzielił pozwanemu w dniu 03 lutego 2010r. kredytu na zakup towarów i usług w ramach którego pozwany otrzymał kredyt w wysokości 642,11 zł. Pozwany był zobowiązany do zapłaty zgodnie z harmonogramem spłaty kredytu. Pozwany nie wywiązał się z obowiązku spłaty należności. Po upływie terminu, do którego pozwany był zobowiązany uregulować zadłużenie, całość zadłużenia stała się wymagalna.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 07 stycznia 2015r., sygn. akt I Nc 4430/14 Sąd Rejonowy we Włocławku orzekł zgodnie z żądaniem pozwu oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda zwrot kosztów postępowania w wysokości 54,02 zł.

Postanowieniem z dnia 22 czerwca 2015r. Sąd uchylił nakaz zapłaty wydany w postępowaniu upominawczym oraz zawiesił postępowanie w sprawie, z uwagi na brak wskazania przez powoda prawidłowego adresu zamieszkania pozwanego.

Postanowieniem z dnia 22 lutego 2016r. podjęto zawieszone postępowanie.

Zarządzeniem z dnia 22 kwietnia 2016r. ustanowiono kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego D. M..

W odpowiedzi na pozew, kurator dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o przyznanie wynagrodzenia za pełnienie funkcji kuratora oraz zwrot wydatków. Kurator wskazała również, że ustaliła miejsce pobytu pozwanego i wniosła o zwolnienie jej z funkcji kuratora. Z uwagi na fakt, że nie udało się ustalić aktualnego adresu miejsca zamieszkania /pobytu/ pozwanego, Sąd nie zwolnił kuratora z jego funkcji.

W piśmie procesowym z dnia 29 września 2016r. powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił, co następuje:

Dnia 03 lutego 2010 r. pomiędzy D. M. a (...) Bank S.A z siedzibą we W. została zawarta umowa kredytu na zakup towarów/usług nr (...) o łącznej wartości 488 zł. Na podstawie zawartej umowy Bank udzielił pozwanemu kredytu w kwocie 642,11 zł na okres od 03 lutego 2010 r. do 03 sierpnia 2012 r. włącznie na sfinansowanie zakupu towarów o łącznej wartości 488 zł. Do kwoty 488 zł na zakup towarów została doliczona opłata w wysokości 154,11 zł za ochronę ubezpieczeniową. Kredyt wraz z odsetkami miał zostać spłacony w 30 ratach miesięcznych po 21,40 zł, począwszy od 03 marca 2010 r. W § 3 ust. 5 umowy określono, iż za okres opóźnienia w spłacie raty lub jej części Bank nalicza odsetki od zadłużenia przeterminowanego (odsetki karne). Stopa odsetek karnych ma charakter zmienny i jest równa czterokrotności aktualnej na dany dzień wysokości stopy lombardowej NBP. Natomiast w ust. 7 tego paragrafu określono, iż odsetki naliczane są od rzeczywistego zadłużenia z tytułu kredytu pozostającego do spłaty.

Dowód: umowa kredytu nr (...) – k. 10-11v

Z tytułu zawartej umowy kredytu, pozwany spłacił jedynie część zadłużenia, wpłacając cztery raty w wysokości po 21,40 zł. Z udzielonego kredytu w kwocie 642,11, po spłacie czterech rat, pozostała pozwanemu do spłaty kwota 556,51 zł.

Dowód: rozliczenie spłat kredytu i harmonogram spłat kredytu – k. 57, 58

Pismem z dnia 12 sierpnia 2013 r. powód wezwał pozwanego do spłaty zadłużenia w kwocie 922,67 zł w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania. Wezwanie było podwójnie awizowane.

Dowód: wezwanie do zapłaty z awizowaną korespondencją – k. 13, 14

Na dzień 31 marca 2014r. pozwany był zobowiązany do zapłaty na rzecz powoda kwoty 974,61 zł, w tym 556,51 zł z tytułu należności głównej, 313,10 zł z tytułu odsetek za okres od dnia 03 lutego 2010r. do dnia 31 marca 2014 r. oraz 105 zł z tytułu opłat prowizyjnych.

Dowód : wyciąg z ksiąg banku – k.12

Umową z dnia 13 września 2011 r. (...) Bank Spółka Akcyjna zmienił nazwę na (...) Bank (...) Spółka Akcyjna.

Dowód: odpis z KRS – k. 5-8v

Sąd zważył, co następuje:

Okoliczności faktyczne, na których powód oparł swoje żądanie były bezsporne. Kurator dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego nie kwestionowała zawarcia umowy przez pozwanego, jednakże kwestionowała wysokość roszczenia we wskazanej w pozwie kwocie. Pismem procesowym z dnia 29 września 2016r. powód przedłożył rozliczenie spłaty kredytu i harmonogram spłat kredytu, które to dokumenty nie zostały przez kuratora zakwestionowane.

Wobec powyższego Sąd przyjął za prawdziwe twierdzenia powoda co do okoliczności faktycznych przytoczonych w pozwie.

Powództwo powoda było zasadne.

Podstawa prawna i faktyczna powództwa nie budziła wątpliwości.

W realiach niniejszej sprawy podkreślić należy, że zgodnie z treścią art. 229 k.p.c. nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Za fakty uznaje się w praktyce fakty wskazane przez jedną stronę postępowania i potwierdzone, jako zgodne z prawdą, przez jego druga stronę w drodze wyraźnego oświadczenia wiedzy. Przyznanie faktu sprowadza się zatem do złożenia oświadczenia wiedzy strony, że twierdzenia jej przeciwnika odpowiadają rzeczywistości.

W niniejszym procesie kurator dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego przyznała, iż doszło do zawarcia umowy na zakup towarów i usług pomiędzy pozwanym a powodem, zakwestionowała jedynie wysokość roszczenia. Fakt przyznania, wobec potwierdzenia okoliczności dokumentacją załączoną do akt sprawy, nie budził wątpliwości. Natomiast wysokość roszczenia należy uznać za udowodnioną, zgodnie z przedłożonymi przez powoda dokumentami.

Określając podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia wskazać należy, że stosownie do treści art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Powód przedstawiając dowody z dokumentów wykazał zasadność i wysokość dochodzonego roszczenia z tytułu zawartej z pozwanym umowy kredytu na zakup towarów i usług. Kurator dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego nie zaprzeczyła by pozwany zawierał taką umowę.

Mając na uwadze zgromadzone w sprawie dowody i wykazanie przez powoda zasadności roszczenia Sąd zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 974,61 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP liczonymi od kwoty 556,51 zł od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty. Odsetki od kwoty głównej – 556,61 zł, jak wynika z załączonego wyciągu z ksiąg banku, zostały wyliczone do dnia 31 marca 2014 r. Tym samym dalsze odsetki należą się powodowi od dnia następnego, a więc od 1 kwietnia 2014 r. Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w pkt. 1 wyroku.

Jednocześnie wobec faktu, iż kurator uprawniony jest do otrzymania za swoje czynności wynagrodzenia orzeczono o jego przyznaniu na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013r. (Dz. U. z 2013r., poz. 1476) w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej, w myśl którego w ysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej, zwanego dalej „kuratorem”, nie może przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie, a w przypadku gdy kuratorem jest radca prawny, przepisami określającymi opłaty za czynności radców prawnych. 2. Wysokość stawek minimalnych w sprawach nieokreślonych w przepisach, o których mowa w ust. 1, ustala się, przyjmując za podstawę stawkę w sprawach o najbardziej zbliżonym rodzaju. 3. Wynagrodzenie kuratora będącego podatnikiem obowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług, określoną zgodnie ze stawką tego podatku obowiązującą w dniu orzekania o wynagrodzeniu.

Wynagrodzenie adwokatów reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tj. z dnia 25 lutego 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 490)). W myśl § 6 ust. 2 cytowanego powyżej rozporządzenia stawka minimalna w przypadku wartości przedmiotu sporu od 500 zł do 1.500 zł wynosi 180zł; przy czym w wypadku kuratora stawki te mają charakter maksymalnych, nie zaś minimalnych. Uwzględniając nakład pracy kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego przyznano kuratorowi J. Z. wynagrodzenie obejmujące całość powyższej kwoty, o czym orzeczono w pkt. 2 wyroku.

O kosztach procesu rozstrzygnięto na podstawie art. 98 § 1 k.c., kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, przy czym na zasądzoną na rzecz powoda kwotę składa się kwota 30 zł tytułem opłaty od pozwu, kwota 17 zł poniesiona tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, oraz koszty opłat notarialnych poniesione przez powoda w wysokości 29,52 zł oraz zaliczka uiszczona na poczet wynagrodzenia kuratora w kwocie 180 zł (k. 43a). Mając na uwadze poniesione przez powoda koszty, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 256,52 zł, o czym orzekł w pkt. 3 wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE