Sygn. akt II W 658/16
Dnia 20 grudnia 2016 roku
Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Bartłomiej Niedzielski
Protokolant: Jadwiga Jankowska
przy udziale oskarżyciela publicznego: K. B.
po rozpoznaniu na rozprawie 20 grudnia 2016 r.
sprawy E. C. (1) z d. C. urodzonej (...) w Ł. córki S. i A. z d. H.,
oskarżonej o to, że:
w okresie od dnia 25.09.2013 r. do dnia 05.07.2016 r. uporczywie nie wpłacała na rachunek Urzędu Skarbowego w B. w terminie określonym przez art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) podatku od towarów i usług za miesiące: sierpień 2013 r. w kwocie 10.204 zł (w dniu 25.11.2013 r. wpłacono kwotę 1.802,79 zł), wrzesień 2013 r. w kwocie 9.950 zł, listopad 2013 r. w kwocie 4.174 zł, grudzień 2013r. w kwocie 6.338 zł, styczeń 2014 r. w kwocie 7.009 zł, marzec 2014 r. w kwocie 16.205 zł, kwiecień 2014 r. w kwocie 7.357 zł, maj 2014 r. w kwocie 11.363 zł, październik 2014 r. w kwocie 1.563 zł, listopad 2014 r. w kwocie 3.070,21 zł, grudzień 2014 r. w kwocie 2.109 zł, styczeń 2015 r. w kwocie 3.005 zł, luty 2015 r. w kwocie 6.658 zł, marzec 2015 r. w kwocie 21.702 zł, kwiecień 2015 r. w kwocie 30.378 zł, maj 2015 r. w kwocie 2.986 zł, czerwiec 2015 r. w kwocie 16.804 zł, lipiec 2015 r. w kwocie 5.791 zł, sierpień 2015 r. w kwocie 10.507 zł, wrzesień 2015 r. w kwocie 8.298 zł, październik 2015 r. w kwocie 5.643 zł, listopad 2015 r. w kwocie 7.190 zł, grudzień 2015 r. w kwocie 8.299 zł, tj. w łącznej kwocie 206.603,21 zł, z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej - (...), z/s w miejscu zamieszkania,
to jest o wykroczenie skarbowe określone w art. 57 § 1 kks
1. uznaje oskarżoną E. C. (1) za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 57 § 1 kks wymierza jej grzywnę w wysokości 4.000 (czterech tysięcy) złotych;
2. zwalnia oskarżoną z obowiązku zapłaty kosztów postępowania.
Sygn. akt II W 658/16
Od 14 czerwca 2007 r. E. C. (1) prowadzi pod nazwą (...) jako osoba fizyczna działalność gospodarczą w miejscu zamieszkania (S. ul. (...)), a od 25 kwietnia 2008 r. jest zarejestrowana jako podatnik w zakresie podatku od towaru i usług.
/dane rejestracyjne podmiotu gospodarczego k. 12/
W okresie od 25 września 2013 r. do dnia 5 lipca 2016 r. E. C. (1) nie wpłaciła z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na rachunek Urzędu Skarbowego w B. w terminie określonym przez art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) podatku od towarów i usług za miesiące: sierpień 2013 r. w kwocie 10.204 zł (w dniu 25.11.2013 r. wpłacono kwotę 1.802,79 zł), wrzesień 2013 r. w kwocie 9.950 zł, listopad 2013 r. w kwocie 4.174 zł, grudzień 2013 r. w kwocie 6.338 zł, styczeń 2014 r. w kwocie 7.009 zł, marzec 2014 r. w kwocie 16.205 zł, kwiecień 2014 r. w kwocie 7.357 zł, maj 2014 r. w kwocie 11.363 zł, październik 2014 r. w kwocie 1.563 zł, listopad 2014 r. w kwocie 3.070,21 zł, grudzień 2014 r. w kwocie 2.109 zł, styczeń 2015 r. w kwocie 3.005 zł, luty 2015 r. w kwocie 6.658 zł, marzec 2015 r. w kwocie 21.702 zł, kwiecień 2015 r. w kwocie 30.378 zł, maj 2015 r. w kwocie 2.986 zł, czerwiec 2015 r. w kwocie 16.804 zł, lipiec 2015 r. w kwocie 5.791 zł, sierpień 2015 r. w kwocie 10.507 zł, wrzesień 2015 r. w kwocie 8.298 zł, październik 2015 r. w kwocie 5.643 zł, listopad 2015 r. w kwocie 7.190 zł, grudzień 2015 r. w kwocie 8.299 zł, tj. w łącznej kwocie 206.603,21 zł.
/wyjaśnienia E. C. k. 105, karty kontowe k. 8-10, listy zaległości k. 11, 34, 39, 53, 70 i 102/
Oskarżona nie jest chora psychicznie, ani upośledzona umysłowo. Cierpi na zakłócenia czynności psychicznych pod postacią zaburzeń adaptacyjnych o obrazie łagodnej depresji. W chwili popełnienia zarzucanego jej czynu mogła rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem. W aktualnym stanie zdrowia psychicznego może brać udział w toczącym się postępowaniu karnym, a obecny stan psychiczny oskarżonej pozwala jej na prowadzenie obrony w samodzielny i rozsądny sposób.
/opinia biegłego psychiatry k. 76-78/
E. C. (1) jest bezdzietną panną, nie ma nikogo na utrzymaniu, zdobyła wykształcenie wyższe, z zawodu jest marketingowcem, nie posiada majątku, działalność gospodarcza, którą prowadzi przynosi straty, nie była karana.
/oświadczenie k. 104, informacja o osobie z K. k. 30/
Oskarżona przyznała się do zarzucanego jej czynu, ale nie przyznała się do winy. E. C. (1) potwierdziła, że nie wpłacała w terminie podatku od towaru i usług w takich kwotach jak określone w zarzucie, ale nie poczuwa się do winy za to. Wynikało to bowiem z winy Rządu Rzeczypospolitej Polskiej, który nie wprowadził ustaw mających zmienić prawo energetyczne zgodnie z przyjętymi zobowiązaniami wobec Komisji Europejskiej. Oskarżona natomiast oparła swoje przedsięwzięcie gospodarcze polegające na stworzeniu turbiny wiatrowej na zapowiadanych zmianach w prawie, których brak spowodował kłopoty finansowe E. C. (1), a w dalszej konsekwencji niepłacenie w terminie podatku od towaru i usług. (k. 105)
Sąd zważył, co następuje:
Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na to, że E. C. (1) dopuściła się zarzucanego jej czynu.
W świetle przeprowadzonych dowodów nie ulegało wątpliwości, że oskarżona w okresie objętym zarzutem prowadziła działalność gospodarczą i była podatnikiem podatku od towaru i usług oraz nie płaciła wymienionej daniny publicznej w terminie określonym w prawie. Pomimo bowiem tego, że jako podatnik zobowiązana była do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, nie wpłacała wymienionego podatku na rachunek urzędu skarbowego za miesiące określone w zarzucie. Poza jedną wpłatą w dniu 25 listopada 2013 r. kwoty 1.802,79 zł do dnia dzisiejszego przedmiotowy podatek nie został uregulowany i występuje zaległość na łączną sumę 206.603.21 zł. Wymienione przed chwilą okoliczności były niesporne i wynikały z danych gromadzonych przez Urząd Skarbowy w B., które zostały potwierdzone przez E. C. (1), która przyznała, że nie regulowała podatku od towaru i usług. W związku z tym, Sąd dokonując ustaleń faktycznych oparł się w powyższym zakresie na informacjach przedstawionych przez oskarżyciela publicznego oraz wyjaśnieniach oskarżonej.
Sąd Rejonowy w Bełchatowie podziela stanowisko wyrażone w postanowieniu Sądu Najwyższego z 27 marca 2003 r. (...) (OSNKW 2003, Nr 5-6, poz. 57), w którym odrzucono tezę (nawiązującą do niealimentacji), jakoby koniecznym warunkiem „uporczywości” w świetle art. 57 § 1 kks była obiektywna możliwość zapłaty podatku. Nie można bowiem do rozliczeń podatnika z fiskusem stosować takich samych reguł, jak do rozliczeń cywilnoprawnych. Podatnik nie może przerzucać na Skarb Państwa i pozostałych regulujących terminowo podatki podatników swoich niepowodzeń gospodarczych i nie płacić w terminie swych zobowiązań podatkowych tłumacząc się brakiem środków na wymagane podatki. Istnieją możliwości odraczania terminów płatności podatku oraz rozkładania go na raty na wniosek podatnika, jakie dają przepisy Ordynacji Podatkowej, gdy przemawia za tym ważny interes podatnika. Jeżeli podatnik nie czyni kroków w tym kierunku lub „czyni je niewłaściwie”, to dopuszcza się wykroczenia skarbowego z art. 57 § 1 kks.
W związku z tym, Sąd uznał E. C. (1) za winną tego, że w okresie od dnia 25.09.2013 r. do dnia 05.07.2016 r. uporczywie nie wpłacała na rachunek Urzędu Skarbowego w B. w terminie określonym przez art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) podatku od towarów i usług za miesiące: sierpień 2013 r. w kwocie 10.204 zł (w dniu 25.11.2013 r. wpłacono kwotę 1.802,79 zł), wrzesień 2013 r. w kwocie 9.950 zł, listopad 2013 r. w kwocie 4.174 zł, grudzień 2013 r. w kwocie 6.338 zł, styczeń 2014 r. w kwocie 7.009 zł, marzec 2014 r. w kwocie 16.205 zł, kwiecień 2014 r. w kwocie 7.357 zł, maj 2014 r. w kwocie 11.363 zł, październik 2014 r. w kwocie 1.563 zł, listopad 2014 r. w kwocie 3.070,21 zł, grudzień 2014 r. w kwocie 2.109 zł, styczeń 2015 r. w kwocie 3.005 zł, luty 2015 r. w kwocie 6.658 zł, marzec 2015 r. w kwocie 21.702 zł, kwiecień 2015 r. w kwocie 30.378 zł, maj 2015 r. w kwocie 2.986 zł, czerwiec 2015 r. w kwocie 16.804 zł, lipiec 2015 r. w kwocie 5.791 zł, sierpień 2015 r. w kwocie 10.507 zł, wrzesień 2015 r. w kwocie 8.298 zł, październik 2015 r. w kwocie 5.643 zł, listopad 2015 r. w kwocie 7.190 zł, grudzień 2015 r. w kwocie 8.299 zł, tj. w łącznej kwocie 206.603,21 zł, z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej – (...), z/s w miejscu zamieszkania.
Powyższe zachowanie wyczerpuje znamiona czynu z art. 57 § 1 kks, gdyż E. C. (1) uporczywie nie wpłacała w terminie podatku, a z odpowiedzialności na gruncie wymienionego przepisu nie może jej zwolnić niepowodzenie prowadzonej przez oskarżoną działalności gospodarczej nawet w sytuacji, kiedy jej istota opierała się na zobowiązaniach Rządu RP do wprowadzenia istotnych zmian w prawie energetycznym, do których doszło ze znacznym opóźnieniem i w mocno zmodyfikowanym kształcie. Zresztą, nawet gdyby przyjąć argumentację oskarżonej, to nie sposób jest nie zauważyć, że E. C. (1) posiadała środki finansowe na zapłacenie podatku od towaru i usług, albowiem z zestawienia jej dochodów wynika, że w latach 2013 – 2014 osiągała dochody na poziomie rocznym około 50.000 zł, zaś jej roczny dochód w roku 2015 wyniósł ponad 535.000 zł (por. k. 103). W związku z tym, stwierdzić należy, iż oskarżoną tak naprawdę stać było na zapłacenie podatku. Poczucie zatem oskarżonej o „braku swojej winy” za nie uiszczanie w terminie daniny publicznej z powodu niepowodzenia działalności gospodarczej z racji opieszałości Rządu RP we wprowadzaniu w życie zmian w prawie energetycznym stanowi zdaniem Sądu jedynie przyjętą przez E. C. (1) linię obrony, którą z wymienionych przed chwilą przyczyn należało odrzucić.
Przypisany oskarżonej czyn miał charakter zawiniony. W ustalonym stanie faktycznym E. C. (1) mogła zachować się zgodnie z prawem i nie zachodziły żadne okoliczności, które wyłączałyby jej winę. Ponadto, przypisany oskarżonej czyn był bezprawny, a stopień jego społecznej szkodliwości był wyższy niż znikomy.
Przy wymiarze kary, Sąd na korzyść oskarżonej wziął pod uwagę uprzednią niekaralność.
W oparciu o art. 57 § 1 kks oskarżonej wymierzona została grzywna w wysokości 4.000 zł, która w przekonaniu Sąd odpowiada stopniowi jej winy oraz społecznej szkodliwości przypisanego czynu. Pozwala także na osiągnięcie zapobiegawczych i wychowawczych celów kary w stosunku do oskarżonej oraz czyni zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Oskarżona w istotny sposób bowiem naruszyła ciążący na niej obowiązek finansowy, gdyż opóźnienie w regulowaniu podatku wynosi już ponad dwa lata, a wysokość zaległości podatkowej przekracza 200.000 zł. Poza tym, w postawie E. C. (1) nie widać starań o późniejsze wyrównanie uszczuplenia należności publicznoprawnej, gdyż pomimo znacznych dochodów w 2015 r. nie przeznaczyła ich na uregulowanie zaległego podatku w żadnym zakresie. W związku z tym Sąd uznał, że należy wymierzyć oskarżonej grzywnę w wysokości wyraźnie przekraczającej dolną granicę ustawowego zagrożenia.
W oparciu o art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks Sąd zwolnił oskarżoną z obowiązku zapłaty kosztów sądowych uznając, że ich uiszczenie z racji przynoszącej obecnie straty działalności gospodarczej, byłoby dla E. C. (1) zbyt uciążliwe.
Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w wyroku z 20 grudnia 2016 r.