UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu A. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, na podstawie przepisu art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS ( Dz. U. z 2009 roku nr 153, poz. 1227).

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy zarobkowej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony, który wniósł o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, iż aktualny stan jego zdrowia nie pozwala na podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonego, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. S., ostatnio zatrudniony jako monter wentylacji, w dniu 20.11.2014 roku złożył w pozwanym organie rentowym wniosek o przyznanie prawa do renty. Ubezpieczony udokumentował wymagany staż ubezpieczeniowy. Do dnia 31.12.2014 r. ubezpieczony pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Pozwany organ rentowy poddał go badaniu przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS, którzy w wydanych orzeczeniach nie uznali ubezpieczonego za osobę niezdolną do wykonywania pracy zarobkowej.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania powyższych orzeczeń Sąd powołał biegłych lekarzy sądowych z zakresu następujących specjalności: neurologa, nefrologa, ortopedy, okulisty, kardiologa i specjalisty medycyny pracy.

Biegli lekarze sądowi w wydanej opinii w dniu 12.02. 2016 roku rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

-Chorobę zwyrodnieniową stawów i kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią lędźwiową

-Zmiany zwyrodnieniowe stawu ramienno- łopatkowego lewego leczone operacyjnie z ograniczeniem ruchomości i upośledzeniem funkcji lewej kończyny górnej

-Przewlekły zespół bólowy szyjno - barkowy i lędźwiowo - krzyżowy objawowy z okresami zaostrzeń i obecnymi objawami ubytkowymi

-Przewlekłą chorobę niedokrwienną serca. Stan po zawale serca (08.2013r) leczonym za pomocą angioplastyki i założeniem stentu (DES )

-Zez zbieżny oka lewego z dużym niedowidzeniem (praktyczną ślepotą), różno wzroczność, astygmatyzm nadwzroczny złożony

-Kamicę nerki lewej

Biegli po przeprowadzonym badaniu i analizie dokumentacji medycznej stwierdzili, że stan zdrowia ubezpieczonego czyni go nadal okresowo częściowo niezdolnym do pracy. Przyczyną, zdaniem biegłych, są schorzenia wskazane w rozpoznaniu. Schorzenia te skutkują u ubezpieczonego bólami i ograniczeniem ruchomości stawów obecnie głównie stawu ramienno - łopatkowego lewego po leczeniu operacyjnym, ograniczeniem ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, przewlekłym zespołem bólowym szyj no - barkowym i lędźwiowo - krzyżowym, obniżeniem tolerancji wysiłku fizycznego, praktyczną jednoocznością, okresowymi bólami o charakterze kolki nerkowej lewostronnej.

Praca fizyczna, dźwiganie ciężarów, długotrwała praca w pozycji wymuszonej, praca z nasileniem wzroku, praca w złych warunkach atmosferycznych nasila dolegliwości i niekorzystny postęp schorzeń.

Powyższe schorzenia, w ocenie biegłych, nadal powodują u ubezpieczonego istotne upośledzenie sprawności psychofizycznej ustroju i zdolności do zatrudnienia. Przeciwwskazana jest dla niego ciężka praca fizyczna, dźwiganie ciężarów, praca na wysokości i przy urządzeniach w ruchu, praca wymagająca dobrego wzroku, długotrwała praca w pozycji wymuszonej, praca w złych warunkach atmosferycznych oraz praca wymagająca pełnej sprawności psychofizycznej.

W2e wnioskach opinii biegli uznali więc, że ubezpieczony jest nadal okresowo częściowo niezdolny do pracy do 31.03.2018r. a częściowa niezdolność do pracy istnieje nadal od daty zakończenia uprzedniego świadczenia to jest od 1.01.2015r. i spowodowana jest przede wszystkim schorzeniami układu kostno - stawowego z objawami neurologicznymi oraz chorobami współistniejącymi. Stan zdrowia Ubezpieczonego w porównaniu z uprzednim badaniem orzeczniczym nie uległ istotnej poprawie i był powodem konieczności leczenia operacyjnego lewego stawu ramienno - łopatkowego.

-dowód; opinia biegłych k. 12-13 akt sądowych

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, pozwany organ rentowy wniósł do niej zastrzeżenia, w których wskazał, iż Przewodniczący Komisji Lekarskich ZUS nie akceptuje opinii biegłych o częściowej niezdolności do pracy. Schorzenie kręgosłupa w okresie zaostrzeń może być leczone w ramach ZLA; przebieg schorzenia kręgosłupa zmienny, co potwierdzają różnice w opisie badania neurologicznego i narządu ruchu pomiędzy biegłym neurologiem a komisja lekarską, która nie stwierdzała objawów neurologicznych, ani istotnych dysfunkcji ruchowych. Biegły ortopeda nie podaje ograniczeń w zakresie ruchomości kręgosłupa.

Ponadto pomimo schorzeń kardiologicznych - badanie echo serca z 12/2015 potwierdza dobrą funkcję wyrzutową lewej komory serca, EF=50%, wymiary jam serca w normie; biegły kardiolog nie wykazał objawów niewydolności krążenia, brak też typowych dolegliwości dławicowych w zebranym wywiadzie.

Praktyczna ślepota oka lewego od dzieciństwa, wniesiona do ubezpieczenia, a lepiej widzące oko Voc ⁼ 0,7 - co nie uzasadnia długotrwałej niezdolności do pracy.

Ponadto przy ustalaniu częściowej niezdolności do pracy biegli dysponowali nowym dowodem leczenia, niedostępnym podczas badania komisji lekarskiej - karta hospitalizacji z 10/2015 (komisja badała 17.02.2015 r.), gdzie był leczony operacyjnie z powodu zmian w stawie ramienno-łopatkowym lewym.

Organ rentowy wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej, po
zapoznaniu się biegłych z zastrzeżeniami ZUS, a w przypadku nie uwzględnienia wniosku - o oddalenie odwołania.

W opinii uzupełniającej, wydanej w celu ustosunkowania się do zastrzeżeń pozwanego organu rentowego, biegli podtrzymali wcześniej wydane orzeczenie, nadto wskazali, iż wkleić w przypadku ubezpieczonego lat (...) większość schorzeń układu kostno -stawowego ma wieloletni, postępujący charakter. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa i stawów a szczególnie stawu barkowego lewego ma potwierdzenie w dokumentacji lekarskiej i badaniach radiologicznych w tym badaniu MRI stawu barkowego lewego z dnia 2.03.2015r ( k- 11 akt), które stanowiło podstawę początkowo do intensywnego leczenia zachowawczego a z powodu nasilonych dolegliwości leczenia operacyjnego w 10.2015r. Podczas badania przez Biegłych podobnie jak lekarz leczący biegli stwierdzali ograniczenia w funkcji stawu barkowego lewego z zanikami mięśni obręczy barkowej. Również nasilenie zmian w zakresie kręgosłupa i wielopoziomowej dyskopatii jest również bardziej wyrażone niż opisuje to organ rentowy. Współistniejące schorzenia układu krążenia i narządu wzroku ubezpieczonego oraz przewlekła choroba wrzodowa dwunastnicy dodatkowo upośledzają wydolność ustroju ubezpieczonego i jego zdolność do zatrudnienia zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Wdrożone leczenie operacyjne stawu barkowego lewego już po orzeczeniu przez Komisje Lekarską ZUS jest również dowodem na to, że stan zdrowia ubezpieczonego nie uległ poprawie.

Biegli nie podzielili opinii Lekarza Orzecznika i Komisji Lekarskiej ZUS z powodu większego nasilenia dolegliwości w przebiegu istniejących u ubezpieczonego schorzeń, które nadal powodują istotne upośledzenie sprawności ustroju i zdolności do zatrudnienia.

-dowód: opinia uzupełniająca k. 29 akt sądowych

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią uzupełniającą, pozwany organ rentowy zgłosił do niej dalsze zastrzeżenia, przytaczając ponownie zgłoszone wcześniej zarzuty i wniósł o powołanie w sprawie II zespołu biegłych lub oddalenie odwołania.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego w myśl art. 57 ust. 1 pkt.2 uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie między innymi pięć lat, jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Pięcioletni okres winien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy, do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej.( art. 58 ust. 1 i 2 w/w ustawy).

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.(art.12 w/w ustawy) Oceniając stopień niezdolności do pracy należy, w myśl art. 13 wymienianej ustawy, uwzględnić stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W przedmiotowej sprawie, Sąd uwzględnił wydaną opinię przez biegłych i uznał ją za wyczerpującą, poddającą wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonego w odniesieniu do jego możliwości zawodowych.

Opinia biegłych została szczegółowo uzasadniona, a ponadto wnioski w niej zawarte nie nasuwały wątpliwości, co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli szerokiego zespołu są bowiem doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonego. Opinię wydali po zapoznaniu się z wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczonego. Stanowisko swoje fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili, na zastrzeżenia organu rentowego odpowiedzieli wyczerpująco w opinii uzupełniającej a kolejne zastrzeżenia organu rentowego sprowadzały się do polemiki z wnioskami opinii biegłych, bez argumentów merytorycznych, wobec czego Sąd uznał opinię biegłych sądowych za miarodajną dla oceny aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonego i stwierdził brak podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego.

Zgodnie z treścią przepisu art. 100 w/w ustawy: prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, z zastrzeżeniem ust.2

2. Jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wypłacane na podstawie przepisów kodeksu pracy, prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku, świadczenia lub wynagrodzenia.

W tej sytuacji Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie powoda zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję przyznając ubezpieczonemu prawo do świadczenia rentowego od dnia 1.01.2015 roku do dnia 31.03. 2018 roku.

W pkt 2 wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, bowiem dowody zaprezentowane w trakcie postępowania sądowego nie były tożsame z dowodami, którymi dysponował pozwany organ rentowy w trakcie prowadzonego postępowania orzeczniczego. Biegli dysponowali bowiem nowym dowodem medycznym czyli kartą hospitalizacji z października 2015 r. podczas której badany był leczony operacyjnie. Oznacza to, że przyczyną, dla której ubezpieczony uzyskał prawo do żądanego świadczenia dopiero w następstwie postępowania sądowego były także dowody, do których organ rentowy nie mógł się wcześniej ustosunkować, wobec czego nie wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności pozwanego organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

SSO Ewa Milczarek

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE