sygn. akt II K 344/16
Dnia 9 stycznia 2017 r.
Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Brzegu w składzie:
Przewodniczący: SSR Monika Juzwiszyn
Protokolant: st.sekr.sąd. Monika Wcisło
W obecności oskarżyciela publicznego z PR Brzeg – nieobecny
Po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2017 r. w Brzegu
sprawy
H. K. (1)
s. W. i B. z domu R.
ur. (...) w B.
oskarżonego o to, że :
W dniu 31 stycznia 2016r. około godz. 05:40 na drodze publicznej w B. przy ul. (...) woj. (...) prowadził pojazd mechaniczny – samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości : I badanie 0,84 mg/l, II badanie 0,85 mg/l, III badanie 0,81 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu
tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.
j
I. uznaje oskarżonego H. K. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 1 kk i za to na podstawie art. 178 a § 1 k.k. wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (sto) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 15 (piętnaście) złotych,
II. na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B na okres 3 (trzech) lat ,
III. na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 31 stycznia 2016 r. do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku,
IV. na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,
V. na podstawie art. 627 kpk i art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 658,00 (sześćset pięćdziesiąt osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu , w tym opłatę w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) złotych .
Sygn. akt II K 344/16
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W nocy z 30 na 31 stycznia 2016 roku funkcjonariusze Policji M. J. i M. D. pełnili służbę. Około godziny 5.40 na polecenie dyżurnego KPP w B. udali się na ulicę (...), gdzie z terenu B. zgłoszono, że nietrzeźwy kierowca porusza się pojazdem marki V. (...) o nr rej (...). Samochodem tym kierował oskarżony H. K. (1), mimo że wcześniej wypił wódkę i piwo. Policjanci widząc poruszający się pojazd oskarżonego włączyli sygnały świetle i dźwiękowe celem jego zatrzymania. H. K. jednak nie zatrzymał się. Policjanci cały czas jechali za nim aż do ulicy (...), gdzie oskarżony zwolnił i zatrzymał się. Wtedy policjanci podeszli do niego i wezwali do zachowania zgodnego z prawem, oskarżony ruszył pojazdem w związku z powyższym użyto wobec niego siły fizycznej w postaci chwytów obezwładniających wyciągając go z pojazdu, a następnie założono mu kajdanki na ręce trzymane z tyłu.
Funkcjonariusze następnie przebadali oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. O godz.5.50 badanie wykazało 0,84 mg/l alkoholu, o godz. 6.05- 0,85 mg/l, a o godz. 6.20 0,81mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony bez sprzeciwu podpisał protokół z przebiegu badania, nie żądając ponownego badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, pobrania krwi, i nie zgłaszając uwag co do prawidłowości zabezpieczenia ustnika.
Dowód:
-zeznania świadka M. J., k.67
-zeznania świadka M. D., k.66
-protokół użycia alkosensora w stosunku do oskarżonego, k.3,
Oskarżony nie przyznał się do popełnienia postawionego mu chociaż potwierdził , że pił alkohol i prowadził pojazd jednak nie zdawał sobie sprawy o swym stanie nietrzeźwości. (wyjaśnienia oskarżonego, k. 66 ).
H. K. (1) ma wykształcenie średnie techniczne, z zawodu jest tokarzem, kawaler, nie pracuje, bez majątku większej wartości.
Biegli psychiatrzy stwierdzili, iż oskarżony nie jest chory psychicznie w rozumieniu choroby psychicznej, nie jest też upośledzony umysłowo. Zdiagnozowali u niego nadużywanie alkoholu, nie zachodzą więc w stosunku do oskarżonego warunki z art. 31 § 1 i 2 k.k. Oskarżony nie był karany.
Dowód:
-notatka o podejrzanym w trybie art. 213 k.p.k., k.38
-opina sądowo – psychiatryczna, k. 33-35
-dane o karalności, k. 11
Sąd zważył, co następuje:
W świetle materiału dowodowego sprawy, wina i sprawstwo oskarżonego, w ocenie Sądu, nie budziły żadnych wątpliwości. Opis przypisanego oskarżonemu czynu, Sąd dostosował do znamion przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.
Przedstawiony powyżej stan faktyczny, Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o wiarygodne zeznania funkcjonariuszy policji M. D. i M. J., którzy dokonali zatrzymania oskarżonego, wsparte i potwierdzone protokołem badania stanu trzeźwości oskarżonego, z którego jasno i wyraźnie wynika, iż oskarżony w chwilę po zatrzymaniu miał 0,84 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a w zaledwie 15 minut później już 0,85 mg/l. Zeznania funkcjonariuszy były wewnętrznie i wzajemnie spójne, do tego tworzyły logiczną całość. Policjanci stanowczo i konsekwentnie utrzymywali, iż widzieli jak oskarżony prowadził samochód. Zdaniem Sądu, brak jakichkolwiek powodów, aby policjanci swoimi zeznaniami chcieli bezpodstawnie obciążać oskarżonego. W postępowaniu nie ujawniły się przy tym żadne okoliczności, które świadczyłyby o szczególnie negatywnym nastawieniu funkcjonariuszy właśnie do oskarżanego. Zresztą sam oskarżony takich sytuacji zresztą nawet nie podnosił i przyznał, że prowadził pojazd, wcześniej pił alkohol lecz nie zdawał sobie sprawy o swoim stopniu nietrzeźwości. Zauważyć należy iż oskarżony jest osobą dorosłą i w pełni zdaje sobie sprawę z konsekwencji picia alkoholu. Na tle wskazanych rozważań, wyjaśnienia oskarżonego nie przyznającego się do winy, Sąd uznał oczywiście wyłącznie za jego linię obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej, która nie znalazła jakiegokolwiek uzasadnionego oparcia w materiale dowodowym sprawy.
Mając powyższe na uwadze, Sąd jednoznacznie stwierdził, iż oskarżony H. K. (1) poprzez to, że w dniu 31 stycznia 2016r. około godz. 05:40 na drodze publicznej w B. przy ul. (...) woj. (...) prowadził pojazd mechaniczny – samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości : I badanie 0,84 mg/l, II badanie 0,85 mg/l, III badanie 0,81 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu zachowaniem swoim wyczerpał znamiona czynu z art. 178a§1kk.
Oskarżony bez sprzeciwu podpisał protokół użycia przez policjantów urządzenia kontrolno – pomiarowego, nie zgłaszał uwag co do prawidłowości zabezpieczenia ustnika, nie żądał ponownego badania urządzeniem elektronicznym, jak również nie domagał się pobrania krwi celem weryfikacji wskazanego w protokole stężenia alkoholu. W ocenie Sądu, brak zatem obiektywnych przesłanek, aby skutecznie podważyć wiarygodność wskazanego wyniku badania,. O umyślności działania oskarżonego wprost świadczą okoliczności sprawy.
Mając na uwadze powyższe Sąd wymierzył oskarżonemu karę 100 stawek dziennych grzywny po 15 złotych każda. Sąd miał przy tym na względzie dyrektywy wymiaru kary zawarte w art. 53 § 1 k.k. W ocenie Sądu kara grzywny nie przekracza stopnia winy oskarżonego, uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu oraz spełniała cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
Mając na uwadze powyższe okoliczności w tym stopień winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez niego nie ma wątpliwości, iż oskarżony miał stałe źródło zatrudnienia oraz możliwości zarobkowania tym samym istnieją podstaw do orzeczenia wobec niego kary grzywny. Orzekając karę grzywny wobec oskarżonego Sąd uznał iż właśnie poprzez swoją dolegliwość ekonomiczną kara ta w sposób rzeczywisty spełni cele kary unaoczniając oskarżonemu jego naganne postępowania.
Określając stawkę dzienną grzywny na kwotę 15 zł, Sąd stosownie do art. 33 § 3 k.k. Sąd wziął pod uwagę dochody oskarżonego, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. W ocenie Sądu sytuacja oskarżonego pozwala na uiszczenie wymierzonej kary grzywny, zatem nie będzie ona stanowić dolegliwości finansowej. Do okoliczności łagodzących przy wymiarze kary zaliczono uprzednią niekaralność oskarżonego,
Sąd był również oczywiście zobligowany do orzeczenia wobec oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkiego lub określonego rodzaju. Z uwagi na okoliczności popełnienia czynu za konieczne Sąd uznał zakazanie oskarżonemu prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii B przez okres 3 lat. Ustalając długość trwania okresu zakazu, Sąd miał na uwadze stopień nietrzeźwości oskarżonego i realne zagrożenia jakie spowodował on swoim zachowaniem dla innych uczestników ruchu drogowego. Taki okres zakazu pozwoli zweryfikować również dalszą postawę oskarżonego, jeśli w przyszłości będzie się ubiegał o prawo jazdy. Orzeczony zakres i okres zakazu prowadzenia pojazdów jest współmierny więc do stopnia naruszonych przez oskarżonego obowiązków i reguł ostrożności oraz spełnia jednocześnie wymogi ogólnoprewencyjne i czyni zadość oczekiwaniom społecznym. Jednocześnie Sąd orzekł świadczenie pieniężne na podstawie art. 43a§2 kk do czego był zobligowany.
Sąd obciążył oskarżonego w całości kosztami sądowymi obejmującymi zwrot poniesionych w sprawie wydatków (związanych z badaniem stanu trzeźwości, uzyskaniem danych o karalności i doręczeniami pism w postępowaniu przygotowawczym i sądowym) oraz opłatę wyliczoną od wymierzonej kary.
Wobec powyższego, orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku.