WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	sekr. sądowy Monika Świątek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 stycznia 2017 r. w S.

odwołania R. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 15 lipca 2016 r. Nr (...)

w sprawie R. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu R. P. przysługuje prawo do emerytury od dnia 01 lipca 2016 roku.

Sygn. akt IV U 662/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 lipca 2016r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 184 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r. poz. 748 ze zm.) w zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), odmówił R. P. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Do pracy w szczególnych warunkach zaliczono okres zatrudnienia w P. (...) od 1 sierpnia 1996r. do 31 grudnia 1998r., tj. 2 lata, 4 miesiące i 6 dni. Nie uwzględniono zaś zatrudnienia od 10.10.1973r. do 10.07.1996r. w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S., gdyż w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach pracodawca nie określił rodzaju wykonywanej pracy, stanowisko „lastrykarz” nie występuje w zarządzeniu resortowym, a stanowisko „monter konstrukcji żelbetonowych” nie zostało określone precyzyjnie zgodnie z zapisem zarządzenia resortowego (decyzja z 15.07.2016r., k. 16 akt emerytalnych).

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony R. P., wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury. Ubezpieczony wniósł o zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. w okresie od 10.10.1973r. do 10.07.1996r. Wyjaśniono, że na stanowisku lastrykarza wykonywał posadzki lastryko. Wówczas ubezpieczony przywożony grys łączył ręcznie z wodą i cementem, mieszał i następnie kielnią rozkładał na wcześniej wylaną posadzkę betonową. Po 2-3 dniach lastryko szlifował szlifierką, a po około 5 dniach czynność powtarzał. Lastryko układał na podłogach, na ścianach i na schodach. Tak pracował codziennie w pełnym wymiarze czasu pracy, a w trakcie wykonywania tych prac nie był kierowany do innych zajęć. Prace na stanowisku montera konstrukcji żelbetonowych wykonywał na wysokości. Płyty były podawane na dany poziom przy pomocy dźwigu, zaś ubezpieczony z innymi pracownikami ustawiał je w pionie na wysokości. Pracę na wysokości również wykonywał codziennie w pełnym wymiarze czasu pracy i nie był wówczas kierowany do innych czynności. Zwrócono także uwagę, że konstrukcje żelbetonowe zalicza się do konstrukcji metalowych (odwołanie, k. 1-5 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując przepisy prawa i argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 6-7 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony R. P. w dniu (...). ukończył 60 lat. Dnia 5 lipca 2016r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych dokumentów organ rentowy przyjął za udowodniony na dzień 1 stycznia 1999r. staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat, 2 miesięcy i 10 dni, w tym 24 lata, 7 miesięcy i 1 dzień okresów składkowych oraz 7 miesięcy i 9 dni okresów nieskładkowych. Do pracy w szczególnych warunkach zaliczono okres zatrudnienia w (...) S.A. od 1 sierpnia 1996r. do 31 grudnia 1998r., tj. 2 lata, 4 miesiące i 6 dni, na stanowisku montażysty-spawacza (prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości). Nie uwzględniono zaś zatrudnienia od 10.10.1973r. do 10.07.1996r. w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S., gdyż w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach pracodawca nie określił rodzaju wykonywanej pracy, stanowisko „lastrykarz” nie występuje w zarządzeniu resortowym, a stanowisko „monter konstrukcji żelbetonowych” nie zostało określone precyzyjnie zgodnie z zapisem zarządzenia resortowego. Zaskarżoną decyzją z dnia 15 lipca 2016r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury, gdyż do dnia 1 stycznia 1999r. nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (decyzja z 15.07.2016r., k. 16 akt emerytalnych).

Ubezpieczony R. P. był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. w okresie od 10 października 1973r. do 10 lipca 1996r. w pełnym wymiarze czasu pracy. Od dnia 10 października 1973r. do 22 kwietnia 1976r. pracował na stanowisku lastrykarza. Następnie od 23 kwietnia 1976r. do 10 lutego 1978r. odbywał zasadniczą służbę wojskową, po zakończeniu której w dniu 24 lutego 1978r. zgłosił swój powrót do w/w zakładu pracy i kontynuował zatrudnienie na stanowisku lastrykarza do 30 listopada 1981r. Ubezpieczony posiada uprawnienia do spawania elektrycznego od 31 maja 1979r. R. P. od 1 grudnia 1981r. powierzono obowiązki montera konstrukcji żelbetowych (montażysty-spawacza) i czynności te wykonywał już do końca zatrudnienia w w/w zakładzie pracy, tj. do 10 lipca 1996r. Zgodnie z informacją o warunkach pracy zawartą w aktach osobowych monter konstrukcji żelbetowych przez cały rok wykonywał prace z reguły na wolnym powietrzu, a czynności obejmujące układanie gotowych zbrojeń w węzłach były realizowane na wysokości (dokumenty zgromadzone w aktach osobowych; świadectwo pracy z dnia 10.07.1996r. k. 9 akt emerytalnych).

Syndyk masy upadłości (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) w S. wystawił R. P. świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, z którego wynika, że w okresie od 10.10.1973r. do 30.11.1981r. ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku lastrykarza, a od 1.12.1981r. do 10.07.1996r. jako monter konstrukcji żelbetowych, prace te wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy i zostały one ujęte w wykazie A, dziale V, poz. 4 i 5 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Świadectwo to wnioskodawca przedłożył organowi rentowemu (świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, k. 10 akt emerytalnych).

(...) Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) w S. zajmowało się budowaniem budynków mieszkalnych. Praca spawacza-montażysty była wykonywana na wysokości i polegała na montowaniu płyt ściennych lub stropowych i mocowaniu ich za pomocą spawania elektrycznego. Ubezpieczony wykonywał pracę spawacza elektrycznego zespalając płyty na wysokości, a w razie potrzeby pomagał w ustawianiu płyt. R. P. pracował przy budowie bloków mieszkalnych (...)- i 11-pietrowych (zeznania świadków C. K., B. K. i K. P. k. 20v-21 akt sprawy; zeznania ubezpieczonego, k. 21-21v akt sprawy).

Ubezpieczony jako członek otwartego funduszu emerytalnego złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (okoliczność bezsporna, wniosek zawarty we wniosku o emeryturę, k. 2 akt sprawy).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach organu rentowego oraz aktach osobowych ubezpieczonego, jak również na podstawie zeznań świadków C. K., B. K. i K. P. oraz zeznań ubezpieczonego R. P., które oceniono jako w całości wiarygodne.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego R. P. zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 j.t.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999 r., osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl powołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art. 27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust. 1 powołanego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało ustalenia, czy ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r. legitymuje się co najmniej 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Poza sporem pozostawało, że wnioskodawca osiągnął wymagany ustawą wiek w dniu 18 czerwca 2016r., spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy, wykazując 25 lat, 2 miesiące i 10 dni okresów składkowych i nieskładkowych, a jako członek otwartego funduszu emerytalnego złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Do stażu pracy w szczególnych warunkach organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu okres 2 lat, 4 miesięcy i 6 dni, czyli okres zatrudnienia w P.- (...) w okresie od 1 sierpnia 1996r. do 31 grudnia 1998r. na stanowisku montażysty - spawacza. R. P. wnosił o zaliczenie do pracy w szczególnych warunkach pracy w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. w okresie od 10 października 1973r. do 10 lipca 1996r. na stanowiskach lastrykarza oraz montera konstrukcji żelbetowych.

Z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego wynika, że od 10 października 1973r. do 22 kwietnia 1976r. pracował na stanowisku lastrykarza, następnie od 23 kwietnia 1976r. do 10 lutego 1978r. odbywał zasadniczą służbę wojskową, a po jej zakończeniu powrócił do w/w zakładu pracy i kontynuował zatrudnienie na stanowisku lastrykarza do dnia 30 listopada 1981r. Ubezpieczonemu od dnia 1 grudnia 1981r. powierzono obowiązki montera konstrukcji żelbetowych (stanowisko to określano także jako montażysta-spawacz). Syndyk masy upadłości (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) w S. wystawił R. P. świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, z którego wynika, że w okresie od 10.10.1973r. do 30.11.1981r. ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku lastrykarza, a od 1.12.1981r. do 10.07.1996r. jako monter konstrukcji żelbetowych, prace te wykonywał stale, w pełnym wymiarze czasu pracy i zostały one ujęte w wykazie A, dziale V poz. 4 i 5 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Świadectwo to wnioskodawca przedłożył organowi rentowemu. W związku z powyższym, w ocenie Sądu, okres świadczenia przez ubezpieczonego pracy na stanowisku montera konstrukcji żelbetowych (montażysty-spawacza), który wyniósł 14 lat, 7 miesięcy i 10 dni, należało zaliczyć do pracy w szczególnych warunkach. Zeznania świadków oraz ubezpieczonego potwierdziły, iż obowiązki montera konstrukcji żelbetowych były realizowane na wysokości przy budowie bloków mieszkalnych. Wynika to także z informacji o warunkach pracy montera konstrukcji żelbetowych znajdującej się w aktach osobowych. Praca ubezpieczonego na w/w stanowisku wykonywana w okresie od 1 grudnia 1981r. do 10 lipca 1996r. podlegała zaliczeniu do pracy w szczególnych warunkach, gdyż odpowiada rodzajowo pracy wymienionej w wykazie A Dziale V poz. 5 stanowiącym załącznik do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r., tj. pracy przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości. Niewątpliwie po uwzględnieniu okresu zatrudnienia ubezpieczonego w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. na stanowisku montera konstrukcji żelbetowych w wymiarze 14 lat, 7 miesięcy i 10 dni oraz okresu dotychczas uznanego przez organ rentowy wynoszącego 2 lata, 4 miesiące i 6 dni wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999r. wykazał ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Wobec tego nie zachodziła konieczność dokonywania oceny pracy R. P. na stanowisku lastrykarza pod kątem spełniania przesłanek do zaliczenia jej do pracy w szczególnych warunkach.

Całokształt okoliczności niniejszej sprawy pozwolił zatem uznać, że ubezpieczony w momencie złożenia wniosku o emeryturę spełniał wszystkie warunki do uzyskania prawa do tego świadczenia określone w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczonemu przysługuje prawo do emerytury od dnia 1 lipca 2016r., tj. od miesiąca złożenia wniosku o emeryturę.