Sygn. akt VII K 271/16
Dnia 9 września 2016 roku
Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Joanna Cisak-Nieckarz
Protokolant: sekr. sądowy Dawid Lesiakowski
przy udziale Prokuratora: Adama Zarzyckiego
po rozpoznaniu w dniu 9 września 2016 roku,
sprawy M. Ż. s. J. i H. z domu Ż., ur. (...) w T.
oskarżonego o to, że:
W dniu 27.10.2015 r. ok. godz. 18:25 na ul. (...) w M. prowadził po drodze publicznej pojazd mechaniczny – samochód osobowy marki V. (...) nr rej. (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 18:38 do stężenia na poziomie 0,41 mg/l, o godz. 18:54 do stężenia na poziomie 0,42 mg/l, o godz. 19:09 do stężenia na poziomie 0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym
tj. o czyn z art. 178a § 1 kk
1. na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec oskarżonego M. Ż. warunkowo umarza na okres próby 2 (dwóch) lat;
2. na podstawie art. 67 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego M. Ż. świadczenie pieniężne w kwocie 1000 (jeden tysiąc) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;
3. na podstawie art. 67 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 (jednego) roku;
4. na podstawie art. 63 § 4 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego w pkt 3 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 27.10.2015 roku;
5. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty.
Sygn. akt VII K 271/16
W dniu 27 października 2015r. około godz. 18.25 M. Ż. prowadził pojazd marki V. (...) o nr rej. (...), jechał ulicą (...) w M.. Wcześniej spożywał alkohol. Został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji i poddany badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.
M. Ż. przejechał do chwili zatrzymania około 300-400 metrów. Jechał do sklepu na prośbę wuja. Były to godziny wieczorne, natężenie ruchu - minimalne.
/dowód: wyjaśnienia oskarżonego - k. 9 zbiór A, k. 14v-15
notatka urzędowa- k. 1 zbiór A/
Kierujący pojazdem został poddany badaniom stanu trzeźwości. Wynik badania przeprowadzonego o godz. 18:38 wykazał u badanego - 0,41 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, natomiast o godz. 18:54 wykazał u badanego - 0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, zaś o godz. 19:09 wykazał u badanego – 0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.
/dowód: notatka urzędowa k. 1 zbiór A
protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu - k. 2 zbiór A/
Oskarżony M. Ż. ma 27 lat, legitymuje się wykształceniem zawodowym, z zawodu mechanik pojazdów samochodowych. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i montażu ogrodzeń metalowych. Jest żonaty, ma na utrzymaniu jedno dziecko. Miesięczne dochody oskarżonego oscylują w granicach 1.300 złotych. Nie był uprzednio karany.
/ informacje podane przez oskarżonego do protokołu rozprawy k. 14-14v
karta karna – k.6 zbiór A
informacja o dochodach – k. 23, 24 zbiór A/
Przesłuchiwany w charakterze podejrzanego M. Ż. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jak wyjaśnił, w dniu 27.10.2015r. około godz. 18.25 prowadził pojazd marki V. (...) o nr rej. (...), jechał ulicą (...) w M.. Wcześniej spożywał alkohol. Został zatrzymany przez patrol policji i poddany badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem pozytywnym.
/wyjaśnienia – k. 9 zbiór A/
Przesłuchiwany w charakterze oskarżonego M. Ż. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Skorzystał wstępnie z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Uzupełniająco, po odtworzeniu uprzednich dodał, że przejechał około 300-400 metrów do momentu zatrzymania. Jechał do sklepu na prośbę wuja. Były to godziny wieczorne, natężenie ruchu było praktycznie zerowe.
/wyjaśnienia oskarżonego- k. 14v-15/
Sąd dokonał następującej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i zważył, co następuje:
Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, przyznającego się do winy. W zakresie w jakim oskarżony wspomina, że spożywał alkohol, wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, a to protokole badania stanu trzeźwości. Dokument ten sporządzony został w sposób jasny i przejrzysty, a stężenie alkoholu podane zostało we właściwych jednostkach ( mg/l ). Badania stanu trzeźwości przeprowadzone zostały zgodnie z wymogami określonymi w przepisach art. 129 ust. 2 pkt 3, art. 129 i ust 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012, poz. 1137 tekst jedn.).
Nie ma podstaw aby kwestionować wyjaśnienia oskarżonego w jakich odnosi się do innych kwestii. Na walor wiarygodnych zasługują także te wyjaśnienia w jakim wspomina, że przejechał nieznaczny odcinek drogi, zaledwie 300-400 metrów, zaś natężenie ruchu było nieznaczne. Oświadczenie to jest o tyle wiarygodne, że logiczne, prawdopodobne w kontekście godziny zatrzymania (wieczorne, jesienią).
Stąd też na podstawie tak zebranego materiału dowodowego uzasadniona jest ocena, że oskarżony dopuścił się występku polegającego na tym, że w dniu 27.10.2015r. w M. prowadził po drodze publicznej samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 18:38 do stężenia - 0,41 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, natomiast o godz. 18:54 do stężenia - 0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, zaś o godz. 19:09do stężenia – 0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czym oskarżony wyczerpał dyspozycję art. 178a § 1 kk.
Stan nietrzeźwości w myśl art. 115 § 16 kk zachodzi wówczas, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm 3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.
Oskarżony niewątpliwie spożywał alkohol, na co wprost wskazał w swoich wyjaśnieniach i w związku z tym znajdował się w stanie nietrzeźwości. Kierując samochodem osobowym w stanie nietrzeźwości, zrealizował więc znamiona zarzucanego mu czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a§ 1kk.
W sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność czynu oskarżonego, albo jego winę. W momencie podejmowania zarzucanego oskarżonemu działania przestępnego był on osobą dojrzałą i w pełni poczytalną. Oskarżony jest zdolny do rozpoznania bezprawności swojego czynu, znajduje się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. Znajdował się on w normalnej sytuacji motywacyjnej, zatem można było od niego wymagać zachowań zgodnych z prawem a nie zachowań realizujących znamiona przestępstw.
Warunkowe umorzenie postępowania karnego jest środkiem probacyjnym, który Sąd może zastosować wobec sprawcy przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 5 lat w sytuacji, gdy wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.
Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu należy wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej i grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy.
Odnosząc te rozważania do realiów przedmiotowej sprawy należy zauważyć, że stopień nietrzeźwości oskarżonego nieznacznie przekroczyła ustawowy próg. W tym stanie oskarżony przejechał nieznaczny odcinek drogi, rzędu około 300-400 metrów, przy minimalnych natężeniu ruchu drogowego, a zatem potencjalne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu było odpowiednio mniejsze.
Rozważając kwestię warunkowego umorzenia postępowania karnego w stosunku do oskarżonego nie sposób nie przeanalizować jego dotychczasowego sposobu życia, uprzedniej niekaralności oraz zaprezentowanej w toku postępowania postawy, tj. oskarżony od początku przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyrażał gotowość dobrowolnego poddania się karze, wyraził skruchę.
W realiach tej sprawy uzasadnione jest przypuszczenie, że oskarżony pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Wskazuje na to jego postawa w procesie. Zauważyć przy tym należy, że czyn zarzucany oskarżonemu, na tle jego dotychczasowej drogi życiowej ma charakter incydentalny i wyjątkowy. Dotychczasowy, ustabilizowany styl życia oskarżonego, pozwala na ocenę, że oskarżony akceptuje utrwalony porządek prawny i zasadniczo go przestrzega, poza incydentem jaki miał miejsce w dniu 27.10.2015 r. Mając powyższe na uwadze, Sąd sformułował wobec oskarżonego pozytywną prognozę kryminologiczną, oznaczając okres próby na dwa lata. Okres ten w sposób dostateczny pozwoli na weryfikację postawionej wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej.
W związku z tym, że oskarżony prowadził w stanie nietrzeźwości pojazd mechaniczny – samochód osobowy zasadne jest czasowe wyeliminowanie wspomnianego od udziału w zmotoryzowanym ruchu lądowym, chociaż orzeczenie środka zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych nie jest obligatoryjne w sprawie, wobec zastosowania wobec oskarżonego instytucji przewidzianej w art. 66 kk (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2002 r. I KZP 33/01, OSNKW 2002/3-4/15). Mając na uwadze zawartość alkoholu tylko nieznacznie przekraczającą ustawowy próg trzeźwości, w ocenie Sądu pozbawienie oskarżonego uprawnień do kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi, w minimalnym okresie 1 roku zapewni realizację wychowawczych i zapobiegawczych celów wskazanego środka karnego. Mając na uwadze zatrzymanie w toku dochodzenia prawa jazdy, Sąd mając za podstawę treść art. 63 § 4 kk zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania dokumentu na poczet orzeczonego środka karnego.
Jednocześnie na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 Sąd zobowiązał oskarżonego do uiszczenia świadczenia poprzez zapłatę kwoty 1.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej, mając na względzie kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa, jak i dla podkreślenia naganności zachowania oskarżonego.
W oparciu o art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 618 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem zwrotu wydatków związanych z udziałem w sprawie kwotę 70,00 zł obejmującą:
opłatę przewidziana za udzielenie informacji z rejestru skazanych w wysokości 30,00 zł,
ryczał za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym – łącznie 40 zł (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm./).
Wysokość opłaty ustalono w oparciu o treść art. 7 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz.U.z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).