UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 czerwca 2015 r. ok. godz. 21.00. pokrzywdzony J. M. (1) wraz ze swoimi znajomymi P. M. (1) i O. K. (1) udali się do baru kebab mieszczącym się w (...) w L. przy ul. (...) . Przed wejściem do tego lokalu przy stoliku siedziało kilku mężczyzn . Gdy wchodzili do tego baru oskarżony P. B. ubrany w zielona koszulkę i krótkie spodenki koloru czerwonego powiedział do P. M. (1) „ co się gapisz , chcesz w pysk ”. P. M. (1) nie zareagował na tą zaczepkę . Po wejściu do baru stanęli w kolejce . W pewnym momencie do baru wszedł oskarżony P. B. i zaczął bez żadnego powodu wyzywać J. M. (1) , ubliżać mu oraz nazywać go „grubasem”. Doszło do kłótni pomiędzy oskarżonym P. B. a J. M. (1) podczas której oskarżony P. B. zaczął się szarpać z J. M. (1) próbując wyprowadzić go z lokalu na zewnątrz gdzie znajdowali się koledzy oskarżonego . W pewnym momencie oskarżony P. B. uderzył J. M. (1) w twarz i pchnął go na stół i krzesła . W tym czasie do baru kebab wszedł oskarżony P. S. ubrany w czerwoną koszulkę i szare spodnie dresowe . J. M. (1) próbował się bronić przed atakiem oskarżonego P. B. jednak został pchnięty przez oskarżonego P. S. i upadł na podłogę . Po tym jak J. M. (1) upadł na podłogę oskarżony P. B. usiadł na leżącym na ziemi J. M. (1) i zaczął go bić pięścią po twarzy. W tym czasie oskarżony P. S. zaczął kopać leżącego na podłodze J. M. (1) po cały ciele . Po chwili do baru wszedł trzeci mężczyzna ubrany w niebieską koszulkę ale nie brał udziału w tym zdarzeniu . Następnie oskarżeni P. S. i P. B. po tym jak przestali bić i kopać leżącego na podłodze J. M. (1) , przybili sobie „piątkę” i wyszli z baru.

W wyniku działania oskarżonych P. B. i P. S. pokrzywdzony J. M. (1) doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy ze wstrząśnieniem mózgu niewielkiego stopnia oraz ogólnych potłuczeń które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia pokrzywdzonego J. M. (1) na okres poniżej siedmiu dni . Obrażenia jakich doznał J. M. (2) w tego zdarzenia nie narażają pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określanego w art. 156 § 1 k.k. lub 157 § 1 k.k. (k. 97 zb. F i k. 175 ).

Następnie pokrzywdzony J. M. (1) oraz świadkowie O. K. (1) i P. M. (1) powiadomili o zdarzeniu policję oraz wezwali ze względu na obrażenia jakich doznał J. M. (1) karetkę pogotowia . Przybyły na miejsce radiowozem oznakowanym patrol policji z KPP w L. w składzie (...) po wysłuchaniu relacji pokrzywdzonego J. M. (1) oraz świadków O. K. (1) i P. M. (1) odnośnie przebiegu tego zdarzenia , udali się na poszukiwanie sprawców tego pobicia . Na tyłach budynku (...) przy ul. (...) O. K. wśród stojącej tam grupy mężczyzn wskazała oskarżonych P. B. i P. S. jako sprawców pobicia J. M. (1) . Oskarżeni P. B. i P. S. zostali zatrzymani i przewiezieni do KPP w L.. Po przewiezieniu do KPP w L. oskarżeni P. B. i P. S. zostali podani oględzinom oraz badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu . Z protokołu oględzin osoby P. S. ( k. 43-44 zb. A ) wynika iż w chwili zatrzymania przez Policję bezpośrednio po pobiciu pokrzywdzonego ubrany był spodnie dresowe koloru szarego i czerwoną koszulkę polo marki N. . Natomiast z protokołu oględzin oskarżonego P. B. ( k. 45-46 zb. A ) wynika iż w chwili zatrzymania przez Policję bezpośrednio po pobiciu pokrzywdzonego ubrany był w czarne adidasy , czerwone krótkie spodenki i koszule polo koloru zielonego . W toku oględzin oskarżonego P. B. ujawniono również widoczne obtarcia naskórka w 2 miejscach na nodze . Ponadto u oskarżonego P. B. po badaniu urządzeniem kontrolno pomiarowym stwierdzono w I badaniu 0,52 m/l , II badaniu 0,54 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu ( k. 3 zb. A. ). Natomiast oskarżony P. S. był trzeźwy ( k. 5 zb. A. ) .

P. B. ma ukończone 23 lata, jest kawalerem i nie ma nikogo na utrzymaniu , jest bezrobotny utrzymuje się z prac dorywczych , obecnie odbywa karę pozbawienia wolności , był wielokrotnie karany ( k. 145 ) , nie był leczony psychiatrycznie był leczony odwykowo . Z opinii sądowo psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów w dniu 23 maja 2016 r. ( k. 75-78 ) wynika iż stan psychiczny oskarżonego P. B. odnośnie zarzucanego mu czynu nie ograniczał, ani nie znosił jego zdolności rozpoznawania znaczenia czynów i zdolności pokierowania swoim postępowaniem. Poczytalność oskarżonego P. B. nie budzi wątpliwości. Może on brać udział w postępowaniu sądowymi i jest zdolny do prowadzenia obrony w sposób samodzielny i rozsądny .

P. S. ma ukończone 25 lat, jest kawalerem , ma na utrzymaniu córkę , jest bezrobotny utrzymuje się z prac dorywczych , obecnie odbywa karę pozbawienia wolności, był wielokrotnie karany ( k. 147 ) , był leczony psychiatrycznie i odwykowo . Z opinii sądowo psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów w dniu 23 maja 2016 r. ( k. 69-72 ) wynika iż stan psychiczny oskarżonego P. S. odnośnie zarzucanego mu czynu nie ograniczał, ani nie znosił jego zdolności rozpoznawania znaczenia czynów i zdolności pokierowania swoim postępowaniem. Poczytalność oskarżonego P. S. nie budzi wątpliwości. Może on brać udział w postępowaniu sądowymi i jest zdolny do prowadzenia obrony w sposób samodzielny i rozsądny .

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : częściowo wyjaśnień oskarżonego P. S. ( k. 67-68 zb. H i k. 104-105 ) , zeznań świadków : J. M. (1) ( k. 52-53 i 80-81 zb. C i k. 106-107 ) , O. K. (1) ( k. 37-38 zb. C i k. 129-130 ) , A. J. ( k. 31 zb. C i k. 130-131 ) i P. M. (1) ( k. 11-14 zb. C i k. 163-165 ) , protokołu badania trzeźwości ( k. 3 zb. A ) , protokołu oględzin osoby P. S. ( k. 43-44 zb. A ), protokołu oględzin oskarżonego P. B. ( k. 45-46 zb. A ) , danych osobo-poznawczych oskarżonego P. B. ( k. 47 zb. E ) , danych osobo-poznawczych oskarżonego P. S. ( k. 90 zb. E ) ,karty karnej ( k. 91-93 i 94-96 zb. E ) ,opinii biegłego z zakresu medycyny ( k. 97 zb. F ) , karty karnej ( k. 27 i k. 29 ) , opinii sądowo-psychiatrycznej ( k. 69-72 i k. 75-78 ) , karty karnej ( k. 145 i k. 147 ) i uzupełniającej opinii biegłego z zakresu medycyny ( k. 175 ) .

Oskarżeni P. B. i P. S. stanęli pod zarzutem iż : w dniu 26 czerwca 2015 roku w L. woj. (...) wspólnie i w porozumieniu brali udział w pobiciu J. M. (1) , który w wyniku uderzenia go rękoma po głowie i ciele doznał obrażeń w postaci stłuczenia głowy ze wstrząśnieniem mózgu niewielkiego stopnia oraz ogólnych potłuczeń poprzez co pokrzywdzony został narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub 157 § 1 k.k. to jest popełnienia czynu z art. 158 § 1 k.k. .

Oskarżony P. B. w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień ( k. 59-60 zb. H i k. 103 ) .

Oskarżony P. S. w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu ( k. 67-68 zb. H i k. 104 ) . Oskarżony P. S. w postępowaniu przygotowawczym odmówił składania wyjaśnień ( k. 67-68 zb. H ) . Natomiast na rozprawie przed Sądem oskarżony P. S. wyjaśnił iż w dniu zdarzenia spotkał się przed (...) w L. obok stolików z parasolami baru kebab z oskarżonym P. B. , który był mu winien pieniądze . Do (...) przyjechał samochodem razem z P. C. . Oskarżony P. S. zaprzeczył by wraz oskarżonym P. B. wchodził do baru kebab mieszczącego się w (...) i brał udział w pobiciu J. M. (1) . Oskarżony P. S. w swoich wyjaśnieniach wskazał iż następnie parę minut później został zatrzymany wraz z P. B. w miejscu gdzie zaparkował swój samochód na parkingu obok (...) , od strony ulicy gdzie znajduje się (...) w związku z pobiciem J. M. (1) w lokalu kebab mieszczącym się w (...). Oskarżony P. S. wskazał iż cały czas był z nim P. C. ( k. 104-105 ) .

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego P. S. w zakresie jakim stwierdził iż w dniu 26 czerwca 2015 r. spotkał się z oskarżonym P. B. przed (...) w L. obok stolików z parasolami baru kebab . Na wiarę zasługuje również ta cześć wyjaśnień oskarżonego P. S. w której stwierdził iż parę minut później został zatrzymany wraz z P. B. w miejscu gdzie zaparkował swój samochód na parkingu obok (...) od strony ulicy gdzie znajduje się (...) w związku z pobiciem J. M. (1) w lokalu kebab mieszczącym się w (...).

W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego P. S. są jasne, dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z zeznaniami świadków : J. M. (1) ( k. 52-53 i 80-81 zb. C i k. 106-107 ) , O. K. (1) ( k. 37-38 zb. C i k. 129-130 ) , A. J. ( k. 31 zb. C i k. 130-131 ) i P. M. (1) ( k. 11-14 zb. C i k. 163-165 ) w zakresie jakim Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków .

Sąd nie dał natomiast w pozostałym zakresie wiary wyjaśnieniom oskarżonego P. S. zwłaszcza w zakresie jakim stwierdził iż w dniu 26 czerwca 2015 r. nie brał udziału wraz z oskarżonym P. B. w pobiciu pokrzywdzonego J. M. (1) w barze kebab mieszczącym się w (...) w L. . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego P. S. stanowią przyjętą przez niego linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za popełnione przez niego czyn. Należy zauważyć iż wersja zdarzeń przedstawiona w tym zakresie przez oskarżonego P. S. postaje w sprzeczności z wersją przedstawioną przez świadków : J. M. (1) ( k. 52-53 i 80-81 zb. C i k. 106-107 ) , O. K. (1) ( k. 37-38 zb. C i k. 129-130 ) , A. J. ( k. 31 zb. C i k. 130-131 ) i P. M. (1) ( k. 11-14 zb. C i k. 163-165 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę. Należy wskazać iż oskarżony P. S. w swoich wyjaśnieniach przyznał iż w czasie tego zdarzenia znajdował się wraz z oskarżonym P. B. przed (...) w L. obok stolików z parasolami znajdujących się na zewnątrz baru kebab ( k. 104-105 ) . Należy wskazać iż zeznań świadków O. K. (1) ( k. 37-38 zb. C i k. 129-130 ) , A. J. ( k. 31 zb. C i k. 130-131 ) i P. M. (1) ( k. 11-14 zb. C i k. 163-165 ) wynika iż pokrzywdzony J. M. (1) i P. M. (2) zostali zaczepieni przez oskarżonego P. B. gdy wchodził wraz z O. K. (1) do tego baru kebab . Dodatkowo świadkowie J. M. (1) ( k. 52-53 i 80-81 zb. C i k. 106-107 ) , O. K. (1) ( k. 37-38 zb. C i k. 129-130 ) i P. M. (1) ( k. 11-14 zb. C i k. 163-165 ) dokładnie opisali przebieg tego zdarzenia w barze kebab oraz zachowanie sprawców tego pobicia . Świadkowie ci wskazali iż mężczyzna który sprowokował to zdarzenia i pierwszy zaczął bić pokrzywdzonego J. M. (1) był ubrany w zieloną koszulkę i czerwone krótkie spodenki , natomiast drugi z mężczyzn który wszedł późnej do baru i kopał pokrzywdzonego J. M. (1) był ubrany w czerwoną koszulkę i szare spodnie dresowe . Ponadto świadkowie O. K. (1) i P. M. (1) w swoich zeznaniach dokładnie opisali wygląd tych sprawców , który odpowiada wyglądowi oskarżonych P. B. i P. S. . Należy wskazać iż z protokołu oględzin osoby P. S. ( k. 43-44 zb. A ) wynika iż w chwili zatrzymania przez Policję bezpośrednio po pobiciu pokrzywdzonego ubrany był spodnie dresowe koloru szarego i czerwoną koszulkę polo marki N. . Natomiast z protokołu oględzin oskarżonego P. B. ( k. 45-46 zb. A ) wynika iż w chwili zatrzymania przez Policję bezpośrednio po pobiciu pokrzywdzonego ubrany był w czarne adidasy , czerwone krótkie spodenki i koszule polo koloru zielonego . W toku oględzin oskarżonego P. B. ujawniono widoczne obtarcia naskórka w 2 miejscach na nodze .

Ponadto oskarżony P. S. w swoich wyjaśnieniach przyznał iż został zatrzymany wraz z P. B. w miejscu gdzie zaparkował swój samochód na parkingu obok (...) od strony ulicy gdzie znajduje się (...) w związku z pobiciem J. M. (1) w lokalu kebab mieszczącym się w (...) ( k. 104-105 ) . Należy wskazać iż z zeznań świadka O. K. (1) ( k. 37-38 zb. C i k. 129-130 ) i A. J. ( k. 31 zb. C i k. 130-131 ) wynika gdzie zostali zatrzymani sprawcy tego pobicia i jak zostali zidentyfikowani . Z zeznań tych świadków wynika iż oskarżeni zostali wskazani z pośród kilku osób które się tam znajdowały , zaś O. K. (1) nie miała żadnych wątpliwości że wskazani przez nią mężczyźni dokonali pobicia pokrzywdzonego J. M. (1) .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień oskarżonego P. S. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków : J. M. (1), O. K. (1) , A. J. i P. M. (1) jako jasnym dokładnym , spójnym , logicznym i korespondującym z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego .

Z zeznań świadka J. M. (1) – pokrzywdzonego w niniejszej sprawie wynika iż w dniu 26 czerwca 2015 r. ok. godz. 21.00 wraz z dwójką znajomych P. masłowskim i O. K. (2) weszli do baru kebab mieszczącym się w (...) w L.. Za nimi do baru wbiegł mężczyzna ubrany w zieloną koszulkę który zaczął go szarpać i mówił do niego by wyszli na zewnątrz . W pewnym momencie mężczyzna ten uderzył go pięścią w twarz i pchnął na stół. Świadek J. M. (1) stwierdził iż próbował się bronić ale pojawił się drugi mężczyzna ubrany w czerwoną koszulkę który zaczął go kopać po nogach i żebrach . Z zeznań świadka J. M. (1) wynika iż po upadku na stół słabo pamięta przebieg tego zdarzenia . Ponadto świadek J. M. (1) opisał jakie obrażenia odniósł w wyniku tego pobicia ( k. 52-53 i 80-81 zb. C i k. 106-107 ) . Na rozprawie przed Sądem świadek J. M. (1) wskazał iż osoba która próbowała go wyciągnąć z baru i była ubrana w zieloną koszulkę był oskarżony P. B. , którego rozpoznał jako jednego z napastników ( k. 106-107 ) .

Z zeznań świadka O. K. (1) wynika iż w dniu 26 czerwca 2015 r. ok. godz. 21.00. wraz z J. M. (1) i P. M. (1) udali się do baru kebab mieszczącym się w (...) w L. . Przed wejściem do tego lokalu przy stoliku siedziało około 5 mężczyzn którzy zaczęli ich zaczepiać mówiąc „ co się gapicie”. Jednak nie zareagowali na tą zaczepkę . Po wejściu do baru stanęli w kolejce . W pewnym momencie do baru wszedł jeden z tych mężczyzn którzy ich wcześniej zaczepiali i zaczął ubliżać J. M. (1) i nazywać go „grubasem”. Mężczyzna ten był ubrany w zieloną koszulkę i czerwone krótkie spodenki . Z dalszych zeznań świadka O. K. (2) wynika iż ten mężczyzna zaczął się szarpać z J. M. (1) próbując wyprowadzić go z lokalu i pchnął J. na stół i krzesła w wyniku czego ten upadł . Następnie do lokalu wszedł drugi mężczyzna ubrany w czerwoną koszulkę i szare spodnie dresowe , który również wcześniej zaczepiał ich przed wejściem do baru. Mężczyzna ten pchnął J. M. (1) na ścianę , po czym ten pierwszy mężczyzna ubrany w zieloną koszulkę i czerwone krótkie spodenki zaczął bić pięścią J. M. (1) po twarzy. Gdy K. upadł mężczyzna ubrany w czerwoną koszulkę zaczął go kopać po cały ciele . Następnie ci mężczyźni wyszli z baru. Z dalszych zeznań świadka O. K. (2) wynika iż o zdarzeniu powiadomili policję i pogotowie . Po przyjeździe policji udała się z policjantami na poszukiwanie sprawców. Osoby te stały na parkingu za (...) i ona wskazała wśród stojących tam kilku mężczyzn dwie osoby które wcześniej pobiły J. M. (1) ( k. 37-38 zb. C i k. 129-130 ) .

Świadek A. J. – policjanta z KPP w L. który w dniu 26 czerwca 2015 r. przeprowadzał interwencję związaną z pobiciem J. M. (1) w swoich zeznaniach wskazał iż po przybyciu na miejsce zdarzenia wraz z D. K. od pokrzywdzonego J. M. (1) oraz P. M. (1) i O. K. dowiedzieli się jaki był przebieg tego pobicia J. M. (1) . Osoby te wskazały iż przed wejściem do baru kebab były zaczepiane przez grupę mężczyzn. Gdy weszli do baru kebab za J. M. (1) wszedł jeden z tych mężczyzn który zaczął bić J. . Następnie pojawił się drugi mężczyzna który zaczął J. kopać . Z dalszych zeznań świadka A. J. wynika iż wspólnie z O. K. (1) udali na poszukiwanie sprawców tego pobicia . Na tyłach budynku przy ul. (...) O. K. wśród stojącej tam grupy mężczyzn wskazała 2 osoby które były sprawcami tego pobicia . Osobami tymi okazali sie być oskarżeni P. B. i P. S. , którzy zostali zatrzymani i przewiezieni do KPP W L. ( k. 31 zb. C i k. 130-131 ) .

Natomiast z zeznań świadka P. M. (1) wynika iż w dniu 26 czerwca 2015 r. ok. godz. 21.00. wraz z J. M. (1) i O. K. (1) udali się do baru kebab mieszczącym się w (...) w L. . Przed wejściem do tego lokalu przy stoliku siedziało kilku mężczyzn . Jeden z nich ubrany w zielona podkoszulkę i krótkie spodenki powiedział do niego „ co się gapisz , chcesz w pysk ”. Z zeznań świadka P. M. (1) wynika iż nie zareagował na tą zaczepkę . Po wejściu do baru stanęli w kolejce . W pewnym momencie do baru wszedł ten mężczyzn w zielonej koszulce i zaczął kłócić się z J. M. (1) , ubliżać mu oraz nazywać go „grubasem” . Z dalszych zeznań świadka P. M. (1) wynika iż ten mężczyzna zaczął się szarpać z J. M. (1) próbując wyprowadzić go z lokalu i uderzył J. M. (1) w twarz i pchnął go na stół i krzesła w wyniku czego ten upadł . Następnie do lokalu wszedł drugi mężczyzna ubrany w czerwoną koszulkę. W tym czasie ten pierwszy mężczyzna ubrany w zieloną koszulkę usiadł na leżącym na ziemi J. M. (1) i zaczął go bić pięścią po twarzy. W tym czasie mężczyzna ubrany w czerwoną koszulkę zaczął go kopać po cały ciele . Po chwili do baru wszedł trzeci mężczyzna ubrany w niebieską koszulkę ale nie brał udziału w tym zdarzeniu . Następnie ci mężczyźni w zielonej i czerwonej koszulce którzy bili J. M. (1) przybili sobie „piątkę” i wyszli z baru. Z dalszych zeznań świadka P. M. (2) wynika iż o zdarzeniu powiadomili policję i pogotowie ( k. 11-14 zb. C i k. 163-165 ) .

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadków są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Sąd dał pełną wiarę opinii pisemnej z dnia 10 lipca 2015 r. (k. 97 zb. F) i uzupełniającej opinii pisemnej z dnia 30 października 2016 r. ( k. 175 ) biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej M. R. jako jasnym , dokładnym i fachowym . Opinie te zostały sporządzone przez biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej dysponującego fachową wiedzą z zakresu obrażeń ciała. Z opinii tych wynika iż w wyniku tego zdarzenia w dniu 26 czerwca 2015 r. pokrzywdzony J. M. (1) doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy ze wstrząśnieniem mózgu niewielkiego stopnia oraz ogólnych potłuczeń które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia pokrzywdzonego J. M. (1) na okres poniżej siedmiu dni w myśl art. 157 § 2 k.k.. Obrażenia jakich doznał J. M. (2) w opinii biegłego nie narażają pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określanego w art. 156 § 1 k.k. lub 157 § 1 k.k. (k. 97 zb. F i k. 175 ).

Sąd dał pełną wiarę opinią sądowo psychiatrycznym sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów 23 maja 2016 r. odnośnie oskarżonych P. B. ( k. 75-78 ) i P. S. ( k. 69-72 ) jako jasnym , dokładnym i fachowym . Z opinii sądowo psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów w dniu 23 maja 2016 r. ( k. 75-78 ) wynika iż stan psychiczny oskarżonego P. B. odnośnie zarzucanego mu czynu nie ograniczał, ani nie znosił jego zdolności rozpoznawania znaczenia czynów i zdolności pokierowania swoim postępowaniem. Poczytalność oskarżonego P. B. nie budzi wątpliwości. Może on brać udział w postępowaniu sądowymi i jest zdolny do prowadzenia obrony w sposób samodzielny i rozsądny . Z opinii sądowo psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów w dniu 23 maja 2016 r. ( k. 69-72 ) wynika iż stan psychiczny oskarżonego P. S. odnośnie zarzucanego mu czynu nie ograniczał, ani nie znosił jego zdolności rozpoznawania znaczenia czynów i zdolności pokierowania swoim postępowaniem. Poczytalność oskarżonego P. S. nie budzi wątpliwości. Może on brać udział w postępowaniu sądowymi i jest zdolny do prowadzenia obrony w sposób samodzielny i rozsądny .

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony P. B. w ramach zarzucanego mu czynu został uznany za winnego tego że w dniu 26 czerwca 2015 roku w L. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. S. poprzez uderzanie rękoma po głowie i ciele oraz kopanie po ciele pokrzywdzonego J. M. (1) spowodowali u niego obrażenia w postaci stłuczenia głowy ze wstrząśnieniem mózgu niewielkiego stopnia oraz ogólnych potłuczeń które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia pokrzywdzonego J. M. (1) na okres poniżej siedmiu dni przy czym działał w warunkach występku o charakterze chuligańskim to jest popełnienia czynu z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. .

Oskarżony P. S. w ramach zarzucanego mu czynu został uznany za winnego tego że dniu 26 czerwca 2015 roku w L. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. B. poprzez uderzanie rękoma po głowie i ciele oraz kopanie po ciele pokrzywdzonego J. M. (1) spowodowali u niego obrażenia w postaci stłuczenia głowy ze wstrząśnieniem mózgu niewielkiego stopnia oraz ogólnych potłuczeń które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia pokrzywdzonego J. M. (1) na okres poniżej siedmiu dni przy czym działał w warunkach występku o charakterze chuligańskim to jest popełnienia czynu z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. .

Przepis art. 158 § 1 k.k. stanowi , iż karze podlega , kto bierze udział w bójce lub pobiciu , w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub 157 § 1 k.k. Przedmiotem ochrony, jako znamieniem typów czynu zabronionego, jest w wypadku przestępstwa określonego w art. 158 § 1 k.k. życie i zdrowie człowieka. Przez pobicie należy rozumieć czynną napaść przynajmniej dwóch osób na jedną osobę albo grupy osób na grupę, przy czym w tym ostatnim wypadku do atakujących należy przewaga. W odróżnieniu od bójki, w wypadku pobicia można jednoznacznie wskazać na atakujących i broniącego lub broniących się. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 maja 1974 r., II KR 14/74, OSNKW 1974, nr 10, poz. 186 wskazał trafnie na cechę udziału w pobiciu, które musi polegać na świadomym współdziałaniu uczestników pobicia . Fakt, że po stronie sprawcy atakującego „sam na sam” pokrzywdzonego przyłączyła się inna osoba, która - obiektywnie rzecz ujmując - wspomogła go w agresywnych działaniach, ale bez jego wiedzy i zgody, nie może być uznany za „wzięcie udziału” w pobiciu - w rozumieniu art. 158 § 1 k.k. - przez tego pierwszego sprawcę. Udziałem w pobiciu jest każda forma kierowanego wolą udziału w grupie napastniczej, bowiem obecność każdego jej uczestnika zwiększa przewagę napastników i przez to ułatwia im dokonanie pobicia, zadawanie razów, a wzmaga niebezpieczeństwo nastąpienia skutków w zdrowiu ofiar. Rozmaitość form zachowania, aktywność każdego z uczestników, zadawane razy, ich ilość i skutki mają znaczenie dla oznaczenia stopnia winy każdego z nich, więc i kary, ale nie są one znamienne dla bytu tego przestępstwa”. Przez przestępstwo pobicia z art. 158 § 1 k.k. rozumie się czynną napaść co najmniej dwóch sprawców na jedną lub więcej osób. Nie oznacza to jednak, że w przypadku większej liczby pokrzywdzonych, poszczególni sprawcy muszą wziąć udział w pobiciu każdego z nich, gdyż dla bytu przestępstwa wystarczające jest działanie skierowane chociażby przeciwko jednemu z pokrzywdzonych, z zachowaniem wspólności zamiaru i tożsamości zdarzenia, przy czym uczestnik pobicia musi mieć świadomość niebezpiecznego charakteru zdarzenia i generalnie przewidywać następstwa czynu w postaci ciężkich uszkodzeń ciała ( tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 10 kwietnia 2001 r. II AKa 27/2001, OSA 2002, z. 3, poz. 20). W wypadku typu określonego w art. 158 § 1 k.k. skutkiem uczestniczenia w bójce lub pobiciu jest narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub uszczerbku na zdrowiu przestępstwo to jest więc typowym przestępstwem konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo. Przestępstwo określone w art. 158 § 1 k.k. może być popełnione tylko umyślnie. Sprawca bierze umyślnie udział w bójce lub w pobiciu ze świadomością, że bójka lub pobicie zagraża bezpośrednio życiu lub w poważnym stopniu zdrowiu człowieka i tego chce lub przynajmniej na to się godzi. ( tak Komentarz do art. 158 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Barczak-Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117-277 k.k., Zakamycze, 2006, wyd. II. ). Określony w art. 158 § 1 k.k. udział w bójce lub pobiciu jest przestępstwem umyślnym, które wymaga zamiaru bezpośredniego co do samego uczestnictwa w zajściu, natomiast znamię jego niebezpiecznego charakteru (tj. narażenia życia lub zdrowia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo) może być objęte zamiarem ewentualnym (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 IV 1975 r., II KRN 10/75, OSNPG 1976, nr 3, poz. 20). Osoby zaatakowane w ramach pobicia nie ponoszą odpowiedzialności za naruszenie nietykalności cielesnej i obrażenia zadane napastnikom, gdyż znajdują się w sytuacji obrony koniecznej.

Natomiast przepis art. 157 § 2 k.k. stanowi , iż karze podlega kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni . W treści art. 157 § 1-3 k.k. określone zostały typy spowodowania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, innego niż określony w art. 156 § 1 k.k. . Kodeks dzieli te „inne” naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na dwie kategorie, przyjmując za kryterium podziału okres trwania naruszenia narządu ciała lub rozstroju zdrowia „dłużej niż 7 dni” i „nie dłużej niż 7 dni”. Można więc na tej podstawie wyróżnić, obok ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, o którym jest mowa w art. 156 k.k. , średni uszczerbek na zdrowiu, trwający dłużej niż 7 dni ( art. 157 § 1 k.k. ) oraz lekki uszczerbek na zdrowiu, trwający nie dłużej niż 7 dni. Podział uszczerbków na zdrowiu w art. 157 na średnie i lekkie odgrywa rolę przy kwalifikacji typów popełnionych umyślnie. W przypadku nieumyślnego spowodowania uszczerbku na zdrowiu sprawca realizuje znamiona typu z art. 157 § 3 k.k. bez względu na to, czy uszczerbek ten miał charakter średni lub lekki. Podział ten odgrywać będzie rolę także w przypadku nieumyślnego spowodowania uszczerbku, przy określeniu trybu ścigania. Przedmiot ochrony w przypadku przestępstw określonych w art. 157 § 1-3 k.k. jest zdrowie . Przestępstwa określone w art. 157 § 1-3 k.k. , popełnione w formie działania, mają charakter powszechny, tzn. mogą być popełnione przez każdego. Z uwagi na to, że są to przestępstwa skutkowe, w formie zaniechania mają charakter indywidualny - mogą być popełnione tylko przez osobę, na której ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia nastąpienia uszczerbku na zdrowiu. Skutek określony w art. 157 § 2 k.k. oddziela od skutku charakteryzującego typ czynu zabronionego opisanego w art. 157 § 1 k.k. okres trwania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia nie dłużej niż 7 dni. Dla określenia tego skutku istotna jest też granica „minimalna” , odróżniająca to przestępstwo od naruszenia nietykalności cielesnej określonego w art. 217 § 1 k.k. . Przepis art. 157 § 2 k.k. wymaga naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia. Pozostawienie na ciele nieznacznych śladów, będących wynikiem na przykład uderzenia, nie będzie spełniało warunków koniecznych do stwierdzenia skutku, o którym jest mowa w tym przepisie ( pro wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 października 1973 r. Rw 872/73, OSNKW 1973, nr 12, poz. 173). Przestępstwo określone w art. 157 § 2 k.k. może być popełnione umyślnie zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i z zamiarem wynikowym.

Zgodnie z art. 115 § 21 k.k. występkiem o charakterze chuligańskim jest występek polegający na umyślnym zamachu na zdrowie, na wolność, na cześć lub nietykalność cielesną, na bezpieczeństwo powszechne, na działalność instytucji państwowych lub samorządu terytorialnego, na porządek publiczny, albo na umyślnym niszczeniu, uszkodzeniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy, jeżeli sprawca działa publicznie i bez powodu albo z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego. Natomiast z treści art. 57a § 1 k.k. wynika iż skazując za występek o charakterze chuligańskim, sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości nie niższej od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Zaostrzenie odpowiedzialności karnej wobec sprawców występków o charakterze chuligańskim polega na obligatoryjnym podwyższeniu dolnej granicy ustawowego zagrożenia o połowę. Podniesienie dolnej granicy stanowi dużą dolegliwość. Do tej pory ustawodawca wprowadził w części ogólnej kodeksu karnego zaostrzenie polegające na orzeczeniu kary powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia tylko wobec sprawców działających w warunkach art. 64 § 2 k.k. W odróżnieniu od przepisu art. 64 § 2 k.k. ustawodawca w art. 57a nie wprowadza wymogu, aby wobec sprawcy występku chuligańskiego orzekać wyłącznie karę pozbawienia wolności. ( za Komentarz do art. 57a kodeksu karnego M. Mozgawa (red.), M. Budyn-Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik ).

W powyższej sprawie oskarżeni P. B. i P. S. wypełnili wszystkie znamiona czynu zabronionego opisanego w art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. opisanego w pkt. 1 i 2 wyroku gdyż w dniu 26 czerwca 2015 roku w L. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. S. poprzez uderzanie rękoma po głowie i ciele oraz kopanie po ciele pokrzywdzonego J. M. (1) spowodowali u niego obrażenia ciała. W wyniku tego działania oskarżeni P. B. i P. S. spowodowali u J. M. (1) obrażenia w postaci stłuczenia głowy ze wstrząśnieniem mózgu niewielkiego stopnia oraz ogólnych potłuczeń które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia pokrzywdzonego J. M. (1) na okres poniżej siedmiu dni w myśl art. 157 § 2 k.k.. Obrażenia jakich doznał J. M. (2) nie narażają pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określanego w art. 156 § 1 k.k. lub 157 § 1 k.k. (k. 97 zb. F i k. 175 ). Fakt ten wynika wprost z opinii pisemnej z dnia 10 lipca 2015 r. (k. 97 zb. F) i uzupełniającej opinii pisemnej z dnia 30 października 2016 r. ( k. 175 ) biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej M. R. . Należy wskazać iż fakt że to oskarżeni P. B. i P. S. działając wspólnie i w porozumieniu spowodowali u pokrzywdzonego J. M. (1) te w/w obrażenia ciała wynika wprost z zeznań świadków : J. M. (1) ( k. 52-53 i 80-81 zb. C i k. 106-107 ), O. K. (1) ( k. 37-38 zb. C i k. 129-130 ) , A. J. ( k. 31 zb. C i k. 130-131 ) i P. M. (1) ( k. 11-14 zb. C i k. 163-165 ) oraz z dokumentów w postaci : protokołu oględzin osoby P. S. ( k. 43-44 zb. A ) i protokołu oględzin oskarżonego P. B. ( k. 45-46 zb. A ) .

Należy wskazać iż działanie oskarżonych P. B. i P. S. miało charakter występku o charakterze chuligańskim gdyż zgodnie z definicją zawartą w art. 115 § 12 k.k. polegało ona na umyślnym zamachu na zdrowie i nietykalność cielesną pokrzywdzonego J. M. (1) a oskarżeni P. B. i P. S. dziali publicznie z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego.

Należy ponownie wskazać iż z obrażenia jakich doznał J. M. (2) w opinii biegłego z zakresu chirurgii ogólnej M. R. nie narażają pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określanego w art. 156 § 1 k.k. lub 157 § 1 k.k. (k. 97 zb. F i k. 175 ). Fakt ten wynika wprost z opinii pisemnej z dnia 10 lipca 2015 r. (k. 97 zb. F) i uzupełniającej opinii pisemnej z dnia 30 października 2016 r. ( k. 175 ) biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej M. R. . Tym samym zachowanie oskarżonych P. S. i P. B. nie realizuje znamion czynu z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. lecz realizuje znamiona czynu art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k..

Z tych względów winna oskarżonych P. B. i P. S. co do popełnienia przez niego czynu z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. opisanego w pkt. 1 i 2 wyroku nie budzi wątpliwości .

Wymierzając oskarżonym P. B. i P. S. karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące. Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonych czynów przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonych dobra oraz okoliczności działania oskarżonych . Oskarżeni P. B. i P. S. naruszyli bowiem dobro chronione prawem jakim jest zdrowie ludzkie . Ponadto za okoliczność obciążająca Sąd uznał fakt iż oskarżeni P. B. i P. S. byli wielokrotnie karani ( k.145 i k. 147 ) oraz ze ich działanie miało charakter występku o charakterze chuligańskim .

W powyższej sprawie Sąd nie stwierdził istnienia jakichkolwiek okoliczności łagodzących wobec oskarżonych P. B. i P. S. .

Orzekając o karze Sąd wymierzył oskarżonemu P. B. za czyn opisany w pkt. 1 wyroku stanowiący przestępstwo z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. na podstawie art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności .

Orzekając o karze Sąd wymierzył oskarżonemu P. S. za czyn opisany w pkt. 1 wyroku stanowiący przestępstwo z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. na podstawie art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. karę 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności .

Orzeczona wobec oskarżonego P. B. kara 1 ( jednego ) roku oraz wobec oskarżonego P. S. kara 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winna spełnić wobec oskarżonych funkcję wychowawczą i powstrzymać ich w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Na wymiar kary miał rola i sposób działania oskarżonych P. B. i P. S. podczas popełnienia zarzucanych im czynów . Należy zauważyć iż tylko surowa i bezwzględna kara pozbawienia wolności może skłonić oskarżonych P. B. i P. S. do refleksji nad swoim zachowaniem i powstrzymać ich od popełnienia w przyszłości podobnych przestępstw. Kara ta winna spełnić przede wszystkim wobec oskarżonych P. B. i P. S. funkcję represyjną . Zgodnie z treścią art. 57a § 1 k.k. skazując za występek o charakterze chuligańskim, sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości nie niższej od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Natomiast zgodnie z treścią art. 69 § 4 k.k. wobec sprawcy występku o charakterze chuligańskim oraz sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a § 4 sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach. W niniejszej sprawie w ocenie Sądu wobec oskarżonych nie zachodzą żaden uzasadniony wypadek które powodował by wystąpienie przesłanki do warunkowego zawieszenia kary. Tym samym w ocenie Sądu brak jest przesłanek do warunkowego zawieszenia oskarżonym kary na podstawie art. 69 § 1 pkt. 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. ( czyn został popełniony w dniu 26 czerwca 2015 ) . Należy wskazać iż oskarżeni P. B. i P. S. byli wielokrotnie karani .

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd zasadził od oskarżonego P. B. na rzecz pokrzywdzonego J. M. (1) zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 1000 ( jeden tysiąc ) złotych . Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd zasadził od oskarżonego P. S. na rzecz pokrzywdzonego J. M. (1) zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 1000 ( jeden tysiąc ) złotych. Sąd uznał iż te kwoty zasądzone od obu oskarżonych są adekwatne biorąc pod uwagę rodzaj krzywd doznanych przez pokrzywdzonego J. M. (1) i odniesionych przez niego obrażeń ciała w wyniku działania oskarżonych . Należy wskazać iż zgodnie z treścią art. 57a § 2 k.k. w wypadku określonym w § 1 sąd orzeka nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, chyba że orzeka obowiązek naprawienia szkody, obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązkę na podstawie art. 46. Jeżeli pokrzywdzony nie został ustalony, sąd może orzec nawiązkę na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd postanowił zwrócić pokrzywdzonemu J. M. (1) dowody rzeczowe nr DRZ. (...) i DRZ (...) . Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd postanowił zwrócić oskarżonemu P. B. dowody rzeczowe nr DRZ. (...) i DRZ (...) . Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd postanowił zwrócić oskarżonemu P. S. dowody rzeczowe nr DRZ. (...) i DRZ (...) .

Na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa- Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie na rzecz adwokata P. G. kwotę 826,56 zł ( osiemset dwadzieścia sześć złotych pięćdziesiąt sześć groszy ) tytułem nie opłaconej przez oskarżonego P. B. pomocy prawnej za obronę udzieloną z urzędu w postepowaniu sądowym .

Na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa- Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie na rzecz adwokata P. J. kwotę 826,56 zł ( osiemset dwadzieścia sześć złotych pięćdziesiąt sześć groszy ) tytułem nie opłaconej przez oskarżonego P. S. pomocy prawnej za obronę udzieloną z urzędu w postepowaniu sądowym .

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i zwolnił oskarżonych P. B. i P. S. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagę fakt iż obecnie odbywają oni karę pozbawienia wolności .

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE